Przeczytaj
Polityka spójności
Cele polityki spójności na lata 2014–2020
Wprowadzenie do unijnej polityki spójności na lata 2014-20201. Wspieranie badań naukowych, rozwoju technologicznego i innowacji.
2. Zwiększanie dostępności, stopnia wykorzystania i jakości technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
3. Podnoszenie konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw.
4. Wspieranie przechodzenia na gospodarkę niskoemisyjną.
5. Propagowanie przystosowywania się do zmian klimatu, zapobiegania zagrożeniom i zarządzania ryzykiem.
6. Ochrona środowiska naturalnego i wspieranie efektywności wykorzystywania zasobów.
7. Promowanie zrównoważonego transportu oraz poprawa najważniejszych infrastruktur sieciowych.
8. Promowanie trwałego i wysokiej jakości zatrudnienia oraz wspieranie mobilności siły roboczej.
9. Promowanie włączenia społecznego oraz zwalczanie ubóstwa i wszelkich form dyskryminacji.
10. Inwestowanie w edukację, umiejętności i uczenie się przez całe życie.
11. Poprawa wydajności administracji publicznej.
Źródło: Wprowadzenie do unijnej polityki spójności na lata 2014-2020, 2014 r., dostępny w internecie: ec.europa.eu [dostęp 27.05.2020 r.].
Regiony w UE
Aby łatwiej zarządzać programami i porównaniami statystycznymi, utworzono w ramach UE tzw. system NUTSsystem NUTS – wspólną klasyfikację jednostek terytorialnych do celów statystycznych. Podzielono UE na 274 regiony na tzw. poziomie NUTS 2, według którego w każdym z regionów żyje od 800 tys. do 3 mln mieszkańców. Związane jest to z tym, że każde państwo ma swoje własne podziały administracyjne, a dla potrzeb unijnych należało je ujednolicić. W Polsce regionem jest województwo. Ponadto, w ramach współpracy transgranicznej tworzone były i są tzw. „Euroregiony”, które w ramach UE nie mają statusu prawnego, ale są często partnerami w różnego typu projektach promujących współpracę terytorialną i nie tylko. Euroregiony reprezentuje Stowarzyszenie Europejskich Regionów Przygranicznych.
Polityka gospodarcza UE
W ramach polityki gospodarczej ustanowiono tzw. europejski semestr. Pozwala on koordynować politykę gospodarczą w całej Unii Europejskiej i umożliwia krajom UE omawianie planów gospodarczych i budżetowych oraz monitorowanie postępów w określonych porach roku. Najważniejsza część procedury przypada na pierwszą połowę roku (styczeń‑czerwiec), stąd nazwa „semestr”.
- Nazwa kategorii: działy polityki gospodarczej [br]koordynowane w czasie [br]europejskiego semestru
- Nazwa kategorii: reformy strukturalne [br](promowanie wzrostu [br]i zatrudnienia zgodnie [br]ze strategią „Europa 2020”)
- Nazwa kategorii: polityka budżetowa, [br]która zapewnia stabilność [br]finansów publicznych
- Nazwa kategorii: zapobieganie zbytnim [br]zakłóceniom równowagi [br]makroekonomicznej Koniec elementów należących do kategorii działy polityki gospodarczej [br]koordynowane w czasie [br]europejskiego semestru
- Elementy należące do kategorii działy polityki gospodarczej [br]koordynowane w czasie [br]europejskiego semestru
-
działy polityki gospodarczej [br]koordynowane w czasie [br]europejskiego semestru{color=#008000}
-
reformy strukturalne [br](promowanie wzrostu [br]i zatrudnienia zgodnie [br]ze strategią „Europa 2020”){value=45}{color=#228B22}
-
polityka budżetowa, [br]która zapewnia stabilność [br]finansów publicznych{value=45}{color=#228B22}
-
zapobieganie zbytnim [br]zakłóceniom równowagi [br]makroekonomicznej{value=45}{color=#228B22}
-
Procedury związane z europejskim semestrem mają ściśle określony przebieg:
Mogą też otrzymać zalecenie, by skorygować zakłócenia równowagi makroekonomicznej. Druga połowa roku to tzw. semestr krajowy, podczas którego państwa członkowskie opracowują swój budżet na kolejny rok, uwzględniając otrzymane zalecenia.
Koordynowanie polityki gospodarczej jest ważne, ponieważ gospodarka UE, wraz z gospodarką Chin i USA, należy do największej trójki świata. Ponadto w ramach UE utworzono tzw. jednolity rynekjednolity rynek, czyli wspólny rynek UE, w ramach którego obowiązują cztery swobody mocno wpływające na politykę gospodarczą.
- Nazwa kategorii: swobody wpływające na politykę gospodarczą UE
- Nazwa kategorii: swobodny przepływ osób
- Nazwa kategorii: swobodny przepływ kapitału
- Nazwa kategorii: swobodny przepływ towarów
- Nazwa kategorii: swoboda świadczenia usług Koniec elementów należących do kategorii swobody wpływające na politykę gospodarczą UE
- Elementy należące do kategorii swobody wpływające na politykę gospodarczą UE
-
swobody wpływające na politykę gospodarczą UE
-
swobodny przepływ osób
-
swobodny przepływ kapitału
-
swobodny przepływ towarów
-
swoboda świadczenia usług
-
Polityka konkurencji
Głównym zadaniem z zakresu polityki konkurencji jest zapewnienie przedsiębiorstwom sprawiedliwych i równych warunków prowadzenia działalności, przy jednoczesnym pozostawieniu przestrzeni dla innowacji czy rozwoju małych firm. Stąd szczególnie duże przedsiębiorstwa nie powinny wykorzystywać swojej pozycji do narzucania warunków dostawcom czy klientom. Instytucje unijne, a zwłaszcza Komisja Europejska, mogą nakładać na przedsiębiorstwa kary za tego rodzaju działalność, która prowadzi do wzrostu cen. Unia Europejska jest członkiem założycielem Międzynarodowej Sieci Konkurencji (ICN). Współpracuje także z organami międzynarodowymi i krajowymi w związku z ocenianiem przypadków naruszeń zasad konkurencji.
Ochrona praw konsumenta w UE
Najważniejszym organem prowadzącym w ramach UE politykę konsumencką jest Komisja Europejska. Prowadzi ona m.in. system Rapex, zapewniający wysoki poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów. Ponadto dzięki niemu następuje szybka wymiana informacji o niebezpiecznych produktach wprowadzanych do obrotu w państwach członkowskich UE. W pracach dotyczących przepisów mających na celu ochronę konsumentów w instytucjach unijnych Polskę reprezentuje Prezes UOKiK, który współdziała ze swoimi odpowiednikami z innych państw członkowskich.
Słownik
umowa międzynarodowa zawarta w ramach Wspólnot Europejskich w 1986 r. rewidująca założenia Traktatów rzymskich z 1957 r.; ustanowiła powstanie wspólnego rynku i zreformowała szereg instytucji, umożliwiając tym samym dalszą integrację europejską
wspólny rynek UE i krajów trzecich, będący etapem integracji gospodarczej
polityka, której głównym celem jest zapewnienie przedsiębiorstwom sprawiedliwych i równych warunków prowadzenia działalności przy jednoczesnym pozostawieniu przestrzeni dla innowacji czy rozwoju małych firm
polityka adresowana do wszystkich regionów i miast w Unii Europejskiej, której celem jest wspieranie zatrudnienia, konkurencyjności przedsiębiorstw, wzrostu gospodarczego i zrównoważonego rozwoju oraz podniesienie jakości życia obywateli
NUTS (fr. Nomenclature des unités territoriales statistiques); Klasyfikacja Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych to standard geokodowania rozwinięty w Unii Europejskiej na potrzeby identyfikowania statystycznych jednostek terytorialnych
główny akt prawa pierwotnego Unii Europejskiej, obok Traktatu o Unii Europejskiej
zasada, według której władza powinna realizować jedynie te zadania, które nie mogą być dobrze zrealizowane przez jednostki niższego szczebla lub samo społeczeństwo