Przeczytaj
Materiał przyszłości
Glin jest substancją kowalną, wytrzymałą, lekką oraz twardą, dlatego stosuje się ją do wyrobu wielu sprzętów. Pierwiastek ten jest także ważnym składnikiem stopów metali. Najbardziej znanym jest duraluminiumduraluminium.
Co istotne, nazwy „glin” używa się w odniesieniu do pierwiastka i jego związków, natomiast o „aluminium” mówi się, mając na myśli metal użytkowy.
Metoda wytwarzania czystego glinu oparta jest o proces Bayera oraz elektrolizę Halla‑Heroultaelektrolizę Halla‑Heroulta rud boksytuboksytu. Dzięki opracowaniu tych metod, możliwości zastosowań glinu znacząco się rozszerzyły.
W XIX w. cena glinu była zbliżona do ceny złota, ponieważ ówcześnie nieznane jeszcze były metody jego otrzymywania. W stanie czystym, glin został wyodrębniony dopiero w 1886 r., a 29 lat później wyprodukowano z niego pierwszy przedmiot. Była to aluminiowa grzechotka, którą otrzymał syn Napoleona III. Co ciekawe, Napoleon tak zachwycił się metalem, że w trakcie przyjęcia, zorganizowanego dla ambasadorów różnych krajów, kazał podać łyżeczki aluminiowe zamiast pozłacanych.
To nie koniec – potem dążył do wykorzystania tego nowego, lekkiego i błyszczącego metalu w wojsku do produkcji broni, kasków, zbroi oraz innego wyposażenia armii francuskiej.
Doświadczenie
Dysponujesz zlewką, solą kuchenną, wodą destylowaną i folią aluminiową. Zaprojektuj doświadczenie, w którym sprawdzisz, czy aluminium można wykorzystać do czyszczenia srebrnej biżuterii. Naszkicuj schematyczny rysunek doświadczenia, zapisz spodziewane obserwacje oraz wniosek wynikający z doświadczenia. Określ rolę, jaką odgrywa zastosowana folia aluminiowa.
Rozwiązanie oraz odpowiedź zapisz w zeszycie do lekcji chemii, zrób zdjęcie, a następnie umieść je w wyznaczonym polu.
Słownik
elektrolityczny proces otrzymywania aluminium
(łac. durus „twardy”, alumem „ałun”) dural, stop aluminium z miedzią (3–5%) oraz magnezem (0,5–2,0%) i manganem (do 1,0%)
(fr. Les Baux‑de‑Provence od nazwy francuskiego miasteczka) ilasta skała osadowa, która składa się głównie z wodorotlenków glinu
Bibliografia
Encyklopedia PWN
M. Krzeczkowska, J. Loch, A. Mizera, Repetytorium chemia. Liceum - poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa - Bielsko‑Biała 2010.