Przeczytaj
Konrad Wallenrod

Konrad Wallenrod. Powieść historyczna z dziejów litewskich i pruskich to utwór, który Adam Mickiewicz stworzył w latach 1825–1827, czyli w rosyjskim okresie swojej twórczości. Dzieło wydano w 1828 roku w Petersburgu. Mickiewicz przebywał w Rosji skazany na wygnanie z Litwy po procesie filomatów. Podczas przymusowej emigracji zaprzyjaźnił się z rosyjskimi dekabrystamidekabrystami oraz poetami rewolucjonistami, takimi jak Konrad Rylejew, Aleksander Bestużew czy Aleksander Puszkin. Ich poglądy znacząco wpłynęły na myśl polityczno‑niepodległościową twórcy.
Konrad Wallenrod Adam MickiewiczaPobyt w Rosji zaowocował obserwacjami realiów politycznych, przede wszystkim, miażdżącej wszelką inicjatywę i wolność carskiej machiny władzy [...]. Despotyzm cara i potęga jego wpływów zrobiły na Mickiewiczu ogromne wrażenie [...]. Teraz jeszcze jaskrawej zarysowała się przed oczyma poety siła niszcząca jego naród i kierująca także jego indywidualnym losem. Rozbudowany system szpiegowania wszystkich, którzy mogli szkodzić interesom Rosji, sprawiał, że wygnańcy nie mogli się czuć bezpieczni, byli zmuszani do stałej ostrożności oraz kontroli swojego zachowania i wypowiedzi.
Źródło: Danuta Wilczycka, Konrad Wallenrod Adam Mickiewicza, Lublin 2018, s. 6.

Obserwacja realiów politycznych ówczesnej Rosji, doświadczenie upadku rewolucji dekabrystów oraz świadomość potęgi caratu skłoniły Mickiewicza do rozmyślań nad sposobami walki z tak silnym przeciwnikiem. Mickiewicz wykorzystał w powieści poetyckiejpowieści poetyckiej Konrad Wallenrod kostium historyczny. Tło utworu stanowi konflikt Zakonu Krzyżackiego i Litwy w latach 1391–1393. Poeta nie przedstawia jednak szczegółowo działań wojennych – bardziej od konfliktu historycznego interesuje go moralny dylemat człowieka. Poemat opatrzył Mickiewicz mottem zaczerpniętym z utworu Książę włoskiego filozofa Nicollo Machiavellego: Macie bowiem wiedzieć, że są dwa sposoby walczenia… trzeba być lisem i lwem
. Pochodzące z XVI wieku dzieło, będące zbiorem wskazówek dla osób sprawujących władzę, proponuje postawę nazywaną od nazwiska autora makiawelizmem. Włoski filozof uważał, że cele polityczne uświęcają wszelkie środki użyte do ich realizacji – także te niemoralne. Gdy niemożliwa jest otwarta walka, należy uciec się do podstępu, oszustwa, zdrady. Wybór wskazanego fragmentu na motto Konrada Wallenroda sygnalizuje, że jednym z najważniejszych problemów utworu Mickiewicza stało się pytanie o etyczną ocenę podstępu jako środka realizacji szlachetnych idei. Dla czytelników było jasne, że:
O genezie „Konrada Wallenroda”Konrad Wallenrod jest [...] wielką metaforą poetycką, zbudowaną nad występującymi w świadomości uczestników spisku, historycznie jedynymi, niepowtarzalnymi trudnościami moralnymi podjęcia decyzji rewolucyjnej. W wielkim symbolu poematu odzwierciedliła się historyczna męka działania, rozumianego przez współczesnych rewolucjonistów jako nieetyczne połączenie „podstępu i zdrady“, co dla twórcy Konrada Wallenroda wiązało się nieuchronnie z przyjęciem postawy tragicznej.
Źródło: Maria Janion, O genezie „Konrada Wallenroda”, „Pamiętnik Literacki” 1956, nr specjalny, s. 15.
Wallenrodyzm
Tytułowy bohater powieści poetyckiej Mickiewicza stał się symbolem postawy nazwanej od jego imienia wallenrodyzmemwallenrodyzmem. Określa ona działania człowieka, który w celu realizacji szczytnych ideałów nie waha się postępować nieetycznie, wykorzystywać kłamstwo i zdradę – ukrywa swe rzeczywiste intencje, udaje lojalność, by zniszczyć niespodziewającego się podstępu wroga. Nieetyczne i niehonorowe postępowanie staje się przyczyną tragizmu bohatera, który popada w konflikt moralny, z powodu rozbieżności pomiędzy wyznawanymi zasadami a przyjętym sposobem działania.
Słownik
(ros. diekabr – grudzień) – rosyjscy rewolucjoniści, którzy występowali przeciw samowładztwu carskiemu i prawu pańszczyźnianemu; po śmierci cara Aleksandra I, wykorzystując bezkrólewie, dekabryści wzniecili w grudniu 1825 r. powstanie, które po kilku godzinach zostało stłumione; dekabryści wywarli duży wpływ na rozwój życia umysłowego w Rosji i późniejszy ruch rewolucyjny
(gr. ethos – zwyczaj) – ogół zasad uznawanych przez daną grupę społeczną, ideały, kryteria, wartości, regulujące zachowanie członków tej grupy
doktryna sformułowana przez Niccolo Machiavellego; pogląd etyczny, zgodnie z którym cele polityczne uświęcają wszelkie środki użyte do ich realizacji; makiawelizm usprawiedliwia nawet niemoralne postępowanie
odmiana poematu popularna w romantyzmie; łączy elementy epickie i liryczne; fabuła jej jest mocno udramatyzowana oraz ma luźną i fragmentaryczną budowę, jest tajemnicza, zagadkowa, jej tok zaś pełen luk i zakłóceń w chronologii (inwersja czasowa); tło wydarzeń jest często historyczne lub orientalne
postawa nawiązująca do postaci Konrada Wallenroda, który w celu realizacji szczytnych ideałów był zmuszony postępować nieetycznie