Przeczytaj
Do głównych czynników wpływających na wygląd wybrzeży można zaliczyć:
geologię skał, z jakich zbudowane jest wybrzeże,
obecność prądów morskich,
działalność lądolodu i lodowców,
udział wód podziemnych,
udział rzek,
wpływ procesów niszczących i akumulację,
szatę roślinną.
Na intensywność niszczącej działalności wód morskich wpływają między innymi:
siła fal uderzających o brzeg – jest ona szczególnie duża podczas sztormówsztormów, gdy nacisk fal na 1 mIndeks górny 22 może wynieść nawet 30 t;
wysokość fal – może ona dochodzić nawet do kilkudziesięciu metrów;
pływypływy – zmiany poziomu wód morskich skutkują zwiększeniem lub zmniejszeniem zasięgu oddziaływania fal;
rodzaj skał budujących wybrzeże – różna odporność skał na erozję przyczynia się do nierównomiernego niszczenia wybrzeży.
Aby opisać strefę wybrzeża, używa się następujących określeń:
brzeg – obszar przybrzeżny, wyznaczony przez maksymalny zasięg wód morskich, które przyczyniają się do akumulacji i erozji strefy przybrzeżnej;
linia brzegowa – odpowiada średniemu położeniu linii wody, czyli linii styku powierzchni lądu i morza.
Strefa brzegowa obejmuje obszar maksymalnego zasięgu wód morskich. Obszar stale pozostający pod wodą nazywany jest podbrzeżem. Jego granice od strony morza wyznacza głębokość, na której zaczyna się oddziaływanie falowania na dno. Nadbrzeżem natomiast nazywamy obszar położony poza zasięgiem bezpośredniego oddziaływania wody morskiej.
Wybrzeża klasyfikowane są według różnych kryteriów. W zależności od rodzaju rzeźbotwórczej działalności fal morskich oraz ukształtowania powierzchni powstają różne typy wybrzeży. Ze względu na genezę najczęściej wyróżnia się wybrzeża:
fiordowe – powstałe w wyniku zalania przez morze dolin polodowcowych; fiordami nazywamy głębokie wąskie i kręte zatoki ciągnące się w głąb lądu;
szkierowe – powstałe poprzez zalanie przez morze obszaru polodowcowego z powszechnie występującymi skalistymi pagórkami;
riasowe – powstałe wskutek zalania dolin górskich o przebiegu prostopadłym do linii brzegowej; pasma górskie stały się półwyspami lub wyspami, a doliny zatokami wcinającymi się głęboko w ląd w wyniku wtargnięcia morza na obszar górski;
dalmatyńskie – powstałe w wyniku częściowego zalania silnie podzielonych grzbietów górskich o równoległym przebiegu do linii brzegowej;
limanowe – powstałe jako efekt zalania przez morze wylotów dolin rzecznych, które zostały odcięte mierzejami lub piaszczystymi wałami lejkowatych ujść rzek;
lagunowe – tworzą się na obszarach o dużych amplitudach pływów jako skutek usypania lido; fragment morza odcięty przez wał nazywa się laguną;
mierzejowo‑zalewowe – powstałe na obszarach o nieznacznych amplitudach pływów jako skutek częściowego odcięcia zatoki lub płytkiego akwenu oraz akumulacji piaszczystego materiału transportowanego przez prądy przybrzeżne;
koralowe – w związku z występowaniem koralowców rafotwórczych w ciepłych morzach tworzą się wybrzeża koralowe, wokół wysp tworzą się atole, które powstają wtedy, gdy wyspa poddawana jest ruchom wynurzającym; po zmianie pionowego ruchu wynurza się pierścień z istniejącym we wnętrzu płytkim zagłębieniem, atole występują m.in. na Pacyfiku;
deltowe – związane z akumulacją osadów w deltach rzek.
Ze względu na aktywność wód morskich w strefie wybrzeża, które przyczyniają się do przekształcenia istniejącej wcześniej rzeźby na obszarach zalanych, wyróżniamy wybrzeża zanurzone cofające się. Na obszarach, które uległy wynurzeniu, klasyfikujemy wybrzeża wynurzone narastające.
Do wybrzeży zanurzonych zaliczamy: dalmatyńskie, fiordowe, szkierowe, riasowe i klifowe, a do wybrzeży narastających: limanowe, mierzejowe, lagunowe, deltowe i koralowe.
Ze względu na wysokość wybrzeża wyróżniamy wybrzeża wysokie i płaskie. Do tych pierwszych zaliczamy wybrzeża klifowe powstające na skutek działania abrazji, czyli procesu niszczenia stromego wybrzeża przez działanie fal. Na wybrzeżach płaskich intensywniej zachodzi proces akumulacji materiału niesionego przez wody morskie niż erozji.
Inny podział wybrzeży oparty jest na pochodzeniu procesów modelujących brzegi. Zgodnie z nim wyróżnia się wybrzeża pochodzenia:
morskiego – wykształcone przez procesy falowania i pływowe np. klifowe, lidowe, lagunowe, mierzejowe;
rzecznego – utworzone głównie przez działalność akumulacyjną rzek, np. deltowe, limanowe;
organogenicznego – stworzone w wyniku działalności organizmów żywych, głównie nagromadzenia materii organicznej pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego np. koralowe, mangrowe.
Jednym z charakterystycznych wybrzeży występujących w strefie międzyzwrotnikowej są wybrzeża namorzynowe (mangrowe). Ze względu na wahania stanu wód wynikające z pływów są porośnięte roślinnością, która jest przystosowana do życia w wodzie słonej oraz do częstych zmian poziomu wody.
Słownik
cyklicznie powtarzające się unoszenie i opadanie poziomu wody w oceanie wywołane oddziaływaniem grawitacyjnym między Ziemią, Księżycem i Słońcem
zjawisko meteorologiczne występujące nad obszarami mórz i oceanów w postaci silnego, porywistego, długotrwałego wiatru o sile nie mniejszej niż 8 stopni w skali Beauforta