Ilustracja przedstawiająca substancję P, czyli neuropeptyd. Składa się on z jedenastu reszt aminokwasowych, z których to C‑terminalny koniec zamiast grupy karboksylowej posiada grupę amidową. Reszty te pochodzą kolejno od argininy, proliny, lizyny, proliny, glutaminy, glutaminy, fenyloalaniny, fenyloalaniny, glicyny, leucyny oraz metioniny z wspomnianą grupą amidową. Zaczynając od reszty argininowej, neuroprzekaźnik zbudowany jest z grupy aminowej ${\text{NH}}_2$ związanej z grupą $\text{CH}$ połączoną z łańcuchem bocznym, który stanowią trzy kolejno połączone ze sobą grupy metylenowe ${\text{CH}}_2$, z których ostatnia wiąże się z grupą $\text{NH}$ związaną z atomem węgla połączonym za pomocą wiązania podwójnego z kolejną grupą $\text{NH}$ oraz za pomocą wiązania pojedynczego z grupą ${\text{NH}}_2$. Wspomniana grupa $\text{CH}$ związana jest z atomem węgla połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z resztą proliny, a dokładniej z należącym do niej atomem azotu budującym pięcioczłonowy pierścień, utworzony przez wspomniany atom azotu i cztery atomy węgla. Atom węgla sąsiadujący z atomem azotu podstawiony jest atomem węgla połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z grupą $\text{NH}$ reszty lizyny. Grupa ta wiąże się grupą $\text{CH}$, która to podstawiona jest łańcuchem kolejno połączonych ze sobą czterech grup metylenowych ${\text{CH}}_2$, z których ostatnia podstawiona jest grupą aminową ${\text{NH}}_2$. Wspomniana grupa $\text{CH}$ reszty lizyny związana jest z atomem węgla połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z atomem azotu reszty prolinowej budującym pięcioczłonowy pierścień, utworzony przez wspomniany atom azotu i cztery atomy węgla. Atom węgla sąsiadujący z atomem azotu podstawiony jest atomem węgla połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z grupą $\text{NH}$ reszty glutaminy. Stanowi ją wspomniana grupa $\text{NH}$ związana z grupą $\text{CH}$ połączoną z dwiema kolejno połączonymi grupami metylenowymi, z których druga podstawiona jest grupą amidową $\text{C}\left(\text{O}\right){\text{NH}}_2$. Grupa $\text{CH}$ omawianej reszty związana jest z atomem węgla połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z kolejną resztą glutaminy o analogicznej strukturze. Należący do drugiej reszty glutaminowej atom węgla połączony za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu łączy się za pomocą wiązania peptydowego z grupą $\text{NH}$ reszty fenyloalaniny. Grupa ta wiąże się z grupą $\text{CH}$ połączoną z grupą metylenową podstawioną pierścieniem fenylowym. Grupa $\text{CH}$ wreszcie łączy się z atomem węgla połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania peptydowego z grupą $\text{NH}$ kolejnej reszty fenyloalaniny. Atom węgla grupy C wiązanie podwójne O drugiej reszty fenyloalaniny łączy się z grupą $\text{NH}$ reszty glicyny związanej z grupą metylenową podstawioną atomem węgla połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z grupą $\text{NH}$ reszty leucyny. Grupa ta związana jest z grupą $\text{CH}$ połączoną z grupą metylenową związaną z grupą $\text{CH}$ podstawioną dwiema grupami metylowymi ${\text{CH}}_3$. Grupa $\text{CH}$ należąca do łańcucha peptydowego łączy się dalej z atomem węgla związanym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu, a także za pomocą wiązania pojedynczego z grupą $\text{NH}$ ostatniej reszty pochodzącej od metioniny. Grupa ta łączy się z grupą $\text{CH}$ związaną z grupą amidową $\text{C}\left(\text{O}\right){\text{NH}}_2$ oraz dwiema kolejno połączonymi ze sobą grupami metylenowymi, z których druga podstawiona jest atomem siarki związanym z grupą metylową ${\text{CH}}_3$.