Przeczytaj
Warto przeczytać
Rekombinacja jest zjawiskiem polegającym na łączeniu się cząstek o przeciwnych ładunkach i utworzeniu cząstki obojętnej elektrycznie. Pojęcie rekombinacji pojawia się w różnych zagadnieniach fizyki, kosmologiikosmologii i chemii. Opiszemy je pokrótce poniżej.
O procesie rekombinacji możemy mówić na przykład w przypadku plazmy. Plazma, to czwarty stan materii (oprócz stałego, ciekłego i gazowego), a jej cechą charakterystyczną jest istnienie zjonizowanych atomów i swobodnych elektronów. Jonizacja atomów ma miejsce na skutek działania temperatury lub pola elektrycznego (więcej informacji na temat tego procesu znajdziesz np. w e‑materiale „Na czym polega zjawisko jonizacji?”). W takim układzie może dojść do procesu odwrotnego – jon może połączyć się z elektronem, tworząc obojętny atom. Procesowi temu towarzyszy emisja fotonu. Rekombinacja w tym znaczeniu jest pojęciem odwrotnym do jonizacji.

Przykładowe równanie rekombinacji w plazmie neonowej moglibyśmy zapisać jako:
gdzie gamma oznacza wyemitowany foton.
Nieco inny mechanizm rekombinacji występuje w materiałach półprzewodnikowych – jest to grupa materiałów stanowiąca podstawę istnienia różnorodnych urządzeń, do których zaliczamy wszelkie układy elektroniczne, detektory, ogniwa fotowoltaiczne i niektóre typy laserów. Do półprzewodników zaliczamy na przykład german i krzem. Półprzewodniki nie należą do materiałów dobrze przewodzących prąd elektryczny. Jednakże, oświetlenie ich światłem o odpowiedniej długości fali lub przyłożenie odpowiednio silnego pola elektrycznego powoduje dostarczenie elektronom w materiale energii, która powoduje ich przejście do stanu wzbudzonego. Nie jest to jonizacja – gdyż elektron nie opuszcza materiału, lecz jedynie przechodzi na wyższy poziom energetyczny. W miejscu, które elektron opuścił, powstaje tzw. dziura elektronowa. Wzbudzone elektrony mogą brać udział w przepływie prądu elektrycznego – w ten sposób, przy wykorzystaniu ogniw fotowoltaicznych, możemy przekształcać energię promienistą od Słońca na energię elektryczną. Wzbudzony elektron może też oddawać swoją energię poprzez rekombinację z dziurami elektronowymi. W takim procesie energia elektronu zamieniana jest na foton – na tej zasadzie działają lasery półprzewodnikowe. Przykładowa reakcja rekombinacji dziury i elektronu ma postać:
gdzie symbolem eIndeks górny –*–* oznaczyliśmy elektron wzbudzony (o wyższej energii), a symbolem hIndeks górny ++ - dziurę elektronową (od ang. hole – dziura).
Co mają ze sobą wspólnego laser i ogniwo fotowoltaiczne? Do działania obydwu niezbędne jest zjawisko rekombinacji.


Inne znaczenie rekombinacji związane jest z reakcjami między materią i antymaterią. Czym jest antymateria? Cząstki antymaterii posiadają takie same właściwości jak cząstki materii, z jedną różnicą – ładunek elektryczny ma przeciwny znak (lecz nadal tę samą wartość). I tak na przykład, antycząstką dla elektronu (eIndeks górny ––) jest dodatnio naładowany pozyton (eIndeks górny ++). W procesie rekombinacji między materią i antymaterią w 99.8% przypadków powstają dwa fotony (w pozostałych 0.2% - jeden lub trzy). Równanie reakcji przy dwóch powstających fotonach możemy zapisać jako:
Reakcję cząstki ze swoją antycząstką nazywamy też anihilacjąanihilacją. Bardzo intensywne zjawiska tak rozumianej rekombinacji miały miejsce w początkowych etapach życia Wszechświata. Poczynając od około jednej sekundy po Wielkim Wybuchu istniejące elektrony połączyły się z pozytonami wypełniając istniejący ówcześnie Wszechświat promieniowaniem. Tak zwana era promieniowania trwała do ok. 100 000 lat po Wielkim Wybuchu. Wtedy zaczęła zachodzić rekombinacja rozumiana jako przeciwieństwo jonizacji. Istniejące wówczas protony i jądra helu wychwyciły swobodne elektrony, tworząc obojętne atomy wodoru i helu, z których następnie mogły powstać gwiazdy i ich układy, czyli galaktyki.

Jeszcze inna definicja rekombinacji występuje w chemii. Tam jest ona odwrotnością dysocjacji. Dysocjacja, to proces rozkładu danej substancji w roztworze na jony. Na przykład chlorek sodu NaCl (czyli popularna, znana nam sól kuchenna) rozpuszczony w wodzie tworzy jony NaIndeks górny ++ oraz ClIndeks górny ––. Gdy w roztworze znajduje się dużo jonów, procesy dysocjacji i rekombinacji mogą zachodzić równolegle. Równanie rekombinacji w tym przypadku byłoby następujące:
Czy coś łączy te wszystkie procesy? Jak widzisz, niezależnie od tego, czy mówimy o fizyce, kosmologii czy chemii, rekombinacja w każdym przypadku prowadzi do usunięcia z danego obszaru cząstek o różnych ładunkach i powstania cząstki obojętnej elektrycznie.
Słowniczek
(ang.: cosmology, od greckiego kósmos: porządek, ład Wszechświata + lógos: słowo, nauka) nauka zajmująca się opisem Wszechświata w bardzo dużej skali, starająca się odpowiedzieć na pytania o jego powstanie i ewolucję.
(ang.: annihilation, od łacińskiego annihilatio – unicestwienie) proces, w którym cząstka i jej antycząstka po zetknięciu się ze sobą znikają (ulegają unicestwieniu), a ich masa zostaje przekształcona na energię i wyemitowana w postaci fotonów.
(ang.: isotopes, od greckiego ἴsigmaomicronς + tauόpiomicronς: równy + miejsce) atomy o tej samej liczbie atomowej Z (zajmujące zatem to samo miejsce w układzie okresowym pierwiastków), lecz o różnej liczbie masowej A. Innymi słowy, są to atomy tego samego pierwiastka o różnej liczbie neutronów.