Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Warto przeczytać

Rekombinacja jest zjawiskiem polegającym na łączeniu się cząstek o przeciwnych ładunkach i utworzeniu cząstki obojętnej elektrycznie. Pojęcie rekombinacji pojawia się w różnych zagadnieniach fizyki, kosmologiikosmologiakosmologii i chemii. Opiszemy je pokrótce poniżej.

O procesie rekombinacji możemy mówić na przykład w przypadku plazmy. Plazma, to czwarty stan materii (oprócz stałego, ciekłego i gazowego), a jej cechą charakterystyczną jest istnienie zjonizowanych atomów i swobodnych elektronów. Jonizacja atomów ma miejsce na skutek działania temperatury lub pola elektrycznego (więcej informacji na temat tego procesu znajdziesz np. w e‑materiale „Na czym polega zjawisko jonizacji?”). W takim układzie może dojść do procesu odwrotnego – jon może połączyć się z elektronem, tworząc obojętny atom. Procesowi temu towarzyszy emisja fotonu. Rekombinacja w tym znaczeniu jest pojęciem odwrotnym do jonizacji.

RgDObPeBhpscF
Rys. 1. Plazma nie jest niczym egzotycznym. Można ją wytworzyć (i obserwować jej świecenie) w prostej zabawce – kuli plazmowej. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Plazma#/media/Plik:Plasma‑lamp_2.jpg, autor: Luc Viatour, CC BY‑SA 3.0

Przykładowe równanie rekombinacji w plazmie neonowej moglibyśmy zapisać jako:

Ne++eNe0+γ

gdzie gamma oznacza wyemitowany foton.

Nieco inny mechanizm rekombinacji występuje w materiałach półprzewodnikowych – jest to grupa materiałów stanowiąca podstawę istnienia różnorodnych urządzeń, do których zaliczamy wszelkie układy elektroniczne, detektory, ogniwa fotowoltaiczne i niektóre typy laserów. Do półprzewodników zaliczamy na przykład german i krzem. Półprzewodniki nie należą do materiałów dobrze przewodzących prąd elektryczny. Jednakże, oświetlenie ich światłem o odpowiedniej długości fali lub przyłożenie odpowiednio silnego pola elektrycznego powoduje dostarczenie elektronom w materiale energii, która powoduje ich przejście do stanu wzbudzonego. Nie jest to jonizacja – gdyż elektron nie opuszcza materiału, lecz jedynie przechodzi na wyższy poziom energetyczny. W miejscu, które elektron opuścił, powstaje tzw. dziura elektronowa. Wzbudzone elektrony mogą brać udział w przepływie prądu elektrycznego – w ten sposób, przy wykorzystaniu ogniw fotowoltaicznych, możemy przekształcać energię promienistą od Słońca na energię elektryczną. Wzbudzony elektron może też oddawać swoją energię poprzez rekombinację z dziurami elektronowymi. W takim procesie energia elektronu zamieniana jest na foton – na tej zasadzie działają lasery półprzewodnikowe. Przykładowa reakcja rekombinacji dziury i elektronu ma postać:

e+h+e+γ

gdzie symbolem eIndeks górny –* oznaczyliśmy elektron wzbudzony (o wyższej energii), a symbolem hIndeks górny + - dziurę elektronową (od ang. hole – dziura).

Co mają ze sobą wspólnego laser i ogniwo fotowoltaiczne? Do działania obydwu niezbędne jest zjawisko rekombinacji.

R1XSt3nq6q7xX
Rys. 2a. Laser. Źródło: http://www.fiztaszki.pl/node/77
RP2E7xWQLI9lw
Rys. 2b. Ogniwo fotowoltaiczne. Źródło: https://kb.pl/porady/ogniwa‑sloneczne‑rodzaje‑sprawnosc‑ceny‑opinie‑porady/

Inne znaczenie rekombinacji związane jest z reakcjami między materią i antymaterią. Czym jest antymateria? Cząstki antymaterii posiadają takie same właściwości jak cząstki materii, z jedną różnicą – ładunek elektryczny ma przeciwny znak (lecz nadal tę samą wartość). I tak na przykład, antycząstką dla elektronu (eIndeks górny –) jest dodatnio naładowany pozyton (eIndeks górny +). W procesie rekombinacji między materią i antymaterią w 99.8% przypadków powstają dwa fotony (w pozostałych 0.2% - jeden lub trzy). Równanie reakcji przy dwóch powstających fotonach możemy zapisać jako:

e+e+2γ

Reakcję cząstki ze swoją antycząstką nazywamy też anihilacjąanihilacjaanihilacją. Bardzo intensywne zjawiska tak rozumianej rekombinacji miały miejsce w początkowych etapach życia Wszechświata. Poczynając od około jednej sekundy po Wielkim Wybuchu istniejące elektrony połączyły się z pozytonami wypełniając istniejący ówcześnie Wszechświat promieniowaniem. Tak zwana era promieniowania trwała do ok. 100 000 lat po Wielkim Wybuchu. Wtedy zaczęła zachodzić rekombinacja rozumiana jako przeciwieństwo jonizacji. Istniejące wówczas protony i jądra helu wychwyciły swobodne elektrony, tworząc obojętne atomy wodoru i helu, z których następnie mogły powstać gwiazdy i ich układy, czyli galaktyki.

RwAVNKH9aWFTf
Rys. 3. Pozostałością po erze promieniowania jest tzw. mikrofalowe promieniowanie tła. Na zdjęciu przedstawiono obraz tego promieniowania uzyskany za pomocą detektora czułego na promieniowanie mikrofalowe. Niejednorodności widoczne na ekranie wskazują na to, że młody Wszechświat składał się z obszarów o różnej gęstości. Źródło: https://www.nasa.gov/feature/making‑sense‑of‑the‑big‑bang‑wilkinson‑microwave‑anisotropy‑probe

Jeszcze inna definicja rekombinacji występuje w chemii. Tam jest ona odwrotnością dysocjacji. Dysocjacja, to proces rozkładu danej substancji w roztworze na jony. Na przykład chlorek sodu NaCl (czyli popularna, znana nam sól kuchenna) rozpuszczony w wodzie tworzy jony NaIndeks górny + oraz ClIndeks górny –. Gdy w roztworze znajduje się dużo jonów, procesy dysocjacji i rekombinacji mogą zachodzić równolegle. Równanie rekombinacji w tym przypadku byłoby następujące:

Na++ClNaCl

Czy coś łączy te wszystkie procesy? Jak widzisz, niezależnie od tego, czy mówimy o fizyce, kosmologii czy chemii, rekombinacja w każdym przypadku prowadzi do usunięcia z danego obszaru cząstek o różnych ładunkach i powstania cząstki obojętnej elektrycznie.

Słowniczek

kosmologia
kosmologia

(ang.: cosmology, od greckiego kósmos: porządek, ład Wszechświata + lógos: słowo, nauka) nauka zajmująca się opisem Wszechświata w bardzo dużej skali, starająca się odpowiedzieć na pytania o jego powstanie i ewolucję.

anihilacja
anihilacja

(ang.: annihilation, od łacińskiego annihilatio – unicestwienie) proces, w którym cząstka i jej antycząstka po zetknięciu się ze sobą znikają (ulegają unicestwieniu), a ich masa zostaje przekształcona na energię i wyemitowana w postaci fotonów.

izotopy
izotopy

(ang.: isotopes, od greckiego ἴsigmaomicronς + tauόpiomicronς: równy + miejsce) atomy o tej samej liczbie atomowej Z (zajmujące zatem to samo miejsce w układzie okresowym pierwiastków), lecz o różnej liczbie masowej A. Innymi słowy, są to atomy tego samego pierwiastka o różnej liczbie neutronów.