Przeczytaj
Ćwiczenia
W powtórkowych lekcjach skupimy się na części poświęconej pytaniom. Odnoszą się one do wielu różnych materiałów źródłowych (nie tylko tekstów oraz ilustracji, ale również map, tabel czy wykresów itp.). Przede wszystkim musisz dokładnie zapoznać się z materiałami źródłowymi, ale także zwrócić uwagę na polecenia. Poniżej przybliżamy, jak rozumieć polecenia w zadaniach różnego typu:
każda przedstawiona ocena – o ile będzie dobrze uzasadniona – zostanie uznana, dlatego też kluczową rolę odgrywa umiejętność budowania argumentacji;, udowodnij w poleceniu tym zawarta jest teza, a twoim zadaniem jest stworzenia krótkiej narracji z podaniem argumentów na rzecz jej prawdziwości;, uzasadnij zadanie podobne jak powyżej, ale w tym przypadku powinno się określić sposób rozumowania, który umożliwia postawienie danej tezy;, wykaż należy tu wykazać prawdziwość lub nieprawdziwość związków przyczynowo‑skutkowych, odnoszących się do tezy; podaj, wymień, wskaż – takie polecenia występują w zadaniach półotwartych, w których jest miejsce na twoją odpowiedź; podajesz wtedy pojęcie, nazwę własną (pełną, bez skrótów), imię i nazwisko osoby itp.
wyjaśnij
twoim zadaniem jest zrekonstruowanie związku przyczynowo‑skutkowego, opisanie od początku do końca, o co chodzi i dlaczego;
scharakteryzuj
należy przeanalizować genezę, przebieg oraz konsekwencje danego procesu czy zjawiska, wymieniając uczestników wydarzeń (postacie, organizacje) lub inne istotne elementy;
porównaj
twoim zadaniem jest zestawienie wydarzeń, zachodzących procesów, danych itp. pod kątem występujących między nimi podobieństw oraz różnic;
rozstrzygnij
w tym wypadku oczekiwana odpowiedź jest jedna: „tak” lub „nie” - oczywiście wraz z uzasadnieniem, ale bez formułowania własnych ocen;
rozważ
należy tu sformułować zarówno argumenty, jak i kontrargumenty, czyli „za” i „przeciw”, wartościując słuszność danego rozumowania;
oceń
to polecenie pozwala ci przedstawić własną, subiektywną opinię na temat opisywanych zjawisk i procesów;
każda przedstawiona ocena – o ile będzie dobrze uzasadniona – zostanie uznana, dlatego też kluczową rolę odgrywa umiejętność budowania argumentacji;
udowodnij
w poleceniu tym zawarta jest teza, a twoim zadaniem jest stworzenia krótkiej narracji z podaniem argumentów na rzecz jej prawdziwości;
uzasadnij
zadanie podobne jak powyżej, ale w tym przypadku powinno się określić sposób rozumowania, który umożliwia postawienie danej tezy;
wykaż
należy tu wykazać prawdziwość lub nieprawdziwość związków przyczynowo‑skutkowych, odnoszących się do tezy; podaj, wymień, wskaż – takie polecenia występują w zadaniach półotwartych, w których jest miejsce na twoją odpowiedź; podajesz wtedy pojęcie, nazwę własną (pełną, bez skrótów), imię i nazwisko osoby itp.
Pamiętajcie, że odpowiedź musi odnosić się do źródła – błędem jest bazowanie wyłącznie na swojej wiedzy i zignorowanie podanego źródła. Chodzi bowiem o to, aby osoba odpowiadająca na pytanie umiejętnie połączyła analizę materiału źródłowego z własną wiedzą. Nie bójcie się korzystać z posiadanych informacji i zawsze odwołujcie się do podanych źródeł. Pamiętajcie również o tym, by wczytywać się w polecenia – czasem wiedza własna nie jest potrzebna, czasem tekst to tylko inspiracja, a innym razem należy połączyć wiedzę z interpretacją tekstu.
Klasyfikacje wolności i praw człowieka
Wolności i prawa człowieka
Kluczowe jest rozróżnienie (w prawie i w praktyce) wolności człowieka i praw człowieka. Pojęcia te wielokrotnie są utożsamiane, aczkolwiek ich znaczenie jest odmienne.

Wolności człowieka szczególnie silnie zaakcentowane są w tradycji anglosaskiej, ale występują również w europejskich traktatach i konwencjach oraz w konstytucjach wielu państw (m.in. Polski, Czech, Niemiec). Powstanie koncepcji praw człowieka jest związane z tradycją kontynentalną. Szczególny wpływ na ich rozwinięcie miała Wielka Rewolucja FrancuskaWielka Rewolucja Francuska. Zapisy dotyczące praw człowieka występują w konstytucjach wielu państw, nie tylko europejskich.
Wolności człowieka:
przysługują każdemu człowiekowi z samej racji jego urodzenia;
są niezbywalne;
państwo nie może wyrazić zgody na ich istnienie i nie może określać ich zakresu; nie może również ich pozbawić;
państwo powinno jedynie zapewnić możliwość realizowania tych wolności;
uzgadniane są tylko formy, w jakich można korzystać z tych wolności, aby nie popaść w konflikt z innymi osobami korzystającymi z takich samych lub podobnych wolności.
Prawa człowieka:
ich istnienie i zakres obowiązywania są wynikiem kompromisu – umowy społecznej zawartej między ludźmi, jak również ustanowionej między społeczeństwem a władzą państwową;
ich treść i zakres obowiązywania wynikają z zapisów w konstytucjach i traktatach międzynarodowych.
Podział na wolności i prawa człowieka widoczny jest najlepiej w ujęciu rzeczowym. Pewne swobody traktowane są w większości demokratycznych państw prawa jako wolności, a inne – jako prawa.
Patrząc z tej perspektywy:
wolnościami są m.in. wolność i bezpieczeństwo osobiste, wolność myśli, sumienia i wyznania, wolność wyrażania opinii, wolność zgromadzeń i stowarzyszania się;
prawami są m.in. prawo do życia, do rzetelnego procesu sądowego, do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, do zawarcia małżeństwa i do skutecznego środka odwoławczego.
Koncepcja absolutnych praw człowieka
Pochodną podziału na wolności i prawa człowieka jest uznanie niektórych praw za absolutne, a innych – za relatywne.
Koncepcja absolutnych praw człowieka opiera się na koncepcji prawa naturalnego, nadrzędnego wobec prawa pozytywnego stanowionego przez państwo. Państwo postrzega się w niej jako strażnika, który chroni prawa jednostek. Według tej koncepcji:
-
wolności (prawa) człowieka{color=#5C415D}
-
powszechne [br] (uniwersalne){color=#512D38}
-
dotyczą wszystkich[br] ludzi, niezależnie [br]od państwa, [br]w jakim żyją{value=30}{color=#A86176}
-
-
niezbywalne {color=#B27092}
-
nikt nie może się[br] ich zrzec{value=30}{color=#BF88A4}
-
-
nienaruszalne [br] (podstawowe){color=#775570}
-
nikt nie może[br] zostać pozbawiony[br] tych praw{value=30}{color=#A27C9A}
-
-
przyrodzone{color=#8F6490}
-
Koncepcja relatywnych praw człowieka
Pogląd ten opiera się na założeniu, że źródłem praw jest swobodna decyzja państwa. Do koncepcji tej odwołują się konstytucje XIX‑wieczne i konstytucje niedemokratyczne uchwalone w XX stuleciu.
Klasyczna klasyfikacja praw człowieka
Na klasycznej klasyfikacji praw człowieka opierają się Międzynarodowe pakty praw człowieka ONZ. Klasyfikacja ta wprowadza podział praw człowieka na: prawa osobiste, politycznepolityczne, gospodarcze, społeczne i kulturalne.
Prawa osobiste
Dotyczą bezpośrednio egzystencji fizycznej, psychicznej i prawnej człowieka, są inaczej określane jako prawa i wolności indywidualne. W katalogu tych praw znajdujemy m.in.: prawo do życia i wolności, prawo do prywatności, wolność myśli, sumienia i wyznania, prawo do rzetelnego procesu sądowego, zakaz tortur.
Prawa polityczne
Związane są z demokratyczną formą rządów gwarantującą obywatelom udział w sprawowaniu władzy. Inaczej określane jako prawa i wolności publiczne.
Obejmują m.in. następujące prawa: wolność stowarzyszania się, tworzenia partii politycznych, prawa do udziału w wyborach i sprawowaniu władzy (czynne i bierne prawo wyborcze), prawo do informacji o działaniach władz.
Prawa gospodarcze
Dotyczą sytuacji ekonomicznej jednostki. W tej kategorii znajdziemy m.in.: prawo do własności, swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej, do pracy.
Prawa społeczne
Dotyczą warunków społecznego rozwoju jednostki. Obejmują m.in.: prawo do urlopu, prawo do zabezpieczenia społecznego w wypadku choroby, starości, prawo do opieki zdrowotnej.
Prawa kulturalne
Związane są z duchowym i kulturowym rozwojem jednostki. Do tych praw zaliczają się: prawo do korzystania z dóbr kultury, prawo do dostępu do edukacji, wolność nauczania i nauki.
Klasyfikacja ze względu na kierunek oddziaływań
Funkcja wertykalna
klasyczna relacja między jednostką a państwem.
Funkcja horyzontalna
relacja pomiędzy podmiotami równymi wobec prawa: jednostka i podmioty nie będące państwem.
Słownik
uprawnienia do udziału w życiu publicznym oraz w sprawdzaniu i kontrolowaniu władzy
okres w historii Francji (1789–1799), w którym doszło do głębokich zmian polityczno‑społecznych i obalenia monarchii Burbonów; za jej symboliczny początek uważane jest zdobycie Bastylii przez paryskich mieszczan 14 lipca 1789 roku