Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Warto przeczytać

Regułę Lenza formułuje się najczęściej w następujący sposób:

Kierunek prądu indukcyjnego jest taki, że przeciwdziała przyczynie, która go wywołała.

Rozszyfrujmy to zdanie. Zacznijmy od przyczyny. Przyczyną płynięcia prądu indukcyjnego jest zmienny strumień indukcji magnetycznej Bstrumień indukcji magnetycznejstrumień indukcji magnetycznej B przez powierzchnię rozpiętą na obwodzie, w którym ma popłynąć prąd. Przeciwdziałanie przyczynie polega tu na tym, że gdy strumień rośnie, to pole magnetyczne Bind wytworzone przez prąd indukcyjny jest tak skierowane, żeby zmniejszyć ten strumień. I odwrotnie: gdy strumień maleje, to wyindukowane pole magnetyczne jest tak skierowane, żeby strumień wzmocnić. Podsumowując, jeśli pole B jest prostopadłe do płaskiej powierzchni rozpiętej na zamkniętym przewodniku, to

Gdy Φ B maleje, to  Bind jest równoległy do B.

Gdy Φ B rośnie, to Bind jest antyrównoległy do B.

W ogólniejszym przypadku należy podać warunek na kąty między tymi wektorami, co stanie się jasne po tym, jak obejrzysz animację.

Gdy już stwierdzimy, jak skierowany jest (w obrębie obwodu) wektor indukcji magnetycznej Bind, powinniśmy skojarzyć z tym wektorem prąd indukcyjny i ustalić jego kierunek.

Pokażemy teraz regułę Lenza w działaniu; oto konkretny przykład.

W polu magnetycznym wytworzonym przez prostoliniowy przewodnik z prądem znajduje się obwód kołowy leżący w jednej płaszczyźnie z przewodnikiem (Rys. 1a.). Prąd w przewodniku prostoliniowym płynie w górę. W którą stronę popłynie prąd w pierścieniu, jeśli będziemy go przysuwać do przewodnika?

Rx4WFluyLZ30S
Rys. 1a.
Źródło: Politechnika Warszawska Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0. Licencja: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl.

Prąd w przewodniku prostoliniowym wytwarza wokół siebie pole magnetyczne. Aby określić kierunek wektora indukcji magnetycznej w obrębie przewodnika kołowego, stosujemy znaną metodę prawej ręki. Kciuk ustawiamy tak, jak skierowany jest prąd, a palce pokażą nam pole magnetyczne „oplatające” ten prąd. Po prawej stronie przewodnika, tam gdzie znajduje się pierścień, linie pola wchodzą „w głąb”, co pokazano na Rys. 1b.

R1DmzUC3IH0oY
Rys. 1b.
Źródło: Politechnika Warszawska Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0. Licencja: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl.

Przybliżanie pierścienia powoduje wzrost strumienia pola magnetycznegostrumień indukcji magnetycznejstrumienia pola magnetycznego przenikającego przez pierścień (rośnie wartość indukcji magnetycznej B). Zgodnie z regułą Lenza prąd w pierścieniu musi płynąć tak, żeby wektor pola magnetycznego Bind wytworzony przez ten prąd był skierowany przeciwnie niż wektor wywołujący zjawisko indukcji B. Czyli wektor Bind jest skierowany „do nas” (Rys. 1c).

RIyA0F8KUYGaN
Rys. 1c.
Źródło: Politechnika Warszawska Wydział Fizyki, licencja: CC BY 4.0. Licencja: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl.

Znowu stosujemy regułę prawej ręki. Tym razem kciuk kierujemy tak, jak wektor indukcji Bind, a pozostałe palce pokażą nam kierunek prądu indukcyjnego. Będzie przeciwny do kierunku ruchu wskazówek zegara.

Słowniczek

zjawisko indukcji elektromagnetycznej
zjawisko indukcji elektromagnetycznej

(ang.: electromagnetic induction) - wytwarzanie prądu indukcyjnego w obwodzie zamkniętym wywołane zmiennym w czasie strumieniem pola magnetycznego przez powierzchnię ograniczoną tym obwodem.

strumień indukcji magnetycznej
strumień indukcji magnetycznej

(ang.: magnetic flux) - Φ B, jednostka 1 Wb (weber), 1Wb=1Tm2. Strumieniem indukcji magnetycznej przez powierzchnię S nazywamy iloczyn skalarny wektorów B S . Drugi z wektorów jest z definicji prostopadły do powierzchni i ma długość taką, jak jej pole,

Φ B=BS=BS cos α ,
α =(B,S)
ferromagnetyk
ferromagnetyk

(ang.: ferromagnetic material) - to substancja, która jest silnie przyciągana przez magnes i może wykazywać trwałe namagnesowanie. Przykładowymi ferromagnetykami są żelazo, kobalt, nikiel, niektóre stopy żelaza, np. stal alnico, a także niektóre tlenki jak np. hematyt, FeIndeks dolny 3OIndeks dolny 4.