Zastanów się, jakie próby można wykonać, korzystając z poniższych odczynników i materiałów:

• wodny roztwór ${\text{KMnO}}_4$;

• folia polietylenowa;

• palnik gazowy.

Sprawdź, czy zapisane przez Ciebie informacje są zbliżone do poniższych.

Hipoteza badawcza

Produktem depolimeryzacji polietylenu jest węglowodór nienasycony, ponieważ odbarwia wodny roztwór ${\text{KMnO}}_4$ i roztwór bromu w chloroformie.

Opis czynności

1. Do probówki wprowadź kawałek folii z polietylenu.

2. Probówkę z folią zamknij korkiem z dwiema rurkami szklanymi, połączonymi z innymi probówkami.

3. Dwie probówki umieść w statywie. Do jednej probówki dodaj 
   $3 {\text{cm}}^3$ ${\text{Br}}_2$ w chloroformie, a do drugiej  taką samą objętość wodnego roztworu ${\text{KMnO}}_4$.

4. Probówkę z folią polietylenową umieść przy pomocy łąpy drewnianej w płomieniu palnika i ogrzewaj.

5. Obserwuj zmiany zachodzące w probówkach umieszczonych w statywie.

Sprzęt laboratoryjny i materiały

• trzy próbówki szklane z gumowym korkiem;

• rurki szklane do odprowadzania gazów;

• folia polietylenowa;

• łapa drewniana

• palnik gazowy.

Odczynniki

• brom w roztworze chloroformu;

• wodny roztwór ${\text{KMnO}}_4$;

Schematyczny rysunek doświadczenia

Rse0CrbWzwxn4

Ilustracja przedstawia trzy probówki. W pierwszej znajduje się folia, w drugiej roztwór bromu ${\text{Br}}_2$ w chloroformie, w trzeciej wodny roztwór manganianu(<math aria‑label="siedem">VII potasu ${\text{KMnO}}_4$. Pod probówką z folią znajduje się palnik z płomieniem. Probówka z folią jest połączona za pomocą wężyka z probówką z roztworem bromu, jak i z probówką z roztworem manganianu(<math aria‑label="siedem">VII potasu.

Obserwacje

Po podgrzaniu folii polietylenowej w probówce wydziela się gaz, który wprowadzony do roztworu bromu w chloroformie odbarwia go (pomarańczowa barwa zanika). Gaz, wprowadzony do probówki z  z wodnym roztworem ${\text{KMnO}}_4$, powoduje zanik fioletowego zabarwienia i powstanie brunatnego osadu.

Wnioski

1. Termiczny rozkład folii polietylenowej prowadzi do depolimeryzacji polimeru.

2. W procesie depolimeryzacji powstaje węglowodór nienasycony (eten).

3. Odbarwienie roztworów ${\text{KMnO}}_4$ i roztworu bromu w chloroformie potwierdza nienasycony charakter produktu depolimeryzacji.

Równania reakcji

R6RUJdj7T6UL2

Ilustracja przedstawia trzy równania reakcji. Pierwsze. Typ reakcji: depolimeryzacja. Polietylen przedstawiony w nawiasie kwadratowym składa się z dwóch połączonych wiązaniem pojedynczym grup metylenowych, dwa wiązania pojedyncze odchodzą od każdej z grup poza nawiasy, względem których w indeksie dolnym znajduje się litera n. Pod wpływem temperatury powstaje n cząsteczek etenu zbudowanego z dwóch grup metylenowych, których atomy węgla łączą się za pomocą wiązania podwójnego. Druga reakcja. Typ reakcji: reakcja addycji. Cząsteczka etenu zbudowanego z dwóch grup metylenowych, których atomy węgla łączą się za pomocą wiązania podwójnego. Dodać cząsteczkę bromu ${\text{Br}}_2$. Strzałka w praw, za strzałką cząsteczka $1$,$2$-dibromoetanu zbudowanego z dwóch atomów węgla połączonych za pomocą wiązania pojedynczego, z których każdy podstawiony jest dwoma atomami wodoru oraz jednym atomem bromu. Trzecia reakcja. Typ reakcji - utlenianie‑redukcja. Trzy cząsteczki etenu zbudowanego z dwóch grup metylenowych, których atomy węgla łączą się za pomocą wiązania podwójnego. Dodać dwie cząsteczki manganianu(<math aria‑label="siedem">VII potasu ${\text{KMnO}}_4$, dodać cztery cząsteczki wody. Strzałka w prawo, trzy cząsteczki glikolu etylenowego zbudowanego z dwóch grup ${\text{CH}}_2$ połączonych za pomocą wiązania pojedynczego, których atomy węgla podstawione są każdy jedną grupą hydroksylową $\text{OH}$. Dodać dwie cząsteczki tlenku manganu cztery w postaci osadu, dodać dwie cząsteczki wodorotlenku potasu.