Ilustracja składa się z dwóch części. Pierwsza znajduje się po lewej stronie i przedstawia sposób działania pałeczki fluorescencyjnej. Po prawej stronie zapisano schematy reakcji. Zasada działania pałeczki. Przeźroczysta rurka, zamknięta z obu stron zaznaczona numerem $1$, w niej znajduje się szklany pojemniczek z nadtlenkiem wodoru zaznaczony numerem $2$, otoczony roztworem estru kwasu szczawiowego i barwnika fluorescencyjnego oznaczony numerem $3$. Dalej, po zgięciu wewnętrzny szklany pojemnik pęka i roztwory się mieszają (numer $4$). W wyniku reakcji rozpoczyna się emitowanie światła. Po wymieszaniu roztworów reakcje chemiczne zachodzą w całej objętości pałeczki, a zatem cała jej zawartość emituje światło (numer $5$). Wspomniane reakcje przedstawiono po prawej stronie. Pierwszy schemat reakcji. Cząsteczka estru kwasu szczawiowego i barwnika fluorescencyjnego, która to zbudowana jest z dwóch atomów węgla związanych za pomocą wiązania pojedynczego, każdy z nich łączy się z jednym atomem tlenu za pomocą wiązania podwójnego i z drugim atomem tlenu za pomocą wiązania pojedynczego. Każdy z ostatnich wspomnianych atomów tlenu podstawiony jest pierścieniem fenylowym, to jest sześcioczłonowym pierścieniem aromatycznym. Dodać cząsteczkę ${\text{H}}_2{\text{O}}_2$. Strzałka w prawo, za strzałką dwie cząsteczki fenolu zbudowanego z pierścienia fenylowego, to jest sześcioczłonowego pierścienia aromatycznego, w którym jeden z atomów węgla podstawiony jest grupą hydroksylową $\text{OH}$. Dodać cząsteczkę zbudowaną z dwóch połączonych za pomocą wiązania pojedynczego atomów węgla, z których każdy związany jest z atomem tlenu wiązaniem podwójnym oraz z kolejnym atomem tlenu wiązaniem pojedynczym. Atomy tlenu związane z atomami węgla wiązaniami pojedynczymi łączą się ze sobą (również wiązaniem pojedynczym), co zamyka czteroczłonowy pierścień w strukturze. Drugi schemat reakcji. Cząsteczka zbudowana z dwóch połączonych za pomocą wiązania pojedynczego atomów węgla, z których każdy związany jest z atomem tlenu wiązaniem podwójnym oraz z kolejnym atomem tlenu wiązaniem pojedynczym. Atomy tlenu związane z atomami węgla wiązaniami pojedynczymi łączą się ze sobą (również wiązaniem pojedynczym), co zamyka czteroczłonowy pierścień w strukturze. Dodać cząsteczkę barwnika. Strzałka w prawo, za strzałką dwie cząsteczki ${\text{CO}}_2$. Dodać cząsteczkę barwnika w stanie wzbudzonym (co symbolizuje gwiazdka znajdująca się w indeksie górnym przy słowie barwnik). Trzeci schemat reakcji. Cząsteczka barwnika w stanie wzbudzonym. Strzałka w prawo, za strzałką, cząsteczka barwnika dodać $h$ $\nu$.

Ilustracja przedstawia po lewej stronie zdjęcie kolby trzymanej w dłoni z założoną rękawiczką nitrylową. W kolbie znajduje się ciecz, w której zawieszona jest jasnoniebieska substancja emitująca światło. Po prawej stronie zapisano mechanizm chemiluminescencji luminolu. Cząsteczka luminolu zbudowanego z pierścienia fenylowego, to jest sześcioczłonowego pierścienia aromatycznego, który przy jednym atomie węgla podstawiony jest grupą aminową ${\text{NH}}_2$, a przy dwóch kolejnych atomami węgla. Każdy z wspomnianych atomów węgla łączy się za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z grupą $\text{NH}$. Atomy azotu we wspomnianych grupach łączą się, tworząc drugi sześcioczłonowy pierścień w strukturze. Strzałka w prawo, strzałka w lewo, nad strzałkami anion ${\text{OH}}^{-}$. Dalej forma ketonowa, analogiczna do poprzednio opisanej, jednak w tym przypadku na skutek obecności jonów hydroksylowych doszło do deprotonacji grup $\text{NH}$ w drugim pierścieniu. Oderwanie protonów z obu grup doprowadziło do tego, że każdy z dwóch atomów azotu budujących tenże pierścień zyskał ładunek ujemny, co reprezentują znaki minus, po jednym przy każdym z dwóch atomów azotu. Od każdego znaku minus (a właściwie od pary elektronowej odpowiadającej za ten ładunek) poprowadzono łukowatą strzałkę do sąsiadującego atomu węgla, zaś od wiązania podwójnego łączącego tenże atom węgla z atomem tlenu poprowadzono łukowatą strzałkę do wspomnianego atomu tlenu. Strzałki równowagowe, nad strzałkami zapis tautomeryzacja. Za strzałkami forma enolowa, w której w sześcioczłonowym pierścieniu pomiędzy atomami azotu i sąsiadującymi atomami węgla występują wiązania podwójne, a pomiędzy atomami węgla i tlenu wiązania pojedyncze, przy czym oba atomy tlenu obdarzone są ładunkiem ujemnym. W obrębie struktury zaznaczono łukowate strzałki. Poprowadzono je od znaków minus przy atomach tlenu do sąsiadujących atomów węgla, a także strzałki poprowadzono od wiązań podwójnych łączących atomy węgla z atomami azotu do tychże atomów azotu. Strzałka w prawo, obok strzałki zapisano ${\text{H}}_2{\text{O}}_2$, dodać $\text{KOH}$, dodać ${\text{K}}_3\left[\text{Fe}{\left(\text{CN}\right)}_6\right]$, w nawiasie lub hem. Za strzałką cykliczny nadtlenek zbudowany następująco: w drugim pierścieniu składającym się z dwóch atomów węgla wspólnych z pierścieniem fenylowym, które łączą się z atomami węgla, każdy z jednym. Oba atomy węgla podstawione są atomami tlenu obdarzonymi ładunkami ujemnymi i łączą się z atomami azotu. Atomy azotu łączą się za pomocą wiązania podwójnego, zamykając drugi pierścień. Ostatnie wspomniane atomy węgla łączą się ponadto poprzez dwa atomy tlenu, co tworzy mostek nadtlenkowy. Strzałka w prawo. Za strzałką cząsteczka azotu ${\text{N}}_2$. Dodać $3$-aminoftalan w stanie wzbudzonym, który to zbudowany jest z sześcioczłonowego pierścienia aromatycznego, czyli pierścienia fenylowego, w którym jeden z atomów węgla budujących go podstawiony jest grupą aminową, zaś dwa kolejne łączą się, każdy z jednym atomem węgla, połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z kolejnym atomem tlenu obdarzonym ładunkiem ujemnym. Struktura ta znajduje się w nawiasie kwadratowym, względem którego w indeksie górnym znajduje się gwiazdka. Strzałka w prawo, za strzałką cząsteczka zbudowana z pierścienia fenylowego, w którym jeden z atomów węgla podstawiony jest grupą aminową, zaś dwa kolejne łączą się, każdy z jednym atomem węgla, połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem tlenu oraz za pomocą wiązania pojedynczego z kolejnym atomem tlenu obdarzonym ładunkiem ujemnym $+h\nu$.