Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Symbolika kolorów

Symbole są takimi elementami rzeczywistości materialnej, którym przypisuje się w kulturze znaczenia niedosłowne, dotyczące głównie zjawisk niematerialnych, abstrakcji, uczuć, emocji. Symbole występują w życiu codziennym i codziennej komunikacji (jak kamień jako ciężar, kłopot, cierpienie, gdy mowa o kamieniu, który spada z serca), w rytuałach i ceremoniach (chleb na przywitanie młodej pary), a także w sztuce, która wykorzystuje je do wyrażania wieloznacznych, trudno uchwytnych treści.

Rt99RuovCnT5T
Charles Gilhousen, Promień nadziei, ok. 1915
Źródło: domena publiczna.

Symbolicznymi znaczeniami obdarzone są także kolory. Symbolika barw występuje w codziennych użyciach (jak kolor ubrań dla dzieci o określonej płci), w ceremoniach (np. śluby, pogrzeby), a także w sztuce. W kulturze europejskiej kolory obdarzone są zestawami podstawowych znaczeń symbolicznych:

  • biały – niewinność, czystość, pokój, życie, dobro

  • czarny – żałoba, zagrożenie, wojna, śmierć, zło

  • niebieski – metafizyka, Bóg, ziemia

  • zielony – nadzieja, natura, wolność

  • czerwony – miłość, gniew, ból

  • złoty – bogactwo, władza, wartość

Biała magia Krzysztofa Kamila Baczyńskiego

R1aD3C1d77Iuh1
Biała łasica
Źródło: domena publiczna.

Wiersz Biała magia Krzysztofa Kamila Baczyńskiego już w tytule odwołuje się do symboliki kolorów. Magia obdarzona przymiotnikiem „biała” zyskuje zaskakujące znaczenia wywołane symboliką tego koloru. Nie tylko kontrastuje ona z czernią w powszechnie znanym użytkownikom języka określeniu „czarna magia”, ale dodaje nowych znaczeń do słowa, które określa. „Czarna magia” to inaczej czary, zmieniające rzeczywistość magiczne zabiegi, które wykonywane są we współdziałaniu z osobowym złem lub też dzięki niemu; to magia podszyta złem w sensie etycznym. Biała magia ma być nie tylko przeciwieństwem magii czarnej – złej i nieczystej, ale także takim działaniem i taką zmianą, która jest niewinna, przejrzysta. Magia, o której mowa w tym wierszu, to przemiana kobiecego ciała podziwianego przez obserwującego ją mężczyznę i zarazem czar piękna kobiecej postaci, która traci swoje naturalne kolory i kształty, wywołując w poecie bogactwo odczuć. Wszystkie te wrażenia łączy w tym poetyckim obrazie biel. Ten sposób postrzegania i odczuwania otaczającego świata, skupienie na wrażeniach zmysłowych, jest bliski sensualizmowisensualizmsensualizmowi.

sensualizm
Krzysztof Kamil Baczyński Biała magia

Stojąc przed lustrem ciszy
Barbara z rękami u włosów
nalewa w szklane ciało
srebrne kropelki głosu.

I wtedy jak dzban – światłem
zapełnia się i szkląca
przejmuje w siebie gwiazdy
i biały pył miesiąca.

Przez ciała drżący pryzmat
w muzyce białych iskier
łasice się prześlizną
jak snu puszyste listki.

Oszronią się w nim niedźwiedzie,
jasne od gwiazd polarnych
i myszy się strumień przewiedzie
płynąc lawiną gwarną.

Aż napełniona mlecznie,
w sen się powoli zapadnie,
a czas melodyjnie osiądzie
kaskadą blasku na dnie.

Więc ma Barbara srebrne
ciało. W nim pręży się miękko
biała łasica milczenia
pod niewidzialną ręką.

kkb1 Źródło: Krzysztof Kamil Baczyński, Biała magia, [w:] Krzysztof Kamil Baczyński, Utwory wybrane, Kraków-Wrocław 1986, s. 26.

Dwa kolory dominują w poetyckiej wizji ciała opisywanej w wierszu kobiety: biały i srebrny. Obraz budują metafory, porównania i epitety, w tym synestezyjnesynestezjasynestezyjne, łączące obraz i dźwięk, np. muzyka białych iskier.

RykfTARacpdeb
Akt stojący w kąpieli, Auguste Renoir, 1896
Źródło: domena publiczna.

Symbolika kolorów w innych wierszach Baczyńskiego

W wierszu [Niebo złote ci otworzę…] poeta przedstawia wizję fantastycznego świata, który tworzy dla swej ukochanej:

Krzysztof Kamil Baczyński [Niebo złote ci otworzę...]

Niebo złote ci otworzę, 
w którym ciszy biała nić
jak ogromny dźwięków orzech, 
który pęknie, aby żyć 
zielonymi listeczkami,
śpiewem jezior, zmierzchu graniem, 
aż ukaże jądro mleczne ptasi świt.

[…]

I powietrza drżące strugi 
jak z anielskiej strzechy dym 
zmienię ci w aleje długie, 
w brzóz przejrzystych śpiewny płyn, 
aż zagrają jak wiolonczel
żal – różowe światła pnącze,  
pszczelich skrzydeł hymn. […]

kkb2 Źródło: Krzysztof Kamil Baczyński, [Niebo złote ci otworzę...], [w:] tegoż, 1942-1943-1944, Warszawa 1942-1944.

W utworze występują liczne epitety kolorystyczne, w tym synestezyjne, łączące wrażenia wzrokowe z dźwiękowymi: niebo złote, ciszy biała nić, zielone listeczki, jądro mleczne, różowe światła pnącze. Wszystkie one dotyczą barw jasnych, pastelowych, miękkich. Kolory mają tu także wyraźne znaczenia symboliczne.

R8KOTgXIIJ37g1
Pont Saint-Bénézet, zwany również Pont d’Avignon (most Awinioński). Wraz z pobliskim pałacem papieskim stanowi kompleks wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Źródło: domena publiczna.

W wierszu Sur le pont d’Avignon (franc. Na moście w Avignonie) Baczyński kreuje wizję wirtualnego tańca wyobrażonych postaci na słynnym, niedokończonym gotyckim moście nad Rodanem w Avignonie. Treść wiersza odwołuje się do tradycyjnej piosenki francuskiej opisującej tańce różnych par na tym moście. W kolorystyce świata przedstawionego w wierszu dominuje zieleń natury, ale w tle obrazu pojawiają się także białe łanie, złote ptaki i srebrzysty gotyk:

Krzysztof Kamil Baczyński Sur le pont d'Avignon

Ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie
jak fotografia wszystkich wiosen.
Kantyczki deszczu ci przyniosę –
wyblakłe nutki w nieba dzwon
jak wody wiatrem oddychanie.
Tańczą panowie niewidzialni
„na moście w Awinion”.
Zielone, staroświeckie granie
jak anemiczne pączki ciszy.
Odetchnij drzewem, to usłyszysz
jak promień – naprężony ton,
jak na najcieńszej wiatru gamie
tańczą liściaste suknie panien
„na moście w Awinion”.
W drzewach, w zielonych okien ramie
przez widma miast – srebrzysty gotyk.
Wirują ptaki płowozłote
jak lutnie, co uciekły z rąk.
W lasach zielonych – białe łanie
uchodzą w coraz cichszy taniec.
Tańczą panowie, tańczą panie
„na moście w Awinion”.

szpital, kwiecień 41 r.

kkb3 Źródło: Krzysztof Kamil Baczyński, Sur le pont d'Avignon, 1941.

Słowniczek

epitet
epitet

(gr. piίthetaepsilontauomicronnu epítheton – „przydawka”) – wyraz (przymiotnik, rzeczownik lub imiesłów) określający rzeczownik, wskazujący na jego właściwości, np. „brzydkie kaczątko”, „słodki cukierek”, „niebezpieczny bandyta”; wśród epitetów wyróżnia się np. epitet stały – poetyckie okreslenie zwyczajowo kojarzone z danym przedmiotem, epitet zaprzeczony (oksymoron), np. „mroczne światło”, epitet tautologiczny – określenie wyrażające oczywistą cechę przedmiotu, służy tylko ozdobności stylu, np. „ubogi nędzarz”

metafora
metafora

(gr. muepsilontaualfaphiomicronrhoά metaphorá) inaczej przenośnia – językowy środek stylistyczny, w którym obce znaczeniowo wyrazy są ze sobą składniowo zestawione, tworząc związek frazeologiczny o innym znaczeniu niż dosłowny sens wyrazów, np. „od ust sobie odejmę”, „podzielę się z wami wiadomością” lub „złote serce”.

porównanie
porównanie

figura stylistyczna, która polega na zestawieni dwóch członów porównywanego i porównującego; wskazuje na podobieństwo pod jakimś względem dwóch przedmiotów lub zjawisk przy użyciu słów typu jak (jakby, na podobieństwo...), np. „zimny jak lód”.

synestezja
synestezja

(gr. sigmaupsilonnualfaίsigmathetaetasigmaiotaς synaísthēsis – „równoczesne postrzeganie”, od sigmaύnu sýn – „razem” i alfasigmathetaetasigmaiotaς aísthēsis – „poznanie poprzez zmysły”) – stan lub zdolność współodczuwania zmysłowego, w którym doświadczenia jednego zmysłu (np. wzroku) wywołują również doświadczenia charakterystyczne dla innych zmysłów, na przykład odbieranie niskich dźwięków wywołuje wrażenie miękkości, barwa niebieska odczuwana jest jako chłodna, obraz litery lub cyfry budzi skojarzenia kolorystyczne itp.