Pula adresów IPv4 wynikająca z logiki matematycznej (podstawa systemu binarnego, inaczej dwójkowego, podniesiona do potęgi $32$, bo tyle bitów ma adres IPv4) wynosi ponad $4$ miliardy (dokładnie $4 294 967 296$). Niestety część z tych adresów jest nieaktywna, nie mogą więc one służyć do adresowania hostów w sieci.

Adresy specjalne

Adresy, których nie stosuje się do adresowania hostów, to tzw. adresy specjalnego przeznaczenia.

Zaliczamy do nich:

1. Zakres adresów od $127.0.0.0$ do $127.255.255.255.$

Adresy z tej puli wykorzystane są do testowania ustawień protokołu IP (wymaganego do poprawnej pracy urządzenia w sieci) na komputerze lub innym urządzeniu pracującym w sieci i zawsze odnoszą się do niego samego. W słownictwie informatycznym mówi się, że adresy tego typu to adresy pętli zwrotnej (ang. loopback lub localhost), ponieważ dane wysłane na jeden z takich adresów nigdy nie są przekazywane poza urządzenie, które chce je przesłać.

Adresy localhost używane są również do komunikacji pomiędzy aplikacjami zainstalowanymi na danym komputerze, jeśli te stosują wzajemną komunikację z wykorzystaniem protokołów (zasad, metod) transmisji sieciowej. Przykładem takiego zastosowania jest komunikacja pomiędzy wirtualnym komputerem (wirtualną maszynąwirtualna maszynawirtualną maszyną, którą można na swoim komputerze stworzyć np. za pomocą oprogramowania VirtualBox), a fizyczną maszyną, fizycznym komputerem.

2. Zakres adresów od $169.254.0.0$ do $169.254.255.255.$

Adresy z tej puli są to adresy tzw. konfiguracji automatycznej (ang. Automatic Private IP Addressing – APIPA). Adresy IPv4 w sieci komputerowej przydzielane, przypisywane mogą być na dwa sposoby:

• statyczny,

• dynamiczny.

Sposób statyczny polega na „ręcznym” przypisaniu adresu IP do karty sieciowej urządzenia. Taką czynność, zazwyczaj, realizuje administrator sieciadministrator sieciadministrator sieci.

RRd2BhyCz4zgt

Zdjęcie ekranu przedstawia okno dialogowe o tytule Protokół interetowy w wersji 4 (TCP/IPv4) Properties. Wybrano zakładkę General w której wybrano 2 opcje, pierwszą jest Use the following IP address, wewnątrz znajdują się kolejne pola IP address o wartości 192.168.1.34, Subnet mask o wartości 255.255.255.0 oraz Default gateway bez danych. Drugim polem jest Use the following DNS server addresses oba pola są puste o nazwach Preffered DNS server oraz Alternate DNS server.

Drugi sposób to przydzielenie dynamiczne i wykorzystanie usługi DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol). Usługa taka zazwyczaj skonfigurowana jest na ruterze sieci lokalnie lub na serwerze, który pracuje w sieci. W ten sposób komputer, który zostaje uruchomiony, otrzymuje automatycznie adres IP, ze skonfigurowanej wcześniej puli.

Zdarzają się jednak sytuacje, w których – z jakiś powodów – usługa DHCP przestała działać. Wówczas to urządzenie, które nie może otrzymać adresu IP, właśnie z tej usługi DHCP samodzielnie przydziela sobie adres APIPA. Podobnie pozostałe urządzenia w sieci. Dzięki temu, iż urządzenia same przypisały sobie adres IP, mogą się nawzajem komunikować w sieci lokalnej. Adresy APIPA są adresami nierutowalnymi tzn., że nie mogą być przesyłane przez rutery pomiędzy sieciami (np. pomiędzy twoim komputerem, a serwerem na którym działa twoja ulubiona strona w internecie). Te adresy pozwalają tylko na komunikację pomiędzy urządzeniami w sieci lokalnej.

R11DtGamyPxB2

Zdjęcie ekranu przedstawia okno konsoli Command prompt. Przedstawiony jest wynik działania komendy ipconfig. Wyświetlony tekst to Windows IP Configuration Ethernet adapter Ethernet 0, Connection‑specific DNS Suffix, Autoconfiguration IPv4 Address 169.254.226.200 Subnet mask 255.255.0.0 Default gateway Tunnel adapter isatap.numer adaptera, Media state Media disconnected, Connection specific DNS Suffix.

3. Zakres adresów od $192.0.2.0$ – $192.0.2.255.$

Adresy z tej puli mogą być wykorzystywane tylko w celach testowych lub laboratoryjnych. Możemy takie adresy wykorzystywać np. podczas zajęć szkolnych na testowanych urządzeniach lub podczas laboratoriów, ale nie powinniśmy ich używać w działającej sieci komputerowej.

4. Zakres adresów od $224.0.0.0$ do $239.255.255.255.$

Adresy z tej puli służą do komunikacji grupowej (ang. multicast). Komunikacja grupowa stosowana jest w sytuacji, gdy więcej niż jedno urządzenie (ale nie wszystkie) ma być adresatem tych samych danych, które przesyłane są przez sieć. Wówczas do komunikacji wykorzystuje się adresy grupowe, a nie pojedyncze adresy hostów. Komunikację typu multicast stosuje się np. w wideokonferencjach, a także podczas instalacji systemów operacyjnych na wielu maszynach jednocześnie.

5. Zakres adresów od $240.0.0.0$ do $255.255.255.255.$

Adresy z tej puli nie są wykorzystywane do adresowania hostów w realnych, działających sieciach komputerowych. Są stosowane przez firmy standaryzujące (np. IEEE) i służą im do testów oraz poprawności działania usług sieciowych.

Adres własnego komputera

Aby w systemie Windows sprawdzić ustawienia IPv4 karty sieciowej komputera, należy uruchomić program CMD (można to zrobić, wybierając skrót klawiszowy Windows + R i wpisać cmd), a następnie wykonać polecenie systemu Windows wyświetlające ustawienia kart sieciowych, czyli ipconfig.

R11cJebVLiBUM

Zrzut ekranu przedstawia konsole windows z wynikiem komendy ipconfig. Komenda ta została oznaczona czerwonym kolorem oraz opisana: polecenie wyświetlające ustawienia IP systemu Windows. Poniżej znajduje się zaznaczony i opisany adres IPv4 komputera.

Aby w systemie Ubuntu (Linux) sprawdzić ustawienia IPv4 karty sieciowej komputera, należy uruchomić program TERMINAL (można to zrobić za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl + Alt + T). Następnie należy wykonać polecenie systemu Linux, wyświetlające ustawienia kart sieciowych, czyli ip a.

R1CVIOk9iS9WM

Zrzut ekranu przedstawia terminal linux z wynikiem komendy ip a. Komenda ta została oznaczona czerwonym kolorem oraz opisana: polecenie wyświetlające ustawienia IP systemu Ubuntu. Poniżej znajduje się zaznaczony i opisany adres IPv4 komputera.

Słownik