Przeczytaj
Definicja kosmetyku
Kosmetyki to produkty stosowane do pielęgnacji skóry twarzy i ciała, głównie o działaniu ochronnym przed szkodliwymi czynnikami środowiska naturalnego, oczyszczającym i upiększającym.
Produkt kosmetyczny oznacza każdą substancję lub mieszaninę przeznaczoną do kontaktu z zewnętrznymi częściami ciała ludzkiego (naskórkiem, owłosieniem, paznokciami, wargami oraz zewnętrznymi narządami płciowymi) lub z zębami oraz błonami śluzowymi jamy ustnej, którego wyłącznym lub głównym celem jest utrzymywanie ich w czystości, perfumowanie, zmiana ich wyglądu, ochrona, utrzymywanie w dobrej kondycji lub korygowanie zapachu ciała.
Indeks dolny Źródło: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych Indeks dolny koniecŹródło: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych
Składniki kosmetyków można podzielić na:
Składniki bazowe – rozpuszczalniki dla pozostałych składników (woda, etanol, -tłuszcze, talk);
Składniki czynne (aktywne) – składniki warunkujące działanie kosmetyków;
Składniki dodatkowe (pomocnicze) – umożliwiające uzyskanie zakładanej formy preparatu (np. emulgatory), utrzymujące trwałość i skład chemiczny (konserwujące i antyoksydanty), barwiące i nadające określony zapach.
Składniki bazowe
Składniki czynne (aktywne)
W skład kosmetyków wchodzą substancje promieniochronne (filtry), które chronią przed promieniowaniem UV, pochłaniają (witaminy: C i E) bądź rozpraszają i odbijają promieniowanie UV (, ). Znajdziemy też substancje antybakteryjne (, , , ), substancje złuszczające i polerujące w pastach do zębów i peelingach (, , , ), substancje nawilżające, wnikające do skóry właściwej i zatrzymujące wodę w tej warstwie (glicerol/gliceryna, sacharydy, aminokwasy), a także substancje konserwujące i antyoksydanty (przeciwutleniające), utrzymujące skład kosmetyku przez określony czas, zapobiegające rozwojowi drobnoustrojów oraz utlenianiu się (jełczeniu) substancji tłuszczowych (kwas mrówkowy, kwas propionowy, witamina E). Z kolei w farbach do włosów, szminkach, pomadkach, cieniach do powiek, lakierach do paznokci, znajdziemy substancje barwiące (, , , , , , hennę, sok z orzecha włoskiego). W mydłach, perfumach, wodach toaletowych, dezodorantach i środkach czystości znajdziemy też dodatki zapachowe (alkohole (heksan‑1-ol), ketony, aldehydy, estry, węglowodory, olejki miętowe, różane, wyciągi z owoców, goździków, wydzielin zwierząt – ambra, piżmo).
Do składników czynnych przynależą również witaminy.
Składniki dodatkowe – pomocnicze
Niebezpieczne składniki chemiczne kosmetyków
Częstymi powikłaniami zdrowotnymi na skutek stosowania kosmetyków, opartych na bazie szkodliwych substancji, są problemy z włosami, skórą, paznokciami oraz poważne alergie skórne, takie jak wysypka, nowotwory i guzy, pękanie naczynek krwionośnych czy choroby układu nerwowego.
Słownik
(łac. emulgeo „doję”) dwufazowy układ dyspersyjny dwóch niemieszających się wzajemnie cieczy – polarnej i niepolarnej; układ termodynamicznie nietrwały; kinetycznie trwałe emulsje można jedynie otrzymać w obecności emulgatora; emulsja jest szczególnym przypadkiem układu koloidalnego
związek chemiczny (lub mieszanina), który umożliwia powstanie emulsji oraz zapewnia jej trwałość. Gromadzi się na powierzchni granicznej, prowadząc do powstania trwałych miceli; emulgatory można podzielić na cztery grupy: anionowo czynne, kationowo czynne, niejonowe i stałe; w naturze ważnym emulgatorem jest lecytyna, rozpraszająca drobiny tłuszczów w wodnych roztworach białek i węglowodanów
(łac. mica „okruszyna”) zorientowany na kształt kuli zespół cząsteczek związku powierzchniowo czynnego (surfaktantu) w roztworze
właściwość substancji, polegająca na zdolności jej cząsteczek (lub ich części) do oddziaływania z rozpuszczalnikami polarnymi, głównie z wodą bądź grupami polarnymi innych związków; cecha makroskopowa materiałów, obrazująca ich zdolność do zwilżania wodą
właściwość substancji, która polega na niezdolności jej cząsteczek (lub ich części) do oddziaływania z rozpuszczalnikami polarnymi, głównie z wodą bądź grupami polarnymi innych cząsteczek; cecha makroskopowa materiałów obrazująca ich brak zdolności do zwilżania przez wodę
Bibliografia
Bielański A., Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 1987.
Kaczyński J., Czaplicki A., Chemia ogólna, Warszawa 1974.
Litwin M., Styka – Wlazło S., Szymońska J., Chemia ogólna i nieorganiczna, Warszawa 2002.