O autorce

RvCEa5z34gjdU1

Zdjęcie przedstawia Hannę Krall. To dojrzała, rudowłosa kobieta. Na jej twarzy widać nieliczne zmarszczki. Kobieta uśmiecha się. Ma zatknięte na głowie okulary.

Hanna Krall urodziła się w 1937 roku w Warszawie w rodzinie żydowskiej jako córka urzędników Salomona i Felicji z Reicholdów. W czasie wojny ukrywała się razem z matką. Zginęła wtedy duża część jej rodziny, a ona sama uniknęła wywiezienia do getta i przeżyła wojnę ukrywana przez Polaków.

Ukończyła otwockie liceum ogólnokształcące i po maturze dostała się na Wydział Dziennikarski Uniwersytetu Warszawskiego. W 1955 roku rozpoczęła pracę w redakcji „Życia Warszawy”, gdzie została na następnych 11 lat. W 1966 roku dostała etat w „Polityce”. Pracę w tym czasopiśmie rozpoczęła od trzyletniego pobytu w ZSRR jako korespondentka. Owocem tego czasu były reportaże wydane później w formie książkowej, m.in. Na wschód od Arbatu, Syberia, kraj ogromnych możliwości i Dojrzałość dostępna dla wszystkich. Pierwszy z tych zbiorów jest uważany za właściwy debiut reporterki.

Po 1980 roku współpracowała z „Tygodnikiem Powszechnym”, „Odrą”, „Res Publicą” i „Gazetą Wyborczą”. W redakcji „Gazety Wyborczej” od lat prowadzi warsztaty dla zdolnych reporterów. W latach 1982‑1987 pełniła funkcję zastępcy kierownika literackiego Zespołu Filmowego „Tor”. W 1977 roku została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi, dwa razy otrzymała Nagrodę Polskiego PEN‑ClubuPEN‑ClubPEN‑Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego, została też wyróżniona przez czasopisma „Życie Literackie” i „Odra”. Jej książki od kilku lat zdobywają nominacje do nagrody literackiej Nike. Twórczość Hanny Krall jest znana również za granicą, utwory pisarki doczekały się przekładów na wiele języków, w tym na angielski, francuski, niemiecki, fiński, hebrajski, holenderski, szwedzki i węgierski.

Reportaż, czyli ocalić od zapomnienia

Hanna Krall jest przede wszystkim reporterką, a większość jej utworów można zaliczyć do literatury faktuliteratura faktuliteratury faktu. Wypracowała własny styl reportażureportażreportażu oszczędnego w komentarz odautorski, wręcz esencjonalnegoesencjonalnyesencjonalnego, który służy dobitnej ekspozycji zawartej w nim problematyki.

Aby dowiedzieć się więcej na temat reportażu, zapoznaj się z materiałem: Cechy reportażuD8c9nAofMCechy reportażu.

W kręgu zainteresowań Hanny Krall znajduje się przede wszystkim tematyka HolokaustuHolokaustHolokaustu, ale reporterka często też zajmuje się losem człowieka uwikłanego w historię, podporządkowanego jej okrutnym prawom i bezsilnego wobec zachodzących niezależnie od niego wydarzeń. Wyrazistość relacji wynika także z częstego stosowania przez nią formy rozmowy, dialogu czy monologu. Bohaterami reportaży Hanny Krall są konkretni ludzie, którzy pomagają autorce ocalić od zapomnienia historie ludzkich zbrodni i błędów oraz, co najważniejsze, odruchów serca, altruizmualtruizmaltruizmu i niezwykłej dobroci. Ryszard Kapuściński, również znany reporter, przyjaciel Krall, mówił w Getyndze podczas uroczystości wręczenia dziennikarce Nagrody Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Bogumiła Lindego:

Zdążyć przed Panem Bogiem, czyli obraz powstania w getcie warszawskim widziany oczami jednego z przywódców

RLylG58rZtZC71

Zdjęcie przedstawia dojrzałego, ciemnowłosego mężczyznę. Jego twarz jest owalna, nos szeroki, wydatny. Oprawa oczu ciemna, wyrazista, usta pełne. Włosy krótkie, zaczesane ku górze, proste. Mężczyzna ubrany jest w koszulę i sweter.

Największą popularność przyniosła Hannie Krall książka Zdążyć przed Panem Bogiem, która jest zapisem rozmowy przeprowadzonej w 1976 r. z jednym z przywódców powstania w getcie warszawskim, znanym kardiologiem Markiem EdelmanemMarek EdelmanMarkiem Edelmanem. Wydarzenia historyczne są tu pokazane przez pryzmat losów konkretnych ludzi, świadków tamtego czasu. Ta oszczędna, zwięzła opowieść jest daleka od heroizowania powstania, zwraca raczej uwagę na bohaterstwo pojedynczych czynów i siłę ludzkiej solidarności.

Słownik