Przeczytaj
Kodowanie znaków alfabetem Morse'a
Kod Morse'a, wymyślony i opracowany przez amerykańskiego wynalazcę w roku, wykorzystuje dwa typy sygnałów: krótkie oraz długie. Krótkie sygnały oznaczane są kropką , natomiast długie kreską . Kolejne litery alfabetu łacińskiegoalfabetu łacińskiego (ale też cyfry oraz znaki specjalne) są reprezentowane przez określone sekwencje kropek i kresek.
Dzięki formie, w jakiej koduje kolejne znaki, alfabet Morse'a jest bardzo uniwersalny. Za jego pomocą można się komunikować na wiele różnych sposobów, m.in. przez telegraf, znaki świetlne, znaki dźwiękowe.
Kodem Morse'a można się także komunikować przy pomocy rąk. Obowiązuje tu następująca konwencja:
sygnał krótki – ręce w górze,
sygnał długi – ręce na boki (poziomo),
przerwa między sekwencją znaków – ręce skrzyżowane na piersiach.
Początkowo Samuel Morse planował opracowanie kodu wyłącznie do przesyłania cyfr. Do odkodowywania miała służyć książka kodów zawierająca słowa przypisane do odpowiednich numerów. Jednak wkrótce Alfred Vail rozbudował ten kod o litery i znaki specjalne, co umożliwiło jego szersze wykorzystanie.
Alfabet Morse'a zaprojektowany jest w taki sposób, że najczęściej używanym literom w języku angielskim zostały przypisane najkrótsze ciągi kresek i kropek. Przykładowo literze E, która jest najczęściej stosowaną literą w języku angielskim, został przyporządkowany znak pojedynczej kropki.
Wykorzystanie
Krótkofalarstwo
Kod Morse'a był kiedyś szeroko wykorzystywany w krótkofalarstwie. Powodem tego był fakt, że nadajnikoodbiorniki używane do komunikacji nie pozwalały na transmisję głosu. Wówczas, aby uzyskać licencję krótkofalarską, należało wykazać się na egzaminie znajomością alfabetu Morse'a. Obecnie posługują się nim najczęściej radioamatorzy.
Okręty wojenne
Okręty wojenne, w tym okręty marynarki wojennej USA, od dawna używają lamp sygnalizacyjnych do wymiany wiadomości za pomocą alfabetu Morse'a.
Radionawigacja
Obecnie kod Morse'a nazywa się międzynarodowym kodem radiowym. Używany jest w urządzeniach radionawigacyjnych, które nadają swoje sygnały w sposób ciągły i automatyczny.
Tabela kodów alfabetu Morse'a
Tabela przedstawia kody Morse'a wszystkich znaków alfabetu łacińskiego. Jej znajomość jest niezbędna do komunikacji za pomocą alfabetu Morse'a. Zwróć uwagę, że litery, które często występują w słowach, np. E, I, A – składają się z o wiele krótszych sekwencji niż te używane rzadziej, jak np. Q, Y, Z. Był to celowy zabieg przy opracowywaniu tego kodu.
Litera alfabetu | Oznaczenie w alfabecie Morse'a | Litera alfabetu | Oznaczenie w alfabecie Morse'a |
---|---|---|---|
A | N | ||
B | O | ||
C | P | ||
D | Q | ||
E | R | ||
F | S | ||
G | T | ||
H | U | ||
I | V | ||
J | W | ||
K | X | ||
L | Y | ||
M | Z |
Kodowanie innych znaków
Alfabet Morse'a umożliwia kodowanie nie tylko podstawowych 26 liter alfabetu łacińskiego. Istnieją zdefiniowane reguły dotyczące kodowania znaków specjalnych, np. przecinki, wykrzykniki czy kropki. Można kodować również cyfry, a także polskie znaki, takie jak „ą”, „ę”, „ź” itp.
Litera | Odpowiadający kod |
---|---|
ą | |
ć | |
ę | |
é | |
ch | |
ł | |
ń | |
ó | |
ś | |
ż | |
ź |
Kodowanie – przykład
Gdy wiemy już, jak kodować poszczególne znaki za pomocą sekwencji kresek i kropek, czyli zgodnie z konwencją alfabetu Morse'a, możemy przejść do praktycznego przykładu – zakodowania konkretnego słowa.
Spróbujmy zakodować słowo „DELFIN”. Popatrzmy na kodowanie poszczególnych znaków z tabeli kodowań:
D ⇒
E ⇒
L ⇒
F ⇒
I ⇒
N ⇒
Nie zapominajmy przy tym o odstępach między kolejnymi sekwencjami znaków – w przeciwnym razie zakodowane słowo byłoby niemożliwe do odczytania. Jest to wada alfabetu Morse'a. Kody niektórych liter są częścią kodów innych liter, np. każdy kod zaczynający się od kreski zawiera na początku kod litery T.
A zatem słowo DELFIN po zakodowaniu wygląda następująco:
Odkodowywanie – drzewo kodowań
,Jeśli chcemy odkodować ciąg znaków (zakodowany za pomocą alfabetu Morse'a), bardzo przydatne okazuje się drzewo kodowań. Jest to grafgraf, za pomocą którego – poruszając się w dół – odczytamy każdy znak kodu.
Budowa drzewa wynika z liczby znaków składających się na kod poszczególnych liter alfabetu. Im niższy poziom drzewa, tym więcej potrzeba znaków do zakodowania liter na tym poziomie. Stąd też na najwyższym poziomie drzewa znajdują się tylko litery E oraz T, ponieważ do ich zapisania w alfabecie Morse'a potrzeba zaledwie jednego znaku. Natomiast na najniższym poziomie znajdują się litery, które wymagają najwięcej znaków, czyli czterech. Przechodząc do właściwego poziomu, kierujemy się układem kropek i kresek, z których składa się dany znak.
Spróbujmy za pomocą drzewa krok po kroku odkodować następujący ciąg znaków: –•– ––– –
Krok 1. Pierwszą zakodowaną literą, jaką musimy odkodować, jest sekwencja: –•– Zaczynając od pola startowego, schodzimy z jednego poziomu na kolejny, wybierając za każdym razem krawędź odpowiadającą kolejności znaków naszej sekwencji, czyli kreska, kropka, kreska. W ten sposób docieramy do litery K.
Krok 2. Następna w ciągu jest sekwencja: ––– I znów, kierując się w dół od pola startowego, podążamy z poziomu na poziom, z tym że teraz za każdym razem wybieramy kierunek oznaczony kreską. Tak docieramy do litery O.
Krok 3. Ostatnia w ciągu jest sekwencja: – , czyli jedna kreska. Prowadzi nas ona od razu do litery T.
Zatem wynikiem odkodowania zadanego ciągu znaków jest wyraz: KOT.
Słownik
struktura danych składająca się ze zbioru wierzchołków i zbioru krawędzi; różne rodzaje grafów (np. grafy skierowane, nieskierowane, planarne, cykliczne, acykliczne) różnią się sposobem połączenia wierzchołków za pomocą krawędzi
najpopularniejszy na świecie system znaków; składa się z 26 liter – A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z