Przeczytaj
Warto przeczytać
Wyobraźmy sobie dwa oporniki, jeden o oporze a drugi o oporze . Jeśli połączymy jedno wyprowadzenie pierwszego opornika z jednym wyprowadzeniem drugiego, otrzymamy tzw. połączenie szeregowe tych dwóch oporników. Taki układ schematycznie przedstawia się następująco:
Wypadkowy opór dwóch powyższych oporników (tj. mierzony pomiędzy lewym wyprowadzeniem opornika o oporze a prawym wyprowadzeniem opornika o oporze ) jest większy niż opór samego opornika i większy niż opór samego opornika . Ten wypadkowy opór, zwany też oporem zastępczymoporem zastępczym, oblicza się sumując poszczególne opory połączone szeregowo. W naszym przypadku opór zastępczy wynosi więc . Analogicznie, gdybyśmy połączyli szeregowo oporniki o oporach , , … aż do , otrzymalibyśmy opór zastępczy:
gdzie jest liczbą oporników. Powyższe równanie można również zapisać jako:
Łączenie szeregowe oporników pozwala nam więc otrzymać bardzo wiele wartości oporu. Otrzymane opory zastępcze są zawsze większe od oporów pojedynczych oporników, które są łączone. W ten sposób możemy uzyskać potrzebny nam opór w sytuacji, gdy nie posiadamy odpowiedniego opornika, bez konieczności wyprawy do sklepu elektronicznego.
Słowniczek
(ang.: equivalent resistance) opór wypadkowy danej sieci oporników. Jeśli sieć oporników w danym obwodzie zastąpimy pojedynczym opornikiem o oporze zastępczym, żadne napięcia i natężenia prądu w obwodzie nie ulegną zmianie.