Przeczytaj
Historia „The Washington Post”
W październiku 2013 r. dziennik został sprzedany prezesowi firmy Amazon – Jeffowi Bezosowi. Powodem sprzedaży były kłopoty finansowe rodziny Grahamów, która od czterech pokoleń była właścicielem gazety, oraz znaczny spadek nakładu.
Na początku 2015 r. w wieku 93 lat zmarł Ben Bradlee, redaktor naczelny „The Washington Post” w latach 1968‑1991), nadzorujący na łamach dziennika ujawnienie afery Watergateafery Watergate. Bradlee stał się jedną z najbardziej wpływowych osobistości w Waszyngtonie i w historii amerykańskiego dziennikarstwa, a kierowana przez niego gazeta zdobyła światowy rozgłos. Ujawnienie przez jej dziennikarzy Boba Woodwarda i Carla Bernsteina afery Watergate doprowadziło do dymisji ówczesnego prezydenta USA Richarda Nixona. Wydawca, jak i redakcja „The Washington Post” byli intensywnie zastraszani, ludzie Nixona usiłowali nakłonić prawicowego milionera, sponsora Partii Republikańskiej, aby kupił dziennik, prokurator generalny zarzucił gazecie wyolbrzymienie i przekręcenie faktów, wydawcy nie pozwalano odnowić koncesji na jego stacje telewizyjne, a dziennikarzy wykluczono z grupy reporterów obsługujących na co dzień Biały Dom. Odpowiedzią ze strony „The Washington Post” były mordercza praca, konsekwencja i profesjonalizm.
WstępAfera Watergate nie była jednorazowym skandalem, lecz dramatem politycznym Ameryki, który rozgrywał się przez kilka lat, aż do rezygnacji Nixona. „The Washington Post” się postawił nie tylko dlatego, że takie były jego ideały, ale także dlatego, że mógł. Dlatego, że rząd musiał się z nim liczyć.
Fakt ten uznawany jest za sztandarowy przykład wpływu mediów jako „czwartej władzy”. Sprawa Watergate jest natomiast do dziś studiowana przez amerykańskich adeptówadeptów dziennikarstwa, szczególnie jeśli chodzi o relację dziennikarz – źródło.
Czym jest tak naprawdę „czwarta władza”? Popularna Encyklopedia mass mediówmass mediów, przypominając klasyczny podział, który zakłada istnienie trzech rodzajów władzy – ustawodawczej (sprawowanej przez parlament), wykonawczej (sprawowanej przez rząd) oraz sądowniczej – wskazuje, że wzrost znaczenia mediów w społeczeństwach demokratycznych znalazł odbicie w koncepcji, że i one pełnią funkcje związane z realizowaniem władzy. Koncepcja ta upowszechniła się od czasu wykrycia przez dziennikarzy „The Washington Post” afery Watergate.
Pojęcie „czwarta władza” odwołuje się z jednej strony do kontrolnej funkcji mediów (często określanych mianem „psa łańcuchowego”) pełnionej w stosunku do polityków, z drugiej zaś do znaczenia, jakie przypisuje się mediom w kształtowaniu postaw, opinii i poglądów obywateli. Nazywanie mediów „czwartą władzą” ma oczywiście charakter raczej publicystyczny, gdyż nie są one wyposażone w żadne atrybuty władzy.
Słownik
osoba w trakcie kształcenia, szczególnie praktycznego
związana z kryzysem konstytucyjnym w Stanach Zjednoczonych afera polityczna w latach 1972–1974, która przyczyniła się do ustąpienia ze stanowiska prezydenta Richarda Nixona; jej przyczyną były nielegalne działania administracyjne prezydenta przeciwko jego przeciwnikom politycznym
instytucje oraz urządzenia, dzięki którym przesyłane treści trafiają do licznej i zróżnicowanej publiczności; należą do nich prasa, radio, telewizja, film, książka, nagrania muzyczne, ale także magnetowid, odtwarzacz DVD, internet czy gra komputerowa