Energetyka jądrowa pokrywa obecnie około 26% zapotrzebowania na energię elektryczną w państwach Unii Europejskiej (por. temat Czy w Polsce warto inwestować w atom?). Siłownie atomowe funkcjonują w 30 państwach na całym świecie, z czego ponad ⅓ wszystkich krajów należy do Unii Europejskiej (ryc. 1). W największym stopniu zapotrzebowanie na energię elektryczną energetyka jądrowa pokrywa we Francji (ok. 70% krajowego zapotrzebowania), najmniej - w Holandii (ok. 4%).

Energetyka jądrowa jest obecnie ważnym niskoemisyjnym źródłem energiiniskoemisyjne źródło energiiniskoemisyjnym źródłem energii. Obok OZEOZEOZE i gazu istotnie może wpłynąć na osiągnięcia celów, jakie w zakresie energetyki stawia sobie Unia Europejska, a które wiążą się z redukcją emisji dwutlenku węgla do atmosfery (do roku 2030 zakładana jest redukcja emisji o 40% w stosunku do roku 1990). Istotny wkład w europejski system energetyczny przypisuje się energetyce jądrowej zwłaszcza poprzez:

– niższe emisje COIndeks dolny 2,_2,

– ograniczenie zależność od importu przez dywersyfikacjędywersyfikacjadywersyfikację źródeł energii,

– zapewnienie stabilnej produkcji energii elektrycznej, jaka może być wykorzystana na rynku wewnętrznym i tworzyć stabilną podstawę systemu energetycznego, w którym możliwe jest stopniowe wprowadzanie energii ze źródeł odnawialnych.

W 2015 roku Parlament Europejski uchwalił rezolucję wzywającą Komisję Europejską do stworzenia warunków do budowy nowych elektrowni jądrowych w UE. Tymczasem nie wszystkie państwa podchodzą z takim samym entuzjazmem do inwestowania w budowę reaktorów jądrowych. Przykładem są Szwecja i Niemcy – państwa o stosunkowo długiej historii inwestowania w energetykę atomową, które w roku w 2011 roku radykalnie zmieniły politykę energetyczną, ogłaszając zamknięcie wszystkich elektrowni jądrowych do 2022 roku.

Atomausstieg, czyli odejście od energetyki atomowej do 2022 roku, to reakcja rządu niemieckiego na awarię elektrowni jądrowej w Fukushimie, która wywołana została trzęsieniem ziemi i falą tsunami w Japonii w roku 2011. I chociaż w wyniku awarii nie zmarła ani jedna osoba (dwa przypadki śmiertelne były wynikiem tsunami, a trzeci spowodowany został zawałem serca) to społeczeństwo Niemiec rozpoczęło liczne demonstracje przeciwko kontynuowaniu polityki energetycznej opartej na paliwie jądrowym. Niemcy wielokrotnie wcześniej okazywali swoje niezadowolenie i sprzeciw wobec rozwijania tego sposobu pozyskiwania energii, a dojście do władzy w 1998 roku ugrupowań opowiadających się przeciw budowie nowych siłowni jądrowych dodatkowo przyspieszyło nasilenie się takich tendencji. I chociaż rok wcześniej uchwalono wydłużenie pracy elektrowni jądrowych do 2034 roku, to jednak rząd Angeli Merkel (która z wykształcenia jest fizykiem jądrowym) zmienił tę decyzję. W jakie źródła energii zamierzają inwestować Niemcy? W długofalowej polityce energetycznej założeniem jest produkcja energii elektrycznej pochodzącej w 100% z OZE (podobny cel do roku 2040 założyła sobie Szwecja). Jednocześnie rekompensowanie strat powodowanych zamykaniem elektrowni jądrowych wiąże się (przynajmniej tymczasowo) ze wzmożonym spalaniem węgla.

Powodem rozwijania energetyki jądrowej we Francji był kryzys naftowy na początku lat 70. ubiegłego wieku. Zaangażowanie w rozwój technologii jądrowych we Francji widoczne jest w realizacji pełnego jądrowego cyklu paliwowego. Oznacza to, że poza produkcją energii jądrowej, Francja specjalizuje się także w górnictwie i przetwórstwie uranu (Francja wydobywa uran w kopalniach w Nigrze, ryc. 4), budowie i eksploatacji elektrowni czy też w ponownym wykorzystaniu wypalonego paliwa uranowego. Szacuje się, że ponad 15% energii elektrycznej we Francji pochodzi z recyklingu. Obecnie około 75% produkowanej energii elektrycznej to energia jądrowa, do 2025 roku udział ten ma zostać zmniejszony do 50% i być utrzymywany na tym poziomie.

R1Yg1sT1CBiYF

Mapa świata przedstawia rozmieszczenie zasobów uranu o koszcie wydobycia niższym niż 130 dolarów za kilogramów uranu. Ogółem 5 902 900 ton uranu. Do krajów wydobywających uran należą: Kanada 493 900 ton uranu, 8% światowych zasobów; USA 207 400 ton uranu, 4% światowych zasobów; Brazylia 276 100 ton uranu, 5% światowych zasobów; Niger 276 100 ton uranu, 7% światowych zasobów; Namibia 276 100 ton uranu, 6% światowych zasobów; RPA 668 100 ton uranu, 6% światowych zasobów; Botswana 66 800 ton uranu, 1% światowych zasobów; Tanzania 50 100 ton uranu, 1% światowych zasobów; Ukraina 117 700 ton uranu, 2% światowych zasobów; Uzbekistan 91 300 ton uranu, 2% światowych zasobów; Kazachstan 679 300 ton uranu, 12% światowych zasobów; Rosja 505 900 ton uranu, 9% światowych zasobów; Mongolia 141 500 ton uranu, 2% światowych zasobów; Chiny 199 100 ton uranu, 3% światowych zasobów; Australia 199100 ton uranu, 29% światowych zasobów.

Słownik