W języku Java instrukcje break i continue stosujemy według schematu:

for (wyrażenie) {
	if (warunek) {
		break;
	}
}

oraz:

for (wyrażenie) {
	if (warunek) {
		continue;
	}
}

Instrukcja break

Instrukcja break przerywa działanie pętli przy określonym warunku if.

int i = 0;
while (true) {
	if (i == 9) {
		break;
	}
    
	System.out.println(i);
	i++;
}

System wydrukuje kolejno liczby od 0 do 8. Przy dziewiątej iteracji następuje przerwanie pętli. Gdybyśmy nie zastosowali instrukcji break w powyższym kodzie, pętla ta byłaby nieskończona i nasz program by się zawiesił. Dzieje się tak, ponieważ warunek tej pętli zawsze jest spełniony.

Działanie instrukcji break można zobrazować w następujący sposób:

R1PxWqmWcM0e9

Schemat pętli. 1. Rozpoczęcie pętli. 2. Warunek wykonania pętli. 3. Jeśli Fałsz. 4. Wyjście z pętli. 5. Jeśli prawda. 6. break ? 7. Jeśli Tak. 8. Wyjście z pętli. 9. Jeśli Nie. 10. Wykonaj pozostałą część pętli. 10. Powrót do warunek wykonania pętli.

Jeżeli pętla natrafi na przypadek zadeklarowany w warunku if, to zatrzyma działanie pętli (break).

Break jest również wygodnym i czytelnym sposobem na kończenie działania pętli zagnieżdżonych, np.

for (int i = 0; i <= 4; i++) { 
	for (int j = 0; j <= 4; j++) {
		if (i == 3) {
			break;
		}
        
		System.out.print("*");
	}
    
	System.out.println();
}

Taki program wydrukuje:

*****
*****
*****

*****

To właśnie dzięki temu fragmentowi kodu:

if (i == 3) {
	break;
}

czwarta wydrukowana linia jest pusta. Dzieje się tak, ponieważ zatrzymaliśmy wewnętrzną pętle, gdy zewnętrzna jest przy iteracji i == 3.

Instrukcja continue

Instrukcja continue wymusza zakończenie iteracji przy określonym warunku if.

for (int i = 0; i < 7; i++) {
	if (i % 2 == 0) {
		continue;
	}
    
	System.out.println(i);
}

Taki program wypisze kolejno liczby 1, 3 i 5 w nowych wierszach. Dlaczego? Ponieważ pętla iteruje po liczbach mniejszych od 7, a gdy liczba jest parzysta, wymusza przejście do następnej iteracji i nie wykonuje instrukcji.

Dla continue schemat blokowy będzie wyglądał następująco:

RDTINUXKDB5IO

Schemat pętli. 1. Rozpoczęcie pętli. 2. Warunek wykonania pętli. 3. Jeśli Fałsz. 4. Wyjście z pętli. 5. Jeśli prawda. 6. continue ? 7. Jeśli Tak. 8. Powrót do warunek wykonania pętli. 9. Jeśli Nie. 10. Wykonaj pozostałą część pętli.

Jeżeli pętla natrafi na przypadek zadeklarowany w warunku if, to wymusi obrót pętli – nie wykona instrukcji w pętli i przejdzie do kolejnej iteracji.

Różnicę między break i continue można przeanalizować na poniższym przykładzie:

for (int i = 0; i < 100; i += 10) {
	if (i == 30) {
		break;
	}
    
	System.out.print(i + " ");    
}

Ten kod wydrukuje w konsoli: 0 10 20.

for (int i = 0; i < 100; i += 10) { 
	if (i == 30) {                    
		continue;
	}
    
	System.out.print(i + " ");      
}

Otrzymamy następujący wynik: 0 10 20 40 50 60 70 80 90.

Pętle nazwane

Obie instrukcje są wykorzystywane w pętlach zagnieżdżonych. Można je też stosować do tworzenia pętli nazwanych (etykietowanych). W tym celu używamy etykietetykietaetykiet, które bardzo się przydają, kiedy np. potrzebujemy zakończyć zewnętrzną pętlę warunkiem w pętli wewnętrznej.

Przykład zagnieżdżonej pętli etykietowanej:

labeledLoop: 
	for (int i = 0; i < 4; i++) {
		for (int j = 0; j < 4; j++) {
			if (i == 2) {
				break labeledLoop;
			}
            
			System.out.print("*");
		}
        
		System.out.println(" ");
	}

Wynik takiego programu to tym razem:

****
****
   

Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ otagowany break zakończy zewnętrzną zaetykietowaną pętlę. Bez etykiety labeledLoop zostałaby zakończona wewnętrzna pętla, w której break się znajduje. Gdybyśmy użyli pętli nieetykietowanej, czyli:

for (int i = 0; i < 4; i++) {
	for (int j = 0; j < 4; j++) {
		if (i == 2) {
			break;
		}
        
		System.out.print("*");
	}
    
	System.out.println(" ");
}

przy i równym 2 instrukcja break zakończyłaby działanie jedynie pętli wewnętrznej, a zewnętrzna przeszłaby do kolejnej iteracji. Otrzymamy wtedy taki wynik:

****
****

****

Słownik