Bezpłucnikowate obejmują ponad 400 gatunków. Żyją głównie w Ameryce Północnej i Ameryce Środkowej. W Europie występują nielicznie. Postaci dorosłe nie mają płuc i skrzeli – oddychają przez skórę i błonę śluzową jamy gębowej. W większości są to gatunki niezależne od wody, jaja składają w ściółce leśnej, wśród roślin, tylko niektóre – w wodzie. Kilka gatunków jest neotenicznychneotenianeotenicznych, stale żyjących w wodach, głównie podziemnych.

RYyeCp9NpqLVY

Zdjęcie przedstawia wydłużaka kalifornijskiego. Jest to niewielkiej długości płaz o wydłużonym i cienkim ciele. Jego ciało jest brązowe z czarnymi wzorami: kropkami i kreskami. Głowa płaza jest zaokrąglona, z kolei ogon zaostrzony na końcu.

Rodzina syrenowatych obejmuje cztery gatunki o wydłużonym, węgorzokształtnym ciele. Zamieszkują stojące wody wschodnich terenów Ameryki Północnej i północnego Meksyku. Nie mają kończyn tylnych, przednie są zredukowane. Brak zębów. Zamiast kości szczękowej występuje zrogowaciały dziób. Serce ma wiele palczastych wyrostków, zwiększających jego objętość.

R1I5tpxUlFNLN

Na fotografii znajduje się syrena mniejsza. Jest to płaz o wydłużonym ciele. Jego głowa jest okrągła i mniejsza od środkowej części ciała, stanowi kontynuację tułowia. Dalej znajduje się ogon, który stopniowo staje się coraz cieńszy. Wierzchnia strona i środek ciała zwierzęcia jest szara z ciemnymi plamami, z kolei spód jest jasnoszary.

Obejmują sześć gatunków. Występują w Ameryce Północnej i w południowej Europie. Jednym z najbardziej zagrożonych wymarciem płazów Europy jest odmieniec jaskiniowy (Proteus anguinus), który zwykle całe życie spędza w afotycznychwarstwa afotycznaafotycznych warunkach jaskiń. Gatunek ten jest objęty ochroną.

Ra2oYfKbmcHC5

Na zdjęciu przedstawiono przedstawiciela gatunku odmieńca jaskiniowego. Zwierzę to jest białe, miejscami jasnoróżowe i półprzezroczyste. Ma podłużne ciało, z przodu znajduje się łezkowata głowa, z kolei ogon jest zaostrzony. Nie posiada kończyn, leży na dnie jaskini.

Ropuchowate obejmują ponad 550 gatunków. Są kosmopolityczne. Zamieszkują ciepłą i umiarkowaną strefę wszystkich kontynentów, poza Australią oraz Antarktydą. Są płazami lądowymi, naziemnymi, czasem ryjącymi, rzadko wodnymi. Mają krępą budowę ciała, ociężałe ruchy. Ich skóra jest zazwyczaj gruba, z licznymi gruczołami jadowymi, najliczniej skupionymi w parotydachparotydyparotydach (gruczołach przyusznych), co jest charakterystyczną cechą tej rodziny. Nie mają zębów. Zwykle prowadzą nocny tryb życia. Gatunki lądowe zagrzebują się w ziemi. Żywią się bezkręgowcami oraz drobnymi kręgowcami. Są pożyteczne jako naturalni wrogowie wielu szkodników. W Polsce występują trzy gatunki: pospolita ropucha szara (Bufo bufo), ropucha zielona (Bufo viridis), bardzo rzadka ropucha paskówka (Bufo calamita). Wszystkie ropuchowate żyjące w Polsce są chronione.

R1AZ2uSf09zwm

Zdjęcie przedstawia ropuchę zieloną, która posiada płaską głowę z parą dużych, czarno - zielonych oczu. Ma również lekko zaokrąglony tułów oraz dwie pary kończyn – przednie krótsze, tylne dłuższe, przeznaczone do skakania. Jej ciało pokryte jest białą skórą w zielone plamki, które występują na całym ciele z wyjątkiem podbródka, klatki piersiowej oraz brzucha.

Rodzina ropuszkowatych obejmuje 11 gatunków, które zamieszkują środowiska lądowe oraz zbiorniki wodne Eurazji i Afryki północnej. Płazy te kopią nory i tunele w ziemi. Do kopania używają kończyn przednich i głowy. Do ropuszkowatych należy m.in. pętówka babienica (Alytes obstetricans). Samiec tego gatunku po zapłodnieniu jaj na lądzie, owija sobie ich sznur wokół kończyn tylnych i opiekuje się młodymi przez 5 tygodni.

Wyróżnia się 10 gatunków kumakowatych. Niektóre z nich są wodno‑lądowe, inne wodne. Zasiedlają niewielkie zbiorniki i wilgotne tereny wokół nich. Na stronie brzusznej mają jaskawe, plamiste, żółte i pomarańczowe ubarwienie. W sytuacji zagrożenia demonstrują spód ciała z barwami ostrzegawczymi w tzw. odruchu kumaka – unoszą do góry głowę oraz kończyny tylne i wypinają brzuch. W skórze kumakowatych znajdują się liczne gruczoły jadowe. W Polsce żyje kumak nizinny (Bombina bombina) i kumak górski (Bombina variegata), które są chronione.

R1I5pWSv1nZ0E

Fotografia przedstawia kumaka nizinnego. Posiada wysuniętą, płaską głowę z szerokim otworem gębowym i parą wyłupiastych oczu w brązowym kolorze z czarnymi źrenicami. Dalej widoczny jest okrągły tułów z wieloma brodawkami. Z przodu znajduje się para krótkich kończyn, tylne są rozmyte. Jego ciało ma kolor czarny z wieloma jasnozielonymi plamkami, na spodniej części ciała znajdują się z kolei plamki koloru pomarańczowego.

Drzewołazy obejmują ponad 300 gatunków. Występują w Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej. Na swoje siedliska wybierają niższe partie wilgotnych lasów tropikalnych i tereny otwarte. Wyróżniają się intensywnym ubarwieniem, które pełni rolę ostrzegawczą, a przez to obronną. Niektóre wytwarzają silnie trujące alkaloidy. Wiele gatunków uznaje się za krytycznie zagrożone. Drzewołazy składają jaja na lądzie; po wylęgu rodzice na swoich grzbietach przenoszą kijanki do wody.

Jednym z przedstawicieli drzewołazów jest liściołaz złocisty (Phyllobates terribilis), w którego skórze występuje jedna z najsilniejszych trucizn na świecie.

RGLoMn3jZybTx

Na zdjęciu przedstawiony jest liściołaz żółty. Większość jego ciała jest barwy jasnożółtej oprócz okolic otworu gębowego i końcówek nóg. Na szczycie głowy po bokach znajdują się oczy żaby. Są one całe czarne. Poniżej głowy znajduje się brzuch, od którego odchodzi para przednich kończyn, tylne kończyny są dłuższe i przeznaczone do skakania. Lisciołaz siedzi na zielonym mchu.

Do rzekotkowatych należy ponad 650 gatunków. Mają długie palce z przylgami umożliwiającymi wspinanie się po gładkich powierzchniach. Ich ubarwienie jest ochronne, często zielone. W krótkim czasie mogą zmieniać barwę. Samice większości gatunków składają jaja w wodzie, niektóre na liściach nad wodą. Wylęgające się kijanki spadają z nich do wody. Nieliczne rzekotkowate noszą jaja na grzbiecie, czasem w specjalnych torbach skórnych, które młode opuszczają po przeobrażeniu. Płazy te zamieszkują wilgotne środowiska, zwykle korony drzew, głównie w strefie tropikalnej Ameryki Południowej. W Europie występują dwa gatunki: rzekotka śródziemnomorska (Hyla meridionalis) na południu kontynentu oraz rzekotka drzewna (Hyla arborea) – pospolita w lasach liściastych i zaroślach. Jest owadożerna. W Polsce występuje głównie na południu. Gatunek chroniony.

RfLw46xQhtA9B

Na ilustracji widoczna jest jasnozielona, mała żabka - rzekotka drzewna. Siedzi na jasnym kamieniu, widać jej płaski pysk z szerokim otworem gębowym i nozdrzami w formie niewielkich otworków oraz przednią kończynę z długimi, wąskimi palcami. Z obu stron głowy żaby znajdują się duże, wyłupiaste, brązowe oczy z czarnymi źrenicami. Od nozdrzy, przez oko, aż do tułowia prowadzi jasnobrązowy pasek.

Rodzina ta obejmuje ponad 650 gatunków, zróżnicowanych pod względem wielkości. Występują na wszystkich kontynentach, w Europie jako jedyne płazy sięgają poza koło podbiegunowe. Rozróżnia się grupę gatunków silnie związanych z wodami – cechują je długie odnóża tylne, z palcami spiętymi błoną pławną, oraz grupę gatunków związanych z lądem – niektóre żyją w glebie lub na drzewach i mają krępą budowę. W Polsce żyją gatunki wodne, tzw. żaby zielone, np. żaba jeziorkowa (Rana lessonae), żaba śmieszka (Rana ridibunda) – największa z krajowych – i  żaba wodna (Rana esculenta) – prawdopodobnie mieszaniec wyżej wymienionych. Do gatunków lądowych, tzw. żab brunatnych, należą np. żaba trawna (Rana temporaria) oraz żaba moczarowa (Rana arvalis). Wszystkie gatunki żyjące w Polsce są chronione.

R6DO5v4b8wNcQ

Na zdjęciu widać jasnozieloną żabę jeziorkową. Żaba siedzi na zielonym liściu. Widać jej płaski pysk z szerokim otworem gębowym i nozdrzami w formie niewielkich otworków oraz parę dużych, wyłupiastych, jasnobrązowych oczu z czarnymi źrenicami. Na grzbiecie ma niewielkie, brązowe plamy oraz dwa brązowe pasy biegnące od pyska przez oczy i wierzch tułowia.