Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
R1BJiOdbCsNK91
Ambrosy Holbein, drzeworyt ilustrujący pierwsze wydanie książki, 1518.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

UtopiaUtopiaUtopia to spisana przez T. MorusaTomasz Morus (1478–1535)T. Morusa opowieść Rafała Hytlodeusza, postaci fikcyjnej, podróżnika, który odkrył nieznaną dotąd wyspę Utopię. Pierwsza część opowieści Hytlodeusza poświęcona jest krytyce ówczesnej Anglii. W drugiej Hytlodeusz rysuje obraz wyspy Utopii, pomyślany jako wskazanie możliwości życia alternatywnego wobec dominującego w Anglii. Obie części budowane są na pewnym założeniu. Prześledźmy więc, jakie to założenie patronuje całości wywodów Morusa i jest jednocześnie podstawowym argumentem na rzecz sensowności projektu szczęśliwej wyspy?

Tomasz Morus (1478–1535)
RIyks0ZnXyK3r1
Portret Tomasza Morusa autorstwa Hansa Holbeina Młodszego, 1527.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Morus stoi w długim szeregu myślicieli inspirujących się przekonaniem, że istnieje w człowieku naturalna dla niego racjonalność, która jest możliwa do uświadomienia i na gruncie której można budować szczęśliwe człowiecze wspólnoty. Autor Utopii używa argumentu, że zastosowanie racjonalnych zasad stanowi najlepszą metodę organizacji społeczeństwa oraz barierę przeciwko biedzie i niesprawiedliwemu zróżnicowaniu, a co za tym idzie – przeciwko społecznym konfliktom. To, co racjonalne, powinno być przecież – jego zdaniem – naturalnie przyjmowane. Widać w tym założeniu echa sokratejskiego przekonania, że tylko nierozpoznanie przez człowieka dobra i zła jest przeszkodą do osiągnięcia odpowiedniej dla niego jakości życia.

Własność i praca

Morus, idąc w swojej krytyce śladem Platona, za główne źródło ubóstwa i niesprawiedliwości uważa własność prywatną:

Tomasz Morus Utopia

Zdaje mi się, że gdziekolwiek jest własność prywatna, gdzie wszystko mierzy się wartością pieniędzy, tam nie można spodziewać się ani sprawiedliwości, ani społecznego dobrobytu (…). Lecz dopóki prawo własności stanowić będzie podstawę ustroju społecznego, dopóty najliczniejszą i najcenniejszą warstwę społeczeństwa stale niepokoić i dręczyć będzie nieuniknione brzemię nędzy i utrapień.

C1 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 108–109.

Powyższy tekst sygnalizuje, że wizja Utopii nie przewiduje prywatnej własności oraz gospodarki towarowo‑pieniężnej, a wymiana dóbr opiera się na ich użyteczności. Ustrój gospodarczy Utopii jest konstruowany w opozycji do kapitalizmu, który Morus uważa za

Tomasz Morus Utopia

sprzysiężenie bogaczy, którzy pod nazwą i firmą rzeczypospolitej dbają jedynie o własne korzyści.

C2 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 180.

Z punktu widzenia Morusa doskonałość Utopii oznaczała między innymi jej bogactwo, które pochodzić miało z dobrze zorganizowanej pracy. Na roli lub w rzemiośle pracują wszyscy wyspiarze z wyjątkiem osób zajmujących się nauką, kapłanów i urzędników. Racjonalna organizacja i powszechność pracy oraz nieobecność ludzi niepracujących bądź poświęcających się zajęciom pozostającym na usługach zbytku i kapryśnych zachcianek jest źródłem produktywności wyspiarskiego społeczeństwa. Pozwala to

Tomasz Morus Utopia

zaspokoić konieczne potrzeby życia, jego wygody, a nawet przyjemności, oczywiście zgodne z naszą rozumną naturą.

C3 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 124.

Praca podzielona równo między wszystkich Utopian chroni także przed wyzyskiem, zabiera zaledwie sześć godzin dziennie i nie wyczerpuje sił witalnych.

Potrzeby materialne

R1O4ez00FhMew1
Utopia, wyspa szczęśliwa, ilustracja do dzieła T. Morusa
Źródło: Bibliothèque Nationale de France, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.

Zdaniem autora Utopii respektowanie w społeczności Utopian racjonalnej czy też naturalnej miary potrzeb jest jednym z warunków harmonijnego społeczeństwa, a także argumentem na rzecz ujednolicenia i uproszczenia ich codziennego życia. W Utopii nie ma miejsca na zbytkowność, Utopianie zdają sobie sprawę z konwencjonalnego charakteru wartości metali i kamieni szlachetnych, które, jeśli nie mają walorów użytkowych, służą im jedynie do zabawy. Racjonalizacja poziomu potrzeb powoduje, że, wedle Morusa, nie ma powodu, by komukolwiek czegokolwiek odmawiać,

Tomasz Morus Utopia

skoro wszystkiego jest pełno i nie ma obawy, aby ktoś żądał więcej niż potrzebuje. Bo i któż przypuszczałby, że człowiek mający pewność, iż nigdy nie zabraknie mu niczego, będzie żądał rzeczy niepotrzebnej.

C4 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 127.

Praca wytwórcza nie jest jednak dla Utopian najważniejszą potrzebą i celem życia.

Tomasz Morus Utopia

Głównym celem ustroju społecznego Utopii, obok zaspokojenia koniecznych potrzeb ogólnych, jest zapewnienie obywatelom jak największej ilości czasu, aby oderwawszy się od trosk materialnych, mogli swobodnie poświęcać się kulturze duchowej. W tym bowiem upatrują życie szczęśliwe.

C5 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 126.

Przyjemność i cnota

RIDVq8UoGyEQ5
Pietro da Cortona, Złoty wiek, XVII wiek. Złoty wiek to starożytny motyw oznaczający czas dobrobytu, obfitości i szczęścia, pojawiający się już w mitologii greckiej. W historii mianem złotego wieku określa się czas szczególnego rozwoju państw, w tym pod względem kultury i sztuki, np. Polska w wieku XVI, Hiszpania wraz koloniami w wieku XVII.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.

Rozumienie przyjemności w Utopii nosi wyraźny ślad wpływów epikurejskich.

Tomasz Morus Utopia

Utopianie rozróżniają wiele rozkoszy prawdziwych: jedne są duchowej natury, inne cielesnej. Rozkosz duchowa polega według nich na zdolności pojmowania i na tej czystej radości, która jest owocem rozważania prawdy. Do tego dodają oni jeszcze błogą świadomość uczciwie spędzonego życia i niezachwianą nadzieję przyszłego szczęścia. Utopianie oddają się przede wszystkim rozkoszom duchowym, przyznają im bowiem pierwsze miejsce jako najszlachetniejszym ze wszystkich przyjemności; przeważna część rozkoszy duchowych pochodzi z ćwiczenia się w cnotach i ze świadomości nienagannego życia.

C6 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 145–146.

Wielkie znaczenie ma w Utopii uprawianie nauk, w tym filozofii, oraz dokonywanie wynalazków. Odznaczają się Utopianie ciekawością i zainteresowaniem nowościami, które czerpią z kontaktów z krajami sąsiednimi.

Przyjemności zmysłowe układają Utopianie w naturalną, ich zdaniem, hierarchię. Najwyższa przyjemność polega na:

Tomasz Morus Utopia

niczym nie zamąconym i jednakowym zawsze stanie naszego ciała, to znaczy na zdrowiu wolnym od wszelkich niedomagań.

C7 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 145.
RHSwhg04APLdy
Ilustracja przedstawia R. Hythloday'a, P. Gilisa i T. Morusa dyskutujacych w ogrodzie. Znalazła się w wydaniu Utopii z 1518 r.
Źródło: The Folger Shakespeare Library, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 4.0.

Poza nią rozkosze zmysłowe:

Tomasz Morus Utopia

o tyle tylko cenić sobie trzeba, o ile są konieczne...

C8 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 147.

To oznacza dla Morusa ich racjonalne umiarkowanie. Utopianie:

Tomasz Morus Utopia

przez cnotę rozumieją życie zgodne z naturą, z takim bowiem zamiarem stworzył nas Bóg. Ten zaś tylko idzie za przewodnictwem natury, kto w unikaniu jednych rzeczy oraz w pożądaniu innych posłuszny jest rozumowi.

C9 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 140.

Ustrój i prawa obywateli

Utopia jest w oczach Morusa przykładem ideału rzeczypospolitej. Ustrój wyspy to mieszanka demokracji i konstytucyjnej monarchii. Urzędnicy oraz książę są wybierani, przy czym książę pełni swoją funkcję dożywotnio, natomiast urzędników obowiązuje roczna kadencja. Na wyspie istnieje też system społecznych narad i konsultacji, w którym przejawiać się ma udział mieszkańców w publicznych decyzjach. Prawa obywateli kreśli autor Utopii szeroko: prawo do wybierania władz i kapłanów, do bezpłatnej edukacji i opieki zdrowotnej (z dopuszczeniem eutanazji), do wolności sumienia. Uwagę zwraca równouprawnienie kobiet w uprawianiu nauk, sztuki wojennej, czy sprawowania obowiązków kapłańskich. W wielu szczegółowych propozycjach Morusa dotyczących struktury społecznej, rodziny, małżeństwa, niewolnictwa, które istniało w Utopii, polityki zagranicznej i innych podkreślana jest troska o sprawy publiczne. Autor starał się pokazać, że jest możliwy ustrój pozbawiony konfliktów między dążeniami jednostek i regułami ogólnie obowiązującymi. Wydaje się jednak, że Morus zdawał sobie sprawę, że trwanie społeczności, którą opisał w swoim dziele, nie jest możliwe bez kontroli i nadzoru jednostek, bowiem racjonalność zachowań nie jest czymś oczywistym i danym człowiekowi raz na zawsze. Stąd różnego rodzaju ograniczenia obowiązujące w Utopii, na przykład w poruszaniu się po terytorium wyspy, oraz wysiłki władz w usuwaniu sprzed oczu obywateli źródeł pokus lub bezczynności:

Tomasz Morus Utopia

w Utopii pod żadnym pozorem nie wolno oddawać się próżniactwu i lenistwu. Nie ma tam ani jednej winiarni czy piwiarni, ani domu rozpusty, nie ma żadnej sposobności do zepsucia, żadnych brudnych nor ani tajemnych schadzek. Ciągły dozór publiczny zmusza wszystkich bądź do ustalonej zwyczajem pracy, bądź do przyzwoitej rozrywki.

C10 Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 132.

Religia

R1JMkjQWttvul1
Ilustracja interaktywna. Obraz przedstawia trzech mężczyzn z kijami oraz jedną kobietę. Znajdują się przy kamiennym postumencie. Jest on otoczony przez mężczyzn, którzy go dotykają i wskazują na niego. Kobieta stoi nad nimi i ich obserwuje. W tle rosną drzewa oraz znajduje się pochmurne niebo. Elementy ilustracji interaktywnej: 1. Kreśląc obraz religijnego życia Utopian, Morus zmierzał do pogodzenia pluralizmu i tolerancji religijnej z dominacją religii monoteistycznej, którą uważał za naturalną:

Tomasz Morus
Utopia
„rozum pobudza ludzi przede wszystkim do umiłowania i uwielbiania majestatu Boga, któremu zawdzięczamy życie i to, że możemy być szczęśliwi.”
Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 140., 2. Dlatego w Utopii, mimo wielości wierzeń, przewagę ma właśnie pewna forma monoteizmu, w której ważna dla Utopian jest wiara w to, że po życiu doczesnym grzechy będą ukarane, a cnota nagrodzona. Nikt nie jest jednak prześladowany za poglądy religijne, z wyjątkiem ateistów, którzy mają ograniczone prawa obywatelskie. Wolność religijną argumentował założyciel Utopii, mądry król Utopus, koniecznością utrzymania pokoju, a także tym, że nie ma pewności,

Tomasz Morus
Utopia
„czy sam Bóg nie podaje ludziom odmiennych wierzeń religijnych, pragnąc, aby w rozmaity sposób oddawano mu cześć.”
Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 169., 3. Wymuszanie na ludziach uznanie jakichś poglądów za prawdziwe uważał Utopus za

Tomasz Morus
Utopia
„dowód zarozumiałości i głupoty.”
Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 170., 4. Obraz Utopii to apoteoza przyjemności, prostoty i naturalności życia roztropnego. Z jednej strony obraz ten idealizował model życia właściwy indywidualnym wytwórcom, rolnikom i rzemieślnikom, których byt w czasach Morusa stawał się niepewny wobec agresywnie rozwijającego się kapitalizmu. Z drugiej strony Utopia wykraczała poza horyzont swojego czasu w koncepcjach równości, sprawiedliwości, tolerancji i poszanowania godności każdego, łącznie z przestępcami i niewolnikami. Jako taka wizja Morusa odegrała rolę w nowożytnej kulturze, chociaż, jak zwykle w przypadku utopii, raczej jako niedościgły wzór, niż jako projekt przeznaczony i możliwy do zrealizowania. Prawdopodobnie zdawał sobie z tego sprawę sam autor, pisząc, że w państwie Utopian

Tomasz Morus
Utopia
„istnieje dużo takich urządzeń, których raczej życzyłbym naszym państwom, niż się po nich spodziewał.”
Źródło: Tomasz Morus, Utopia, tłum. K. Abgarowicz, Warszawa 1954, s. 182.
Nicolas Poussin, Pasterze Arkadii, 1628.
Arkadia to fikcyjna kraina, uważana za ziemski raj, miejsce pozbawione chorób, trosk i problemów; odpowiednik konceptu Utopii.

Słownik

Utopia
Utopia

nazwa wyspy stanowiącej przedmiot opisu w książce T. Morusa pod tym samym tytułem; tytuł ten zawiera pewną dwuznaczność, ponieważ greckie ou‑topos oznacza miejsce nieistniejące, zaś eu‑topos – miejsce dobre; ogólnie utopia oznacza projekt dobrego społeczeństwa wcielającego w życie najistotniejsze wartości: dobro, sprawiedliwość, równość, wolność itp., artykułowany w różnych formach twórczości; projekty utopijne należy odróżniać od antyutopijnych., antyutopijne bowiem zawierają pesymistyczne wizje społeczeństwa oparte na negacji projektów utopijnych