Przeczytaj
Warto przeczytać
Nieodwracalność wielu otaczających nas zjawisk wynika z prawa wzrostu entropii. Entropia – miara nieuporządkowania układu, w procesach spontanicznych zawsze rośnie.
W układach izolowanych entropia nie może maleć.
To najogólniejsza postać II zasady termodynamiki. Wzrost entropii oznacza, że stopień uporządkowania układu maleje. Porządek samorzutnie zamienia się w chaos, nigdy odwrotnie. Dzieje się tak, ponieważ prawdopodobieństwoprawdopodobieństwo stanów nieuporządkowanych jest znacznie większe niż prawdopodobieństwo stanów uporządkowanych. Układy dążą do stanów bardziej prawdopodobnych.
Nieodwracalność zjawisk wyznacza kierunek upływu czasu. Czas upływa zawsze w kierunku od przeszłości do przyszłości, a nigdy odwrotnie, jest jednokierunkowy, asymetryczny i nieodwracalny. Tym różni się czas od przestrzeni, w której możemy poruszać się w dowolnym kierunku. W czasie możemy się poruszać tylko od przeszłości do przyszłości (Rys. 1.).
Z prawa wzrostu entropii wynika wyrównywanie się temperatur. Temperatura jest miarą średniej energii kinetycznej cząsteczek. Jeśli w różnych częściach układu występują różne temperatury, to oznacza to, że cząsteczki o średnio większych energiach kinetycznych są oddzielone od cząsteczek o średnio mniejszych energiach kinetycznych. Jest to stan bardziej uporządkowany niż stan o wyrównanych średnich energiach kinetycznych. Tak więc wyrównywanie się temperatur oznacza wzrost entropii układu.
Wnioskiem z najogólniejszej postaci II zasady termodynamiki – prawa wzrostu entropii - jest niemożność spontanicznego powstania różnic temperatur między częściami układu. Oznacza to, że energia cieplna nigdy nie płynie od ciała chłodniejszego do cieplejszego. Przepływ ciepła możliwy jest tylko od ciała o wyższej temperaturze do ciała o niższej temperaturze. Dlatego nie możemy czerpać energii cieplnej z jednego zbiornika i zamieniać ją w całości na pracę. TemperaturaTemperatura takiego zbiornika wciąż by się obniżała i ciepło musiało by płynąć od ciała o niższej temperaturze do ciała o wyższej temperaturze, a tego zabrania II zasada termodynamiki. Tak więc działać mogą tylko takie silniki cieplne, które pobierają ciepło ze zbiornika ciepła o wyższej temperaturze, przekształcają jego część w użyteczną pracę, a resztę oddają do chłodnicy – zbiornika ciepła o niższej temperaturze.
Konieczność istnienia dwóch zbiorników ciepła o różnych temperaturach powoduje, że praca uzyskana w jednym cyklu silnika jest zawsze mniejsza od pobranego ciepła. Część ciepła w każdym cyklu pracy silnika oddawana jest do chłodnicy. Bilans energetyczny wygląda następująco: ciepło pobrane z grzejnika równe jest sumie wykonanej pracy i ciepła oddanego do chłodnicy :
Praca wykonana w jednym cyklu wynosi
Sprawność silnika definiujemy jako stosunek pracy do pobranego ciepła :
przy czym obie wielkości odpowiadają jednemu cyklowi pracy silnika.
Praca jest mniejsza od ciepła pobranego o ciepło oddane do chłodnicy, co oznacza, że zawsze sprawność silnika jest mniejsza od jedności. Silnik zamieniający w całości ciepło na pracę, zwany perpetuum mobile drugiego rodzaju, nie może działać, bo byłoby to sprzeczne z II zasadą termodynamiki.
Sprawność silnika cieplnego zawsze jest mniejsza od jedności.
Słowniczek
(ang.: power) - praca wykonana w jednostce czasu . Jednostką mocy jest wat .
(ang.: temperature) - miara średniej energii kinetycznej cząsteczek, z których składa się ciało.
(ang.: probability) - w znaczeniu potocznym: szansa na wystąpienie jakiegoś zdarzenia; w matematycznej teorii prawdopodobieństwa: miara częstości tego zdarzenia – im większe prawdopodobieństwo, tym częściej występuje dane zdarzenie.