Ilustracja przedstawia zdjęcie rzeźby ujętej od tyłu, na której widać rozłożone skrzydła i fragment głowy. Tytuł lekcji: Requiem – ostatnia droga w muzyce
Ważne daty
1545–1563 – sobór trydencki
1791 – Requiem d‑moll Wolfganga Amadeusa Mozarta
1837 – Grande messe des morts Hectora Berlioza
1849 – Requiem Antona Brucknera
1868 – Requiem Ferenca Liszta
1868 – Ein deutsches Requiem Johannesa Brahmsa
1874 – Requiem Giuseppe Verdiego
1888 – Messe de Requiem Gabriela Fauré
1959 – Requiem Romana Maciejewskiego
1961 – War Requiem Benjamina Brittena
1980–1984 – Polskie Requiem Krzysztofa Pendereckiego
1
Scenariusz lekcji dla nauczyciela.
RaEiSS6mBwFxe1
II. Analiza i interpretacja dzieł muzycznych. Uczeń:
1. zna podstawowe terminy i pojęcia właściwe dla opisu i zrozumienia wybranych dzieł muzycznych;
3. zna konteksty kulturowe i naukowe powstawania muzyki.
III. Tworzenie wypowiedzi związanych z historią i kulturą muzyczną. Uczeń:
1. wypowiada się w formie ustnej (np. dyskusja, prezentacja, debata) i/lub pisemnej (np. esej, referat) o dziełach muzycznych w oparciu o podstawową terminologię;
3. interpretuje i odczytuje w kontekście dokonań epoki wybrane dzieła muzyczne;
4. formułuje logiczną wypowiedź na temat dzieł, form, gatunków, stylów, technik i twórców muzycznych, uwzględniając zależności między nimi w kontekście: genezy, przeobrażeń, porównań.
Nauczysz się
przedstawiać genezę mszy za zmarłych;
omawiać konstrukcję mszy za zmarłych w tradycji ogólnoeuropejskiej i w tradycji rzymskiej, ze szczególnym uwzględnieniem analizy tekstu sekwencji Dies irae;
omawiać najwybitniejsze kompozycje, z uwzględnieniem epoki, w której powstały.
Reqiuem – wprowadzenie
Muzyka od prehistorycznych czasów towarzyszyła ludziom w ich ostatniej drodze, była ważną częścią ostatniej ceremonii w życiu człowieka, pomagającą także przetrwać trudny czas najbliższym żegnanej osoby.
Requiem to msza za zmarłych (Missa pro defunctis), śpiewana w Dzień Zaduszny oraz podczas uroczystości żałobnych. Jej nazwa pochodzi od pierwszych słów introitu Requiem aeternam (Wieczny odpoczynek).
R1E6dR5P2uo7C1
RuRGrK9fyKPGh1
Utwór: Chorał gregoriański „Missa pro defunctis”, wykonanie: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się religijnym charakterem.
Przewiń
Głośność
W średniowieczu powstał bogaty repertuar śpiewów wchodzących w skład żałobnej mszy chorałowej, w późniejszych epokach stanowiły one nierzadko podstawę kompozycji wielogłosowych, zwłaszcza w epoce renesansu.
Do czasu soboru trydenckiego (1545–1563) wielogłosowa msza żałobna nie miała jednolitej struktury. Wskazać można dwie tradycje w konstruowaniu cyklu mszalnego: ogólnoeuropejską i rzymską. Po soborze trydenckim tylko struktura rzymska mszy za zmarłych znalazła miejsce w liturgii i była obowiązująca przez ok. 400 lat aż do soboru watykańskiego II (II poł. XX w.).
Układ części w mszy za zmarłych w tradycji ogólnoeuropejskiej i tradycji rzymskiej
Szczególnie wymowny opis sądu ostatecznego zawarty został w sekwencji Dies irae, której autorstwo przypisywane jest Tomaszowi z Celano. Kompozytorzy za pomocą środków muzycznych starali się bardzo sugestywnie oddać dramatyzm tego tekstu.
Dies irae, dies illa, Solvet saeclum in favilla: Teste David cum Sibylla. Quantus tremor est futurus, Quando iudex est venturus, Cuncta stricte discussurus! Tuba, mirum spargens sonum Per sepulcra regionum, Coget omnes ante thronum. Mors stupebit et natura, Cum resurget creatura, Iudicandi responsura. Liber scriptus proferetur, In quo totum continetur, Unde mundus iudicetur. Iudex ergo cum sedebit, Quidquid latet, apparebit: Nil inultum remanebit. Quid sum miser tunc dicturus? Quem patronum rogaturus, Cum vix iustus sit securus?
Rex tremendae maiestatis, Qui salvandos salvas gratis, Salva me, fons pietatis. Recordare, Iesu pie, Quod sum causa tuae viae: Ne me perdas illa die. Quaerens me, sedisti lassus: Redemisti Crucem passus: Tantus labor non sit cassus. Iuste iudex ultionis, Donum fac remissionis Ante diem rationis. Ingemisco, tamquam reus: Culpa rubet vultus meus: Supplicanti parce, Deus. Qui Mariam absolvisti, Et latronem exaudisti, Mihi quoque spem dedisti. Preces meae non sunt dignae: Sed tu bonus fac benigne, Ne perenni cremer igne. Inter oves locum praesta, Et ab haedis me sequestra, Statuens in parte dextra.
Confutatis maledictis, Flammis acribus addictis: Voca me cum benedictis. Oro supplex et acclinis, Cor contritum quasi cinis: Gere curam mei finis.
Lacrimosa dies illa, Qua resurget ex favilla Iudicandus homo reus: Huic ergo parce, Deus. Pie Iesu Domine, Dona eis requiem. Amen.
W gniewu dzień, w tę pomsty chwilę, Świat w popielnym legnie pyle: Zważ Dawida i Sybillę. Jakiż będzie płacz i łkanie, Gdy dzieł naszych sędzia stanie, Odpowiedzieć każąc za nie. Trąba groźnym zabrzmi tonem Nad grobami śpiących zgonem, Wszystkich stawi nas przed tronem. Śmierć z naturą się zadziwi, Gdy umarli wstaną żywi, Win brzemieniem nieszczęśliwi. Księgi się otworzą karty, Gdzie spis grzechów jest zawarty, Za co świat karania warty. Kiedy sędzia więc zasiędzie, Wszystko tajne jawnym będzie, Gniewu dłoń dosięże wszędzie. Cóż mam, nędzarz, ku obronie, Czyją pieczą się zasłonię, Gdy i święty zadrży w łonie?
Panie w grozie swej bezmierny, Zbawisz z łaski lud Twój wierny, Zbaw mnie, zdroju miłosierny. Racz pamiętać, Jezu drogi, Żeś wziął dla mnie żywot srogi, Nie gub mnie w dzień straszny trwogi. Długoś szukał mnie znużony, Zbawił krzyżem umęczony, Niech ten trud nie będzie płony. Sędzio pomsty sprawiedliwy, Bądź mym grzechom litościwy, Zanim przyjdzie sąd straszliwy. Jęcząc, pomnąc win bezdroże, Wstydem me oblicze gorze, Szczędź mnie, błagam, Panie Boże. Ty coś Marii grzech wybaczył I wysłuchać łotra raczył, Nie pozwolisz, bym zrozpaczył. Choć niegodne me błaganie, Nie daj mi, dobroci Panie, W ognia wieczne wpaść otchłanie. Daj mi mieszkać w owiec gronie, Z dala kozłów, przy Twym tronie Postaw mnie po prawej stronie.
Gdy uśmierzysz potępionych, Srogim żarom przeznaczonych, Weź mnie do błogosławionych. Błagam kornie bijąc czołem, Z sercem, co się zda popiołem, Wspomóż mnie nad śmierci dołem.
O dniu jęku, o dniu szlochu, Kiedy z popielnego prochu Człowiek winny na sąd stanie. Oszczędź go, o dobry Boże, Jezu nasz, i w zgonu porze Daj mu wieczne spoczywanie. Amen
Tekst sekwencji Dies irae wraz z tłumaczeniem Leopolda Staffa
Requiem w epoce renesansu
Autorem pierwszej zachowanej do naszych czasów wielogłosowej mszy żałobnej był Johannes Ockeghem – wybitny przedstawiciel pierwszej generacji kompozytorów franko‑flamandzkich. Wcześniejsza polifoniczna msza za zmarłych autorstwa Guillaume’a Dufaya zaginęła. Ockeghem skomponował swoją mszę po 1470 r., a jej podstawą są melodie zaczerpnięte z chorałowej Missa pro defunctis. Zarówno kompozycja Dufaya jak i Ockeghema należą do tradycji ogólnoeuropejskiej. Zachowany cykl wielogłosowej mszy za zmarłych Ockeghema składa się z pięciu części (do Offertorium).
R1XTYYUBATzmm1
Utwór: Johannes Ockeghem, „Requiem” – Introit, wykonanie: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Kompozycja posiada wolne tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
Przewiń
Głośność
Tradycję ogólnoeuropejską w XVI w. kontynuowali zwłaszcza kompozytorzy francuscy i flamandzcy. Trwałe miejsce w literaturze muzycznej znalazła Missa pro defunctis jednego z twórców polifonii przeimitowanejPrzeimitowanieprzeimitowanej – Clemensa non Papa.
RryjcJTgXSE4e1
Utwór: Clemens non Papa, „Missa pro defunctis” - Communio. Kompozycja posiada wolne tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
Przewiń
Głośność
Rozwijająca się równolegle, choć nieco z opóźnieniem, tradycja rzymska jest reprezentowana przez twórczość kompozytorów włoskich oraz hiszpańskich XVI w. (zwłaszcza II połowy).
Wśród XVI‑wiecznych mszy za zmarłych na szczególną uwagę zasługuje Missa pro defunctis hiszpańskiego kompozytora epoki renesansu – Cristobala de Moralesa (ok. 1500–1553). W swojej twórczości łączył on elementy stylu franko‑flamandzkiecko, poznane dzięki twórczości Nicolasa Gomberta, ze stylem szkoły rzymskiej, który poznał w trakcie pobytu w Wiecznym Mieście. W prezentowanym introicie z tej mszy słychać w najwyższym głosie melodię zaczerpniętą z chorału gregoriańskiego. Także w dorobku innych kompozytorów hiszpańskich późnego renesansu odnaleźć można msze za zmarłych, m. in. u Tomasa Luisa de Victorii.
R13JZx89XM4sJ1
Utwór: Cristobal de Morales, „Missa pro defunctis” – Introit. Kompozycja posiada wolne tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
Przewiń
Głośność
RgnsoCQpZazDx1
Reqiuem w epoce baroku
Przemiany jakie zaszły w muzyce na przełomie XVI i XVII w. doprowadziły do równoległego funkcjonowania dwóch stylów: stile antico opartego na wzorcach renesansowej polifonii wokalnej oraz stile modernoStile modernostile moderno, w ramach którego sięgano po zdobycze epoki baroku – zwłaszcza technikę koncertującą. Skutkiem zachodzących przemian było wykształcenie się mszy kantatowej. Jej przykładem jest Requiem f‑moll skomponowane pod koniec XVII w. przez austriackiego kompozytora i skrzypka czeskiego pochodzenia – Heinricha Ignaza Franza von Bibera (1644–1704), który swe zawodowe życie związał z Salzburgiem. Kompozycję utrzymaną w mrocznej tonacji f‑moll wyróżnia ekspresyjna warstwa muzyczna, zwłaszcza w opartej na pełnym dramatyzmu tekście sekwencji Dies irae. Msze żałobne tego typu odnaleźć można także w twórczości m. in. M. A. Charpentiera.
RxfGy4LQWYJP5
Utwór: Heinrich Ignaz Franz von Biber "Requiem f-moll" - Dies irae, wykonanie: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się żywiołowym charakterem.
Przewiń
Głośność
Tradycję żałobnej mszy protestanckiej w XVII w. reprezentuje Musikalische Exequiem H. Schütza. Kompozycja została oparta na starannie wyselekcjonowanych tekstach biblijnych w języku niemieckim.
Requiem w klasycyzmie i romantyzmie
W wieku XVIII nadal komponowano msze za zmarłych, zwłaszcza z przeznaczeniem na uroczystości pogrzebowe lub jako wyraz pamięci o wybitnych osobistościach. W tę tradycję wpisuje się najsłynniejsze Requiem d‑moll w historii sztuki dźwięku, którego autorem jest W. A. Mozart. Kompozycja powstała w ostatnim okresie życia kompozytora, a pracę nad nią przerwała przedwczesna śmierć w 1791 r. Mozart nie ukończył Requiem, dokonało tego czterech kompozytorów z jego bliskiego otoczenia, z których największy wykład wniósł Franz Xaver Süssmayr. Ostatnim fragmentem, nad którym pracował Mozart, było opracowanie ostatniego fragmentu sekwencji Dies irae – Lacrimosa. Szczegółową historię powstania dzieła opisuje Piotr Orawski.
Mozart nawiązuje do wcześniejszych kompozycji tego typu powstałych w ośrodku południowoniemieckim i austriackim, m. in. do Requiem c‑moll Michaela Haydna. Requiem Mozarta jest typem mszy kantatowej, w której szczególne miejsce zajmuje muzyczne opracowanie tekstu sekwencji Dies irae. Na uwagę zasługuje szczególne nasycenie retoryką muzyczną, przy pomocy której potęgowany jest wyraz pełnego dramatyzmu tekstu, zwłaszcza w sekwencji kreślącej wizję Sądu Ostatecznego.
ROuwh2k9pWnGT1
W XIX w. obok requiem komponowanych na potrzeby liturgii powstawały także utwory przeznaczone do wykonania w kościele lub sali koncertowej. Do pierwszej grupy można zaliczyć msze za zmarłych m. in. L. Cherubiniego, F. Liszta, A. Brucknera. Drugą grupę reprezentują m. in. Grande messe des morts H. Berlioza, Requiem G. Verdiego, Messe de Requiem G. Fauré oraz przeznaczone wyłącznie do wykonania koncertowego Ein deutsches Requiem J. Brahmsa oraz Requiem A. Dvořáka. Kompozycja Brahmsa powstała do wybranych tekstów biblijnych w niemieckim przekładzie Marcina Lutra. Brahms wpisuje się tym samym w tradycję zapoczątkowaną ponad 200 lat wcześniej przez innego niemieckiego kompozytora - H. Schütza.
Najwybitniejsi twórcy mszy za zmarłych w epoce romantyzmu
RBt6DJVW2erMW
R5DclUJzxPXCE
R14iAjJp9hT35
RgVWSdd9cGbSi
RnAyav5hqwR5n
RsyNUt8hj7Wnn1
Requiem w muzyce XX wieku
W XX w. msze za zmarłych o przeznaczeniu liturgicznym stanowią nurt poboczny. Requiem stanowią zwykle okazję do wyrażenia uniwersalnego przesłania, zwłaszcza po bolesnych doświadczeniach dwóch wojen światowych. Do tego nurtu zaliczyć można Requiem Romana Maciejewskiego, skomponowane w 1959 r., oraz War Requiem B. Brittena, powstałe w 1961 r. do tekstów poetyckich W. Owena. Zdarza się, że sięgając po ten gatunek kompozytorzy składają hołd, jak ma to miejsce w przypadku powstającego etapami Polskiego Requiem Krzysztofa Pendereckiego, w którym nawiązał on, poprzez dedykacje, do współczesnej historii Narodu Polskiego. Oprócz tekstów mszalnych sięgnął Penderecki po fragmenty Psalmów Dawida, zaś tematem passacaglii uczynił suplikację Święty Boże. Regina Chłopicka tak charakteryzuje to dzieło: [...] Penderecki odnosząc się do tak wielu nie identyfikuje się z nikim. Znajduje swoją własną drogę i miejsce w historii gatunku, tworząc specyficzną syntezę tradycji i współczesności. Kompozytor nawiązuje do wielu tradycyjnych elementów, przekształca je, buduje nową ich hierarchię i podporządkowuje własnej, oryginalnej koncepcji wielkiej formy dramatycznej o monumentalnym, teatralnym charakterze. Polskie Requiem można by nazwać oratorium dramatycznym lub muzycznym teatrem oratoryjnym, którego tematem głównym jest postawa człowieka wobec śmierci. W centrum tego teatru stoi jednak nie Bóg, lecz człowiek rozdarty między nadzieją i zwątpieniem, wiarą i rozpaczą, człowiek, który poszukuje wartości uniwersalnych i stawia pytania o sens istnienia.
RrknkXRlIYFXP
Utwór: Krzysztof Penderecki, Polskie Requiem — Lacrimosa, wykonanie: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się tajemniczym, atonalnym charakterem.
Przewiń
Głośność
Zadania
REu7d0DDZmspL
Ćwiczenie 1
RCkAgKSBWLqUj
Ćwiczenie 2
Rii0eg854zKpo
Ćwiczenie 3
Przyporządkuj nazwiska kompozytorów, którzy pozostawili w swoim dorobku mszę żałobną do epoki, w której tworzyli. Roman Maciejewski Możliwe odpowiedzi: 1. renesans, 2. klasycyzm, 3. XX w., 4. barok Wolfgang Amadeusz Mozart Możliwe odpowiedzi: 1. renesans, 2. klasycyzm, 3. XX w., 4. barok Heinrich Ignaz Franz von Biber Możliwe odpowiedzi: 1. renesans, 2. klasycyzm, 3. XX w., 4. barok Clemens non Pana Możliwe odpowiedzi: 1. renesans, 2. klasycyzm, 3. XX w., 4. barok
Przyporządkuj nazwiska kompozytorów, którzy pozostawili w swoim dorobku mszę żałobną do epoki, w której tworzyli. Roman Maciejewski Możliwe odpowiedzi: 1. renesans, 2. klasycyzm, 3. XX w., 4. barok Wolfgang Amadeusz Mozart Możliwe odpowiedzi: 1. renesans, 2. klasycyzm, 3. XX w., 4. barok Heinrich Ignaz Franz von Biber Możliwe odpowiedzi: 1. renesans, 2. klasycyzm, 3. XX w., 4. barok Clemens non Pana Możliwe odpowiedzi: 1. renesans, 2. klasycyzm, 3. XX w., 4. barok
Przyporządkuj nazwiska kompozytorów, którzy pozostawili w swoim dorobku mszę żałobną do epoki, w której tworzyli.
klasycyzm, renesans, XX w., barok
Roman Maciejewski
Wolfgang Amadeusz Mozart
Heinrich Ignaz Franz von Biber
Clemens non Pana
RpezPoa51Cabe
Ćwiczenie 4
RA1U9RDwtAQ75
Ćwiczenie 5
Podczas zajęć pojawiło się wiele specjalistycznych zwrotów dotyczących układu liturgii przed soborem watykańskim II. Przyporządkuj terminom właściwe definicje. communio Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa graduale Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa introitus Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa tractus Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa offertorium Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa
Podczas zajęć pojawiło się wiele specjalistycznych zwrotów dotyczących układu liturgii przed soborem watykańskim II. Przyporządkuj terminom właściwe definicje. communio Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa graduale Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa introitus Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa tractus Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa offertorium Możliwe odpowiedzi: 1. śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, 2. śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja, 3. śpiew rozpoczynający mszę, 4. śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, 5. śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa
Podczas zajęć pojawiło się wiele specjalistycznych zwrotów dotyczących układu liturgii przed soborem watykańskim II. Przyporządkuj terminom właściwe definicje.
śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa, śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja, śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo, śpiew rozpoczynający mszę, śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja
communio
graduale
introitus
tractus
offertorium
R1Xhd3sSQWb1H
Ćwiczenie 6
R1XpWkdVlHEEb
Ćwiczenie 7
Połącz w pary kompozytorów z krajem, z którego pochodzili. Cristobal de Morales Możliwe odpowiedzi: 1. Francja, 2. Niemcy, 3. Włochy, 4. Hiszpania Giuseppe Verdi Możliwe odpowiedzi: 1. Francja, 2. Niemcy, 3. Włochy, 4. Hiszpania Hector Berlioz Możliwe odpowiedzi: 1. Francja, 2. Niemcy, 3. Włochy, 4. Hiszpania Johannes Brahms Możliwe odpowiedzi: 1. Francja, 2. Niemcy, 3. Włochy, 4. Hiszpania
Połącz w pary kompozytorów z krajem, z którego pochodzili. Cristobal de Morales Możliwe odpowiedzi: 1. Francja, 2. Niemcy, 3. Włochy, 4. Hiszpania Giuseppe Verdi Możliwe odpowiedzi: 1. Francja, 2. Niemcy, 3. Włochy, 4. Hiszpania Hector Berlioz Możliwe odpowiedzi: 1. Francja, 2. Niemcy, 3. Włochy, 4. Hiszpania Johannes Brahms Możliwe odpowiedzi: 1. Francja, 2. Niemcy, 3. Włochy, 4. Hiszpania
Połącz w pary kompozytorów z krajem, z którego pochodzili.
Francja, Włochy, Niemcy, Hiszpania
Cristobal de Morales
Giuseppe Verdi
Hector Berlioz
Johannes Brahms
Słownik pojęć
Communio
Communio
W liturgii katolickiej przed soborem watykańskim II (w tzw. mszy trydenckiej) jest to śpiew towarzyszący przyjmowaniu Ciała i Krwi Chrystusa.
Graduale
Graduale
W liturgii katolickiej przed soborem watykańskim II (w tzw. mszy trydenckiej) jest to śpiew następujący po odczytaniu lekcji, a poprzedzający śpiew Alleluja.
Introitus (introit)
Introitus (introit)
W liturgii katolickiej przed soborem watykańskim II (w tzw. mszy trydenckiej) śpiew rozpoczynający mszę składa się z antyfony, wersetu psalmowego i powtórzenia antyfony.
Offertorium
Offertorium
W liturgii katolickiej przed soborem watykańskim II (w tzw. mszy trydenckiej) jest to śpiew wykonywany podczas Ofiarowania, następującego po Credo.
Przeimitowanie
Przeimitowanie
Przypisanie każdemu odcinkowi tekstu słownego odrębnego motywu muzycznego, który po wyeksponowaniu w jednym z głosów, pojawia się następnie w pozostałych głosach utworu. Gdy imitacja dobiegnie końca, wprowadzona zostanie następna fraza tekstu – wraz z przypisanym jej kolejnym motywem muzycznym.
Sequentia (sekwencja)
Sequentia (sekwencja)
W liturgii katolickiej przed soborem watykańskim II (w tzw. mszy trydenckiej) jest to śpiew wykonywany po Alleluja. W średniowieczu powstało około 5 tysięcy sekwencji, ich liczbę po soborze trydenckim ograniczono do czterech, a w XVIII w. dodano piątą – Stabat Mater Dolorosa.
Stile moderno
Stile moderno
Styl muzyczny w epoce baroku oparty na monodii akompaniowanej i technice koncertującej.
Tractus
Tractus
W liturgii katolickiej przed soborem watykańskim II (w tzw. mszy trydenckiej jest to śpiew wykonywany między lekcją a ewangelią w okresie Wielkiego Postu oraz w mszy za zmarłych zamiast aklamacji Alleluja.
Biblioteka muzyczna
RuRGrK9fyKPGh1
Utwór: Chorał gregoriański „Missa pro defunctis”, wykonanie: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się religijnym charakterem.
R1XTYYUBATzmm1
Utwór: Johannes Ockeghem, „Requiem” – Introit, wykonanie: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Kompozycja posiada wolne tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
RryjcJTgXSE4e1
Utwór: Clemens non Papa, „Missa pro defunctis” - Communio. Kompozycja posiada wolne tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
R13JZx89XM4sJ1
Utwór: Cristobal de Morales, „Missa pro defunctis” – Introit. Kompozycja posiada wolne tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
RxfGy4LQWYJP5
Utwór: Heinrich Ignaz Franz von Biber "Requiem f-moll" - Dies irae, wykonanie: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się żywiołowym charakterem.
RrknkXRlIYFXP
Utwór: Krzysztof Penderecki, Polskie Requiem — Lacrimosa, wykonanie: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się tajemniczym, atonalnym charakterem.