Przeczytaj
Czynność wydalnicza nerek regulowana jest dwoma mechanizmami: nerwowym oraz hormonalnym. Pierwszy związany jest z czynnością autonomicznych włókien nerwowychautonomicznych włókien nerwowych − współczulnych i przywspółczulnych − bezpośrednio unerwiających nerkę. Zależnie od aktualnych potrzeb organizmu włókna te przesyłają informację hamującą lub pobudzającą wydalanie moczu. Drugi z systemów regulujących pracę nerek związany jest z hormonamihormonami, które – wydzielone z odpowiednich narządów – docierają z krwią do nerek, gdzie wpływają na ilość wydalanego moczu oraz jego skład.
Spośród hormonów wpływających na czynność nerek największe znaczenie mają wazopresyna (hormon antydiuretyczny (ADH)) i kortykotropina. Należą one do grupy neurohormonówneurohormonów, czyli hormonów syntetyzowanych przez komórki tkanki nerwowej. Wazopresyna jest produkowana przez podwzgórze i uwalniana przez tylny płat przysadki mózgowej. Za wydzielanie i wytwarzanie kortykotropiny odpowiada przedni płat przysadki mózgowej.
Wpływ neurohormonów na funkcję nerek
Słownik
unerwia narządy wewnętrzne całego organizmu, jego działanie jest niezależne od woli; odpowiada na przykład za perystaltykę jelit czy przyspieszanie akcji serca
aktywny związek chemiczny syntetyzowany i wydzielany przez gruczoły do krwi; koordynuje i reguluje procesy chemiczne w komórkach
aktywny związek chemiczny syntetyzowany i wydzielany przez komórki nerwowe do krwi
liczba moli substancji osmotycznie czynnej (głównie NaCl w przypadku osocza) zawarta w kilogramie rozpuszczalnika
gruczoł dokrewny położony w dole mózgoczaszki; przysadka połączona jest strukturalnie i funkcjonalnie z podwzgórzem; uwalnia liczne hormony do krwi, m.in. hormon wzrostu, prolaktynę, oksytocynę, wazopresynę, hormon tyreotropowy, hormon adrenokortykotropowy, endorfiny