Wśród czynników chłodniczych wyróżnia się kilka podstawowych grup: CFC, HCFC, HFC/HC/NHIndeks dolny 3₃ oraz HFO. Unia Europejska prowadzi działania zmierzające do ograniczania emisji substancji niszczących warstwę ozonową oraz wywołujących tzw. efekt cieplarniany. Działania te polegają na ograniczaniu emisji i wycofywaniu substancji zubożających warstwę ozonową oraz ograniczaniu dostępności czynników chłodniczych z grupy gazów fluorowanych (tzw. F‑gazów), które są gazami cieplarnianymi.

Zamiast szkodliwych chłodziw zaleca się stosowanie preparatów o bliskim zeru lub zerowym wpływie na warstwę ozonową. Najpopularniejsze ziębniki przedstawia poniższa tabela czynników chłodniczych.

Tab. 1. Podział czynników chłodniczych

Zgodnie z unijnym rozporządzeniem ograniczona została dostępność ziębników typu CFC i HCFC oraz urządzeń korzystających z gazów fluorowanych. Dotyczy to również popularnego czynnika chłodniczego R22.

Czynniki chłodnicze podlegają ocenie pod kątem wartości współczynnika GWP (Global Warming Potential) służącego do ilościowej oceny wpływu danej substancji na efekt cieplarniany. Wskaźnik ten porównuje ilość ciepła zatrzymanego przez określoną masę gazu do ilości ciepła zatrzymanego przez podobną masę dwutlenku węgla. Do związków o dużym GWP należą freony, np. dla freonu R‑12 (CFC‑12) wynosi on 10 600.

Wartość współczynnika GWP zależy od:

• stopnia absorpcji promieniowania podczerwonego przez daną substancję chemiczną,

• czasu życia danej substancji chemicznej w atmosferze.

Mimo ograniczeń i zaleceń w użyciu wciąż pozostają czynniki chłodnicze z grupy wodorofluorowęglowodorów (HFC), które są fluorowanymi gazami cieplarnianymi (f‑gazami) o wysokim potencjale ocieplenia klimatu (GWP). Ze względu na ich negatywny wpływ na środowisko należy odzyskiwać je z urządzeń i prowadzić gospodarkę nimi w obiegu zamkniętym.

Wróć do spisu treściDY3x9e8wGWróć do spisu treści

Powrót do filmu instruktażowegoD5GcW0jC8Powrót do filmu instruktażowego

Powrót do materiału głównegoDuBckBpNKPowrót do materiału głównego