Mapa interaktywna przedstawia przygotowanie drzewostanu do cięć. Do mapy dołączone są polecenia, które należy wykonać w oparciu o podane dane.

Poniżej znajduje się baza wiedzy. Zapoznaj się z nią i wykonaj zadania dotyczące przygotowania drzewostanu do cięć.

I. Szlaki zrywkowe

1. Planowanie. Przy planowaniu szlaków zrywkowych należy działać zgodnie z planem urządzania lasu oraz innymi dokumentami zarządzania lasami.Analiza map i zdjęć lotniczych – przed wyznaczeniem szlaków zrywkowych warto przeanalizować mapy oraz zdjęcia lotnicze terenu, aby zidentyfikować możliwe przeszkody terenowe, takie jak wzniesienia, doliny, obszary podmokłe, cieki wodne, obszary chronione, istniejące drogi itp.Rozpoznanie terenowe – należy przeprowadzić rozpoznanie terenowe w celu weryfikacji danych z map oraz identyfikacji dodatkowych czynników, takich jak typ gleby, skład drzewostanu, czy występowanie siedlisk chronionych. Konieczne jest respektowanie ograniczeń w wyznaczonych obszarach, np. w rezerwatach przyrody czy parkach narodowych.

2. Wytyczne ekologiczne i techniczne. Szlaki powinny być wyznaczane w taki sposób, aby jak najmniej ingerować w ekosystemy i zminimalizować negatywny wpływ na glebę oraz pozostałe drzewa. Dotyczy to m.in. umiejscowienia ich w odpowiedniej odległości od cieków wodnych, mokradeł, drzew do zachowania czy też terenów o szczególnych wartościach przyrodniczych.

3. Projektowanie szlaku. Szlaki zrywkowe powinny być projektowane z uwzględnieniem optymalnych kątów nachylenia terenu, aby zapobiegać erozji gleby i umożliwić bezpieczny transport drewna. Muszą one mieć odpowiednią szerokość i długość, dostosowaną do wymagań sprzętu zrywkowego i charakterystyki przewożonego drewna.Zaleca się, aby szlaki zrywkowe były jak najprostsze i omijały przeszkody terenowe; wszelkie zakręty powinny mieć odpowiedni promień, aby umożliwić manewrowanie sprzętem.

4. Wyznaczenie i oznakowanie szlaku:
Początek i koniec szlaku zrywkowego powinien być wyraźnie oznaczony. Trasy można oznakować za pomocą taśm, farby leśnej lub specjalnych znaczników.

II.Miejsce składowania drewna

1. Dostępność i logistyka. Miejsce składowania drewna powinno być łatwo dostępne dla maszyn zrywkowych oraz dla transportu drewna na dalsze odległości. Należy uwzględnić dostęp dla ciężarówek i innych pojazdów, w tym miejsce na manewrowanie i zawracanie.

2. Wpływ na środowisko. Lokalizacja składowanego drewna nie powinna negatywnie wpływać na ekosystem, szczególnie na glebę, wody powierzchniowe i roślinność. Jednocześnie należy unikać obszarów podmokłych, bliskości cieków wodnych i siedlisk chronionych.

3. Przygotowanie terenu. Powierzchnia polany musi być wystarczająca do składowania planowanej ilości drewna. Konieczne jest zapewnienie odpowiedniego odstępu między stosami drewna dla zapewnienia cyrkulacji powietrza i ułatwienia dostępu. Jednocześnie miejsce zrzutu powinno być odpowiednio odwodnione oraz mieć stabilne i nośne podłoże, aby uniknąć zapadania się sprzętu i drewna. W razie potrzeby należy wzmocnić podłoże przy użyciu geowłóknin, żwiru lub innych materiałów stabilizujących.

4. Zabezpieczenie składowanego drewna. Składowane drewno powinno być regularnie kontrolowane pod kątem obecności szkodników i chorób. W przypadku występowania szkodliwych organizmów należy podjąć odpowiednie środki ochronne lub sanitarne. Wskazane jest utrzymanie terenu wokół składowanego drewna wolnego od łatwopalnych materiałów.

5. Plan rekultywacji. Po zakończeniu eksploatacji miejsca składowania drewna należy uwzględnić przeprowadzenie prac porządkowych oraz (w miarę potrzeby) prac rekultywacyjnych, np. nasadzenia drzew lub inne działania naprawcze, aby przywrócić teren do jego naturalnego stanu.

III. Zarządzenie Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych.

Poniżej znajduje się dokument z rozporządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych: