Polonia a polska diaspora

Polscy emigranci i ich potomkowie rozproszeni są na całym świecie. Słownik języka polskiego PWN określa Polonię jako ogół ludzi narodowości polskiej lub o polskich korzeniach, zamieszkujący tereny poza Polską. W węższym znaczeniu pojęcie to oznacza ludzi, którzy urodzili się już poza Polską (są potomkami emigrantów z Polski), jednak utożsamiają się z naszym krajem i kulturą polską. Używa się go wobec społeczności w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Francji czy Brazylii, w których dominują ci, których dziadkowie lub pradziadkowie wyjechali z Polski całe dziesięciolecia lub wieki temu.

RsYRpibisOnOD1
Fragment polskiej dzielnicy w Detroit w USA. Zdjęcie archiwalne
Źródło: Library of Congress, dostępny w internecie: commons.wikimedia.org, domena publiczna.

Najbezpieczniej jest używać zatem pojęcia polska diaspora, które jest najszersze. Dotyczy ono bowiem wszystkich Polaków, ludności polskiego pochodzenia i mającej swoje korzenie w Polsce, a żyjącej poza granicami kraju. Polska diaspora stanowi mniejszości narodowe w krajach, w których ona występuje.

Przyczyny diaspory polskiej

W Polsce mieszka około 38,5 mln ludności. Diaspora polska jednak stanowi – jak się szacuje – około 21 milionów. Oznacza to, że Polaków i osób o polskich korzeniach jest na świecie niemal 60 mln. Tak duże rozproszenie wynika z przeszłości naszego kraju. Okres zaborów, nieudane próby powstań, dwie wojny światowe, komunizm, stan wojenny, trudna sytuacja w okresie przemian ustrojowych sprawiły, że ludność polska rozproszona jest na całym świecie. Migracje miały charakter często przymusowy lub wymuszony. Wiele z nich miało podłoże politycznemigracje polityczne polityczneekonomicznemigracje ekonomiczneekonomiczne.

Polecenie 1

Wymień główne przyczyny masowych ruchów migracyjnych Polaków w ostatnich wiekach. Oceń ich podłoże.

R18PeNgo1gcWW
(Uzupełnij).
RPMRo5fD2bMUl
Exodus inteligencji polskiej, patriotów i żołnierzy W wyniku rozbiorów Polski pod koniec XVIII w., po niepowodzeniach powstań narodowych (m.in. listopadowego w 1830 r., wielkopolskiego w 1848 r. i styczniowego w 1863 r.), a także na skutek prześladowań zaborców (uchodźstwo polityczne)., Emigracja „za chlebem” Na przełomie XIX i XX w. do okręgów przemysłowych w krajach Ameryki. (głównie USA, Kanady, Brazylii i Argentyny) i Europy (m.in. Francji i Niemiec) będące efektem przeludnienia i braku pracy (podłoże ekonomiczne), a następnie w okresie międzywojennym również do Francji, Belgii czy Palestyny (łącznie około 3,5 mln osób). Powstały wówczas wielkie skupiska ludności polskiej w Stanach Zjednoczonych (Chicago, Detroit), Brazylii (stan Parana) oraz w Kanadzie i Argentynie., Migracje związane z I wojną światową , Migracje w dwudziestoleciu międzywojennym w celach zarobkowych (około 2 mln osób) Migracje głównie do Francji i Belgii, gdzie odczuwano niedobór pracowników po dużych stratach wojennych., Migracje spowodowane wybuchem II wojny światowej i polityką eksterminacyjną okupantów (charakter przymusowy) Obejmowały one ewakuację i ucieczkę ludności cywilnej, wysiedlenia z terenów przyłączonych do III Rzeszy, deportacje na Syberię i innych odległych obszarów ZSRR (wywiezionych zostało ponad 1 mln Polaków, lecz wróciło żywych jedynie ok. 400 tys.), wcielenie do armii gen. Andersa w 1942 r. (ok. 115 tys.) oraz wywóz jeńców i robotników do Niemiec (ok. 1,5 mln)., Przemieszczenia zaraz po zakończeniu II wojny światowej wywołane ustaleniem nowych granic państwa polskiego (1945-1950) Obejmowało ono repatriację (powrót do ojczyzny) ludności polskiej z terenów Niemiec, Europy Zachodniej i Związku Radzieckiego oraz wysiedlenia Niemców z ziem przyznanych Polsce po II wojnie światowej; ponadto w latach 1956-1960, w wyniku złagodzenia polityki państwa po śmierci Stalina w 1953 r. wyemigrowało z Polski ok. 370 tys. osób, Emigracja w latach 70. i 80. XX w. W wyniku trudnej sytuacji gospodarczej i złych warunków życia (podłoże ekonomiczne), a następnie jako odpowiedź na wprowadzenie stanu wojennego (podłoże polityczne) – głównie do Niemiec, USA, Kanady, Austrii, Włoch, Szwecji i Francji. Pojawiły się też nowe kierunki, m.in. do Australii i RPA. Rekordowym pod względem liczby emigrantów był rok 1987 (36,4 tys. emigrantów)., W latach 90. XX w. Wtedy wciąż trwały emigracje zarobkowe głównie do Niemiec, USA i Kanady.

Największe skupiska Polaków na świecie

Liczbę naszych rodaków można określić jedynie szacunkowo, ponieważ trudno jest rozgraniczyć, kogo należy uważać za Polaka, a kogo już nie. Jest to wynikiem stosowania różnych kryteriów, takich jak urodzenie w Polsce, pochodzenie wieloetniczne, znajomość języka polskiego czy deklarowana świadomość pochodzenia.

Rxekn5K8U7E781
Największa polska diaspora znajduje się w Chicago (USA).
Źródło: dostępny w internecie: commons.wikimedia.org, domena publiczna.

Szacuje się, że największa część diaspory polskiej mieszka na stałe w USA. Najliczniejszym jej skupiskiem jest Chicago (ok. 1,3 mln osób pochodzenia polskiego, czyli jest to drugie – po Warszawie – największe polskie miasto). Innymi dużymi ośrodkami Polaków są DetroitDenver.

R1d9G6sWobBKX1
Jedną z dzielnic Chicago jest Avondale. Ze względu na duży odsetek diaspory polskiej, jest ona nazywana Jackowem. Jej nazwa pochodzi od parafii i polskiego kościoła pw. św. Jacka.
Źródło: Asehn, CC BY-SA 2.5, https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5/, dostępny w internecie: commons.wikimedia.org.

W Kanadzie mieszka około 1 mln osób pochodzenia polskiego. Największymi ośrodkami polonijnymi są Montreal i Toronto. Z kolei w Ameryce Południowej największa liczba osób pochodzenia polskiego występuje w Brazylii i Argentynie. Wielkość diaspory polskiej w pierwszym z krajów szacuje się na 1,6‑3,0 mln osób, a w drugim – na 150‑450 tys. osób. Największym tego typu ośrodkiem w Brazylii jest Kurytyba. Natomiast najliczniejszymi ośrodkami w Argentynie są CordobaBuenos Aires.

Przeszłość naszego kraju wpłynęła na to, że duży odsetek diaspory polskiej żyje w Europie. W Niemczech żyje ok. 2 mln osób polskiego pochodzenia. Największymi ośrodkami Polonii w tym kraju są: Zagłębie Ruhry, Hamburg oraz Berlin. Polonia francuska, stanowiąca ok. 1 mln osób, zlokalizowana jest przede wszystkim w Paryżu. Wielka Brytania to skupisko ok. 800‑900 tys. osób pochodzenia polskiego. Głównymi ośrodkami polonijnymi są Birmingham, Bradford, Edynburg, Glasgow i Londyn.

1
RyZ9RKG35fDOT1
Duża część diaspory polskiej występuje także na obszarach Polski przedwojennej, obejmującej tereny dzisiejszej Litwy, Białorusi i Ukrainy. Do największych jej skupisk należy zaliczyć: Wilno, Grodno i Lwów.
Źródło: Halibutt, CC BY-SA 3.0, http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/, dostępny w internecie: commons.wikimedia.org.

Emigracja w liczbach

  • Główne powody emigracji Polaków

  1. Poszukiwanie nowych stanowisk pracy lub stanowisk lepiej wynagradzanych i bardziej docenianych za granicą.

  2. Sytuacja polityczna kraju.

  3. Wyższe standardy życia.

  4. Lepsza opieka medyczna.

  5. Większa tolerancja społeczna.

  6. Wyższy poziom edukacji.

  7. Większe możliwości rozwoju osobistego.

  8. Względy religijne.

  9. Rodzina lub bliskie osoby mieszkające już za granicą.

  • Emigracja czasowa - to wyjazd mieszkańców np. Polski do innych krajów. Wyjazd ten obejmuje okres powyżej 3 miesięcy (bez zmiany kraju stałego miejsca zamieszkania).

Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej (2004 r.) oraz do strefy Schengen (2007 r.) ruchy migracyjne – szczególnie o charakterze ekonomicznym – bardzo się nasiliły. Migracje te z założenia miały i mają charakter czasowy. Zdarza się często, że ludność pochodzenia polskiego osiedla się już na stałe w krajach, do których emigruje.

Ry2M35haG5IQC1
Na wykresie zaznaczono szacowaną wielkość emigracji czasowej Polaków w podziale na województwa w 2004 i w 2019 roku.  Rok 2004: najwyższa wartość jest województwie mazowieckim 85 000 osób, następnie województwo śląskie 75 000 osób, województwo małopolskie 71 000 osób, województwo wielkopolskie 62 000 osób, województwo dolnośląskie 54 000 osób. Pozostałe województwa to około 40 000 osób oraz poniżej tej liczby. Najmniejsza wartość jest województwie świętokrzyskim - 18 000 osób. Rok 2019: najwyższy wskaźnik jest województwie mazowieckim 63 000 osób, następnie był z wyślą z kim 54 000 osób, województwie małopolskim 47 000 osób województwie wielkopolskim 44 000 osób. W pozostałych województwach wartość jest niższa wynosi poniżej 40 000 osób. Najniższa wartość jest w województwie opolskim 13 000 osób.
Szacowana wielkość emigracji czasowej Polaków w podziale na województwa w 2004 i w 2019 roku (ludność zameldowana na pobyt czasowy)
Źródło: Bank Danych Lokalnych GUS, dostępny w internecie: bdl.stat.gov.pl.

Diaspora polska w Wielkiej Brytanii czy Irlandii jest bardzo aktywną i mobilną grupą emigracji ekonomicznej. W czasie ogólnoświatowego kryzysu gospodarczego (około 2009 r.) część diaspory polskiej reemigrowała do Polski. Reemigrację, co prawda niewielką, zanotowano również w 2019 roku. Emigracja czasowa (szacowana) w roku 2019 z Polski w porównaniu do roku 2018 była niższa o 40 tys. osób. Przyczyn tej zmiany tej upatruje się głównie w związku z liczbą migrantów przebywających w Wielkiej Brytanii, liczba Polaków przebywających czasowo w Zjednoczonym Królestwie zmniejszyła się w związku z brexitem.

Szacunek emigracji z Polski na pobyt czasowy w latach 2004–2019
(liczba osób przebywających za granicą w końcu roku podana w tys. osób)

Rok

Ogółem

w UE

Kraje spoza UE

2004

1 000

750

20

2010

2000

1607

78

2015

2397

1983

115

2018

2455

2031

124

2019

2415

2008

126

Indeks dolny Źródło danych: Informacja o rozmiarach i kierunkach czasowej emigracji z Polski w latach 2004–2019, GUS 19.11.2020 r. Indeks dolny koniec

  • Emigracje na pobyt stały - to wyjazd z kraju ojczystego na pobyt stały za granicą.

Rok

Ogółem (osób)

2004

18 877

2010

17 360

2015

11 970

2018

11 849

2019

10 726

Indeks dolny Źródło danych: GUS BDL Indeks dolny koniec

Wielkość emigracji na pobyt stały jest 10‑krotnie niższa od wielkości emigracji czasowej. Możliwości transportowe ludzi w dzisiejszych czasach są ogromne, więc powrót emigrantów do kraju ojczystego jest o wiele łatwiejszy niż dekadę temu. Spadek liczby osób decydujących się na emigrację stałą podyktowany jest również poprawą standardu życia w Polsce. Emigrację na pobyt stały w województwach w 2004 i 2019 roku przedstawiono na wykresie poniżej.

RRYsi46whHiTv1
Na wykresie zaznaczono wielkość emigracji Polaków na pobyt stały w 2004 i 2019 roku w podziale na województwa. Rok 2004 - wskaźnik w województwie śląskim 6100 osób, następnie jest województwo opolskie 3900 osób, kolejno województwo dolnośląskie około 1400 osób i małopolskie 1200 osób, pomorskie 1100 osób. Pozostałe województwa poniżej 1000 osób. Najniższa wartość jest w województwie świętokrzyskim około 100 osób. Rok 2019: najwyższa wartość województwo śląskie 2000 osób, na drugim miejscu jest województwo  małopolskie nieznacznie powyżej 1000 osób, województwo opolskie 1000 osób i dolnośląskie 1000 osób. Pozostałe województwa poniżej 1000. Najniższa wartość jest w województwie świętokrzyskim około 100 osób.
Wielkość emigracji Polaków na pobyt stały w 2004 i 2019 roku w podziale na województwa (ludność zameldowana na pobyt stały)
Źródło: Bank Danych Lokalnych GUS, dostępny w internecie: bdl.stat.gov.pl.

Podobnie jak w przypadku emigracji czasowej, najwięcej osób wyjechało z woj. śląskiego, a najmniej z woj. świętokrzyskiego.

  • Kierunki emigracji Polaków

Polacy w 2019 roku najchętniej na stałe emigrowali do państw Europy (9 701 osób). Powodem wyboru państw docelowych polskich emigrantów jest bliskość geograficzna oraz dobra komunikacja między państwem rodzimym i krajem docelowym emigracji. Najmniej Polaków wyjechało do Afryki - tylko 8 osób. Poniższa mapa dokładnie obrazuje kierunki emigracji Polaków w podziale na kontynenty.

RorzZzcETTEaX1
Na ilustracji zaznaczono główne kierunki emigracji Polaków w podziale na kontynenty i państwa. Na środku ilustracji jest mapa Polski z sylwetkami osób w różnym wieku, niektóre z nich mają walizki, plecaki. Strzałkami zaznaczono kierunki emigracji. Europa 9701 osób, w tym Niemcy 3846 osób. Ameryka Północna 869 osób, w tym Stany Zjednoczone 691 osób. Ameryka Południowa 12 osób, w tym Brazylia dziewięć osób. Australia i Oceania 72 osoby, w tym Australia 59 osób. Azja 64 osoby, w tym Zjednoczone Emiraty Arabskie 11 osób. Afryka 8 osób, w tym Maroko cztery osoby.
Główne kierunki emigracji Polaków w podziale na kontynenty i państwa
Źródło: Englishsquare.pl sp. z o.o., CC BY-SA 3.0, https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/, oprac. na podstawie danych BDL GUS.

Słownik

deportacja
deportacja

wydalenie cudzoziemca poza granice danego kraju (sjp.pwn.pl)

emigracja „za chlebem”
emigracja „za chlebem”

migracja ze względu na przeludnienie i brak pracy do krajów/obszarów, gdzie jest szansa znalezienia pracy (na przykład w przemyśle lub usługach)

exodus
exodus

masowa emigracja (sjp.pwn.pl)

migracja przymusowa
migracja przymusowa

rodzaj migracji, który odbywa się wbrew woli migrującego (np. deportacje, przesiedlenia)

migracja wymuszona
migracja wymuszona

migracja, do której doprowadziły niekorzystne okoliczności powodujące znaczne pogorszenie się warunków życia, np. kataklizmy, konflikty zbrojne

migracje ekonomiczne
migracje ekonomiczne

migracja mająca na celu poprawę kondycji finansowej

migracje polityczne
migracje polityczne

migracje z obszarów dotkniętych działaniami wojennymi; ucieczka przed prześladowaniem na różnym tle

obczyzna
obczyzna

obce kraje, zagranica (sjp.pwn.pl)

repatriacja
repatriacja

powrót do ojczyzny osób, które z różnych przyczyn, zwykle niezależnych od ich woli, znalazły się poza granicami swego kraju (sjp.pwn.pl)

Światowe Igrzyska Polonijne
Światowe Igrzyska Polonijne

impreza sportowa organizowana od 1934 r. co 2 lata w różnych miastach Polski; uczestniczą w niej Polacy mieszkający poza ojczyzną, reprezentując państwa, w których osiedlili się; celem igrzysk jest wzajemna integracja i promowanie polskości

Wielka Emigracja
Wielka Emigracja

polska emigracja polityczna po powstaniu listopadowym (sjp.pwn.pl)

wysiedlenie
wysiedlenie

zmuszenie do opuszczenia miejsca zamieszkania (sjp.pwn.pl)