bg‑lime

Dotarcie do idealnego prawa gazowego

Ponad trzy stulecia temu naukowcy przeprowadzali eksperymenty, aby sprawdzić, jak zachowują się gazy, jeśli ich ciśnienie lub temperatura ulegną zmianie. Na podstawie badań sformułowano prawa dla hipotetycznego gazu, zwanego „gazem doskonałymgaz doskonałygazem doskonałym”. Poniżej zapisano wnioski, które wynikają z tych praw.

Prawo Boyle’a

1661 r. zostało sformułowane prawo Boyle’a. Naukowiec Robert Boyle (czyt. boil) odkrył, że tak długo, jak temperatura gazu pozostaje stała, wzrost ciśnienia gazu powoduje zmniejszenie objętości gazu. Prawo zakłada, że ciśnienie gazu (w stałej temperaturze) jest odwrotnie proporcjonalne do jego objętości – określa się to mianem przemiany izotermicznejprzemiana izotermicznaprzemiany izotermicznej. W formie matematycznej można to przedstawić jako:

p~1V

Gdzie:

  • p – ciśnienie;

  • V – objętość;

  • ~ – znak oznaczający „jest proporcjonalne do”.

R169OvXKZdU65
Wykres funkcji p(V)
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Wykres funkcji ciśnienia od objętości nazywa się izotermąizotermaizotermą (T=const).

Prawo Charles’a

Jacques Charles (czyt. szarl) zbadał zależność temperatury (T) gazu i jego objętości. Prawo sformułowane przez naukowca zakłada, że w izochorycznej przemianie stałej masy gazu doskonałego, jego ciśnienie (p) zależy wprost proporcjonalnie od temperatury bezwzględnejtemperatura bezwzględnatemperatury bezwzględnej.

pT=const
R8dsbLLnStzqM
Wykres funkcji p(T)
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Wykres funkcji ciśnienia od czasu nazywa się izochorąizochoraizochorą (V=const).

Prawo Gay‑Lussaca

Prawo sformułowane przez francuskiego chemika i fizyka Louisa Gay‑Lussaca mówi, że w trakcie przeprowadzania procesu izobarycznego, stosunek objętości do temperatury (T) jest stały – objętość (V) i temperatura są w tym procesie wielkościami proporcjonalnymi.

VT=const
R1dsGzYCA0uvc
Wykres funkcji V(T) dla gazu doskonałego
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Wykres funkcji objętości od czasu nazywamy izobarąizobaraizobarą (p=const).

Równanie Clapeyrona (równanie stanu gazu doskonałego)

jest kombinacją wszystkich omówionych praw gazowych:

pV=nRT

Gdzie:

  • p – ciśnienie gazu;

  • V – objętość;

  • n – liczba moli gazu;

  • T – temperatura bezwzględna (w Kelwinach);

  • R – stała gazowa; 8,3143·103 JK·mol=83,14 hPa·dm3mol·K.

W obliczeniach należy zwrócić uwagę na warunki, w jakich znajduje się gaz (warunki standardowewarunki standardowewarunki standardowe albo warunki normalnewarunki normalnewarunki normalne).

Do przeliczenia temperatury (T) wyrażonej w stopniach Celsjusza (°C) na Kelwiny (K), należy posługiwać się zależnością:

TK=t°C+273,16
Przykład 1

Przeliczanie temperatury wyrażonej w stopniach Celsjusza na skalę Kelwina.

np. 20°C w skali Kelwina wynosi:

TK=20°C+273,16
TK=293,16 K

20°C w skali Kelwina ma wartość 293,16 K.

bg‑lime

Jak wyprowadzić prawa gazowe z równania stanu gazu doskonałego?

Mamy początkowe wartości dla stanu gazu:

p1V1T1=nR=const

W innych warunkach, kiedy zmieniamy stan gazu, liczba cząsteczek/atomów nie zmienia się w trakcie przemiany (n=const).

p2V2T2=nR=const

Gdy ciśnienie gazu jest stałe (p=const), otrzymujemy:

p1=p2=const=p
pV1T1=pV2T2

Dzielimy dwie strony równania przez p i dotarliśmy do prawa Gay‑Lussaca:

V1T1=V2T2
bg‑lime

Zastosowanie równania gazu doskonałego (równanie Clapeyrona)

Równanie Clapeyrona stosuje się w zadaniach praktycznych, gdy gaz zmienia swoją objętość, ciśnienie lub temperaturę. Pozwala ono obliczać te wielkości fizyczne w różnych przemianach gazowych.  Przekształcając równanie Clapeyrona, możemy również wyznaczyć wielkości w stałych warunkach:

R1GnCGDa4Egj5
Źródło: GroMar Sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Spójrz na poniższe problemy, aby zapoznać się z różnymi przykładami zastosowań równania Clapeyrona. Najpierw spróbuj rozwiązać je samodzielnie, a jeśli potrzebujesz pomocy – rozwiązania są ukryte tuż pod nimi.

1
Ćwiczenie 1

Oblicz ciśnienie, jakie jest wywierane na 4 mole gazu znajdującego się w pojemniku o objętości 2 dm3, jeśli temperatura wewnątrz układu wynosi 30°C.

R1CsRK9EhXu3D
(Uzupełnij).
RI6IUNLyh7sPB
(Uzupełnij).
1
Ćwiczenie 2

Oblicz masę 8 dm3 chloru w temperaturze 300 K i pod ciśnieniem 1500 hPa. Przyjmij, że stała gazowa R wynosi 83,14 hPa·dm3mol·K.

RyoPP4gIQwvBX
(Uzupełnij).
RNkLfmw5g6kzS
(Uzupełnij).

Słownik

gaz doskonały
gaz doskonały

gaz idealny, przybliżony model gazu nieuwzględniający oddziaływań międzycząsteczkowych (wyjątkiem jest odpychanie w trakcie doskonale sprężystych zderzeń cząsteczek, które znajdują się w ciągłym chaotycznym ruchu). W stosunku do objętości gazu, objętości cząsteczek są znikome

przemiana izotermiczna
przemiana izotermiczna

(proces izotermiczny) proces termodynamiczny, podczas którego temperatura układu nie ulega zmianie

izoterma
izoterma

linia na wykresie termodynamicznym, która przedstawia proces izotermiczny

przemiana izochoryczna
przemiana izochoryczna

(proces izochoryczny) proces termodynamiczny, podczas którego objętość układu nie ulega zmianie

izochora
izochora

linia na wykresie termodynamicznym, która przedstawia proces izochoryczny

przemiana izobaryczna
przemiana izobaryczna

(proces izobaryczny) proces termodynamiczny, podczas którego ciśnienie nie ulega zmianie

izobara
izobara

linia na wykresie termodynamicznym, która przedstawia proces izobaryczny

temperatura bezwzględna
temperatura bezwzględna

stosowana niekiedy nazwa temperatury Kelvina, w której punktowi potrójnemu wody (trzy fazy wody są w równowadze termodynamicznej) przypisano wartość 273,16 K

warunki standardowe
warunki standardowe

(STP, ang. standard temperature and pressure) ściśle określona temperatura i ciśnienie otoczenia, które stanowią rodzaj punktu odniesienia dla pomiarów doświadczalnych i obliczeń fizykochemicznych. Według IUPAC: ciśnienie standardowe – 105 Pa 1000 hPa, temperatura standardowa – 273,15 K 0°C

warunki normalne
warunki normalne

umownie przyjęte wartości ciśnienia (tzw. ciśnienie normalne), gdzie p0=1 atm=1013,25 hPa i temperatury (tzw. temperatura normalna), gdzie t0=0°C=273,15 K, dla których podaje się zwykle wartości wielkości fizycznych, charakteryzujące ciała

Bibliografia

Bielański A., Podstawy Chemii nieorganicznej, t. 1‑2, Warszawa 2010.

Encyklopedia PWN

Lichocka H., Historia Chemii. Repozytorium Centrum Otwartej nauki.

Pazdro K., Zbiór zadań z chemii dla szkół ponadgimnazjalnych, Warszawa 2003.

Atkins P., Jones L., Chemia ogólna. Cząsteczki, materia, reakcje, Warszawa 2004.

Hassa R., Mrzigod A., Mrzigod J., Sułkowski W., Chemia 1. Podręcznik i zbiór zadań w jednym, Warszawa 2003.

Usnalski W., Chemia w szkole średniej, Warszawa 1998.