Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Między ścianą ciała a narządami wewnętrznymi u większości zwierząt (w tym człowieka) znajduje się przestrzeń zwana jamą ciała. U niektórych bezkręgowców niższych jej miejsce wypełnione jest tkanką łączną – parenchymąparenchymaparenchymą.

bg‑azure

Blastocel – pierwotna jama ciała

Blastocel jest szczelinowatą przestrzenią w zarodku będącym w stadium blastuliblastulablastuli. Jama ta powstaje w wyniku rozsunięcia się blastomerówblastomeryblastomerów. Jest ograniczona blastodermą i wypełniona płynem wydzielanym przez blastomery. W przeciwieństwie do wtórnej jamy ciała (celomy) blastocel nie ma własnej nabłonkowej wyściółki.

Występuje we wczesnych stadiach rozwoju wszystkich zwierząt. U większości z nich jest utworem przejściowym, który ulega przekształceniu na dalszych etapach rozwoju zarodka.

bg‑azure

Celoma – wtórna jama ciała

Celoma to przestrzeń o charakterze narządu występująca w mezodermiemezodermamezodermie u zarodka zwierząt trójwarstwowychtrójwarstwowce trójwarstwowych: kręgowców i wielu bezkręgowców. Rozwija się pod koniec gastrulacjigastrulacjagastrulacji. Wyściela ją własny, cienki nabłonek i wypełnia płyn. Stanowi hydrostatyczny szkielet. Jej funkcją jest oddzielanie mięśni ciała od przewodu pokarmowego, co umożliwia dużą sprawność ruchową oraz pozwala na różnicowanie się strukturalne i funkcjonalne jelita. U ssaków celoma rozwija się w jamę otrzewnową, jamę osierdziową i jamę opłucną.

Ze względu na obecność lub brak wtórnej jamy ciała zwierzęta dzielą się na acelomatyczne, pseudocelomatyczne, celomatyczne.

bg‑azure

Zwierzęta acelomatyczne

Cechuje je brak wtórnej jamy ciała – między endodermąendodermaendodermąektodermąektodermaektodermą występuje parenchyma.

Do zwierząt aceolmatycznych należą m.in. płazińce (Platyhelminthes).

R1AVWSXCGbGpC
Płaziniec morski Pseudobiceros hancockanus, przedstawiciel płazińców – zwierząt acelomatycznych.
Źródło: Jens Petersen, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑azure

Zwierzęta pseudocelomatyczne

Między endodermą a ektodermą występuje u nich jama ciała, która nie jest w całości otoczona mezodermą, a wypełnia ją płyn tworzący szkielet hydrauliczny. Ten typ jamy ciała jest nazywany pseudocelomą lub schizocelem.

Do zwierząt pseudocelomatycznych należą m.in. wrotki (Rotifera) i nicienie (Nematoda).

RYN16JMcti8j1
Wrotek Habrotrocha rosa, przedstawiciel wrotków – zwierząt pseudocelomatycznych.
Źródło: Rkitko, Wikimedia Commons, licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑azure

Zwierzęta celomatyczne

Typowa celoma (wtórna jama ciała) powstaje między warstwami komórek mezodermy. Może rozwijać się na dwa sposoby:

  • schizocelia – występuje u pierwoustych; polega na rozstępowaniu się litych smug mezodermalnych, między którymi zawarta jest celoma;

  • enterocelia – występuje u wtóroustych; polega na tworzeniu się uwypukleń mezodermy, które po oderwaniu od ścian prajelita tworzą odrębne woreczki (somity), których światło zamyka się, tworząc celomę.

Do zwierząt celomatycznych należą m.in.: pierścienice (Annelida), stawonogi (Arthropoda), mięczaki (Mollusca), szkarłupnie (Echinodermata), kręgowce (Vertebrata).

Stawonogi nie mają typowej wtórnej jamy ciała, a tzw. miksocel. U tych zwierząt w trakcie rozwoju zarodkowego wyodrębniają się worki mezenchymatycznemezenchymamezenchymatyczne, których wnętrze łączy się z przestrzenią pierwotnej jamy ciała.

R1J04U27w0qJL
Ryba Holacanthus passer – przedstawiciel zwierząt celomatycznych.
Źródło: LASZLO ILYES, Wikimedia Commons, licencja: CC BY 2.0.

Słownik

blastomery
blastomery

(gr. blastós – zarodek, związek; méros – cząstka) komórki zarodka w stadium blastuli, powstałe w wyniku bruzdkowania, od stadium pierwszego podziału, poprzez stadium czterech blastomerów, ośmiu blastomerów itd. i stadium moruli do stadium blastuli; jednocześnie komórki budujące blastulę

blastula
blastula

(gr. blastós – zarodek, zawiązek) wczesne stadium rozwoju zarodkowego tkankowców powstałe w wyniku bruzdkowania

ektoderma
ektoderma

(gr. ektós – na zewnątrz; dérma – skóra) zewnętrzna warstwa komórek zarodka w stadium gastruli

endoderma
endoderma

(gr. éndon – wewnątrz; dérma – skóra) wewnętrzna warstwa komórek zarodka w stadium gastruli; wewnętrzny listek zarodkowy

gastrulacja
gastrulacja

proces przejścia w rozwoju zarodkowym zwierząt i człowieka od stadium jednowarstwowego (blastuli) do stadium dwu- lub trójwarstwowego (gastruli); wytworzenie listków zarodkowych

mezenchyma
mezenchyma

zarodkowa tkanka łączna, z której powstają wszystkie rodzaje tkanki łącznej i tkanka mięśniowa – jej komórki (w przeciwieństwie do komórek parenchymatycznych) mają charakter totipotencjalny i mogą różnicować w inne typy komórek; występuje u zwierząt trójwarstwowych

mezoderma
mezoderma

(gr. mésos – środkowy, dérma – skóra) środkowa warstwa komórek zarodka leżąca między ekto- i endodermą, trzeci listek zarodkowy u zwierząt trójwarstwowych

parenchyma
parenchyma

tkanka u niższych bezkręgowców, wypełniająca przestrzenie między narządami a ścianą ciała; w przeciwieństwie do mezenchymy jej komórki nie mają zdolności do różnicowania się w inne typy

trójwarstwowce
trójwarstwowce

zwierzęta o wykształconych trzech warstwach komórek zarodkowych: ektodermie, endodermie i mezodermie; ponad 90% tkanek rozwija się z mezodermy; zwykle dwubocznie symetryczne; do trójwarstwowców należą wszystkie typy wielokomórkowców, poczynając od płazińców