Przeczytaj
Dżihadyzm
Jest to międzynarodowy ochotniczy ruch militarny o charakterze dżihadystycznym. Walczy o świat, w którym wszystkie granice dzielące ummęummę na różne państwa i narody, przestaną istnieć. Dżihad traktowany jest jako broń ofensywna, która ma umożliwić światową dominację islamu w wersji ultrakonserwatywnej. Dżihadyści dzielą świat na: muzułmanów („ludzi raju”) oraz pozostałych („ludzi piekła”). Do tej ostatniej kategorii zaliczają jednak również każdego muzułmanina, którego interpretacja Koranu i szariatu nie odpowiada modelowi dżihadystów. Radykalizm tego ruchu przyciąga do niego tysiące ochotników z całego świata muzułmańskiego oraz z Europy.
Egipt. Stulecie przemianCelem islamu jest zniszczenie królestwa człowieka na ziemi i uczynienie na niej królestwa Boga. Muzułmanie za swoje czyny odpowiadają jedynie przed Bogiem.
Dlaczego Państwo Islamskie nie jest państwem?
Tak zwane Państwo IslamskiePaństwo Islamskie nigdy nie miało stabilnych granic, a jego władze nie miały zdolności do wchodzenia w relacje międzynarodowe. Z tego powodu na arenie międzynarodowej ISIS było postrzegane jako ugrupowanie zbrojne, nie zaś państwo.
Prawo szariatu
Podstawą całego prawa tzw. Państwa Islamskiego są Koran i sunna (tradycja, którą tworzą czyny proroka Mahometa). Stosowane kary są bardzo surowe i stanowią przełożenie praktyk obowiązujących we wczesnym średniowieczu. Praktykowane było np. zrzucanie z wysokiego budynku osób uznanych za homoseksualistów (w średniowieczu zrzucano ze skał i wysokich wież), kamienowanie niewiernych kobiet oraz amputacje kończyn złodziejom. Za wiele czynów wymierzana jest kara śmierci.
Działalność medialno‑propagandowa
ISIS operuje przy tym kodem kulturowym zrozumiałym dla zachodniej młodzieży. Dysponuje własnymi kontami w wielu serwisach społecznościowych. Prowadziło odpowiednik Facebooka – CaliphateBook, tworzy własne memy i hashtagi, publikując w ten sposób masowe egzekucje w celu zastraszenia przeciwników i uzyskania poparcia wśród salafitówsalafitów. W 2015 r. ISIS opublikowało w internecie dwa przewodniki dla dżihadystów. Pierwszy, pt. Hijrah to the Islamic State, zawiera szczegółowe informacje na temat bezpiecznej podróży do Syrii i Iraku. Publikacja ta nazywana była Lonley Planet dla dżihadystów z uwagi na dziesiątki praktycznych porad dotyczących podróży. Drugi zaś, How to Survive in the West. A Mujahid Guide, jest szczegółowym materiałem instruktażowym dla potencjalnych bojowników.
Z platformy blogowej Tumblr kandydatki na dżihadystki mogły dowiedzieć się, co ze sobą zabrać oraz jakie urzędy w Państwie Islamskim poszukują pracowników. Dżihadyści produkują także filmy w jakości HD, ze zwolnionym tempem i podkładem muzycznym, nie ustępujące pod względem jakości amerykańskim produkcjom.
Skutki. Państwo Islamskie obecnie
Zwycięstwo militarne nad tzw. Państwem Islamskim nie oznacza pokonania tej organizacji. Obecność w Europie dżihadystów z Państwa Islamskiego stanowi terrorystyczne zagrożenie. Większość państw twardo reaguje na jakiekolwiek sygnały służb. W Niemczech w 2017 r. kilkakrotnie wzrosła liczba prokuratorskich śledztw związanych z terroryzmem. W Iraku bojownicy mają wielu sympatyków wśród sunnickiej mniejszości, mogą zatem liczyć na ich wsparcie i pomoc w kontynuowaniu podziemnej działalności. Wciąż aktywne są organizacje sprzymierzone z tzw. Państwem Islamskim, np. w Nigerii.
Słownik
ideologia inspirowana islamem, która postuluje użycie wszelkich dostępnych środków w celu opanowania całego świata przez islam, czyniąc z niej obowiązek moralny każdego muzułmanina
Państwo Islamskie w Iraku i Syrii (ang. Islamic State of Iraq and Sham); salaficka organizacja terrorystyczna oraz nieuznawany na arenie międzynarodowej samozwańczy kalifat funkcjonujący od czerwca 2014 r. na terenie Syrii i Iraku
(arab. chalīfa – następca); wśród muzułmanów sunnici uznawali świeckie i religijne zwierzchnictwo kalifa, który sprawował funkcję imama oraz głównodowodzącego armią, nie miał danej Mahometowi przez Allaha mocy tworzenia praw ani ich ogłaszania, po Proroku dziedziczył tylko władzę wykonawczą i sądowniczą; szyici uznawali jedynie świecką władzę kalifa, za swojego duchowego przywódcę uważali imama
(arab. salafijja; od salaf, przodkowie); konserwatywny ruch religijno‑polityczny w ramach sunnizmu, postulujący reformy, których efektem ma być odrodzenie islamu w jego pierwotnej formie
(arab. naród); określenie oznaczające całą wspólnotę muzułmańską