Przeczytaj
Dzieje ludzkości od Adama i Ewy do Abrahama
Księga Rodzaju przedstawia dzieje ludzkości od stworzenia Adama i Ewy do znalezienia się plemion izraelskich w Egipcie. Okres ten bywa dzielony na trzy części:
od powstania świata do przymierza Boga z Noem po potopie,
od czasów Noego do przymierza Boga z Abrahamem,
od czasów Abrahama do zamieszkania Żydów w Egipcie.
Pierwszą z nich można nazwać dziejami przedhistorycznymi, ponieważ wiedza o tych wydarzeniach nie opiera się na żadnych świadectwach. Natomiast Abraham miałby być tą ważną postacią biblijną, której działania można udokumentować. Efekty tych działań widzieli Żydzi spisujący Biblię i zamieszkujący ziemię kiedyś nazywaną KanaanKanaan a później Ziemią Obiecaną czy JudeąJudeą i IzraelemIzraelem. Wyjaśnienie powodów, dla których wybrali te tereny do życia, zawiera właśnie opowieść o losach Abrahama i jego potomstwa.
Historia Abrahama
Abraham występuje tylko w Biblii. Nie wspominają go żadne inne dokumenty starożytne. Nie znaczy to jednak, że jest postacią fikcyjną. Bibliści biorą pod uwagę fakt, że zawarte w Piśmie Świętym opowiadania pochodzą z różnych przekazów. Z tego powodu wśród uczonych trwają dyskusje na temat czasu, w którym żył Abraham – sytuuje się go między XXI a XV w. p.n.e.
Z większą dokładnością można określić drogę, jaką biblijny patriarchapatriarcha przebył do kraju Kanaan. Jeden z wersetów Księgi Rodzaju zawiera słowa, które Bóg miał powiedzieć do AbramaAbrama: Ja jestem Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego
(Rdz 15, 7). Ur to miasto, które w drugim tysiącleciu p.n.e. należało do najważniejszych w południowej Babilonii. Tam mieszkał Abram, lecz prawdopodobnie jego rodzina wywodziła się z leżącego na północ od Ur CharanCharan. Z nieokreślonego powodu Abram z całym swym rodem wrócił do Charan. Właśnie wtedy usłyszał głos Boga, by porzucić ojczyste ziemie i pójść dalej. To wezwanie rozpoczęło długotrwałą wędrówkę, podczas której Abraham zamieszkiwał w różnych miejscach, m.in. w Hebronie, Negebie, a także w Egipcie.
W Biblii podkreśla się, że Abraham wyruszył w drogę na wyraźny rozkaz Boga, który wybrał go jako nosiciela Bożego błogosławieństwa dla wszystkich narodów: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukaże. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród. [...] Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwa ludy całej ziemi
(Rdz 12, 1‑3). Abraham bezwarunkowo uwierzył słowu Boga i udał się na wędrówkę, pozostawiając dom i znane sobie ziemie. Zrobił tak, mimo że w jego czasach opuszczenie swojego klanu i znalezienie się w obcej przestrzeni oznaczało narażanie się na niechybną śmierć.
Głos Boga, który usłyszał Abraham, nakazał mu całkowicie zmienić swój los. Miał on najpierw opuścić znane sobie ziemie Babilonii, a następnie osiąść w jednym miejscu, a więc zrezygnować z wędrownego życia. Miał również odrzucić swoich dotychczasowych bogów i stać się wyznawcą tego Boga, który obiecał mu KanaanKanaan i liczne potomstwo.
Postawa absolutnego zawierzenia Bogu spowodowała, że nie tylko wśród wyznawców judaizmu, ale również wśród chrześcijan, muzułmanówmuzułmanów i bahaitówbahaitów Abraham stał się wzorem: pokazuje on, że prawdziwa wiara polega na całkowitym zaufaniu i gotowości odrzucenia wszystkiego na wezwanie Boga.
Relację między Bogiem a Abramem‑Abrahamem symbolizuje trasa, jaką przebył z Ur do Hebronu, gdzie zmarł. O zawierzeniu słowom Boga świadczy nie tylko wytrwałość Abrahama w trwającej kilkadziesiąt lat wędrówce, ale także fakt, że był gotów złożyć w ofierze swojego syna.
Słownik
królestwo Judy – państwo żydowskie powstałe po rozpadzie Izraela, który miał miejsce po śmierci Salomona; jego stolicą była Jerozolima; istniało od X do VI w. p.n.e.kraina nad Morzem Śródziemnym, której południową część zajęli potomkowie Abrahama i gdzie powstało starożytne państwo żydowskie
kraina nad Morzem Śródziemnym, której południową część zajęli potomkowie Abrahama i gdzie powstało starożytne państwo żydowskie
(gr. nomás - pasterski, koczownik) - człowiek prowadzący koczowniczy tryb życia
(hebr. Awot) – legendarni praojcowie ludzkości i Izraela; zalicza się do nich Abrahama, Izaaka i Jakuba, od których zaczyna się historia narodu żydowskiego oraz dzieje jego przymierza z Bogiem
Saraj to pierwsza żona Abrahama, matka Izaaka; imię Sara (hebr. Szarratu – Księżniczka) Bóg nadał jej po zawarciu przymierza z Abrahamem
państwo żydowskie, które powstało pod koniec XI w. p.n.e., po śmierci Salomona zostało podzielone na królestwo Judy (na południu) i królestwo Izraela (obejmujące północ dawnego kraju, z ważnymi ośrodkami w Betel i Dan)