Przeczytaj
Krwiobieg, czyli układ krwionośny, to część układu krążenia kręgowców, w którym płynie krew. Składa się z naczyń: tętnic (prowadzą krew od serca), żył (prowadzą krew do serca) i naczyń włosowatych (czyli kapilar) oraz sercaserca. U kręgowców lądowych obserwuje się stopniowy rozdział krwiobiegu na krążenie małe (płucne), zaopatrujące krew w tlen w płucach, oraz krążenie duże (ustrojowe), rozprowadzające krew po pozostałych tkankach.
Krwiobieg duży
Krwiobieg duży (ustrojowy) zaczyna się w lewej komorze sercakomorze serca, skąd wychodzi aortąaortą. Jest ona jednym z głównych naczyń krwionośnych organizmu. To od niej odchodzą kolejne tętnice zaopatrujące w krew natlenowaną (bogatą w tlen) wszystkie narządy. Tętnice te, w miejscu docelowym rozgałęziają się na sieć drobnych naczyń włosowatychnaczyń włosowatych, dzięki czemu zwiększona jest powierzchnia wymiany gazowej i substancji odżywczych z tkankami organizmu. Następnie krew (odtlenowana - pozbawiona tlenu), zabierając z tkanek dwutlenek węgla i produkty przemiany materii, płynie z powrotem żyłami, które uchodzą do żył głównych: górnej i dolnej. Te z kolei prowadzą do prawego przedsionka sercaprzedsionka serca.
Krwiobieg mały
W krwiobiegu małym (płucnym) z prawej komory serca wychodzi pień płucny, który rozgałęzia się na dwie tętnice płucne, wchodzące do prawego i lewego płuca. Płynie nimi (w przeciwieństwie do innych tętnic) krew odtlenowanakrew odtlenowana (pozbawiona tlenu). W płucach naczynia te tworzą liczne rozgałęzienia, z których najcieńsze – naczynia włosowatenaczynia włosowate płuc – oplatają pęcherzyki płucne. Między pęcherzykami a naczyniami włosowatymi zachodzi wymiana gazowa. Krew zaopatrzona w tlen opuszcza płuca 2 żyłami płucnymi prawymi oraz 2 żyłami płucnymi lewymi i trafia do lewego przedsionka.
W małym krwiobiegu tętnicami – od serca – płynie krew odtlenowana, a żyłami – do serca – transportowana jest krew utlenowana.
W czasie jednego pełnego okrążenia krew przepływa przez serce dwukrotnie, co średnio zajmuje od 22 do 28 sekund.
Schemat układu krążenia:
Słownik
(z greckiego: aeiro – dźwigam, unoszę w górę) - największa tętnica, odpowiedzialna za odprowadzanie utlenowanej krwi z lewej komory serca
jedna z czterech jam serca, zaopatrzona w silnie umięśnione ściany, których skurcz wypycha krew do krwiobiegów – dużego (lewa komora) lub małego (prawa komora)
krew uboga w tlen, a bogata w dwutlenek węgla; cząsteczki hemoglobiny obecne w krwi łączą się z dwutlenkiem węgla, w wyniku czego krew przyjmuje barwę ciemnoczerwoną
inaczej krwiobieg ustrojowy; system naczyń krwionośnych rozpoczynający się w lewej komorze, prowadzący krew tętnicami w kierunku narządów ciała (innych niż płuca), gdzie zachodzi wymiana gazowa wewnętrzna; krew pozbawiona tlenu wraca do serca żyłami do prawego przedsionka
system naczyń krwionośnych rozpoczynający się w prawej komorze serca, prowadzący krew tętnicami w kierunku płuc, gdzie zachodzi wymiana gazowa zewnętrzna; krew natleniona wraca żyłami płucnymi do lewego przedsionka serca
bardzo cienkie naczynia krwionośne oplatające tkanki ciała, w których następuje wymiana gazowa oraz przekazywanie substancji odżywczych między krwią a komórkami
jedna z czterech jam serca, do której spływa krew z krwiobiegu dużego (prawy przedsionek) lub małego (lewy przedsionek)
główny narząd układu krwionośnego zbudowany z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej; działa jak pompa ssąco‑tłocząca i wymusza krążenie krwi w naczyniach krwionośnych
naczynie krwionośne transportujące krew (pod dużym ciśnieniem) od serca do tkanek
najcieńsze naczynia układu krwionośnego i układu limfatycznego pozbawione włókien mięśniowych w ścianach
naczynie krwionośne zaopatrzone w zastawki; transportuje krew z komórek ciała do przedsionków serca