R1LGcKYpnz9A11
Obraz Paolo Uccello pt. „Polowanie”. Na obrazie znajduje się tłum mężczyzn, w większości ubranych w ciemno-czerwone stroje. Kilku z nich jest na koniach. Pomiędzy postaciami znajdują się psy. Wszyscy wbiegają do lasu. Rozpoczyna się polowanie.

Quattrocento w malarstwie włoskim - wokół perspektywy Paola Uccella

Źródło: online-skills.

Ważne daty

1397‑1475 – lata życia Paolo Uccello

1425 – zamieszkanie w Wenecji

1431 – powrót do Florencji

1435‑1440 – powstanie cyklu malarskiego Bitwa pod San Romano

1465 – pobyt w Urbino

mbe50c5fc8031bd76_0000000000019
1
Rbb5Z1A3ZU80v1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela.

Scenariusz lekcji dla nauczyciela.
Plik PDF o rozmiarze 86.26 KB w języku polskim
mbe50c5fc8031bd76_0000000000022

I. Rozwijanie zdolności rozumienia przemian w dziejach sztuki w kontekście ich uwarunkowań kulturowych, środowiskowych, epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce. Uczeń:

1. wykazuje się znajomością chronologii dziejów sztuki, z uwzględnieniem:

d) sztuki nowożytnej (renesans, manieryzm, barok, rokoko, klasycyzm),

II.  Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

10. określa funkcję dzieła i wskazuje jej wpływ na kształt dzieła;

12. wskazuje w dziele sztuki symbol i alegorię, potrafi wytłumaczyć ich znaczenie;

13. dokonuje opisu i analizy, w tym porównawczej, dzieł z uwzględnieniem ich cech formalnych:

c) w malarstwie i grafice: kompozycji, koloru, sposobów ukazania iluzji przestrzeni, kształtowania formy przez światło, w dziełach figuratywnych stopnia oddania rzeczywistości lub jej deformacji;

14. wskazuje środki stylistyczne i środki ekspresji, które identyfikują analizowane dzieło z odpowiednim stylem, środowiskiem artystycznym lub autorem;

15. rozpoznaje w dziele sztuki temat i wskazuje jego źródło ikonograficzne;

16. rozpoznaje podstawowe motywy ikonograficzne, świętych chrześcijańskich, bogów greckich i alegorie wybranych pojęć na podstawie atrybutów;

17. analizuje dzieła pod względem ikonograficznym, z wykorzystaniem słowników symboli;

3. umiejscawia dzieła w czasie (wskazuje stulecie powstania dzieł sztuki dawnej, a w przypadku dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej datuje je z dokładnością do połowy wieku), w nielicznych przypadkach, dotyczących sztuki nowoczesnej i współczesnej, zna daty powstania dzieł lub datuje je z dokładnością jednej dekady;

5. wymienia podstawowe gatunki w dziełach sztuk plastycznych, m.in. portret (w tym autoportret, portret psychologiczny i oficjalny), pejzaż (w tym: weduta, marina, pejzaż ze sztafażem), sceny: rodzajowa, religijna, mitologiczna, historyczna (w tym batalistyczna), martwa natura, akt;

7. rozróżnia podstawowe motywy ikonograficzne;

8. wymienia różne funkcje dzieł sztuki, takie jak: sakralna, sepulkralna, estetyczna i dekoracyjna, dydaktyczna, ekspresywna, użytkowa, reprezentacyjna, kommemoratywna, propagandowa, kompensacyjna, mieszkalna i rezydencjonalna, obronna, magiczna;

9. identyfikuje najbardziej reprezentatywne i najsłynniejsze dzieła na podstawie charakterystycznych środków warsztatowych i formalnych oraz przyporządkowuje je właściwym autorom;

III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

1. wymienia najistotniejszych twórców dla danego stylu lub kierunku w sztuce;

3. sytuuje twórczość artystów powszechnie uznawanych za najwybitniejszych w czasie, w którym tworzyli (z dokładnością do jednego wieku, a w przypadku twórców sztuki nowoczesnej i współczesnej – z dokładnością do połowy wieku) oraz we właściwym środowisku artystycznym;

4. łączy wybrane dzieła z ich autorami na podstawie charakterystycznych środków formalnych;

5. na podstawie przedłożonych do analizy przykładów dzieł formułuje ogólne cechy twórczości następujących twórców: Fidiasz, Poliklet, Praksyteles, Giotto, Jan van Eyck, Hieronim Bosch, Masaccio, Sandro Botticelli, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Andrea Mantegna, Piero della Francesca, Rafael Santi, Giorgione, Tycjan, Jacopo Tintoretto, Pieter Bruegel Starszy, Albrecht Dürer, Hans Holbein Młodszy, Donatello, Filippo Brunelleschi, Andrea Palladio, El Greco, Caravaggio, Gianlorenzo Bernini, Francesco Borromini, Diego Velázquez, Bartolomé Esteban Murillo, Georges de la Tour, Nicolas Poussin, Claude Lorrain, Peter Rubens, Anton van Dyck, Frans Hals, Rembrandt van Rijn, Jan Vermeer van Delft, Antoine Watteau, Jacques Louis David, Jean Auguste Dominique Ingres, Antonio Canova, Berthel Thorvaldsen, Francisco Goya, Eugène Delacroix, Caspar David Friedrich, William Turner, John Constable, Gustave Courbet, Jean François Millet, Eduard Manet, Claude Monet, Edgar Degas, August Renoir, Georges Seurat, Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne, Henri de Toulouse‑Lautrec, August Rodin, Gustaw Klimt, Alfons Mucha, Antonio Gaudí, Edward Munch, Henri Matisse, Pablo Picasso, Umberto Boccioni, Wasyl Kandinsky, Piet Mondrian, Kazimierz Malewicz, Marcel Duchamp, Giorgio de Chirico, Salvador Dalí, René Magritte, Marc Chagall, Amadeo Modigliani, Jackson Pollock, Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Francis Bacon, Yves Klein, Niki de Saint Phalle, Christo, Duane Hanson, Victor Vasarelly, Alberto Giacometti, Constantin Brançusi, Henry Moore, Le Corbusier, Frank Lloyd Wright, oraz artystów polskich i działających w Polsce (m.in. takich jak: Wit Stwosz, Bartłomiej Berrecci, Tylman z Gameren, Dominik Merlini, Bernardo Belotto, Marceli Bacciarelli, Piotr Aigner, Piotr Michałowski, Artur Grottger, Henryk Rodakowski, Jan Matejko, Józef Chełmoński, Maksymilian i Aleksander Gierymscy, Józef Brandt, Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski, Henryk Siemiradzki, Xawery Dunikowski, Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Jacek Malczewski, Witold Wojtkiewicz, Witkacy, Leon Chwistek i inni przedstawiciele grupy formistów, przedstawiciele grupy Rytm, kapistów i grupy „a.r.”, Tadeusz Makowski, Andrzej Wróblewski, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Alina Szapocznikow, Władysław Hasior, Roman Opałka, Magdalena Abakanowicz);

IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką oraz techniką wykonania. Uczeń:

2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;

6. właściwie stosuje terminy dotyczące opisu treści i formy dzieł sztuk plastycznych;

V. Zapoznanie ze zbiorami najważniejszych muzeów i kolekcji dzieł sztuki na świecie i w Polsce, a także z funkcją mecenatu artystycznego oraz jego wpływem na kształt dzieła sztuki. Uczeń:

2. zna najistotniejszych fundatorów, mecenasów i marszandów, na których zlecenie powstawały wybitne dzieła sztuki;

3. łączy dzieło z muzeum lub miejscem (kościoły, pałace, galerie), w którym się ono znajduje;

4. łączy dzieło z fundatorem, mecenasem lub marszandem, dla którego powstało.

mbe50c5fc8031bd76_0000000000032
Nauczysz się

charakteryzować cechy twórczości Uccella;

wyjaśniać, na czym polega wykorzystanie perspektywy w dziełach artysty;

opisywać treści dzieł artysty;

dokonywać analizy formalnej obrazów;

wiązać dzieła z miejscami, w których się znajdują.

RBYUifBxxDoXP1
Źródło: online-skills, licencja: CC0.
mbe50c5fc8031bd76_0000000000041

Środowisko florenckie i freski w katedrze Santa Maria del Fiore

Uccello już w wieku dziesięciu lat został jednym z pomocników Ghibertiego, rzeźbiarza quattrocenta. W 1415 roku został przyjęty do Stowarzyszenia Lekarzy i Aptekarzy, do którego przynależeli również malarze. Karierę malarską rozpoczął w latach 20. XV wieku: związany był z artystycznym środowiskiem florenckim, od 1424 roku dołączył do cechu Malarzy Świętego Łukasza. Dla kościoła Santa Maria Novella wykonał w latach 1424‑1425 freskiFreskfreski przedstawiające Epizody z Księgi Rodzaju. W górnej scenie zamieścił podwójną scenę Stworzenia zwierzątStworzenia Adama. Mimo dwóch różnych tematów, zachowują one spójność. Uccello zastosował we fresku dwie rozbieżne perspektywyPerspektywaperspektywy. Dolną część wypełniają sceny Stworzenia EwyGrzechu pierworodnego.

R1ad98UIeSLTT1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Paolo Uccello pt. „Epizody z Księgi Rodzaju”. Obraz składa się z dwóch części. Na pierwszej (górnej) widzimy dwóch starszych mężczyzn w długich sukniach. Jeden z nich stworzył zwierzę, natomiast drugi z nich stworzył mężczyznę - Adama. W tle za postaciami znajdują się drzewa. Druga część obrazu (dolna) przedstawia Ojca Świętego, który stworzył kobietę - Ewę. Natomiast z drugiej strony widzimy Adama i Ewę przy drzewie, kuszonych przez węża. Postacie są nagie. W tle znajdują się liczne drzewa. Dodatkowo na ilustracji umieszczone następujące informacje: 1. Stworzenie zwierzat. Punkt zbieżny znajduje się po lewej stronie. 2. Stworzenie Adama. Punkt zbieżny znajduje się po prawej stronie. Anatomiczne ujecie nagości pierwszego mężczyzny i ciężkie draperie są związane z ideami wczesnego renesansu. 3. Stworzenie Ewy. Scena osadzona jest w idyllicznym raju na ziemi, miejscu pełnym kwiatów i drzew owocowych. 4. Grzech pierowrodny. Adam i Ewa stoją po bokach drzewa życia, podczas gdy wąż z twarzą kobiety patrzy na Ewę, kusząc swoim spojrzeniem.
Paolo Uccello, „Epizody z Księgi Rodzaju”, ok. 1424-1425, Santa Maria Novella, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna

W 1436 roku Uccello otrzymał zlecenie na fresk Johna Hawkwooda w katedrze Santa Maria del Fiore. Wykorzystał rysunki siatki Brunelleschiego. Malowidło występuje również pod tytułem Giovanni Acuto i jest pierwszym przedstawieniem renesansowego pomnika konnego w malarstwie.

RsO0JBf8A4col1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Paolo Uccello pt. „Pomnik konny sir Johna Howkwooda”. Na obrazie znajduje się mężczyzna na koniu. Ubrany jest w zbroję oraz kapelusz. W jednej dłoni trzyma długi kij, drugą chwyta za uprząż konia. Pomnik mężczyzny umieszczony jest na kolumnie z obcojęzycznymi opisami. Cały pomnik jest w kolorach szarości. Obraz znajduje się w zdobionej szaro-brązowej ramie. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje. 1. Fresk jest świadectwem mistrzostwa w zakresie perspektywy opartym na jednym punkcie zbiegu linii. 2. Malarz połączył dwa punkty widzenia - innego dla cokołu, innego dla jeźdźca. 3. Piedestał wydaje się wznosić do góry, a koń i jeździec rysują się prawie prostopadle w stosunku do płaszczyzny ściany. 4. Ta podwójna perspektywa wpłynęła na realizm przedstawienia i geometryzację formy zarazem.
Paolo Uccello, „Pomnik konny sir Johna Howkwooda”, 1436, Santa Maria del Fiore, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna
mbe50c5fc8031bd76_0000000000055

Bitwa ukazana w perspektywie

Brakuje informacji na temat pobytu Uccella w Wenecji, ale wiadomo, że wykonał projekty mozaik do Bazyliki św. Marka. W styczniu 1431 roku wrócił do Florencji, a cztery lata później rozpoczął pracę nad trzema obrazami poświęconymi Bitwie pod San Romano. Bitwa pod San Romano miała miejsce w 1432 roku pomiędzy Florencją a Sieną. Kilka lat po bitwie Cosima Medici zamówił u Uccella obraz upamiętniający zwycięstwo wojsk florenckich. Malarz wykonał trzy dzieła reprezentujące trzy punkty widzenia – trzy różne oblicza bitwy.

Obraz przedstawiający początek bitwy pod San Romano, podzielony został na dwa plany i prezentuje mistrzowskie operowanie perspektywą linearnąPerspektywa linearnaperspektywą linearną i iluzją głębi. Malarz przekonująco ukazał ruch osób i zwierząt.

R1eKhFpTNpZEF1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Paolo Uccello pt. „Bitwa pod San Romano (I)”. Na obrazie znajduje się tłum walczących ludzi podczas bitwy. Bohaterowie na pierwszym planie znajdują się na koniach. W dłoniach trzymają miecze. Ubrani są w zbroje oraz na głowach mają hełmy. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1: W centrum obrazu znajduje się Niccolo da Tolentino, wokół którego zorganizowane są wszystkie wydarzenia. Kapitan dowodzi wojskami, w ręku trzyma buławę. 2: Koń kapitana jest biały i staje dęba. 3: Z lewej strony obrazu trębacze wzywają do ataku, stłoczeni żołnierze ruszają do ataku z podniesionymi kopiami i sztandarami. 4: Po prawej stronie rycerze toczą walkę. 5: W tle dwaj jeźdźcy uciekają.
Paolo Uccello, „Bitwa pod San Romano (I)”, 1438-1440, National Gallery, Londyn, Anglia, wikimedia.org, domena publiczna

Środkowa część cyklu przedstawia decydujący moment bitwy, w którym Niccolo da Tolentino podczas walki zrzuca z konia sieneńskiego kondotiera Bernardina della Giarda. Dzieło, jako jedyne z trzech, jest sygnowane.

R1beqHtX7dQKc1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Paolo Uccello pt. „Bitwa pod San Romano (II)”. Na obrazie znajduje się tłum walczących ludzi podczas bitwy. Bohaterowie na pierwszym planie znajdują się na koniach. W dłoniach trzymają miecze. Ubrani są w zbroje oraz na głowach mają hełmy. Na obrazie panuje chaos. Walczący wraz ze zwierzętami leżą polegli na ziemi. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje. 1: Obraz składa się z dwóch części – pierwszy plan zajmuje scena walki, na drugim planie walczą wyłącznie pojedyncze postacie. 2: Drugi plan oddany jest niezwykłą dokładnością – malarz precyzyjnie oddał elementy natury. 3: Detale pierwszego planu pokazują prawdę historyczną, którą można odczytać ze zbroi, herbów, uprzęży i tarcz. 4: Zafascynowanie malarza perspektywą widoczne jest w sposobie przedstawienia rycerzy, koni, włóczni. Artysta wykorzystuje w tym celu naukową wiedzę i matematyczne wyliczenia.
Paolo Uccello, „Bitwa pod San Romano (II)”, 1435-1440, Uffizi, Florencja, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna

Trzeci obraz z cyklu przedstawia zakończenie bitwy florentczyków ze sieneńczykami. Michele Attendolo da Cotignola prowadzi swoje oddziały w celu zawarcia kontraktu. Jest to najbardziej statyczne ujęcie ze wszystkich dzieł.

Rra7QsDZggIg71
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Paolo Uccello pt. „Bitwa pod San Romano (III)”. Na obrazie znajduje się tłum ludzi podczas bitwy. Bohaterowie znajdują się na koniach. W dłoniach trzymają miecze oraz flagi. Ubrani są w zbroje oraz na głowach mają hełmy. Konie także mają założone zbroje. Postacie na koniach ustawione są w jednym rzędzie - przodem do odbiorcy obrazu. Dodatkowo nna ilustracji umieszczono następujące informacje: 1: Kondotier Micheletto Attendolo da Cotignola przypomina Niccolo da Tolentino z pierwszego obrazu. 2: Akcja toczy się wyłącznie na pierwszym planie. 3: Postacie ukazane są w bliższym kadrze. 4: Kompozycja cechuje się równowagą.
Paolo Uccello, „Bitwa pod San Romano (III)”, 1435-1440, Luwr, Paryż, Francja, wikimedia.org, domena publiczna
mbe50c5fc8031bd76_0000000000064

Perspektywiczne oddanie głębi

Uccello nie zrezygnował z eksperymentów z perspektywą nawet w obrazach i narracyjnym charakterze. W obrazie Święty Jerzy, księżniczka i smok artysta zastosował skróty perspektywiczne podkreślające głębię.

RX6Rj1O2zBZ8P1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Paolo Uccello pt. „Święty Jerzy, księżniczka i smok”. Na obrazie znajduje się rycerz w zbroi na białym koniu. Nad jego głową znajdują się kłęby ciemnego powietrza. W ręku trzyma broń, którą rani wielkiego, zielonego smoka wychodzącego z groty. Z boku znajduje się postać kobiety w długiej, różowo-zielonej sukni. Kobieta ręce ma związane liną, której koniec jest także przywiązany do smoka. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1: W obrazie ukazane są dwa epizody legendy: walka oraz moment, w którym zraniony smok został przywiązany do księżniczki. 2: Trawniki i pola tworzą zgeometryzowane płaszczyzny. 3: Smok i koń stoją naprzeciwko siebie ujęci perspektywicznie. 4: Grota smoka ma charakter baśniowy. 5: Nad głową rycerza pojawiły się ciemne kłęby powietrza.
Paolo Uccello, „Święty Jerzy, księżniczka i smok”, ok. 1470, National Gallery, Londyn, Anglia, wikimedia.org, domena publiczna

Podsumowaniem dokonań Uccella w zakresie zastosowania perspektywy jest Polowanie. W dziele powtarzają się motywy, które pojawiły się we wcześniejszych dziełach. Malarz na tle fantastycznego pejzażu zamieścił dynamiczną scenę, ujętą w panoramiczny kształt. W obrazie po raz kolejny pojawia się więcej niż jeden punkt zbiegu.

R1BFrHMjnN5BL1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz Paolo Uccello pt. „Polowanie”. Na obrazie znajduje się tłum mężczyzn, w większości ubranych w ciemnoczerwone stroje. Kilku z nich jest na koniach. Pomiędzy postaciami znajdują się psy. Wszyscy wbiegają do lasu. Rozpoczyna się polowanie. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1: W obrazie Uccello użył kilka perspektyw, wprowadzając jednoczesne więcej niż jeden punkt zbiegu. 2: Obraz możemy podzielić na trzy grupy, wszystkie punkty zbiegają w miejscu leżących konarów. 3: Malarz używa bogatej palety – zielenie o różnym natężeniu doprowadza do absolutnej ciemności.
Paolo Uccello, „Polowanie”, 1470, Ashmolean Museum, Oxford, Anglia, wikimedia.org, domena publiczna
mbe50c5fc8031bd76_0000000000169

Zadania

RIUcK8Dy6s8mN1
Ćwiczenie 1
Podaj nazwisko autora obrazów: 1 - Święty Jerzy, księżniczka i smok 2 - Polowanie.
RaeJ9bQW7PYSF1
Ćwiczenie 2
Podaj nazwisko autora tryptyku "Bitwa pod San Romano".
Źródło: online-skills, licencja: CC0.
R15Fa7xVuxkAY1
Ćwiczenie 3
Z których dwóch miast włoskich pochodziły wojska, których starcie przedstawia obraz Bitwa pod San Romano?
R5IeQonkmRqof
Ćwiczenie 4
Na podstawie opisu Wymień co najmniej trzy motywy ikonograficzne ukazane w dziele Paolo Uccello pt. „Epizody z Księgi Rodzaju”. Obraz składa się z dwóch części. Na pierwszej (górnej) widzimy dwóch starszych mężczyzn w długich sukniach. Jeden z nich stworzył zwierzę, natomiast drugi z nich stworzył mężczyznę - Adama. W tle za postaciami znajdują się drzewa. Druga część obrazu (dolna) przedstawia Ojca Świętego, który stworzył kobietę - Ewę. Natomiast z drugiej strony widzimy Adama i Ewę przy drzewie, kuszonych przez węża. Postacie są nagie. W tle znajdują się liczne drzewa.
R1QPWTnZuiq1y1
Ćwiczenie 5
Uzupełnij tekst: Uccello już w wieku dziesięciu lat został jednym z pomocników TU UZUPEŁNIJ Możliwe odpowiedzi: 1. Aptekarzy 2. Łukasza 3. Lekarzy 4. Ghibertiego, rzeźbiarza quattrocenta. W 1415 roku został przyjęty do Stowarzyszenia TU UZUPEŁNIJ Możliwe odpowiedzi: 1. Aptekarzy 2. Łukasza 3. Lekarzy 4. Ghibertiego i TU UZUPEŁNIJ Możliwe odpowiedzi: 1. Aptekarzy 2. Łukasza 3. Lekarzy 4. Ghibertiego, do którego przynależeli również malarze. Od 1424 roku dołączył do cechu Malarzy Świętego TU UZUPEŁNIJ Możliwe odpowiedzi: 1. Aptekarzy 2. Łukasza 3. Lekarzy 4. Ghibertiego.
Źródło: online-skills.
RVTBoksz2U10e
Ćwiczenie 6
Zapoznaj się opisem dwóch dzieł i wskaż nazwę świątyń, do których te dzieła zostały wykonane: Pierwsza ilustracja przedstawia obraz Paolo Uccello pt. „Pomnik konny sir Johna Howkwooda”. Na obrazie znajduje się mężczyzna na koniu. Ubrany jest w zbroję oraz kapelusz. W jednej dłoni trzyma długi kij, drugą chwyta za uprząż konia. Pomnik mężczyzny umieszczony jest na kolumnie z obcojęzycznymi opisami. Cały pomnik jest w kolorach szarości. Obraz znajduje się w zdobionej szaro-brązowej ramie. Możliwe odpowiedzi: 1. Santa Maria del Fiore 2. Santa Maria Novella Druga ilustracja przedstawia obraz Paolo Uccello pt. „Epizody z Księgi Rodzaju”. Obraz składa się z dwóch części. Na pierwszej (górnej) widzimy dwóch starszych mężczyzn w długich sukniach. Jeden z nich stworzył zwierzę, natomiast drugi z nich stworzył mężczyznę - Adama. W tle za postaciami znajdują się drzewa. Druga część obrazu (dolna) przedstawia Ojca Świętego, który stworzył kobietę - Ewę. Natomiast z drugiej strony widzimy Adama i Ewę przy drzewie, kuszonych przez węża. Postacie są nagie. W tle znajdują się liczne drzewa. Możliwe odpowiedzi: 1. Santa Maria del Fiore 2. Santa Maria Novella
R1R626HHCZ4fZ1
Ćwiczenie 7
Wskaż zleceniodawcę cyklu obrazów przedstawiających Bitwę pod San Romano.
Źródło: online skills.
Polecenie 1
Porównaj sposób wykorzystania perspektywy i jej funkcję w malarstwie quattrocenta. Podaj przykłady dzieł Uccella oraz innych malarzy tego okresu.
Porównaj sposób wykorzystania perspektywy i jej funkcję w malarstwie quattrocenta. Podaj przykłady dzieł Uccella oraz innych malarzy tego okresu.
mbe50c5fc8031bd76_0000000000184

Słownik pojęć

Fresk
Fresk

alfresco, buon fresco: 1) technika malarstwa ściennego, polegająca na malowaniu na mokrym tynku, pokrytym kilku warstwami zaprawy (intonaco, arriciato), farbami z pigmentów odpornych na alkaliczne działanie wapna, rozprowadzonymi wodą deszczową; 2) malowidło wykonane tą techniką.

Perspektywa
Perspektywa

umiejętność ukazywania trójwymiarowych przedmiotów na płaszczyźnie, zgodnie z prawami widzenia.

Perspektywa linearna
Perspektywa linearna

oparta na zasadzie pozornego zmniejszania się przedmiotów w miarę ich oddalania się od oka oraz pozornej zbieżności ku horyzontowi wszelkich linii biegnących w głąb oka (zw. także perspektywą geometryczną, zbieżną lub centralną), tzn. obserwacja powstałego na płaszczyźnie obrazu wywołuje iluzję postrzegania takich samych stosunków przestrzennych jak podczas obserwacji rzeczywistej przestrzeni.

Słownik opracowano na podstawie:

Słownik terminologiczny sztuk pięknych, opr. zbiorowe pod red. Krystyny Kubalskiej‑Sulkiewicz, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003

https://archirama.muratorplus.pl/encyklopedia-architektury

https://encyklopedia.pwn.pl

mbe50c5fc8031bd76_0000000000201

Galeria dzieł sztuki

mbe50c5fc8031bd76_0000000000207

Bibliografia

Muzea świata, National Gallery, Świat Książki, Warszawa 2005;

Muzea świata, Uffizi, Świat Książki, Warszawa 2005;

Muzea świata, Luwr, Świat Książki, Warszawa 2005;

P. de Rynck, Jak czytać malarstwo, Universitas, Kraków, 2005

W. Tomkiewicz, Piękno wielorakie - sztuka baroku, Wiedza Powszechna, Warszawa 1971