O reżyserze

RyTTBBM4693LL1

Krzysztof Kieślowski urodził się 27 czerwca 1941 roku. Był polskim reżyserem i scenarzystą filmowym. Po ukończeniu liceum postanowił studiować reżyserię filmową w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, ale na tę uczelnię dostał się dopiero za trzecim razem. Ukończył ją w roku 1968, a dyplom otrzymał w roku 1970. Jego pierwsze filmy to przede wszystkim etiudy szkolne, takie jak: Tramwaj czy Urząd, ale już od lat 70. kręcił filmy dokumentalne, na przykład: Fabryka czy Byłem żołnierzem. Pierwszym filmem fabularnym, pełnometrażowym, był Personel, wyprodukowany w 1975 roku. Jednocześnie jest to pierwszy film Kieślowskiego określany jako dzieło kina moralnego niepokojukino moralnego niepokojukina moralnego niepokoju. W latach 70. Kieślowski nie porzucił dokumentu. To wtedy powstały dwa słynne obrazy: Z punktu widzenia nocnego portiera i Siedem kobiet w różnym wieku. W 1979 roku nakręcił film fabularny z główną rolą Jerzego Stuhra pod tytułem Amator, pokazujący perypetie zakładowego zaopatrzeniowca, który zakupił kamerę, by dokumentować narodziny i rozwój swojego dziecka, i od tego momentu zmienia się jego życie. Tak naprawdę jest to film o powinnościach reżysera i znaczeniu sztuki w życiu człowieka.

W 1981 roku Kieślowski wyreżyserował Przypadek, który pojawił się na ekranach dopiero w 1987 roku. Główną rolę odegrał w nim Bogusław Linda, a cały film traktuje o roli fortuny, trafu w życiu człowieka i przewrotności ludzkiego losu. Przełom lat 80. i 90. XX wieku to przede wszystkim cykl filmów telewizyjnych, czyli Dekalog. Scenariusze do kolejnych odcinków tworzył Kieślowski ze swoim przyjacielem, Krzysztofem Piesiewiczem. Podczas tworzenia całego cyklu Kieślowski współpracował z polskimi aktorami, takimi jak: Krystyna Janda, Janusz Gajos, Olaf Lubaszenko czy Grażyna Szapołowska. Cały cykl stanowi refleksję nad życiem moralnymmoralnośćmoralnym, a każdy odcinek odnosi się do kolejnego przykazania dekalogu. Po ogromnym sukcesie tego cyklu Kieślowski nakręcił Podwójne życie Weroniki, a w pierwszej połowie lat 90. chyba najbardziej znany jego cykl filmowy, trylogię Trzy kolory, która nawiązywała do haseł Rewolucji Francuskiej: wolności, równości i braterstwa. Trzy kolory składa się z obrazów: Niebieski, Biały i Czerwony. Czerwony był nominowany do Oscara w trzech kategoriach oraz do Złotej Palmy w Cannes. Kieślowski wykładał reżyserię i scenopisarstwo na uczelniach w Katowicach, Berlinie, Helsinkach i Łodzi. Zmarł 13 marca 1996 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. W 2001 roku Wydział Radia i Telewizji1Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego uznał Krzysztofa Kieślowskiego za swojego patrona.

Zarys fabuły

Amator to historia Filipa Mosza, zaopatrzeniowca w jednej z PRL‑owskich fabryk, który odkrywa w sobie pasję filmowca. Kupuje kamerę najpierw z zamiarem nagrywania swojej nowo narodzonej córki, jednak z czasem przekonuje się, że robienie filmów dokumentalnych jest dla niego ważną życiową misją. Początkowo zdaje się być zafascynowany technicznymi możliwościami nagrywającego aparatu. Po zdobyciu nagrody na jednym z amatorskich festiwali filmowych ważniejszy staje się dla niego temat filmów. Niestety, czasy, w których żyje, związane są z koniecznością dokonywania wielu artystycznych wyborów, zgody na kompromisy, a może nawet niekiedy zmuszają do konformizmukonformizmkonformizmu. Mosz zderza się z cynizmem i służalczością wobec władzy osób, od których staje się zależny. Dodatkowo nie potrafi pogodzić swej twórczej pasji z obowiązkami ojca i męża. Zostaje postawiony w sytuacji trudnych wyborów natury etycznejEtykaetycznej. Aby zrozumieć w pełni, co znaczy być artystą, a więc wziąć odpowiedzialność za siebie i bohaterów swoich filmów, będzie musiał przejść drogę, na której trudno nie potknąć się o kamienie...

Słownik: