R1VVnXJMFYHs71
Mapa myśli. Lista elementów:
  • Nazwa kategorii: GRUPY ANIONÓW
    • Elementy należące do kategorii GRUPY ANIONÓW
    • Nazwa kategorii: Grupa I
      • Elementy należące do kategorii Grupa I
      • Nazwa kategorii: chlorkowy Cl indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: bromkowy Br indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: jodkowy I indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: tiocyjanianowy SCN indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa I
    • Nazwa kategorii: Grupa II
      • Elementy należące do kategorii Grupa II
      • Nazwa kategorii: siarczkowy S indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: octanowy (etanianowy) CH indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego COO indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: azotanowy(III) NO indeks dolny 2 koniec indeksu dolnego indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa II
    • Nazwa kategorii: Grupa III
      • Elementy należące do kategorii Grupa III
      • Nazwa kategorii: węglanowy CO indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: szczawianowy C indeks dolny 2 koniec indeksu dolnego O indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego inaczej (COO) indeks dolny 2 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: siarczanowy(IV) SO indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa III
    • Nazwa kategorii: Grupa IV
      • Elementy należące do kategorii Grupa IV
      • Nazwa kategorii: ortofosforanowy(V) PO indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny 3- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: chromianowy(VI) CrO indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: dichromianowy(VI) Cr indeks dolny 2 koniec indeksu dolnego O indeks dolny 7 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa IV
    • Nazwa kategorii: Grupa V
      • Elementy należące do kategorii Grupa V
      • Nazwa kategorii: azotanowy(V) NO indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Nazwa kategorii: manganianowy(VII) MnO indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny - koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa V
    • Nazwa kategorii: Grupa VI
      • Elementy należące do kategorii Grupa VI
      • Nazwa kategorii: siarczanowy(VI) SO indeks dolny 4 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa VI
    • Nazwa kategorii: Grupa VII
      • Elementy należące do kategorii Grupa VII
      • Nazwa kategorii: krzemianowy(IV) SiO indeks dolny 3 koniec indeksu dolnego indeks górny 2- koniec indeksu górnego
      • Koniec elementów należących do kategorii Grupa VII
      Koniec elementów należących do kategorii GRUPY ANIONÓW
Podział grup anionów.
Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.
bg‑pink

III grupa anionów

bg‑gray2

Anion węglanowy CO32-

Działanie jonów srebraI na roztwór zawierający aniony węglanowe

W wyniku działania jonów srebraI na wodny roztwór zawierający aniony węglanowe, wytrąca się biały osad węglanu srebraI:

Na2CO3+2 AgNO3Ag2CO3+2 NaNO3
CO32-+2 Ag+Ag2CO3

Osad ten po pewnym czasie brunatnieje, na skutek reakcji rozkładu przebiegającej zgodnie z równaniem:

Ag2CO3Ag2O+CO2

Brunatne zabarwienie pochodzi od tlenku srebraI, powstającego w wyniku wspomnianej reakcji. Samą zaś reakcję można przyspieszyć poprzez ogrzewanie układu.

Osady węglanu srebraI oraz tlenku srebraI roztwarzają się w roztworze kwasu azotowegoV o stężeniu 2 moledm3, w kwasie octowym oraz w wodnym roztworze amoniaku.

Ag2O+2 HNO32 AgNO3+H2O
Ag2CO3+2 HNO32 AgNO3+H2O+CO2

Działanie jonów baru na roztwór zawierający aniony węglanowe

W wyniku działania jonów baru na wodny roztwór zawierający aniony węglanowe, wytrąca się biały osad węglanu baru.

Na2CO3+BaCl2BaCO3+2 NaCl
Na2CO3+BaNO32BaCO3+2 NaNO3
CO32-+Ba2+BaCO3

Osad ten roztwarza się w roztworze kwasu azotowegoV o stężeniu 2 moledm3. Roztwarzaniu towarzyszy charakterystyczne pienienie się (burzenie) spowodowane wydzielaniem bezbarwnego, bezwonnego gazu:

BaCO3+2 HNO3BaNO32+H2O+CO2
BaCO3+2 H3O+ Ba2++3 H2O+CO2

Gazem tym jest tlenek węglaIV. Osad węglanu baru, z podobnymi objawami reakcji, roztwarza się również w innych kwasach nieorganicznych (a także w kwasach organicznych, m.in. w kwasie octowym), z wyjątkiem kwasu siarkowegoVI. Do roztwarzania analizowanego osadu nie należy używać kwasu siarkowegoVI, ponieważ w wyniku zachodzącej reakcji powstaje praktycznie nierozpuszczalny w wodzie siarczanVI baru. Związek ten stanowi biały, krystaliczny osad, co może wywołać mylne wrażenie, że w reakcji nie dochodzi do roztworzenia osadu węglanu baru.


Działanie wybranych kwasów na roztwór zawierający aniony węglanowe

Kwas węglowy jest kwasem słabym i jednocześnie nietrwałym. Kwasy mocniejsze od kwasu węglowego wypierają go z roztworów jego soli. Objawem zachodzącej reakcji jest pienienie się roztworu - wydzielanie się bezbarwnego, bezwonnego gazu. Gazem tym jest tlenek węglaIV, powstający w wyniku rozkładu kwasu węglowego.

Na2CO3+H2SO4Na2SO4+H2O+CO2
CO32-+2 H3O+  3 H2O+CO2
bg‑gray2

Anion siarczanowyIV SO32-

Działanie jonów srebraI na roztwór zawierający aniony siarczanoweIV

W wyniku działania jonów srebraI na wodny roztwór zawierający aniony siarczanoweIV, wytrąca się biały osad siarczanuIV srebraI:

Na2SO3+2 AgNO3Ag2SO3+2 NaNO3
SO32-+2 Ag+Ag2SO3

Osad ten roztwarza się w roztworze kwasu azotowegoV o stężeniu 2 moledm3, w kwasie octowym oraz w wodnym roztworze amoniaku. Roztwarzaniu analizowanego osadu w kwasach, m.in. w kwasie azotowymV, towarzyszy charakterystyczne pienienie się (burzenie) spowodowane wydzielaniem bezbarwnego gazu, o charakterystycznym, ostrym, duszącym zapachu:

Ag2SO3+2 HNO32 AgNO3+H2O+SO2
Ag2SO3+2 H3O+ 2 Ag++3 H2O+SO2

Gazem tym jest tlenek siarkiIV.


Działanie jonów baru na roztwór zawierający aniony siarczanoweIV

W wyniku działania jonów baru na wodny roztwór zawierający aniony siarczanoweIV, wytrąca się biały osad siarczanuIV baru:

Na2SO3+BaCl2BaSO3+2 NaCl
Na2SO3+BaNO32BaSO3+2 NaNO3
SO32-+Ba2+BaSO3

Osad ten roztwarza się w roztworze kwasu azotowegoV o stężeniu 2 moledm3. Roztwarzaniu towarzyszy charakterystyczne pienienie się (burzenie) spowodowane wydzielaniem bezbarwnego gazu, o charakterystycznym, ostrym, duszącym zapachu:

BaSO3+ 2 HNO3BaNO32+H2O+SO2
BaSO3+2 H3O+Ba2++3 H2O+SO2

Gazem tym jest tlenek siarkiIV.


Działanie wybranych kwasów na roztwór zawierający aniony siarczanoweIV

Kwas siarkowyIV (podobnie jak kwas węglowy) jest kwasem słabym i jednocześnie nietrwałym. Kwasy mocniejsze od kwasu siarkowegoIV wypierają go z roztworów jego soli. Objawem zachodzącej reakcji jest pienienie się roztworu - wydzielanie się bezbarwnego gazu, o charakterystycznym, nieprzyjemnym (duszącym) zapachu. Gazem tym jest tlenek siarkiIV, powstający w wyniku rozkładu kwasu siarkowegoIV.

Na2SO3+2 HCl2 NaCl+H2O+SO2
SO32-+2 H3O+  3 H2O+SO2

Reakcje charakterystyczne anionu siarczanowegoIV

Aniony siarczanoweIV wykazują właściwości redukujące. Aniony te mogą m.in. redukować wolny jod do anionów jodkowych. Objawem zachodzącej reakcji jest odbarwienie brunatnego wodnego roztworu jodu.

Na2SO3+I2+H2O2 NaI+H2SO4
SO32-+I2+3 H2O2 I-+2 H3O++SO42-

Aniony siarczanoweIV mogą również redukować aniony manganianoweVII w odpowiednim środowisku. W środowisku kwasowym, aniony manganianoweVII ulegają redukcji do jonów manganuII.

5 Na2SO3+2 KMnO4+3 H2SO42 MnSO4+K2SO4+5 Na2SO4+3 H2O
5 SO32-+2 MnO4-+6 H3O+2 Mn2++5 SO42-+9 H2O

Objawem zachodzącej reakcji chemicznej jest odbarwienie się fioletowego roztworu, lub zmiana jego zabarwienia na bladoróżowe.

bg‑pink

IV grupa anionów

bg‑gray2

Anion ortofosforanowyV PO43-

Działanie jonów srebraI na roztwór zawierający aniony ortofosforanoweV

W wyniku działania jonów srebraI na wodny roztwór zawierający aniony ortofosforanoweV, wytrąca się żółty osad ortofosforanuV srebraI:

Na3PO4+3 AgNO3Ag3PO4+3 NaNO3
PO43-+3 Ag+Ag3PO4

Osad ten roztwarza się w roztworze kwasu azotowegoV o stężeniu 2 moledm3 oraz w wodnym roztworze amoniaku.

Ag3PO4+3 HNO33 AgNO3+H3PO4
Ag3PO4+6 NH3·H2OAgNH323PO4+6 H2O

Działanie jonów baru na roztwór zawierający aniony ortofosforanoweV

W wyniku działania jonów baru na wodny roztwór zawierający aniony ortofosforanoweV, wytrąca się biały, bezpostaciowy osad wodoroortofosforanuV baru:

Na2HPO4+BaCl2BaHPO4+2 NaCl
Na2HPO4+BaNO32BaHPO4+2 NaNO3
HPO42-+Ba2+BaHPO4

Osad ten roztwarza się w roztworze kwasu azotowegoV o stężeniu 2 moledm3 oraz w kwasie octowym.

BaHPO4+2 HNO3BaNO32+H3PO4
BaHPO4+2 CH3COOHCH3COO2Ba+H3PO4

Reakcje charakterystyczne anionu ortofosforanowegoV

Wodne roztwory zawierające aniony ortofosforanoweV, w kontakcie z  mieszaniną magnezowąmieszanina magnezowamieszaniną magnezową tworzą biały, krystaliczny osad ortofosforanuV amonu magnezu, roztwarzalny w kwasach mineralnych:

MgCl2+NH4Cl+Na3PO4  MgNH4PO4+3 NaCl
Mg2++NH4++PO43-MgNH4PO4

Po zmieszaniu wodnego roztworu zawierającego aniony ortofosforanoweV, z wodnym roztworem molibdenianuVI amonu, w obecności stężonego kwasu azotowegoV, można zaobserwować wytrącanie się żółtego krystalicznego osadu:

H3PO4+12 NH42MoO4+21 HNO3NH43PO4·12MoO3+ 21 NH4NO3+12 H2O 
PO43-+3 NH4++12 MoO42-+24 H3O+NH43PO4·12MoO3+ 36 H2O

Słownik

mieszanina magnezowa
mieszanina magnezowa

roztwór przygotowany przez rozpuszczenie w wodzie odpowiednich ilości chlorku magnezu, amoniaku oraz chlorku amonu; roztwór ten stosowany jest w analizie jakościowej, m.in. do wykrywania jonów ortofosforanowychV

chemia analityczna
chemia analityczna

dział chemii, który zajmuje się analizą związków chemicznych i mieszanin; dzieli się na analizę ilościową, jakościową i strukturalną; posiada duże znaczenie również w naukach, takich jak: geologia, mikrobiologia, medycyna itd.

analiza chemiczna ilościowa
analiza chemiczna ilościowa

analiza, której celem jest ustalenie składu ilościowego próbki, np. zawartości procentowej poszczególnych składników próbki; poprzedza ją analiza jakościowa, ponieważ w pierwszej kolejności należy stwierdzić, jakie pierwiastki wchodzą w skład analizowanej próbki

analiza chemiczna jakościowa
analiza chemiczna jakościowa

analiza, której celem jest identyfikacja składników związków chemicznych lub mieszanin; w tym celu wykonuje się tzw. reakcje charakterystyczne, w wyniku których wytrącają się osady trudno rozpuszczalnych związków, powstają barwne związki lub wydzielają się gazy

analiza chemiczna stukturalna
analiza chemiczna stukturalna

analiza, której celem jest ustalenie struktury badanego związku chemicznego – liczby atomów poszczególnych pierwiastków i sposobu ich połączenia między sobą

analiza wybiórcza jonów
analiza wybiórcza jonów

analiza wykrywania wybranych jonów w roztworach, polegająca na wykorzystaniu reakcji charakterystycznych dla danego jonu; za jej pomocą nie jest możliwa analiza każdego z jonów, ponieważ reakcji charakterystycznych jest niewiele

analiza systematyczna jonów
analiza systematyczna jonów

analiza, której celem jest rozdzielenie i zaszeregowanie jonów obecnych w roztworze do poszczególnych grup analitycznych, a następnie przeprowadzenie odpowiednich reakcji charakterystycznych

reakcja charaktrystyczna
reakcja charaktrystyczna

reakcja chemiczna stosowana w chemii analitycznej, umożliwiająca stosunkowo prostą identyfikację określonego indywiduum chemicznego (np. jon, grupa funkcyjna); przykładem reakcji charakterystycznej jest zmiana zabarwienia substancji Y, powstająca w wyniku działania na nią substancją X

grupa analityczna
grupa analityczna

grupa, w której dane jony (kationy, aniony) zachowują się podobnie w obecności danego odczynnika w określonych warunkach eksperymentalnych

roztwór prosty
roztwór prosty

roztwór zawierający albo jedną sól, albo jeden kwas, albo zasadę

roztwór złożony
roztwór złożony

roztwór zawierający więcej niż jedną sól lub jeden kwas, lub zasadę

roztwarzanie
roztwarzanie

reakcja chemiczna przechodzenia substancji do roztworu; w przeciwieństwie do rozpuszczania nie jest możliwe odzyskania substancji wyjściowej w wyniku procesu odparowania rozpuszczalnika

związek kompleksowy
związek kompleksowy

związek chemiczny zawierający atom lub jon centralny otoczony ligandami (grupy lub jony związane z atomem lub jonem centralnym)

Carl Remigius Frasenius
Carl Remigius Frasenius

chemik, niemiecki twórca podwalin jakościowej analizy chemicznej; opracował własną metodę systematycznej identyfikacji i oddzielania poszczególnych metali (kationów) i niemetali (anionów), wybierając spośród wielu reakcji te, które uznał za najbardziej charakterystyczne, a zastosowanie niewielkiej liczby odczynników doprowadziło do tego, że system ten był prosty i łatwy do nauczenia

Bibliografia

Kocjan R., Chemia analityczna. Analiza jakościowa. Analiza klasyczna, t. 1, Warszawa, 2000.

Minczewski J., Marczenko Z., Chemia analityczna. T.1. Podstawy teoretyczne i analiza jakościowa, Warszawa 2009, wyd. 10.

Paśko J. R., Sitko R., Ćwiczenia laboratoryjne z chemii ogólnej i analitycznej : skrypt dla studentów kierunku biologii, Kraków 1996.

Reizer A., Ćwiczenia z podstaw chemii i analizy jakościowej, Kraków 2000. 

Bartynowska‑Meus Z., Analiza jakościowa jonów, online: http://www2.chemia.uj.edu.pl/%7Emiskowie/analiza_jakosciowa.pdf, dostęp: 21.06.2021)