AlkanyalkanyAlkany są związkami stosunkowo biernymi chemicznie. Dzieje się tak dlatego, że wiązania typu σ: węgiel‑węgiel i węgiel‑wodór, należą do mocnych (duża energia wiązania) i trudnych do rozerwania. Co istotne, reaktywność poszczególnych atomów wodoru w alkanach wzrasta wraz z rzędowością atomów węgla, z którymi są związane (połączone). Czy podwyższona temperatura i promieniowanie UV powodują wzrost aktywności alkanów?

bg‑orange

Czy na skutek wzrostu temperatury, alkany mogą ulegać reakcjom spalania?

Reakcją wspólną dla wszystkich alkanów jest reakcja spalania, której najszybciej ulegają, w podwyższonej temperaturze, alkany gazowe. Spalanie może być całkowitespalanie całkowitecałkowite lub niecałkowitespalanie niecałkowiteniecałkowite, co determinuje stężenie tlenu w reakcji.

Ciekawostka
RM1WDWx97UKMO1
Hydrat metanu – substancja krystaliczna złożona z cząsteczek wody i metanu
Źródło: U.S. Department of Energy, dostępny w internecie: www.flickr.com, domena publiczna.

Głównym składnikiem gazu ziemnego jest metan (90%). Ponadto  w gazie ziemnym występuje w niewielkiej ilości: etan, propan, butan i inne związki organiczne oraz mineralne.

Źródłem metanu mogą być tzw. hydraty metanu, znajdujące się na dnie oceanów. Na skutek wzrostu temperatury lub ruchu płyt tektonicznych, z hydratu uwalnia się metan, który może wchodzić  w reakcję z tlenem obecnym w wodzie i tym samym ją odtleniać. Wydzielający się tlenek węgla(IV) może być zatem przyczyną zamierania życia oceanicznego.

Spalanie całkowitespalanie całkowiteSpalanie całkowite metanu można zapisać za pomocą równania reakcji:

CH4+2 O2CO2+2 H2O

Spalanie niecałkowitespalanie niecałkowiteSpalanie niecałkowite można zobrazować za pomocą dwóch równań reakcji, bowiem podczas tego procesu możemy otrzymać tlenek węgla(II) lub sadzę:

2 CH4+3 O22 CO+4 H2O
CH4+O2C+2 H2O
11
Polecenie 1

Przeprowadź doświadczenie w laboratorium chemicznym. Zaproponuj problem badawczy/problemy badawcze, który/które możesz rozwiązać za pomocą zgromadzonego sprzętu i odczynników, w oparciu o materiał badawczy. Zapisz hipotezę, a następnie ją zweryfikuj oraz rozwiąż problem badawczy. W formularzu zapisz swoje obserwacje. Sformułuj wnioski i zapisz równania reakcji w zeszycie do lekcji chemii, pamiętając o uwzględnieniu współczynników stechiometrycznych.

Ważne!

Pamiętaj o zachowaniu środków ostrożności i wykonywaniu doświadczenia w okularach ochronnych. Przed przystąpieniem do pracy, zapoznaj się z kartami charakterystyk substancji, wykorzystanych w doświadczeniu.

R17uxiUknTicY
Analiza doświadczenia: (Uzupełnij). Problem badawczy: (Uzupełnij). Hipoteza: (Uzupełnij). Sprzęt laboratoryjny: łuczywko lub zapałki; probówki; pipeta; papierowa kartka; drewniana łapa do próbówek. Odczynniki: gaz do napełniania zapalniczek (butan); woda wapienna. Instrukcja wykonania doświadczenia: 1. Używając gazu do napełniania zapalniczek (butan), wprowadź jego niewielką ilość do probówki. 2. Do wylotu probówki zbliż zapaloną zapałkę i obserwuj zachowanie płomienia przy pełnym dostępie tlenu. 3. Następnie (po zgaszeniu płomienia) dodaj do próbówki około 0,5 cm3 wody wapiennej i całość wstrząśnij. 4. Porównaj wygląd wody wapiennej zarówno przed, jak i po dodaniu jej do probówki. 5. Do drugiej probówki wprowadź gaz, jak poprzednio, oraz zbadaj zachowanie płomienia przy ograniczonym dostępie tlenu, używając do tego celu kartki papierowej. 6. Zgaś płomień i dodaj do probówki wodę wapienną, jak poprzednio. 7. Do trzeciej próbówki dodaj gaz i zbadaj wygląd płomienia, gdy zostanie on szybko zgaszony. 8. Dodaj wodę wapienną jak do probówki pierwszej i drugiej. Obserwacje: (Uzupełnij). Wnioski: (Uzupełnij).

Słownik

alkany
alkany

parafiny, związki organiczne, alifatyczne węglowodory nasycone o wzorze ogólnym CnH2n+2

spalanie całkowite
spalanie całkowite

zachodzi wtedy, gdy cała ilość spalanej substancji ulega utlenieniu

spalanie niecałkowite
spalanie niecałkowite

zachodzi wtedy, gdy niecała ilość spalanej substancji ulega utlenieniu; spalaniu niecałkowitemu towarzyszy pojawienie się sadzy lub tlenku węgla(II)

Bibliografia

Bieniek G., Chemia. Trening przed maturą. Doświadczenia chemiczne w zadaniach, Kraków 2007.

Dudek‑Różycki K., Płotek M., Wichur T., Kompendium terminologii oraz nazewnictwa związków organicznych. Poradnik dla nauczycieli i uczniów, Kraków 2020.

Dudek‑Różycki K., Płotek M., Wichur T., Węglowodory. Repetytorium i zadania, Kraków 2020.

Krzeczkowska M., Loch J., Mizera A., Repetytorium chemia. Liceum – poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa – Bielsko‑Biała 2010.