Przeczytaj
Topologia sieci komputerowej określa sposób połączenia ze sobą urządzeń w sieci, mechanizmy komunikacji pomiędzy urządzeniami oraz metody dostępu do medium transmisyjnego dla poszczególnych urządzeń.
W przypadku przewodowych sieci komputerowych wyróżnić możemy dwa rodzaje topologii:
fizyczną,
logiczną.
Topologia fizycznaTopologia fizyczna sieci komputerowej określa, w jaki sposób urządzenia są ze sobą fizycznie połączone, a także jak przebiegają połączenia kablowe pomiędzy nimi.
Topologia logicznaTopologia logiczna sieci określa sposób przesyłania danych pomiędzy urządzeniami.
Każda, nawet najmniejsza sieć komputerowa, ma topologię fizyczną oraz logiczną, które to definiują sposób połączenia urządzeń oraz to, w jaki sposób przesyłane są dane pomiędzy urządzeniami w sieci komputerowej.
Topologie fizyczne
Do podstawowych, fizycznych topologii sieci zaliczamy topologie:
magistrali,
pierścienia,
gwiazdy.
Topologie logiczne
Do logicznych topologii sieci zaliczamy topologie:
punkt‑punkt,
przekazywania żetonu,
wielodostępową.
Więcej informacji na temat wymienionych topologii sieci komputerowych znajdziesz w prezentacji multimedialnej.
Istnieją również topologie fizyczne bardziej zaawansowane, stosowane w dużych sieciach lokalnych oraz sieciach rozległych. Możemy do nich zaliczyć topologie:
podwójnego pierścienia (ang. dual ring),
rozszerzonej gwiazdy (ang. extended star),
siatki (ang. mesh).
Topologie te są bardziej skomplikowane w swojej budowie, a także pozwalają połączyć większą liczbę urządzeń czy zapewnić wysoką niezawodność. Ich koszt jest również odpowiednio większy.
Topologia podwójnego pierścienia wygląda jak topologia pierścienia, z tym wyjątkiem, że urządzenia połączone są drugim takim samym pierścieniem (pierścienie jednak nie łączą się ze sobą). Dzięki temu można uzyskać większe osiągi (dzięki podwójnemu połączeniu) oraz zwiększyć niezawodność. Jednak prowadzi to do większej liczby kabli oraz komplikuje diagnostykę oraz rekonfigurację sieci.
Topologia rozszerzonej gwiazdy to rozbudowana topologia, która polega na tym, że każde urządzenie końcowe działa jak urządzenie centralne dla własnej topologii gwiazdy. Dzięki jej zastosowaniu możemy wykorzystać krótsze przewody oraz ograniczamy liczbę urządzeń, które są bezpośrednio połączone z węzłem centralnym.
W topologii siatki węzły łączą się bezpośrednio z jak największą liczbą innych węzłów. W tym kontekście wyróżniamy siatkę pełną oraz niepełną. W przypadku tej pierwszej każdy węzeł sieci ma fizyczne połączenie z każdym innym węzłem danej sieci. W topologii siatki niepełnej węzły mają różną liczbę połączeń z innymi węzłami. Internet bazuje na topologii siatki częściowej.
Topologie sieci bezprzewodowych
Dwie najpopularniejsze topologie sieci bezprzewodowych:
Topologia gwiazdy
Charakteryzuje się tym, że w jej centralnym punkcie umieszczona jest jedna baza (jądro gwiazdy). Informacje najpierw docierają do głównego punktu sieci; następnie trafiają do konkretnego węzła.
Topologia kraty
Informacje w tej technologii wymieniane są między węzłami, nie za pośrednictwem głównej bazy.
Sposoby połączenia
W przypadku sieci bezprzewodowych mówić możemy o dwóch rozwiązaniach, określających zasady komunikacji w sieci i zastosowanie odpowiednich urządzeń sieciowych, są nimi sieci:
ad‑hoc,
infrastrukturalna.
Sieć ad‑hoc to sieć, w której komunikacja odbywa się bez konieczności użycia urządzenia pośredniczącego, czyli punktu dostępowego (ang. access point). Komunikacją w tym przypadku steruje oprogramowanie urządzeń, które podłączone są do sieci.
Sieć infrastrukturalna to sieć, w której wykorzystuje się urządzenia pośredniczące czyli punkty dostępowe. To one nadzorują pracę sieci, a także są pośrednikami pomiędzy nadawcą, a odbiorcą danych. W przypadku dużych sieci wykorzystujących komunikację bezprzewodową stosuje się więcej niż tylko jeden punkt dostępowy. Grupa takich punktów nazywana jest wówczas ESS (ang. extended service set).
Słownik
określa sposób połączenia urządzeń w sieci oraz weryfikuje, jakie urządzenia sieciowe zostały do połączenia wykorzystane
określa metody i sposoby komunikacji urządzeń w sieci komputerowej