Przeczytaj
Poniżej prezentujemy omówienie przykładowych zadań dotyczących rozmieszczeń.
Z zasady ilustracją dla omawianego typu problemu jest rozmieszczanie kul w pojemnikach.
Należy mieć na uwadze, że zadanie dotyczące rozmieszczeń może być też sformułowane w innym kontekście - kluczowa jest wtedy umiejętność przeprowadzenia analizy treści zadania tak, aby rozpoznać typ rozpatrywanego w nim rozmieszczenia.
Zaczynamy od problemów odwołujących się do doświadczeń polegających na rozmieszczaniu parami różnych obiektów (np. ponumerowanych kul) w parami różnych pojemnikach (np. różniących się kolorem).
Rozmieszczamy kul ponumerowanych od do w czterech pojemnikach: białym, niebieskim, czerwonym oraz zielonym. Obliczymy, ile jest sposobów rozmieszczenia tych kul tak, aby spełniony był warunek:
a) w zielonym pojemniku znajdą się dokładnie kule,
b) pojemnik biały będzie pusty,
c) pojemnik biały będzie pusty lub pojemnik niebieski będzie pusty,
d) w każdym pojemniku będzie co najmniej kula.
Rozwiązanie
Oznaczmy:
przez – kulę z numerem , gdzie ,
przez – pojemnik biały,
przez – pojemnik niebieski,
przez – pojemnik czerwony,
przez – pojemnik zielony.
Zauważmy, że rozpatrywane doświadczenie możemy opisać w następujący sposób:
każdej kuli ze zbioru przypisujemy dokładnie jeden z pojemników ze zbioru , do którego ta kula została wrzucona.
Wynika stąd, że każdy wynik rozpatrywanego rozmieszczenia kul możemy zapisać jako siedmioelementowy ciąg , w którym , dla (zatem wszystkich wyników rozpatrywanego rozmieszczenia kul jest ).
a) W zielonym pojemniku znajdą się dokładnie kule wtedy i tylko wtedy, gdy w ciągu na dokładnie miejscach wystąpi element .
Ponieważ takie miejsca w ciągu wybierzemy z dostępnych na tyle sposobów, ile jest –elementowych kombinacjikombinacji zbioru –elementowego, czyli , a każdemu z pozostałych wyrazów ciągu przypiszemy jeden z trzech pojemników na sposobów, więc korzystając z reguły mnożeniareguły mnożenia obliczamy, że wszystkich możliwości jest w tym przypadku .
Uwaga. Gdybyśmy dodatkowo zażyczyli sobie, żeby w zielonym pojemniku znalazły się konkretne kule, np. te z numerami , oraz , to możliwości rozmieszczenia kul byłoby, oczywiście, .
b) Pojemnik biały będzie pusty wtedy i tylko wtedy, gdy w ciągu nie wystąpi element , czyli gdy każdemu z wyrazów tego ciągu przypiszemy jeden z elementów trzyelementowego zbioru . Wynika stąd, że w tym przypadku jest możliwości.
c) Oznaczmy:
przez – zbiór wszystkich rozmieszczeń, w których pojemnik biały będzie pusty,
przez – zbiór wszystkich rozmieszczeń, w których pojemnik niebieski będzie pusty.
Mamy obliczyć - liczbę takich rozmieszczeń, że pojemnik biały będzie pusty lub pojemnik niebieski będzie pusty.
Z obliczeń przeprowadzonych w poprzednim podpunkcie wiemy, że . Rozumując podobnie obliczymy, że .
Ponadto, oba pojemniki: biały oraz niebieski będą puste wtedy i tylko wtedy, gdy w ciągu nie wystąpi żaden z elementów , , czyli gdy każdemu z wyrazów tego ciągu przypiszemy jeden z elementów dwuelementowego zbioru . Zatem .
Wobec tego
.
d) Zauważmy, że wszystkie rozmieszczenia (a jest ich ogółem ) możemy podzielić na dwie rozłączne grupy:
grupa pierwsza – takie rozmieszczenia, że w każdym pojemniku będzie co najmniej jedna kula (ich liczbę mamy wyznaczyć),
grupa druga – takie rozmieszczenia, że co najmniej jeden z czterech pojemników będzie pusty.
Oznaczmy:
przez – zbiór wszystkich rozmieszczeń, w których pojemnik biały będzie pusty,
przez – zbiór wszystkich rozmieszczeń, w których pojemnik niebieski będzie pusty,
przez – zbiór wszystkich rozmieszczeń, w których pojemnik czerwony będzie pusty,
przez – zbiór wszystkich rozmieszczeń, w których pojemnik zielony będzie pusty.
Wówczas liczbę elementów drugiej grupy opiszemy jako , a więc szukana liczba elementów pierwszej grupy jest równa
.
Na podstawie spostrzeżeń poczynionych wcześniej obliczamy, że:
, a więc ,
, a więc .
Zauważamy ponadto, że:
jest tylko jedna możliwość rozmieszczenia kul w przypadku, gdy dokładnie pojemniki sa puste, skąd , a więc ,
nie jest możliwe, żeby rozmieścić kule tak, aby każdy z pojemników był pusty, co oznacza, że .
Zatem, korzystając z reguły włączeń i wyłączeńreguły włączeń i wyłączeń, otrzymujemy, że
.
Stąd .
Wobec tego otrzymujemy, że jest takich rozmieszczeń rozpatrywanych kul, że w każdym pojemniku będzie co najmniej kula.
Uwaga. Rozwiązanie zadania w podpunktu d) można przeprowadzić rozpatrując rozłączne przypadki ze względu na rozkład liczby kul w pojemnikach.
Jeśli chcemy rozmieścić ponumerowanych kul w różnych pojemnikach tak, aby w każdym z nich znalazła się co najmniej kula, to możliwe są trzy następujące przypadki:
(1) w jednym z pojemników znajdą się kule (taki pojemnik wybierzemy na sposoby, a kule, które w nim umieścimy – na sposobów), a w każdym z pozostałych pojemników będzie po kuli (te kule rozmieścimy w trzech pozostałych pojemnikach na sposobów); korzystając z reguły mnożeniareguły mnożenia obliczamy, że w tym przypadku jest możliwości,
(2) w jednym z pojemników znajdą się kule (taki pojemnik wybierzemy na sposoby, a kule, które w nim umieścimy – na sposobów), w innym znajdą się kule (taki pojemnik wybierzemy na sposoby, a kule, które w nim umieścimy – na sposobów), a w każdym z pozostałych pojemników będzie po kuli (te kule rozmieścimy w dwóch pozostałych pojemnikach na sposoby); korzystając z reguły mnożeniareguły mnożenia obliczamy, że w tym przypadku jest możliwości,
(3) w jednym z pojemników znajdzie się kula (taki pojemnik wybierzemy na sposoby, a kulę, którą w nim umieścimy – na sposobów), a w każdym z pozostałych pojemników będą po kule (te kul rozmieścimy w trzech pozostałych pojemnikach na sposobów); korzystając z reguły mnożeniareguły mnożenia obliczamy, że w tym przypadku jest możliwości.
Korzystając z reguły dodawaniareguły dodawania, obliczamy, że jest takich rozmieszczeń rozpatrywanych kul, że w każdym pojemniku będzie co najmniej kula.
Rozmieszczamy kul, ponumerowanych od do , w siedmiu pojemnikach, ponumerowanych od do . Obliczymy, ile jest sposobów rozmieszczenia tych kul tak, aby:
a) dokładnie pojemniki pozostały puste,
b) dokładnie pojemniki pozostały puste.
Rozwiązanie
a) Zauważmy, że:
pojemniki, w których nie znajdzie się żadna kula wybierzemy spośród wszystkich siedmiu na tyle sposobów, ile jest –elementowych kombinacjikombinacji zbioru –elementowego, czyli ,
w każdym z pozostałych trzech pojemników musimy rozmieścić po co najmniej kuli spośród wszystkich dostępnych; rozumując podobnie, jak w poprzednim przykładzie i stosując regułę włączeń i wyłączeńregułę włączeń i wyłączeń obliczamy, że jest wszystkich takich rozmieszczeń.
Wobec tego, na podstawie reguły mnożeniareguły mnożenia obliczamy, że jest rozmieszczeń, które spełniają warunki zadania.
b) Rozwiązanie przedstawimy dwoma sposobami.
sposób:
Zauważmy, że:
pojemniki, w których nie znajdzie się żadna kula wybierzemy spośród wszystkich siedmiu na tyle sposobów, ile jest –elementowych kombinacjikombinacji zbioru –elementowego, czyli ,
w każdym z pozostałych pięciu pojemników musimy rozmieścić po co najmniej kuli spośród wszystkich dostępnych; stosując regułę włączeń i wyłączeńregułę włączeń i wyłączeń obliczamy, że jest wszystkich takich rozmieszczeń.
Wobec tego, na podstawie reguły mnożeniareguły mnożenia obliczamy, że jest rozmieszczeń, które spełniają warunki zadania.
sposób:
Dwa pojemniki, w których nie znajdzie się żadna kula wybierzemy spośród wszystkich siedmiu na tyle sposobów, ile jest –elementowych kombinacjikombinacji zbioru –elementowego, czyli .
Zauważmy, że rozmieszczenie kul w pojemnikach zgodnie z warunkami zadania możliwe jest w następujących dwóch rozłącznych przypadkach:
(1) w jednym z pojemników znajdą się kule (ten pojemnik wybierzemy na sposobów, a kule – na sposobów), a w pozostałych pojemnikach rozmieścimy po kuli (co można zrobić na sposoby); w tym przypadku jest więc możliwych rozmieszczeń,
(2) w dwóch pojemnikach znajdą się po kule (te pojemniki wybierzemy na sposobów, a kule rozmieścimy w nich na sposobów), a w pozostałych pojemnikach rozmieścimy po kuli (co można zrobić na sposobów); w tym przypadku jest więc możliwych rozmieszczeń.
Na podstawie reguły mnożeniareguły mnożenia oraz reguły dodawaniareguły dodawania obliczamy, że jest rozmieszczeń, które spełniają warunki zadania
Mamy do dyspozycji żetonów, ponumerowanych od do . Rozdzielamy te żetony losowo między trzy osoby: Marka, Jarka i Darka tak, żeby każdy z nich dostał żetonów.
Obliczymy, ile jest możliwości rozdzielenia żetonów w taki sposób, aby u każdego z chłopców suma numerów zapisanych na otrzymanych żetonach była parzysta.
Rozwiązanie
Zauważmy, że chłopiec otrzyma żetonów, na których są zapisane numery dające w sumie liczbę parzystą wtedy i tylko wtedy, gdy dostanie parzystą liczbę żetonów z numerem nieparzystym. Ponieważ wszystkich żetonów z numerem nieparzystym jest , więc są dwa rozłączne przypadki podziału żetonów, spełniające powyższy warunek:
(1) jeden z chłopców otrzyma żetonów z numerami parzystymi (czyli nie otrzyma żadnego żetonu z numerem nieparzystym), a pozostali dwaj otrzymają po żetony z numerami nieparzystymi i po żetonie z numerem parzystym,
(2) jeden z chłopców otrzyma żetony z numerami nieparzystymi i żeton z numerem parzystym, a pozostali dwaj otrzymają po żetony z numerami nieparzystymi i po żetony z numerami parzystymi.
Obliczamy liczbę możliwości rozdzielenia żetonów w przypadku (1):
na sposoby wybierzemy chłopca, który otrzyma żetonów z numerami parzystymi i wybierzemy dla niego te żetonów z dostępnych na sposobów, co daje ogółem możliwości,
drugiemu z chłopców przydzielimy żetony z numerami nieparzystymi (z dostępnych ) na sposobów i jeden żeton z numerem parzystym (spośród pozostałych do wyboru ) na sposoby, co daje ogółem możliwości,
dla trzeciego chłopca zostały żetony z numerami nieparzystymi i żeton z numerem parzystym.
Podsumowując: w pierwszym przypadku liczba możliwości przydziału żetonów jest równa .
Obliczamy liczbę możliwości rozdzielenia żetonów w przypadku (2):
na sposoby wybierzemy chłopca, który otrzyma żetony z numerami nieparzystymi i jeden żeton z numerem parzystym. Wybierzemy dla niego żetony z numerem nieparzystym ( żetony z dostępnych) na sposobów i jeden żeton z numerem parzystym (z dostępnych) na sposobów, co daje ogółem możliwości,
drugiemu z chłopców przydzielimy żetony z numerami nieparzystymi (z dostępnych ) na sposobów i trzy żetony z numerem parzystym (spośród pozostałych do wyboru ) na sposobów, co daje ogółem możliwości,
dla trzeciego chłopca zostały żetony z numerami nieparzystymi i żetony z numerami parzystymi.
Podsumowując: w przypadku (2) liczba możliwości przydziału żetonów jest równa .
Ostatecznie obliczamy (korzystając z reguły dodawaniareguły dodawania ), że wszystkich możliwości rozdzielenia żetonów zgodnie z warunkami zadania jest .
W kolejnych przykładach pokazujemy, jak rozwiązywać zadania dotyczące rozmieszczania nieodróżnialnych obiektów (np. jednakowych kul) w parami różnych pojemnikach.
Obliczymy, na ile sposobów możemy rozmieścić jednakowych kul w trzech pudełkach: białym, niebieskim i zielonym.
Rozwiązanie
Ponieważ tym razem kule są jednakowe, więc dwa rozmieszczenia uznamy za różne, jeżeli odróżniają się one rozkładem liczby kul w poszczególnych pojemnikach.
Aby ustalić, ile jest wszystkich takich rozkładów liczby kul wprowadźmy oznaczenia:
– liczba kul, które zostały umieszczone w białym pudełku,
– liczba kul, które zostały umieszczone w niebieskim pudełku,
– liczba kul, które zostały umieszczone w zielonym pudełku.
Zauważmy, że z warunków zadania otrzymujemy następujące zależności:
,
.
Korzystając z twierdzenia o liczbie rozwiązań równania twierdzenia o liczbie rozwiązań równania otrzymujemy, że rozwiązań równania
(w przypadku otrzymanego równania przyjmujemy i )
w liczbach nieujemnych jest
.
Oznacza to, że jest sposobów, na które możemy rozmieścić jednakowych kul w trzech pudełkach: białym, niebieskim i zielonym.
Uwaga. Innym pomysłem na rozwiązanie tego zadania jest rozpatrzenie rozłącznych przypadków ze względu na możliwe rozkłady liczby kul w pojemnikach. Przy założonej liczbie kul rozmieszczanych w pudełkach przypadki takich rozkładów są następujące:
(1) – w tym przypadku są sposoby rozmieszczenia kul (tyle jest możliwości wyboru pudełka, do którego wrzucimy kul),
(2) – w tym przypadku jest sposobów rozmieszczenia kul,
(3) – w tym przypadku jest sposobów rozmieszczenia kul,
(4) – w tym przypadku są sposoby rozmieszczenia kul,
(5) – w tym przypadku jest sposobów rozmieszczenia kul,
(6) – w tym przypadku jest sposobów rozmieszczenia kul,
(7) – w tym przypadku są sposoby rozmieszczenia kul,
(8) – w tym przypadku jest sposobów rozmieszczenia kul,
(9) – w tym przypadku są sposoby rozmieszczenia kul,
(10) – w tym przypadku są sposoby rozmieszczenia kul.
Ogółem otrzymujemy więc sposobów rozmieszczenia jednakowych kul w trzech pudełkach: białym, niebieskim i zielonym.
Rozmieszczamy jednakowych kul w czterech pudełkach: białym, niebieskim, czerwonym i zielonym. Obliczymy, na ile sposobów możemy je rozmieścić tak, aby spełniony był warunek:
a) w każdym pudełku znajdzie się co najmniej jedna kula,
b) dokładnie jedno pudełko pozostanie puste.
Rozwiązanie
Mamy do rozmieszczenia jednakowe kule w różnych pojemnikach - pozostaje ustalić, ile jest różnych rozkładów liczby kul w poszczególnych pojemnikach.
a) Ponieważ w każdym z pudełek ma znaleźć się co najmniej jedna kula, więc wprowadzimy takie oznaczenia liczby kul w pojemnikach, które spełnią ten warunek.
Przyjmijmy, że:
, gdzie - liczba kul, które zostały umieszczone w białym pudełku,
, gdzie - liczba kul, które zostały umieszczone w niebieskim pudełku,
, gdzie - liczba kul, które zostały umieszczone w czerwonym pudełku,
, gdzie - liczba kul, które zostały umieszczone w zielonym pudełku.
Ponieważ do rozmieszczenia mamy jednakowych kul, więc otrzymujemy następującą zależność
,
skąd dostajemy, że liczby nieujemne spełniają równanie
.
Korzystając z twierdzenia o liczbie rozwiązań równania twierdzenia o liczbie rozwiązań równania (w przypadku otrzymanego równania przyjmujemy oraz ) otrzymujemy, że są takie rozmieszczenia, że w każdym pudełku znajdzie się co najmniej jedna kula.
b) Załóżmy bez straty ogólności, że puste będzie pudełko białe (i od razu zauważmy, że zamieniając kolor pustego pudełka z białego na każdy z pozostałych trzech kolorów dostaniemy za każdym razem tę samą liczbę rozmieszczeń).
Aby zapewnić sobie rozmieszczenie, w którym każde z pozostałych pudełek nie będzie puste wprowadzamy następujące oznaczenia:
, gdzie – liczba kul, które zostały umieszczone w niebieskim pudełku,
, gdzie – liczba kul, które zostały umieszczone w czerwonym pudełku,
, gdzie – liczba kul, które zostały umieszczone w zielonym pudełku.
Ponieważ do rozmieszczenia mamy jednakowych kul, więc otrzymujemy następującą zależność
,
skąd dostajemy, że liczby nieujemne spełniają równanie
.
Korzystając z twierdzenia o liczbie rozwiązań równania twierdzenia o liczbie rozwiązań równania (w którym przyjmujemy oraz ) otrzymujemy, że w tym przypadku jest
możliwych rozmieszczeń.
Oznacza to, że ogółem jest takich rozmieszczeń, że jedno pudełko pozostanie puste.
Ostatni przykład jest prezentacją metody rozwiązywania zadań, w których parami różne obiekty (np. ponumerowane kule) rozmieszczamy w nieodróżnialnych pojemnikach (np. takich samych pudełkach).
a) Mamy do dyspozycji kul, ponumerowanych od do . Rozmieszczamy te kule w trzech takich samych białych pudełkach.
Obliczymy, ile jest możliwości rozdzielenia kul w taki sposób, aby w każdym pudełku znalazły się kule.
Rozwiązanie
Zauważmy, że jeżeli pudełka ponumerujemy od do , to możemy rozmieszczanie kul rozłożyć na etapy:
(1) wybieramy kule spośród wszystkich (co możemy zrobić na sposoby) i umieszczamy je w pudełku numer ,
(2) z pozostałych kul wybieramy (co możemy zrobić na sposobów) i umieszczamy je w pudełku numer ,
(3) pozostałe kule umieszczamy w pudełku numer .
Wynika stąd, że rozpatrywana liczba rozmieszczeń w trzech pudełkach, które odróżniliśmy numerami, jest równa .
Przy ustalonym rozmieszczeniu kul opisanym powyżej zamiana trójki numerów zapisanych na pudełkach (zauważmy, że różnych ponumerowań tych trzech pudełek jest ) opisuje już inne rozmieszczenie. Jednakże pudełka, w których rozmieszczamy kule są jednakowe, zatem każde rozmieszczenie opisane w treści zadania w wyniku numerowania (odróżniania) pudełek jest liczone dokładnie razy. Wynika stąd, że jest wszystkich rozmieszczeń kul, ponumerowanych od do , w trzech takich samych białych pudełkach w taki sposób, aby w każdym pudełku znalazły się kule.
Uwaga. Problem z powyższego przykładu warto sformułować następująco.
Ile jest sposobów podziału –elementowego zbioru na podzbiory –elementowe?
Jeżeli założymy, że w wyniku podziału zbioru otrzymaliśmy trzy podzbiory: , oraz , to podział ten jest dla nas zbiorem , którego elementami są opisane podzbiory.
Jeżeli natomiast elementy do tych podzbiorów będziemy przydzielali kolejno: najpierw elementy ze zbioru przydzielimy do zbioru , następnie z pozostałych wybierzemy elementy do zbioru , a ostatnie elementy przydzielimy do zbioru (co, jak pokazaliśmy powyżej, można zrobić na sposobów), to podział otrzymany w ten sposób opiszemy jako uporządkowaną trójkę , która jest –elementową permutacjąpermutacją zbioru .
Ponieważ jest takich permutacji, więc wszystkich permutacji jest razy więcej, niż podziałów .
Oznacza to, że jest podziałów –elementowego zbioru na podzbiory –elementowe.
b) Mamy do dyspozycji kul, ponumerowanych od do . Rozmieszczamy te kule w czterech takich samych białych pudełkach.
Obliczymy, ile jest możliwości rozdzielenia kul w taki sposób, aby w jednym pudełku znalazły się kule, a w pozostałych trzech pudełkach znalazły się po kule.
Rozwiązanie
Jeśli rozważymy wszystkie podziały –elementowego zbioru na podzbiory, przy czym jeden z nich ma być –elementowy (oznaczymy go jako ), natomiast pozostałe trzy (oznaczone jako , oraz ) mają być –elementowe, to tych podziałów jest tyle, ile zbiorów postaci .
Rozumując podobnie jak to jest zapisane w Uwadze do poprzedniego podpunktu, obliczymy, że jest możliwości podziału zbioru –elementowego na cztery podzbiory, z których jeden jest –elementowy, a pozostałe dwa są –elementowe.
Wobec tego jest możliwości rozmieszczenia kul ponumerowanych od do w czterech takich samych białych pudełkach w taki sposób, aby w jednym pudełku znalazły się kule, a w każdym z pozostałych trzech pudełek znalazły się po kule.
Słownik
każdy ciąg utworzony ze wszystkich elementów zbioru –elementowego
każdy -elementowy podzbiór zbioru -elementowego, gdzie , nazywamy -elementową kombinacją tego zbioru -elementowego
liczba wszystkich -elementowych kombinacji zbioru -elementowego, gdzie , jest równa
liczba wszystkich możliwych wyników doświadczenia polegającego na wykonaniu po kolei czynności, z których pierwsza może zakończyć się na jeden z sposobów, druga – na jeden z sposobów, trzecia – na jeden z sposobów i tak dalej do -tej czynności, która może zakończyć się na jeden z sposobów, jest równa
jeżeli zbiory są parami rozłączne, to liczba elementów zbioru jest równa sumie liczb elementów każdego ze zbiorów :
dla dowolnych zbiorów skończonych , , , prawdziwa jest równość
liczba wszystkich rozwiązań równania
w nieujemnych liczbach całkowitych , gdzie oraz to ustalone dodatnie liczby całkowite, jest równa