Ewangelia św. Jana (J 19,25)

A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

1 Źródło: Ewangelia św. Jana (J 19,25), [w:] Biblia. Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Warszawa 1996, s. 1164.

Jacopone da Todi Stabat mater dolorosa

Stoi Matka obolała,
Łzy pod krzyżem przepłakała,
Gdy na krzyżu Syn jej mrze.

Jakże w duszy jest zmartwiona,
Zasmucona, zachmurzona,
Aż ją poprzeszywał mieczAż ją poprzeszywał miecz.

Jakże smutnej i strapionej
Matce tej Błogosławionej
Jednorodzonego mieć

I nie łamać się ginącej
Tej pobożnej, tej widzącej
Jednorodzonego śmierć.

Co za człowiek, co nie płacze,
Kiedy Matkę tę zobaczy
W udręczeniu – w takim, o

Kto niezdolny współczuć czule
Bólom Matki Syna bóle?
Czy ma takie serce kto?

Widzi Matka: Syn Jej, Jezus
Bicze przyjął i krzyż przeniósł
Za calutki ludzki grzech.

Widzi słodkie swe Rodzone
Tak śmiertelnie opuszczone,
Jak ostatni traci dech.

Matko, źródło ukochania,
Daj mi siłę współczuwania
Tylu bólom, żalom Twym.

Serce sobie upodoba,
U Chrystusa kochać Boga;
Sercu memu spraw to Ty

Matko Święta, niechby ono
Przybijano i dręczono,
Niech zasiłki Twoje ma.

Zrób mnie godnym uproszenia,
Udzielenia, udręczenia
Z Twego Rodzonego ran

Daj pobożnie z Twymi łzami
Mieć Twój ból z Ukrzyżowanym,
Póki tym nie przejmiesz mnie.

Niech pod krzyżem z Tobą stoję,
Niech łzy Twoje będą moje,
Tego twego płaczu chcę

Panno z Panien Najjaśniejsza,
Już mi nie bądź boleśniejsza,
Tylko daj i mnie łzy lać

Niech Chrystusa śmierć przeniosę,
Mękę zniosę do pomocy,
Niech to przejdę jeszcze raz

Zrób mnie zbitym, poranionym,
Uwięzionym, przepojonym
Krzyżem Syna, Syna krwią.

Płomień ognia mnie nie spali:
Najjaśniejsza mnie ocali
Na ten ostateczny Sąd.

Chryste, a gdy i Ty wyjrzysz,
Daj przez Matkę i mnie przybyć
Do zwycięskich Twoich palm.

A gdy ciało będzie zmarłe,
Spraw, niech duszy będą dane
Twoje nieba pełne chwał. Amen.

stab Źródło: Jacopone da Todi, Stabat mater dolorosa, [w:] Zrozumieć średniowiecze: wypisy , konteksty i materiały literackie dla uczniów, studentów i nauczycieli, oprac. R. Mazurkiewicz, Tarnów 1994, s. 136–138. Cytat za: Jacopone da Todi, Stabat mater dolorosa, przeł. M. Białoszewski, „Tygodnik Powszechny” 1965, nr 15, s. 1.

Posłuchajcie, bracia miła

Posłuchajcie, bracia miłabracia miła,
Kcęć wam skorżyć krwawą głowęKcęć wam skorżyć krwawą głowę;
Usłyszycie moj zamętek,Usłyszycie moj zamętekUsłyszycie moj zamętek,
Jen mi się zstał w Wielki PiątekJen mi się zstał w Wielki PiątekJen mi się zstał w Wielki Piątek

Pożałuj mię, stary, młody,
Boć mi przyszły krwawe godyBoć mi przyszły krwawe gody;
Jednegociem Syna miała
I tegociem ożalałaI tegociem ożalała.

Zamęt ciężki dostał się mie, ubogiej żenieZamęt ciężki dostał się mie, ubogiej żenie,
Widzęć rozkrwawione me miłe narodzenie,
Ciężka moja chwila, krwawa godzina,
Widzęć niewiernego Żydowina,
Iż on bije, męczy mego miłego Syna.

Synku miły i wybranywybrany,
RozdzielRozdziel z matką swoją rany!
A wszakomwszakom cię, Synku miły, w swem sercu nosiła,
A takież tobie wiernie służyła,
Przemow k matce, bych się ucieszyłabych się ucieszyła,
Bo już jidziesz ode mnie, moja nadzieja miłamoja nadzieja miła.

Synku, bych cię nisko miała,
Niecoć bych ci wspomagałaNiecoć bych ci wspomagała;
Twoja głowka krzywo wisaTwoja głowka krzywo wisa, tęć bych ja podparła,
Krew po tobie płynie, tęć bych ja utarła,
Picia wołasz, piciać bych ci dała,
Ale nie lza dosiącAle nie lza dosiąc twego świętego ciała.

O anjele Gabryjele,
Gdzie jest ono twe wesele,
Cożeś mi go obiecował tako barzo wiele,
A rzekęcyA rzekęcy: Panno, pełna jeś miłości,
A ja pełna smutku i żałości,
SprochniałoSprochniało we mnie ciało i moje wszytki kości.

Proścież Boga, wy miłe i żądne maciorywy miłe i żądne maciorymiłe i żądne maciory,
By wam nad dziatkami nie były takie to pozory,By wam nad dziatkami nie były takie to pozory,By wam nad dziatkami nie były takie to pozory,
Jele ja nieboga ninie dziś zeźrzałaJele ja nieboga ninie dziś zeźrzałaJele ja nieboga ninie dziś zeźrzała
Nad swym, nad miłym Synem krasnymkrasnymkrasnym,
Iż on cirpi męki nie będąc w żadnej winienie będąc w żadnej winienie będąc w żadnej winie.

Nie mam ani będę mieć jinego,
Jedno ciebie, Synu, na krzyżu rozbitegoSynu, na krzyżu rozbitego.

3 Źródło: Posłuchajcie, bracia miła, [w:] Zrozumieć średniowiecze: wypisy, konteksty i materiały literackie dla uczniów, studentów i nauczycieli, oprac. R. Mazurkiewicz, Tarnów 1994, s. 35–36.