Przeczytaj
Nanocząstki srebra
NanocząstkiNanocząstki srebra są wykorzystywane w szerokiej gamie produktów konsumenckich, ze względu na ich właściwości optyczne, przewodzące, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwwirusowe oraz przeciwgrzybiczne. Z ich udziałem wytwarzane są bandaże, akumulatory, telefony komórkowe, komputery, satelity, broń, ogniwa słoneczne, biżuteria, monety, przewody i kable, a także aparaty fotograficzne.
- Nazwa kategorii: Nanocząstki srebra
- Nazwa kategorii: Właściwości
- Nazwa kategorii: Przeciwgrzybicze
- Nazwa kategorii: Przeciwbakteryjne
- Nazwa kategorii: Przeciwwirusowe
- Nazwa kategorii: Przeciwutleniające
- Nazwa kategorii: Przeciwnowotworowe
- Nazwa kategorii: Przeciwzapalne
- Nazwa kategorii: Antyangiogenne Koniec elementów należących do kategorii Właściwości
- Nazwa kategorii: Zastosowanie
- Nazwa kategorii: Kosmetyki
- Nazwa kategorii: Obrazowanie
- Nazwa kategorii: Ochrona zdrowia
- Nazwa kategorii: Medycyna
- Nazwa kategorii: Tekstylia
- Nazwa kategorii: Nośniki leku Koniec elementów należących do kategorii Zastosowanie
- Elementy należące do kategorii Nanocząstki srebra
- Elementy należące do kategorii Właściwości
- Elementy należące do kategorii Zastosowanie
Zastosowanie nanocząstek srebra
Toksyczność nanocząstek srebra
Dzienna ilość srebra pochodzącego ze źródeł naturalnych, jaką przyjmuje człowiek, wynosi 0,4–30 µg. Nanocząstki srebraNanocząstki srebra w dużych stężeniach mogą być cytotoksyczne, co oznacza, że mogą magazynować się w różnych tkankach, przyczyniając się tym samym do stresu oksydacyjnegostresu oksydacyjnego oraz powodować genotoksycznośćgenotoksyczność. Niektóre badania in vitroin vitro wykazały, że toksyczne działanie nanosrebra wpływa na komórki neuronalne, mysie komórki macierzyste oraz komórki nabłonkowe płuc człowieka. Z kolei badania in vivoin vivo, przeprowadzone na uchu szczura, wykazały pewne zaburzenia mitochondrialne oraz tymczasową, a nawet permanentną utratę słuchu. Genotoksyczność i cytotoksyczność cząstek srebra zależy od ich właściwości fizykochemicznych: stężenia, ładunku powierzchniowego, rozmiaru, ładunku powierzchniowego, rozmiaru, kształtu, jak i funkcjonalizacji ich powierzchni.
Chlorek srebra(I)
Chlorek srebra(I) jest słabo rozpuszczalnym w wodzie związkiem światłoczułym o barwie białej. Pod wpływem światła lub ogrzewania – rozkłada się. Występuje jako chlorargyryt, zwany inaczej srebrem rogowym.
Zastosowanie chlorku srebra(I)
- Nazwa kategorii: Zastosowanie chlorku srebra(I)
- Nazwa kategorii: Wytwarzanie ekranów radarowych
- Nazwa kategorii: Soczewki do promieniowania podczerwonego
- Nazwa kategorii: Srebrzenie
- Nazwa kategorii: Malowanie na szkle
- Nazwa kategorii: Otrzymywanie metalicznego srebra
- Nazwa kategorii: Fotografia Koniec elementów należących do kategorii Zastosowanie chlorku srebra(I)
- Elementy należące do kategorii Zastosowanie
chlorku
srebra(I)

Chlorek srebra stosuje się w fotografii. Pod wpływem światła biały chlorek srebra ciemnieje, tworząc metaliczne srebro.
Bromek srebra
Substancja światłoczuła otrzymywana z azotanu(V) srebra(I). Pod wpływem światła ulega rozkładowi na brom i metaliczne srebro.
Azotan(V) srebra(I)
Azotan(V) srebra(I) został odkryty przez Alberta Wielkiego. To nie jedyna jego nazwa – innym określeniem jest tzw. Kamień Piekielny, natomiast nazwą farmaceutyczną tego związku jest Lapis. To bezbarwna substancja krystaliczna, dobrze rozpuszczalna w wodzie, alkoholach, acetonie, pirydynie. Działa żrąco na skórę, posiada właściwości utleniające, a także łatwo redukuje się do metalicznego srebra. Stosowana jest do otrzymywania innych związków srebra oraz halogenków srebra, jak np. bromku srebra(I) czy stosowanego w fotografii , które są substancjami światłoczułymi. W medycynie wykorzystuje się ją jako środek antyseptyczny. Jest także używana jako środek odkażający do uzdatniania wody.

Azotan(V) srebra(I) można wytworzyć przez reakcję srebra metalicznego na gorąco ze stężonym kwasem azotowym(V).
lub na zimno z rozcieńczonm kwasem azotowym:
Odbywa się to pod digestorium, z powodu wydzielania się toksycznych tlenków azotu podczas reakcji.
Azotan(V) srebra(I) rozkłada się po podgrzaniu:
Zastosowanie azotanu(V) srebra(I)
Jodek srebra(I)
Jodek srebra(I) to żółtawe ciało stałe, nierozpuszczalne w wodzie, które, podobnie jak inne halogenki srebra, jest światłoczułe. stosowany jest w medycynie oraz w celu wywoływania sztucznych deszczów, tzw. zasiewanie chmurzasiewanie chmur.

Podobnie jak inne halogenki srebra, jest wykorzystywany w fotografii ze względu na jego rozkład pod wpływem światła do metalicznego srebra.
Srebro w jubilerstwie
Ze względu na zbyt dużą miękkość, czyste srebro (próba 999) nie jest stosowane jako materiał jubilerski, dlatego stapia się je z innymi metalami (głównie z miedzią). Stopy te są twardsze i wytrzymalsze od czystego srebra.
Do wyrobu biżuterii stosuje się głównie próbę 958 (95,8% srebra i 4,2% miedzi) oraz 925 (92,5% srebra i 7,5% miedzi).
Podczas wyboru biżuterii możemy natknąć się również na srebro oksydowane. Jest to takie srebro, które w wyniku oksydacji (procesu utleniania), pokryte zostało cienką warstewką tlenku srebra. Efektem oksydacji jest sczernienie srebra.
Słownik
część urządzenia pomiarowego stosowanego w biotechnologii i medycynie; składa się z części biologicznej i części aparaturowej, przetwarzającej sygnał odebrany przez część biologiczną
technika spektroskopowa, która polega na pomiarze promieniowania rozproszenia Ramana cząsteczek zaadsorbowanych na powierzchni metalu lub cząstki metalicznego zolu; skutkuje znacznym wzmocnieniem mierzonego promieniowania w stosunku do klasycznego pomiaru ramanowskiego
dziedzina stomatologii, która zajmuje się leczeniem wad zgryzu, wad szczękowo‑twarzowych oraz korygowaniem nieprawidłowości zębowych
płytka nazębna; struktura wielowarstwowa, utworzona przez wiele gatunków bakterii, które są w jamie ustnej. Bakterie te mogą być tlenowe i beztlenowe
(łac. in vitro „w szkle”) termin stosowany przy opisywaniu badań biologicznych, oznacza procesy biologiczne przeprowadzane w warunkach laboratoryjnych, poza organizmem
(łac. in vivo „na żywym”) termin stosowany zazwyczaj przy opisywaniu badań biologicznych, odnosi się do czegoś, co ma miejsce wewnątrz żywego organizmu – w ustroju żywym
zabieg wykonywany na noworodku w profilaktyce rzeżączkowego zapalenia spojówek, wprowadzony w 1880 r. z zastosowaniem 2% roztworu azotanu(V) srebra(I) przez Carla Credégo; obecnie często stosuje się 1% roztwór azotanu(V) srebra(I), którym należy zakropić oczy; po wykonaniu zabiegu, oczu nie należy przemywać solą fizjologiczną (wytrącenie chlorku srebra)
(farm. Unguentum Argentii nitrici compositum, syn. Unguentum Nigrum, Unguentum Bilrothi, Unguentum Argentii nitratis compositum) preparat złożony, wprowadzony do lecznictwa przez wrocławskiego chirurga Jana Mikulicza‑Radeckiego; wywiera działanie przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze oraz pobudzające ziarninowanie ran; stosowana w chirurgii i dermatologii w leczeniu trudno gojących się, przewlekłych ran i owrzodzeń; używana także w weterynarii; preparat sporządzany w aptekach z przepisu lekarza, na podstawie recepty lekarskiej
forma modyfikacji pogody, będąca próbą zmiany ilości lub rodzaju opadów z chmur; poprzez rozpylenie substancji, służących jako jądra kondensacji lub zarodki krystalizacji, powodowane są zmiany w procesach mikrofizycznych wewnątrz chmury; zazwyczaj intencją jest zwiększenie opadów (deszczu lub śniegu), a z kolei lotniskach praktykuje się to w celu ograniczania gradu lub mgły
amalgamat rtęci ze srebrem, cyną, miedzią, kadmem oraz niekiedy cynkiem, stosowany w stomatologii jako wypełnienie, głównie w ubytkach klasy I, II i V; obecnie raczej odchodzi się od stosowania amalgamatu w stomatologii z uwagi na względy estetyczne (metaliczny kolor wypełnienia kontrastuje z tkanką zęba), narażenie lekarzy i pacjentów na kontakt z toksyczną rtęcią oraz ze względów środowiskowych (emisja rtęci do atmosfery wskutek kremacji zwłok ludzkich)
stan braku równowagi pomiędzy działaniem reaktywnych form tlenu a biologiczną zdolnością do szybkiej detoksykacji reaktywnych produktów pośrednich lub naprawy wyrządzonych szkód; wszystkie formy życia utrzymują w komórkach środowisko redukujące, które jest zachowywane przez aktywność enzymów, podtrzymujących stan redukcji poprzez ciągły dopływ energii metabolicznej; zaburzenia w prawidłowym stanie redukcji mogą wywołać toksyczne działanie ze względu na produkcję nadtlenków i wolnych rodników, powodujących oksydacyjne uszkodzenia wszystkich składników komórki, a szczególnie dotkliwe dla komórki są uszkodzenia białek, lipidów i DNA
zdolność niektórych związków chemicznych do niszczenia DNA komórek, co skutkuje uszkodzeniami genetycznymi, a także powoduje rozwój choroby nowotworowej; przykładem związków o działaniu genotoksycznym są wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA)
cząstki srebra o rozmiarach pomiędzy 1 nm a 100 nm, najczęściej w kształcie sfery; bardzo duża powierzchnia nanocząstek srebra pozwala na koordynację ogromnej liczby ligandów
cząstki o rozmiarze między 1 a 100 nm; zazwyczaj zawieszone są w roztworze wodnym; na drodze różnych metod syntezy można otrzymać nanocząstki o różnych kształtach: sfery, gwiazdki, sześciany, rurki; ze względu na swoje właściwości, nanocząstki są ważnym materiałem do zastosowań w różnych dziedzinach nauki, m.in. w biomedycynie
(gr. angeion „naczynie” + genesis „pochodzenie”, „powstawanie”) proces tworzenia się naczyń włosowatych; zachodzi w rozwoju embrionalnym, może także występować w życiu pozapłodowym (zarówno jako proces fizjologiczny, jak i patologiczny); angiogenezę można zaobserwować podczas rozwoju zmiany nowotworowej, gojenia się rany, agregacji płytek krwi, regeneracji endometrium, regulacji metabolizmu jonów
procesy uniemożliwiające lub utrudniające angiogenezę
Bibliografia
Bielański A., Podstawy Chemii nieorganicznej, t. 1‑2, Warszawa 2010.
Kaczyński J., Czaplicki A., Chemia ogólna, Warszawa 1974.
Litwin M., Styka‑Wlazło Sz., Szymońska J., To jest chemia 1, Warszawa 2013.