Przebieg odpowiedzi immunologicznej

Odpowiedź immunologiczna organizmu składa się z dwóch etapów.

RmgysXt9OhTnt1

Grafika przedstawia makrofaga oraz limfocyt w powiększeniu mikroskopowym. Obraz jest czarno‑biały. Większą jego część zajmuje limfocyt o kulistym kształcie i nieregularnej, nitkowatej strukturze.

W pierwszym znajdujące się w organizmie antygeny zostają wykryte przez makrofagimakrofagimakrofagi, wchłonięte, a następnie pocięte na kawałki w ich wnętrzu. Fragmenty fagocytowanego antygenu są tymczasowo umieszczane na błonie komórki żernej i prezentowane limfocytom T i B.

W drugim etapie uaktywnia się działalność limfocytów grasiczo- i szpikozależnych. Limfocyty Tlimfocyty TLimfocyty T wydzielają związki białkowe zwane cytokinami (inaczej interleukinami), które pobudzają limfocyty Blimfocyty Blimfocyty B do namnażania się. Zaczynają one produkować przeciwciała zwalczające konkretny (swoisty) antygen.

Limfocyty Tlimfocyty TLimfocyty T atakują i niszczą zakażoną wirusem czy bakterią komórkę, powodując jej rozpad.

Pamięć immunologiczna

Niewielka część namnożonych limfocytów T i B, którym makrofagimakrofagimakrofagi zaprezentowały fragmenty pochłoniętego antygenu, stanowi pamięć immunologiczną organizmu.

Komórki pamięci powstają podczas pierwszego kontaktu z antygenem. Reakcja organizmu związana z produkcją przeciwciałprzeciwciałaprzeciwciał skierowaną przeciwko antygenom, z którymi ustrój zetknął się po raz pierwszy, nosi nazwę odpowiedzi pierwotnej.

W odpowiedzi pierwotnej pierwsze przeciwciała pojawiają się po 3–14 dniach po ekspozycji na antygen. Zwiększony poziom przeciwciał utrzymuje się jeszcze przez kilka tygodni, po czym ulega obniżeniu.

Przy ponownym (wtórnym) zetknięciu się z tym samym rodzajem antygenu szybko zwiększa się poziom przeciwciał w osoczu, a walka z „intruzem” staje się bardziej skuteczna. Jest to mechanizm odpowiedzi wtórnej organizmu.

Słownik