Zdjęcie przedstawia działania grupy żołnierzy w terenie. Pięciu żołnierzu biegnie przez piaszczysty teren. W tle widoczna jest kolejna grupa żołnierzy. 1. Podejmując działania na rzecz bezpieczeństwa kraju, współczesne państwa utrzymują armię i podpisują umowy międzynarodowe o charakterze militarnym. Myśląc o państwach współczesnych, musimy jednak zredefiniować istotę i cele istniejących organizacji militarnych. Oczywiście utrzymanie armii, przemysłu wojennego czy zakupy nowoczesnych form uzbrojenia wpływają na poczucie bezpieczeństwa obywateli, ale tak naprawdę ich celem jest zapobieganie wojnom, a nie ich prowadzenie. Wojna w dzisiejszym świecie jest absolutnie nieprzewidywalna. Tak, jeśli chodzi o sposób prowadzenia konfliktu (np. wojna hybrydowa na Ukrainie), jak i tym bardziej, jeśli chodzi o jej rezultat. W okresie zimnowojennym istniała tzw. równowaga strachu . Dwie strony konfliktu w podzielonym przez ideologię świecie dysponowały bronią jądrową. Ludzie wiedzieli, jakie będą skutki jej użycia i dlatego żaden z przywódców supermocarstw nie chciał wziąć na siebie odpowiedzialności za zniszczenie świata., 2. Współcześnie nie ma jednoznacznego podziału na dwa bloki militarne, ład międzynarodowy jest nieustabilizowany i nie wszyscy pamiętają o zagrożeniu bronią jądrową. Jednak stała się ona bardziej niebezpieczna, ponieważ nie wiadomo, które z państw nią dysponują, nie mówiąc już o możliwości wykorzystania jej przez organizacje terrorystyczne. W takiej sytuacji współpraca międzynarodowa mająca na celu kontrolę nad wydobyciem i wykorzystaniem pierwiastków radioaktywnych jest niezwykle istotna dla globalnego bezpieczeństwa. Z drugiej strony każdy konflikt zbrojny może doprowadzić do użycia broni jądrowej. Współczesne państwa są odpowiedzialne za to, by, tak budować sojusze militarne, aby minimalizować zagrożenie. Jednym z najważniejszych działań realizujących tę funkcję jest podpisywanie traktatów obronnych., 3. Bezpieczeństwo zewnętrzne we współczesnym świecie to także zagrożenie terroryzmem. Terroryzm jako metoda walki politycznej pojawił się w XIX wieku, ale najbardziej rozwinął się w II połowie wieku XX. Obecnie najczęściej słyszymy o terroryzmie islamskim, ale przecież równie ważne były ataki terrorystyczne organizacji skrajnie lewicowych i skrajnie prawicowych oraz ruchów niepodległościowych, które funkcjonowały w Europie w II połowie XX wieku. Ten rodzaj zagrożenia wymusił na państwach wypracowanie nowych form współpracy, mniej oficjalnych. Najczęściej jest to współpraca wywiadów i służb specjalnych. Jej celem jest zapobiegania zamachom i wzajemne informowanie się o zagrożeniach. Nie tylko wojsko jest zaangażowane w zapewnienie bezpieczeństw zewnętrznego obywatelom., 4. Dziś należy się obawiać nie tylko konfliktów zbrojnych. Coraz częściej mówi się o zagrożeniach środowiskowych i zmianach klimatu. Te zagrożenia są trudne do przewidzenia, ale na co dzień widzimy ich skutki. Stąd też w ramach realizacji funkcji zewnętrznej państwo powinno uczestniczyć w rozmowach i układach międzynarodowych mających na celu ograniczenie zmian środowiskowych i ich wpływu na codzienne życie obywateli. Ten obszar łączy funkcję wewnętrzna i zewnętrzną. Trudno realizować własną politykę klimatyczną, gdy terytorium jest podtruwane przez sąsiadów. Zmiany klimatyczne to dzisiaj problem globalny, stąd w ramach realizacji zewnętrznej funkcji ochronnej państwa można oczekiwać współpracy międzynarodowej.

Schemat interaktywny. Składa się bloku Struktura ambasady, od którego odchodzą kolejne: wydział polityczny, wydział kulturalno-prasowy, wydział naukowo-techniczny, wydział ekonomiczny, wydział handlowy, wydział wojskowy, wydział konsularny, wydział administracyjny. 1. Wydział polityczny. Zajmuje się obsługą kontaktów politycznych. Informuje Ministerstwo Spraw Zagranicznych o rozwoju sytuacji wewnętrznej i polityce zagranicznej, w tym odnoszącej się do integracji europejskiej oraz do kwestii bezpieczeństwa. Jednocześnie udziela instytucjom państwa, w którym rezyduje, podobnych informacji na temat sytuacji wewnętrznej i polityki zagranicznej reprezentowanego przez siebie państwa. Do podstawowych zadań tego wydziału należy wspomaganie koordynacji i rozwoju stosunków dwustronnych, zwłaszcza przez promocję, organizację i merytoryczne przygotowanie wizyt oficjalnych przedstawicieli obu państw, a także dwustronnych konsultacji politycznych, kontaktów międzyparlamentarnych oraz współpracy miast i regionów. Wydział polityczny zajmuje się również szeroko rozumianą problematyką UE., 2. Wydział kulturalno-prasowy. Jego zadanie jest dwojakie. Przede wszystkim jego pracownicy zobowiązani są do uważnego śledzenia mediów lokalnych, w tym opiniotwórczej prasy, i przygotowywania na tej podstawie raportów zarówno dla ambasadora, jak i Ministerstwa Spraw Zagranicznych państwa delegującego. W ramach tych zadań zajmują się także tzw. białą propagandą.
Drugi obszar działań tego wydziału to promocja kultury państwa delegującego przez organizowanie i promowanie imprez kulturalnych i dwustronnej wymiany kulturalnej., 3. Wydział naukowo-techniczny. To ważny we współczesnym świecie wydział, którego celem jest budowanie współpracy naukowo-technicznej, wymiany międzyuczelnianej, tworzenie wspólnych projektów. Wydział ten może podejmować współpracę z organizacjami pozarządowymi, które finansują badania naukowe, i w ten sposób dbać o rozwój nowych technologii w państwie delegującym. Wydział ten uczestniczy także w organizacji wizyt międzypaństwowych, jeśli ich tematyka dotyczy współpracy naukowo-technicznej., 4. Wydział ekonomiczny. Zajmuje się analizą bieżącej sytuacji społeczno-gospodarczej i monitoruje politykę gospodarczą, identyfikując obszary możliwej przyszłej współpracy. Głównym zadaniem tego wydziału jest wspomaganie koordynacji i rozwoju stosunków gospodarczych, w tym głównie wspieranie instytucji rządowych. W tym celu wydział m.in. przekazuje Ministerstwu Spraw Zagranicznych i zainteresowanym resortom informacje na temat stanowiska państwa, w którym rezyduje, w sprawach będących przedmiotem zainteresowania na forum instytucji Unii Europejskiej (m.in. w zakresie gospodarki i finansów, rynku pracy, środowiska, energii, rolnictwa i rybołówstwa)., 5. Wydział handlowy. Ten wydział ambasady zajmuje się przede wszystkim analizą rynku w państwie przyjmującym. Jego celem jest sprawdzenie zainteresowania możliwymi obszarami dwustronnej wymiany handlowej. Współorganizuje wizyty gospodarcze przedstawicieli obydwu państw., 6. Wydział wojskowy. Wydział kierowany jest przez attaché obrony. Oficer ten wspiera ambasadora w sprawach polityki obronnej oraz informuje władze polskie o kwestiach związanych ze współpracą i funkcjonowaniem sił zbrojnych. Jest również do dyspozycji Ministerstwa Obrony Narodowej i wszystkich sztabów sił zbrojnych jako przedstawiciel wojskowy MON w państwie reprezentowanym. Praca tego wydziału związana jest również z działalnością wywiadowczą., 7. Wydział konsularny. Zajmuje się sprawami obywateli. Konsulaty państw mogą znajdować się w różnych miastach państwa przyjmującego. Zadaniem konsulów jest zabezpieczenie prawa obywateli państwa, które reprezentują., 8. Wydział administracyjny. Zajmuje się organizowaniem codziennego funkcjonowania ambasady i kalendarzem spotkań ambasadora. Jego zadaniem jest również dbałość o odpowiednią oprawę wizyt wysokich dostojników państwowych i zorganizowanie spotkań ustalanych wcześniej przez ambasadora.

Schemat interaktywny. Składa się z dwóch strzałek skierowanych naprzeciwko siebie. Na każdej z nich znajdują się numery elementów interaktywnych. Elementy na strzałce po lewej stronie: 1. Ułatwienia w podróżowaniu przez zniesienie wiz lub uproszczenie procedur ich przyznawania., 2. Wprowadzenie zasady wolnego przepływu osób, usług i kapitału, ułatwienia dla osób szukających pracy poza granicami własnego kraju., 3. Wprowadzenie klarownych zasad zawierania małżeństw i opieki nad dziećmi w razie rozstania., Elementy na strzałce po prawej stronie: 4. Pomoc w wypełnieniu wniosku paszportowego w razie utraty paszportu., 5. Pomoc finansowa dla osób, które padły ofiarą kradzieży., 6. Pomoc w rozwiązaniu problemu opieki nad dziećmi., 7. Pomoc w razie aresztowania., 8. Prowadzenie rejestru obywateli polskich.