Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

W stadium blastuli zarodka rozpoczyna się proces gastrulacji. Wówczas redukcji ulega blastocel, a warstwa powierzchniowa, na wysokości bieguna wegetatywnego blastuli, ulega wpukleniu (inwaginacji) do wnętrza zarodka, wskutek czego powstają dwie warstwy komórek (dwa listki zarodkowe): ekto- i endoderma, otaczające pierwotną jamę prajelitaprajelito (gastrocel)prajelita. Prowadzi do niej otwór zwany pragębąpragęba (blastopor)pragębą.

W wyniku gastrulacji zarodek przechodzi do stadium gastruli. Budujące ją listki zarodkowe w dalszym rozwoju  przekształcają się w tkanki i narządy.

Przekształcenia listków zarodkowych w tkanki noszą nazwę histogenezy, a przekształcenia tkanek w narządy to organogeneza.

RudlyJanvdN4x1
Ilustracja interaktywna ukazuje jeden z typów gastrulacji. W pierwszym etapie jest blastula - to okrągła forma otoczona wieńcem komórek. Komórki są brązowe, a w jednym miejscu - na dole po prawej stronie - pojawiają się cztery czerwone komórki. W kolejnym etapie pojawia się więcej komórek - nowa forma wypełnia jamę blastuli. Ta forma to endoderma. W miejscu czterech czerwonych komórek pojawia się przerwa, otwór. Całość otaczają brązowe komórki - to ektoderma. W następnym etapie powstaje gastrula - czerwone komórki otaczają wnętrze jamy gastruli. Dookoła czerwonych komórek są komórki brązowe. Otwór w środku gastruli to prajelito. Prowadzi do niego pragęba.
Inwaginacja – jeden z typów gastrulacji.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
RwR0JTmrdQ3QR1
Ilustracja interaktywna przedstawia typowy trzyetapowy przebieg gastrulacji. Na pierwszym obrazku znajduje się blastula (punkt pierwszy) mająca kształt okrągłego pęcherzyka otoczonego ściana komórek. Szczelinowata jama ciała w zarodku znajdującym się w stadium blastuli to blastocel (punkt drugi). Na kolejnym rysunku i etapie dochodzi do redukcji blastocelu (punkt trzeci). Wtedy w dolnej części blastuli powstaje niewielka wklęsłość w kierunku środka struktury. To prajelito (punkt szósty). Obok tego rysunku, na rysunku dodatkowym schematycznie zaznaczono wygląd blastcelu przypominającego niemal okrągły rogal ze zbliżonymi do siebie znacznie końcami. Wnętrze tej struktury wypełnia przewód pokarmowy powstający z prajelita (punkt czwarty). Prowadzące do jego wnętrza niewielkie wejście to pragęba (punkt piaty). Zewnętrzna warstwa blastocelu to ektoderma (punkt ósmy), następnie pośrodku jest blastocel (punkt dziewiąty), kolejna ku środkowi to endoderma (punkt siódmy). Następuje kolejny, trzeci etap, czyli gastrulacja (punkt dziesiąty). Ukazany jest niemal okrągły rogal ze zbliżonymi do siebie znacznie końcami. Po jego lewej stronie znajduje się pragęba (punkt czternasty), wnętrze stanowi prajelito/przewód pokarmowy (punkt trzynasty). Otoczony jest kolejno przez endodermę (punkt trzynasty) i ektodermę (punkt dwunasty).
Typowy przebieg gastrulacji.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

W pełni ukształtowana gastrula zawiera dwie warstwy komórek – listki zarodkowe: zewnętrzną ektodermę i wyściełającą prajelito endodermę. W rozwoju zwierząt nazwanych pierwoustymiorganizmy pierwoustepierwoustymi pragęba zostaje otworem gębowym dorosłych organizmów, a otwór odbytowy powstaje po przeciwnej stronie. U zwierząt wtóroustychorganizmy wtóroustewtóroustych pragęba zarasta, obok niej powstaje otwór odbytowy, a otwór gębowy tworzy się po przeciwnej stronie ciała.

Trzecim listkiem zarodkowym jest mezoderma, która może powstawać z ekto- lub endodermy, a niekiedy z obu listków. Jej rozwój przebiega w sposób teloblastyczny (komórki endodermy zaczynają się intensywnie dzielić i wrastają do blastocelu w postaci sznurów komórek potomnych) lub enteroceliczny (dwa uchyłki prajelita wrastają do blastocelu w postaci kieszonek mezodermalnych).

R1TYWcZSHsWfy1
Ilustracja interaktywna przedstawia powstawanie mezodermy przez teloblastię (dwie pierwsze ilustracje) i enterocelię (kolejne dwie ilustracje). Teloblastia. Ilustracja ukazuje jako pierwszą formę półokrągłą z wpukleniem od dołu, która przypomina rogal. Całość otacza warstwa komórek. Zewnętrzna warstwa komórek to ektoderma (punkt pierwszy). Komórki z wpuklenia to endoderma (punkt drugi). W dolnej części pomiędzy ekto- i endodermą są komórki zaczątku mezodermy (punkt trzeci). Wpuklenie tworzy półokrągłą jamę - to prajelito (punkt czwarty). Prowadzi do niego otwór, jakim jest pragęba (punkt piąty). Poniżej teloblastii jest forma przypominająca nieco skrzydła anioła. Ma dwa płaty, pomiędzy którymi znajduje się otwór u góry i na dole. Ten dolny to przyszły otwór gębowy (punkt dziesiąty). Kanał biegnący przez strukturę to prajelito (punkt dziewiąty). Zewnętrzna warstwa każdego płatu to ektoderma (punkt szósty), jamę prajelita otacza endoderma (punkt ósmy), pomiędzy ekto- i endodermą są komórki mezodermy (punkt siódmy). W przypadku enterocelii rysunek pierwszy wygląda podobnie co w przypadku teloblastii, z tym że komórki mezodermy pojawiają się w górnej części wpuklenia, jako woreczki mezodermalne (punkt dwunasty), reszta elementów (Punkty: jedenasty – ektoderma, trzynasty – endoderma, czternasty – pragęba, piętsnasty – prajelito). W przypadku enterocelii rysunek drugi przypomina kształtem przeciętą pionowo gruszkę. W szczelinie między jej częściami znajduje się prajelito (punkt dziewiętnasty). W dolnej i górnej części są otwory. Dolny otwór to przyszły otwór odbytowy (punkt dwudziesty). Komórki mezodermy (punkt siedemnasty) nie wypełniają całkowicie przestrzeni pomiędzy ektoderma (punkt szesnasty) i endodermą (punkt osiemnasty). Ich warstwa jest węższa niż w przypadku teloblastii.
Schemat powstawania mezodermy przez teloblastię i enterocelię. Teloblastia zachodzi u pierwoustych, a enterocelia u wtóroustych.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Zwierzęta tkankowe możemy podzielić na dwu- i trójwarstwowe. Na etapie dwóch listków zarodkowych zatrzymuje się rozwój parzydełkowców. Pozostałe organizmy to trójwarstwowce.

bg‑pink

Ektoderma

R1PwGk92CMAJh1
Schemat. Lista elementów:
  • Nazwa kategorii: Ektoderma
    • Elementy należące do kategorii Ektoderma
    • Nazwa kategorii: Epiblast
      • Elementy należące do kategorii Epiblast
      • Nazwa kategorii: Naskórek
      • Nazwa kategorii: Nabłonek przewodu pokarmowego
      • Nazwa kategorii: Nabłonek jamy nosowej
      • Nazwa kategorii: Nabłonek jamy ustnej
      • Nazwa kategorii: Gruczoły skórne
      • Nazwa kategorii: Szkliwo zębów
      • Koniec elementów należących do kategorii Epiblast
    • Nazwa kategorii: Neuroderma
      • Elementy należące do kategorii Neuroderma
      • Nazwa kategorii: Układ nerwowy
      • Nazwa kategorii: Narządy zmysłów
      • Koniec elementów należących do kategorii Neuroderma
      Koniec elementów należących do kategorii Ektoderma

Ektoderma dzieli się na otaczający zarodek epiblast i neurodermę. Z epiblastu powstają: naskórek, nabłonki początkowej i końcowej części przewodu pokarmowego, jamy nosowej oraz jamy ustnej, gruczoły skórne i szkliwo zębów. Neuroderma daje początek układowi nerwowemu i narządom zmysłów.

bg‑pink

Endoderma

RPCdCAq9PedgO1
Schemat. Lista elementów:
  • Nazwa kategorii: Endoderma
    • Elementy należące do kategorii Endoderma
    • Nazwa kategorii: Nabłonek przewodu pokarmowego
    • Nazwa kategorii: Wątroba
    • Nazwa kategorii: Trzustka
    • Nazwa kategorii: Nabłonek dróg oddechowych
    • Nazwa kategorii: Grasica
    • Nazwa kategorii: Tarczyca
    • Nazwa kategorii: Przytarczyce
    • Nazwa kategorii: Nabłonek cewki moczowej
    • Nazwa kategorii: Nabłonek pęcherza
    • Koniec elementów należących do kategorii Endoderma

Z endodermy powstają: nabłonki wyściełające środkową część przewodu pokarmowego oraz jego dwa gruczoły – wątroba i trzustka, nabłonek dolnych dróg oddechowych (krtani i tchawicy) oraz płuc, grasica, tarczyca i przytarczyce oraz nabłonek cewki moczowej i pęcherza.

bg‑pink

Mezoderma

RCSKRPGRDHfKm1
Schemat. Lista elementów:
  • Nazwa kategorii: Mezoderma
    • Elementy należące do kategorii Mezoderma
    • Nazwa kategorii: Nerka
    • Nazwa kategorii: Kora nadnerczy
    • Nazwa kategorii: Gonady
    • Nazwa kategorii: Szkielet osiowy
    • Nazwa kategorii: Tkanki mięśniowe
    • Nazwa kategorii: Nabłonki wyściełające celomę
    • Nazwa kategorii: Tkanka łączna
    • Nazwa kategorii: Skóra właściwa
    • Nazwa kategorii: Śródbłonek naczyń krwionośnych
    • Nazwa kategorii: Elementy morfotyczne krwi
    • Nazwa kategorii: Układ limfatyczny
    • Koniec elementów należących do kategorii Mezoderma

Środkowy listek zarodkowy – mezoderma – tworzy nerki i korę nadnerczy, gonady, szkielet osiowy i tkanki mięśniowe (poprzecznie prążkowaną, poprzecznie prążkowaną serca i gładką), nabłonki wyściełające celomę (wtórną jamę ciała), tkankę łączną, skórę właściwą, śródbłonek naczyń krwionośnych, elementy morfotyczne krwi i układ limfatyczny.

Słownik

ektoderma
ektoderma

(gr. ektós – na zewnątrz, dérma – skóra) zewnętrzna warstwa komórek zarodka w stadium gastruli

endoderma
endoderma

(gr. éndon – wewnątrz, dérma – skóra) entoderma; wewnętrzna warstwa komórek zarodka w stadium gastruli; wewnętrzny listek zarodkowy

enterocelia
enterocelia

uwypuklenie komórek mezodermy, które następnie ulega oderwaniu od ścian prajelita; prowadzi do powstania celomy (wtórnej jamy ciała); charakterystyczna dla wtóroustych

histogeneza
histogeneza

proces powstawania i różnicowania się komórek w określone tkanki zachodzący podczas rozwoju osobniczego (ontogenezy) człowieka i zwierząt; rozpoczyna się najczęściej w stadium gastruli

mezoderma
mezoderma

(gr. mésos – środkowy, dérma – skóra) środkowa warstwa komórek zarodka leżąca między ekto- i endodermą, trzeci listek zarodkowy u zwierząt trójwarstwowych; tworzy się pod koniec gastrulacji

organizmy pierwouste
organizmy pierwouste

organizmy, których pragęba zostaje otworem gębowym

organizmy wtórouste
organizmy wtórouste

organizmy, których pragęba zarasta, a w jej okolicy powstaje otwór odbytowy

organogeneza
organogeneza

(gr. órganon – narząd, génesis – powstawanie) tworzenie się i rozwój narządów w trakcie rozwoju zarodkowego i larwalnego; w wyniku stopniowego różnicowania i przemieszczania się komórek pochodzących ze wszystkich trzech listków zarodkowych powstają ostateczne narządy dojrzałego osobnika

pragęba (blastopor)
pragęba (blastopor)

otwór prowadzący do wnętrza gastruli (prajelita)

prajelito (gastrocel)
prajelito (gastrocel)

jama wewnątrz zarodka w stadium gastruli, w dalszym rozwoju przekształcająca się w jelito; u większości zwierząt prajelito otwiera się na zewnątrz tzw. pragębą