Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
bg‑lime

Auksyny

AuksynyauksynyAuksyny to hormony roślinne (fitohormony), które należą do tak zwanych stymulatorów, czyli substancji pobudzających procesy wzrostu i różnicowania w tkankach roślinnych. Do stymulatorów należą nie tylko auksyny, ale i giberelinygiberelinygibereliny oraz cytokininycytokininycytokininy.

Auksyny są syntetyzowane z aminokwasu o nazwie tryptofan. Kwas indolilo‑3-octowy jest podstawową naturalną auksyną (ang. indo-lyl-acetic acid, IAA). Poza nim znane są inne auksyny indolowe (jak nitryl kwasu indolilooctowego, kwas 4‑chloro‑3-indolilooctowy), a także auksyny nieindolowe (np. kwas fenylooctowy) występujące jednak mniej powszechnie niż IAA. Kwas 2,4‑dichloro‑fenoksyoctowy (2,4‑D) jest syntetyczną auksyną, zdolną do stymulacji wzrostu w stężeniach 1000‑krotnie mniejszych niż IAA. Najlepiej poznanymi procesami regulowanymi przez auksyny są: wzrost wydłużeniowy (elongacyjny) komórek, ukorzenianie, ruchy roślin, dojrzewanie owoców, starzenie się.

Synteza auksyn odbywa się w merystemach pędu i korzenia, ale także w owocach i młodych liściach. Auksyny są transportowane głównie przez łyko (floem), a miejscem docelowym transportu jest strefa wydłużeniowa korzeni, łodyg i liści.

Jakie są najważniejsze funkcje auksyn?

Hormony te odpowiadają m.in. za:

  • stymulowanie wzrostu wydłużeniowego pędu – auksyny hamują rozwój pąków bocznych, dzięki czemu promowana jest dominacja wierzchołkowadominacja wierzchołkowadominacja wierzchołkowa;

  • powstawanie kalusakalus (tkanka przyranna)kalusa, czyli tkanki przyrannej;

  • pobudzanie przyrostu na grubość oraz poprzez pobudzanie podziałów komórek miazgi;

  • stymulowanie ukorzeniania, a także rozwój korzeni przybyszowych;

  • hamowanie wzrostu wydłużeniowego korzenia;

  • hamowanie rozwoju warstwy odcinającej, dzięki czemu odpowiadają za opóźnianie opadania liści;

  • warunkowanie ruchów tropicznych – fototropizmu i geotropizmu.

bg‑lime

Auksyny a fototropizm

W przypadku gdy ruch organu rośliny jest wywoływany przez ukierunkowany bodziec świetlny, mamy do czynienia z fototropizmem. Najbardziej znanym przykładem fototropizmu jest reakcja koleoptylukoleoptylkoleoptylu, czyli pochewki, która osłania stożek wzrostu w siewkach traw. Koleoptyl jest charakterystycznym elementem budowy pędu traw, zdolnym do szybkiego wzrostu wydłużeniowego.

Jaką rolę w fototropizmie odgrywają auksyny?

Zgodnie z teorią ChołodnegoChołodny NikołajChołodnego-WentaWent FritsWenta działające kierunkowo światło powoduje nierównomierne rozmieszczenie auksyn – więcej tych hormonów znajduje się po  zacienionej stronie rośliny. Auksyny powodują szybszy wzrost wydłużeniowy pędu po jego nieoświetlonej stronie. Strona oświetlona (zawierająca mniej auksyn) rośnie znacznie wolniej. Różnica w tempie wzrostu powoduje wyginanie pędu w kierunku działającego bodźca, czyli w stronę światła. Zjawisko to nosi nazwę fototropizmu dodatniego.

R1dH3hQl6GXBV1
Na ilustracji został zobrazowany przebieg eksperymentu F. Wenta w 1928 roku z użyciem odciętych koleoptyli, umieszczonych na bloczkach agarowych (pociętym na części żelowym podłożu z agaru, służącym do prowadzenia hodowli roślin w warunkach in vitro), aby wykazać istnienie substancji wpływającej na wzrost koleoptylu. Eksperyment zrealizowany został w trzech etapach. Etap pierwszy: Na pierwszej ilustracji znajdują się zielone, półokrągłe wierzchołki koleoptyli, które umieszczono w ciemności na bloczku agarowym. Kwas indolilo-3-octowy dyfundował z koleoptyli do bloczków agarowych. Etap drugi: Następnie usunięto wierzchołki koleoptyli, a bloczek agarowy z auksyną pocięto na kostki. Wygląda on jak różowy, duży prostopadłościan pocięty na mniejsze, regularne prostopadłościany. Etap trzeci: Następnie kostki agarowe umieszczono w różnych miejscach na uciętych pędach. Jeśli kostka agarowa została przyłożona tylko do jednej części uciętego pędu, auksyny były rozprowadzane nierównomiernie i szybciej zaczynała rosnąć ta część pędu, do której przemieściły się auksyny z kostki agarowej. Pęd zakrzywiał się tak, jakby rósł w kierunku światła, mimo że był hodowany w ciemności. Na trzeciej ilustracji widnieje przekrzywiony w prawą stronę pęd z prostokątną kostką na szczycie umieszczoną po lewej stronie jego szczytu.
Aby wykazać istnienie substancji wpływającej na wzrost koleoptylu, F. Went w 1928 roku przeprowadził eksperyment z użyciem odciętych koleoptyli, umieszczonych na bloczkach agarowych (pociętym na części żelowym podłożu z agaru, służącym do prowadzenia hodowli roślin w warunkach in vitro). Eksperyment Wenta wykazał, że w koleoptylach obecna jest substancja stymulująca wzrost pędu w stronę światła. Jej wyższe stężenie po stronie zacienionej powoduje wzrost wydłużeniowy komórek w tym rejonie, co skutkuje wygięciem koleoptylu w stronę oświetloną. Substancją dyfundującą do bloczków okazał się być kwas indolilo‑3-octowy – jedna z naturalnych auksyn.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Wpływ światła na rozmieszczenie auksyn

Choć istnieją różne koncepcje wyjaśniające, w jaki sposób światło wpływa na rozmieszczenie auksyn, pewne jest, że hormony te rozluźniają mikrofibryle ścian komórkowych komórek roślinnych. Sprawia to, że ciśnienie turgorowe powoduje wzrost wydłużeniowy po tej stronie pędu, po której stężenie auksyn jest większe.

RthYkzo0ZsxDA
Mechanizm ruchu fototropicznego.
Źródło: Englishsquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
RlXpBXLvRs8o51
Wymyśl pytanie na kartkówkę związane z tematem materiału.

Więcej na temat fototropizmu możesz przeczytać tutajD17HcWCOBtutaj.

bg‑lime

Auksyny a geotropizm

Geotropizm to ruch wzrostowy rośliny stymulowany bodźcem grawitacyjnym. Korzeń wykazuje najczęściej geotropizm dodatni, co znaczy, że wygina się w kierunku bodźca grawitacyjnego, z kolei pęd wykazuje geotropizm ujemny, co oznacza, że wygina się przeciwnie do działania grawitacji.

Miejscem percepcji bodźca grawitacyjnego w korzeniu jest czapeczka korzeniowa przylegająca do wierzchołka wzrostu. Reakcja na grawitację pojawia się natomiast w pobliżu wierzchołka w strefie wydłużania.

Percepcja bodźca geotropicznego zachodzi prawdopodobnie w wyniku działania przyspieszenia ziemskiego na pewne cięższe składniki komórkowe – statolity, ulegające przemieszczeniu w określonych komórkach.

Statolity, zależnie od zorientowania organu, wywierają presję na cysterny siateczki śródplazmatycznej, wyzwalając stany wzbudzenia. Uważa się, że geotropizm, np. korzenia, zachodzi pod wpływem nacisku wywieranego przez statolity (ziarna skrobi w czapeczce korzeniowej) opadające na dolne części komórek. Jeśli zredukuje się zawartość skrobi, korzenie zazwyczaj, chociaż nie zawsze, tracą zdolność do reakcji geotropicznej.

Jaką rolę w geotropizmie odgrywają auksyny?

RZ071sy70avBd1
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.
R125xjT2N8TqB
Mechanizm ruchu geotropicznego.
Źródło: EnglishSquare.pl Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Więcej na temat geotropizmu możesz przeczytać tutajD1F0CGbeNtutaj.

Słownik

auksyny
auksyny

(gr. auxánō – powoduję wzrost) hormony roślinne (fitohormony) uczestniczące w regulacji wzrostu wydłużeniowego komórek i w ich różnicowaniu; odgrywają decydującą rolę w mechanizmach ruchów wzrostowych

Chołodny Nikołaj
Chołodny Nikołaj

ur. w 1882 r., zm. w 1953 r., botanik i mikrobiolog ukraiński; pracował na Uniwersytecie Kijowskim; początkowo badał drobnoustroje – był jednym z pionierów koncepcji, zgodnie z którą przylegają one do powierzchni; następnie zajmował się fizjologią roślin - hormonami roślinnymi i ruchami tropicznymi

cytokininy
cytokininy

hormony roślinne (fitohormony) uczestniczące w regulacji podziałów komórkowych (cytokinezie), różnicowania i organogenezy

dominacja wierzchołkowa
dominacja wierzchołkowa

u roślin hamujący wpływ pąka wierzchołkowego pędu na rozwój pąków bocznych; związana jest m.in. z wysokim poziomem auksyn w pąku wierzchołkowym i niskim poziomem cytokinin w pąkach bocznych; zapobiega nadmiernemu rozgałęzianiu się pędów

gibereliny
gibereliny

hormony roślinne (fitohormony), które wywierają różnorodny wpływ na procesy fizjologiczne i reakcje biochemiczne roślin, np. biorą udział w regulacji kiełkowania nasion, spoczynku, zakwitania, pobudzają syntezę i aktywność niektórych enzymów, np. alfa- i beta‑amylazy; najbardziej charakterystycznym efektem jest stymulacja wydłużania międzywęźli pędu

kalus (tkanka przyranna)
kalus (tkanka przyranna)

tkanka, która wytwarzana jest w miejscu zranienia rośliny

koleoptyl
koleoptyl

pochwiasto ukształtowany pierwszy liść siewki trawy, obejmujący pozostałe części młodego pędu siewki

Went Frits
Went Frits

ur. w 1903 r., zm. w 1990 r., biolog holenderski; pracował w Californian Institute of Technology w Pasadenie; zajmował się fizjologią i wzrostem roślin – badał hormony roślinne i tropizmy, a później również prowadził badania nad wpływem środowiska zewnętrznego (m.in. zanieczyszczeń powietrza) na wzrost roślin