Przeczytaj
Warto przeczytać
KondensatorKondensator płaski to układ dwóch równolegle do siebie ułożonych metalowych płyt, zwanych okładkami kondensatorakondensatora. Niech każda z tych płyt ma powierzchnię , a odległość między okładkami wynosi . Na Rys. 1. przedstawiono schemat naładowanego kondensatorakondensatora płaskiego.
Na Rys. 1. zaznaczono linie pola elektrycznego. W każdym punkcie wektor natężenia pola elektrycznego jest taki sam, czyli pole to jest jednorodne.
Zgodnie z prawem Gaussa wartość natężenia pola od każdej z okładek wynosi:
Natomiast wypadkowe natężenie pola od obu okładek wynosi:
gdzie:
– powierzchniowa gęstość ładunku, definiowana jako iloraz ładunku zgromadzonego na powierzchni przez wartość pola powierzchni : ,
– przenikalność elektryczna próżni, = 8,85 · 10Indeks górny -12-12 F/m.
A zatem:
Z powyższego wzoru możemy wyznaczyć jednostkę natężenia pola:
[] = C,
[] = mIndeks górny 22,
.
A więc:
Zatem jednostką natężenia pola elektrycznego, obok niutona na kulomb, jest wolt na metr.
Wiemy już zatem, jak wygląda pole między okładkami kondensatorakondensatora płaskiego. Zastanówmy się teraz, czy istnieje związek między różnicą potencjałów a natężeniem pola elektrostatycznego w kondensatorzekondensatorze. Przecież, zarówno natężenie jak i potencjał są wielkościami charakteryzującymi pole elektrostatyczne.
Według definicji różnica potencjałów między punktami A i B pola elektrycznego jest równa stosunkowi pracy potrzebnej do przeniesienia ładunku próbnego między tymi punktami () do wartości tego ładunku.
Jednostką potencjału jest wolt, który oznaczamy symbolem V.
W przypadku kondensatorakondensatora płaskiego, gdy przesuwamy ładunek w jednorodnym polu elektrycznym, praca jest równa iloczynowi skalarnemu wektora siły działającej na ładunek próbny i wektora przesunięcia o długości równej odległości między okładkami i zwrocie zgodnym ze zwrotem wektora natężenia pola elektrycznego (Rys. 2.).
Z definicji natężenia pola elektrycznego wynika, że
Czyli:
gdzie (kąt między wektorem natężenia pola elektrycznego a wektorem przesunięcia) wynosi 0, czyli . Zatem:
Podstawiając powyższy wzór do wzoru otrzymujemy:
Wzór ten określa zależność między różnicą potencjałów a natężeniem pola elektrycznego w kondensatorzekondensatorze płaskim.
Przekształćmy go teraz tak, aby otrzymać zależność natężenia pola od różnicy potencjałów:
Wzór ten mówi nam, że wartość natężenia pola w kondensatorzekondensatorze płaskim jest równa ilorazowi różnicy potencjałów między okładkami tego kondensatora oraz odległości między tymi okładkami. Widzimy więc, że natężenie pola w kondensatorze płaskim E jest wprost proporcjonalne do różnicy potencjałów między jego okładkami ∆V. Oznacza to, że jeśli zwiększy się różnica potencjałów między okładkami kondensatora (na przykład dwukrotnie), to zwiększy się również wartość natężenia pola między okładkami (również dwukrotnie).
Wzór na natężenie pola:
jest prawdziwy dla kondensatorakondensatora próżniowego. Jeśli między okładkami kondensatora mamy umieszczony dielektryk, musimy uwzględnić jeszcze jego względną przenikalność elektryczną , która jest wielkością bezwymiarową.
Wtedy wzór ten przyjmuje postać:
Słowniczek
(ang.: Gauss' law of flux) równanie wiążące ze sobą pole elektryczne oraz jego źródło. Mówi ono, że strumień natężenia pola elektrycznego , przenikający przez dowolną powierzchnię zamkniętą , jest równy sumarycznemu ładunkowi wewnątrz tej powierzchni podzielonemu przez przenikalność elektryczną próżni.
Jest to jedno z czterech tzw. Równań Maxwella, czyli podstawowych równań opisujących elektromagnetyzm.
(ang.: cell membrane) błona biologiczna, której zadaniem jest oddzielanie wnętrza komórki od środowiska zewnętrznego. Błona ta zbudowana jest z dwóch warstw lipidowych. Między jej ściankami występuje różnica potencjałów. Pozwala to reagować na bodźce zewnętrzne.
element elektryczny (elektroniczny), zbudowany z dwóch przewodników (okładek) rozdzielonych dielektrykiem.