Atlas interaktywny „Rodzaje izolacji budowlanych” składa się z trzech części. Po kliknięciu kafelka „Spis treści” pojawia się niebieski pasek tekstowy z informacją, w którym miejscu multimedium się znajdujemy, poniżej zaś wszystkie graficzne podpunkty, czyli elementy głównych części. Po obu bokach paska widnieją kafelki ze strzałkami umożliwiającymi przechodzenie do wszystkich kolejnych lub poprzednich elementów atlasu. Do wybranego podpunktu można przejść również po kliknięciu na wybrany element w „Spisie treści”.

Pierwsza część nosi tytuł „Elementy konstrukcyjne budynku” i zawiera tekst, dwie grafiki oraz nagranie audio. Po kliknięciu na ikonkę odtwarzania tekst jest odczytywany przez lektora. Nagranie jest tożsame z opisem widniejącym powyżej.

Tekst:

Element konstrukcyjny budynku to część konstrukcji, która – zgodnie z założeniami przyjętymi przy projektowaniu – poza ciężarem własnym przenosi także obciążenia zewnętrzne. Element niekonstrukcyjny budynku to taki, który nie przenosi obciążeń i nie wpływa na układ konstrukcyjny budynku.

Elementy konstrukcyjne budynku (patrz grafika 1. Przedstawia ona elementy konstrukcyjne budynku. Widać dom i podpisane jego elementy. Są to: dach, zewnętrzna ściana konstrukcyjna, balkon lub loggia, nadproże, okno, wieniec, strop, stropodach, wewnętrzna ściana konstrukcyjna, schody, podest, ściana fundamentowa, ściana piwniczna, ława fundamentowa.):

• fundamenty,

• ściany (lub elementy szkieletu) – z zastrzeżeniem, że w zależności od rodzaju konstrukcji budynku mogą tworzyć jego elementy niekonstrukcyjne,

• stropy,

• stropodach (lub dach),

• elementy klatek schodowych (podesty, biegi), szybów windowych,

• specyficzne elementy balkonów i loggii, montowanych samodzielnie i łączonych z konstrukcją budynku.

Grafika pierwsza przedstawia rysunek domu z zaznaczonymi elementami, które zostały wymienione powyżej.

Elementy niekonstrukcyjne budynku (patrz grafika 2. Przedstawia ona elementy niekonstrukcyjne budynku. Są to: komin, okap, ściana samonośna, podmurówka, pokrycie dachowe, instalacja elektryczna, instalacja wodna, pion kanalizacyjny, ściana działowa):

• ściany działowe,

• ściany samonośne,

• elementy wykończeniowe,

• elementy wyposażenia instalacyjnego,

• elementy wyposażenia budowlanego.

Grafika drga przedstawia rysunek domu z uwzględnieniem elementów, które zostały wymienione powyżej.

Druga część nosi tytuł „Materiały budowlane” i zawiera tekst, osiem grafik oraz nagranie audio. Po kliknięciu na ikonkę odtwarzania tekst jest odczytywany przez lektora. Nagranie jest tożsame z opisem widniejącym powyżej.

Tekst:

Materiały budowlane to grupa surowców, półproduktów oraz produktów wykorzystywanych w budownictwie.

Podział ze względu na sposób otrzymywania:

• materiały pochodzenia naturalnego (kamień, piasek, glina, drewno),

• materiały pochodzenia przemysłowego (cement, cegła, wapno, beton, szkło, metale, tworzywa sztuczne).

Podział ze względu na rodzaj surowca:

• kamienie naturalne (skały) i produkty otrzymywane z ich przerobu (kruszywa, wełna mineralna),

• spoiwa budowlane (cement, wapno, gips),

• ceramika budowlana (cegły, pustaki, dachówki, umywalki, muszle klozetowe),

• kamienie sztuczne (beton, zaprawy budowlane),

• wyroby z metali (stalowe, żeliwne, aluminiowe, cynkowe, miedziane itp. – stal zbrojeniowa, kształtowniki, rury, blachy, klamki, zawiasy),

• drewno i materiały drewnopochodne (deski, bale, klepki, panele podłogowe, sklejka, płyty wiórowe, okna, drzwi),

• szkło budowlane (szyby okienne, pustaki szklane, wata szklana),

• tworzywa sztuczne (materiały izolacyjne, wykładziny podłogowe, tapety, kleje).

Podział ze względu na właściwości techniczne: materiały konstrukcyjne (przystosowane do przenoszenia obciążeń działających na obiekt budowlany, np. cegła, stal, beton, żelbet/beton zbrojony stalą),

materiały izolacyjne:

• do izolacji ciepłochronnej (styropian, wełna mineralna, szkło piankowe, gazobeton, pianka poliuretanowa),

• do izolacji przeciwwilgociowej i przeciwwodnej (papy, lepiki, smoły, folie z tworzyw sztucznych),

• do izolacji akustycznej/przeciwdźwiękowej (płyty korkowe, paździerzowe, styropianowe, wata szklana, wełna mineralna),

• materiały wykończeniowe – do wykańczania ścian, podłóg i innych elementów (farby, lakiery, tapety, parkiety, panele podłogowe, okucia budowlane).

Najważniejsze właściwości techniczne materiałów i wyrobów budowlanych

Właściwości materiałów i wyrobów budowlanych można podzielić na trzy zasadnicze grupy:

• fizyczne,

• mechaniczne,

• chemiczne.

(patrz grafika 1. Przedstawia ona tabelkę z gęstościami różnych materiałów. Wymieniona jest gęstość w gramach na centymetr sześcienny i gęstość objętościowa w gramach na centymetr sześcienny. Beton zwykły, gęstość dwa i osiem dziesiątych, gęstość objętościowa dwa do dwóch i dwóch dziesiątych, cement, gęstość trzy i pięć setnych do trzy i piętnaście setnych, gęstość objętościowa jeden i jedna dziesiąta do jeden i dwóch dziesiątych. Ceramika czerwona gęstość dwa i siedem dziesiątych, gęstość objętościowa jeden i osiem dziesiątych do jeden i dziewięćdziesiąt pięć setnych. Drewno, gęstość jeden i pięćdziesiąt pięć setnych, gęstość objętościowa czterdzieści pięć setnych do dziewięćdziesięciu pięciu setnych. Piasek gęstość dwa i siedemdziesiąt dwie setne, gęstość objętościowa jeden i pięćdziesiąt pięć setnych do jeden i sześćdziesiąt pięć setnych. Smoła, gęstość jeden i piętnaście setnych, gęstość objętościowa jeden i piętnaście setnych. Szkło gęstość dwa i sześćdziesiąt pięć setnych, gęstość objętościowa dwa i sześćdziesiąt pięć setnych. Stal budowlana gęstość siedem i osiemdziesiąt pięć setnych, gęstość objętościowa siedem i osiemdziesiąt pięć setnych. Pianizol gęstość jeden i cztery dziesiąte, gęstość objętościowa jedna setna. Styropian gęstość jeden i jedna dziesiąta, gęstość objętościowa trzy setne.)

Właściwości fizyczne:

Gęstość – to stosunek masy materiału do jego objętości.

(patrz grafika 2. Przedstawia ona tabelkę z właściwościami technicznymi materiałów i wyrobów budowlanych. Właściwości fizyczne: gęstość, szczelność, porowatość, wilgotność, nasiąkliwość, higroskopijność, przewodność cieplna, ogniotrwałość, mrozoodporność, rozszerzalność cieplna, pęcznienie, kurczliwość, pojemność cieplna. Właściwości mechaniczne: wytrzymałość na ściskanie, wytrzymałość na zginanie, wytrzymałość na rozciąganie, twardość, sprężystość, plastyczność, kruchość, pełzanie, odporność na uderzenia (czyli udarność), ciągliwość. Właściwości chemiczne: odporność na korozję, odporność na starzenie, odporność ogniowa w czasie pożaru.)

Gęstość nasypowa – masa jednostki objętości materiału sypkiego w stanie luźnym. Szczelność – określa, jaką część całkowitej objętości badanego materiału zajmuje masa materiału bez porów.

Porowatość – liczba określająca zawartość wolnych przestrzeni (porów) w jednostce objętości materiału.

Porowatość materiałów budowlanych zawiera się w granicach od 0% (szkło, bitumy, metale) do 95% (wełna mineralna, pianka poliuretanowa itp.). Silna porowatość powoduje dużą chłonność wody materiałów budowalnych, np. cegieł.

(patrz grafika 3. Przedstawia ona tabelkę z porowatością różnych materiałów. Bazalt porowatość do czterech procent. Granit porowatość cztery do sześciu procent. Ceramika porowata do dwudziestu procent. Szkło zwykłe zero procent. Metale zero procent.)

Wilgotność – zawartość wody w materiale (w danej chwili).

Temperatura suszenia większości materiałów wynosi 100‑150°C, wyrobów gipsowych 70°C, a niektórych tworzyw sztucznych termoplastycznych poniżej 50°C. Wilgotność ma ogromny wpływ na przewodność cieplną materiału, która znacznie wzrasta w miarę wzrostu wilgotności.

Nasiąkliwość – zdolność pochłaniania wody przez materiał przy ciśnieniu atmosferycznym. Wyróżniamy dwa rodzaje nasiąkliwości: masową (stosunek masy wchłoniętej wody do masy próbki materiału suchego) oraz objętościową (stosunek masy wchłoniętej wody do objętości próbki materiału suchego).

Nasiąkliwość materiałów budowlanych waha się od 0 % masy (szkło, metale) do powyżej 200% masy (drewno lub niektóre materiały porowate). Nasycone wodą materiały mają mniejszą wytrzymałość na ściskanie niż próbki suche, większą gęstość objętościową, a niektóre zwiększają również objętość (np. drewno).

Higroskopijność – zdolność materiału do szybkiego wchłaniania pary wodnej z otaczającego go powietrza.

Najmniej higroskopijne materiały to wyroby ceramiczne.

Mrozoodporność – odporność materiału na działanie niskich temperatur (podczas wielokrotnego zamrażania i odmrażania materiału).

Przewodność cieplna – zdolność materiału do przekazywania ciepła z jednej jego powierzchni do drugiej w wyniku różnicy temperatur tych powierzchni.

Wpływ na przewodność cieplną materiału ma jego gęstość i porowatość.

(patrz grafika 4. Przedstawia ona przewodność cieplną różnych materiałów. Podana jest ona jako współczynnik lambda w watach na metr kelwin. Styropian trzydzieści siedem tysięcznych przez czterdzieści pięć tysięcznych. Płyty pilśniowe porowate pięćdziesiąt osiem tysięcznych przez sześćdziesiąt dziewięć tysięcznych. Drewno sosnowe sto sześćdziesiąt trzy tysięczne przez trzy dziesiąte. Beton komórkowy szesnaście setnych przez dwieście siedemdziesiąt pięć tysięcznych. Mur z cegły pełnej siedemset pięćdziesiąt sześć tysięcznych. Szkło okienne jeden. Beton zwykły jeden i dwieście dwadzieścia tysięcznych przez półtora. Granit trzy i dwie dziesiąte przez trzy i pół. Stal pięćdziesiąt osiem.)

Rozszerzalność cieplna – właściwość materiału wyrażająca się zmianą wymiarów pod wpływem wzrostu temperatury.

(patrz grafika 5. Przedstawia on rozszerzalność cieplną różnych materiałów. Materiały kamienne trzy dziesiąte przez dziewięć dziesiątych razy dziesięć do minus piątej. Drewno sosnowe trzydzieści siedem setnych razy dziesięć do minus piątej. Ceramika sześć dziesiątych razy dziesięć do minus piątej. Szkło dziewięć dziesiątych razy dziesięć do minus piątej. Betony cementowe jeden przez jeden i dwie dziesiąte razy dziesięć do minus piątej. Stal jeden i dwie dziesiąte razy dziesięć do minus piątej. Aluminium dwa i cztery dziesiąte razy dziesięć do minus piątej.)

Pojemność cieplna – zdolność do pochłaniania i kumulowania ciepła przez materiał w czasie jego ogrzewania.

Właściwości mechaniczne:

Wytrzymałość na ściskanie – największe naprężenie, jakie wytrzymuje próbka badanego materiału podczas ściskania do momentu jej skruszenia.

Wartość wytrzymałości na ściskanie materiałów budowlanych waha się w granicach: od 0,5 MPa – dla płyt torfowych do 1000 MPa (1GPa) i więcej – dla wysokogatunkowej stali.

Wytrzymałość na rozciąganie – największe naprężenie, jakie wytrzymuje próbka badanego materiału podczas rozciągania.

(patrz grafika 6. Przedstawia ona wytrzymałość na ściskanie i rozciąganie różnych materiałów. Obie wartości wyrażane są w mega paskalach. Żeliwo, wytrzymałość na ściskanie pięćset dziewięćdziesiąt przez dziewięćset osiemdziesiąt, wytrzymałość na rozciąganie sto trzydzieści siedem przez sto siedemdziesiąt sześć. Stal budowlana, na ściskanie dwieście dziewięćdziesiąt cztery przez czterysta czterdzieści, na rozciąganie dwieście dziewięćdziesiąt cztery przez czterysta dziewięćdziesiąt. Szkło, na ściskanie trzysta czterdzieści przez dziewięćset osiemdziesiąt, na rozciąganie dziewięć i osiem dziesiątych przez siedemdziesiąt siedem i pół. Ceramika porowata, na ściskanie cztery i dziewięć dziesiątych przez dwadzieścia cztery i pół, na rozciąganie dwie dziesiąte przez jeden i dziewięćdziesiąt sześć setnych. Drewno (wzdłuż włókien), na ściskanie trzydzieści dziewięć i dwie dziesiąte przez pięćdziesiąt dziewięć, na rozciąganie siedemdziesiąt siedem i pół przez sto czterdzieści siedem. Granit, na ściskanie sto osiemnaście przez dwieście trzydzieści sześć, na rozciąganie cztery i cztery dziesiąte przez siedem i siedemdziesiąt pięć setnych. Beton zwykły, na ściskanie osiem i osiem dziesiątych przez pięćdziesiąt dziewięć, na rozciąganie siedemdziesiąt osiem setnych przez cztery i dziewięć dziesiątych. Tworzywa sztuczne, na ściskanie pięć i dziewięć dziesiątych przez czterysta osiemdziesiąt, na rozciąganie osiemdziesiąt osiem przez siedemset siedemdziesiąt pięć.)

Wytrzymałość na zginanie – naprężenie, jakie wytrzymuje próbka badanego materiału podczas zginania do momentu jej złamania.

Duża wytrzymałość na zginanie charakteryzuje materiały o wysokiej wytrzymałości zarówno na ściskanie, jak i na rozciąganie (drewno, stal, aluminium).

Twardość – odporność materiału na odkształcenie trwałe, wywołane wciskaniem w jego powierzchnię innego materiału o większej twardości. Im większa jest twardość, tym materiał jest trudniejszy w obróbce, a także odporniejszy na zarysowania powierzchni i zużycie pod wpływem działań mechanicznych.

(patrz grafika 7. Przedstawia ona skalę twardości, odpowiadające im minerały i opis. Pierwszy stopień twardości, talk em gie trzy o ha dwa es i o dziesięć, bardzo miękki, rysuje się paznokciem. Drugi stopień, sól kamienna en a ce el i gips ce a es o cztery dwa ha dwa o, miękkie, rysują się paznokciem. Stopień trzeci, kalcyt ce a ce o trzy, miękki, rysuje się ostrzem miedzianym. Stopień czwarty fluoryt ce a ef dwa, dość twardy, rysuje się drutem stalowym. Stopień piąty apatyt, ce a pięć ef pe o cztery trzy, twardy, rysuje się nożem stalowym. Stopień szósty ortoklaz ka a el es i trzy o osiem, twarde, rysują szkło. Stopień siódmy, kwarc es i o dwa, twarde rysują szkło. Stopień ósmy, topaz a el dwa ef dwa es i o cztery, stopień dziewiąty korund a el dwa o trzy, stopień dziesiąty diament ce, wszystkie trzy bardzo twarde przecinają szkło.)

Sprężystość – zdolność materiału do przyjmowania pierwotnej postaci po usunięciu siły, która spowodowała zmianę jego kształtu.

Plastyczność – zdolność materiału do zachowania odkształceń trwałych, wywołanych przyłożeniem sił zewnętrznych mimo usunięcia tych obciążeń.

Kruchość – stosunek wytrzymałości na rozciąganie do wytrzymałości na ściskanie.

Ścieralność – podatność materiału do zmniejszenia objętości lub masy pod wpływem działania sił ścierających.

Pełzanie – wzrost odkształceń plastycznych materiału bez zmiany wartości działającej siły zewnętrznej (ma duży wpływ na wytrzymałość materiałów).

Udarność (odporność na uderzenia) – praca potrzebna do stłuczenia lub przełamania próbki.

Ciągliwość – zdolność materiału do odkształcania się, bez zerwania, a jedynie przy zmniejszaniu się przekroju.

Cechy chemiczne: Odporność na korozję – odporność na proces niszczenia materiału i jego pierwotnych właściwości. Najwyższą odporność na środowisko agresywne wykazują: wyroby ceramiki spieczonej, tworzywa sztuczne, materiały bitumiczne.

Odporność na starzenie – odporność na utratę pierwotnych właściwości materiału. Starzenie związane jest z pojawieniem się samorzutnych zmian strukturalnych w materiale. Im wolniej te zmiany zachodzą, tym materiał jest bardziej odporny.

Odporność ogniowa w czasie pożaru – wpływają na nią takie cechy materiału, jak: palność, zapalność, izolacyjność pożarowa, szczelność, powierzchniowe rozprzestrzenianie się ognia, toksyczność.

Materiały dzielimy na palne i niepalne. Materiały niepalne pod wpływem działania wysokich temperatur nie zapalają się, nie żarzą i nie zwęglają. Niektóre ulegają znacznym deformacjom (np. stal) lub ulegają zniszczeniu (np. granit, marmur, gips, wapień). Wśród materiałów niepalnych rozróżniamy niezapalne, trudno zapalne i łatwo zapalne.

Oznaczenia graficzne materiałów budowlanych (wg normy: PN‑B-01030:2000 Oznaczenia graficzne materiałów budowlanych)

(patrz grafika 8. Grafika przedstawia oznaczenia graficzne materiałów budowlanych według normy pe en be zero jeden zero trzy zero dwukropek dwa tysiące Oznaczenia graficzne materiałów budowlanych. Powierzchnia gruntu w przekroju oznaczana jest linią o prostopadłych do niej zakończeniach lub prostokątem ze wzorem w postaci skośnych kresek tworzących jodełkowaty wzór. Podsypka, tynki i zaprawy oznaczane są prostokątem, w którego środku są kropki. Beton niezbrojony albo kamień oznacza się prostokątem z przerywanymi kreskami w środku, ułożonymi skośnie lub czarnym prostokątem. Beton zbrojony - żelbet - oznacza się prostokątem z ułożonymi skośnie w środku naprzemiennie liniami ciągłymi i przerywanymi lub czarnym prostokątem. Beton lekki oznacza się prostokątem z poprzecznymi przerywanymi liniami, pomiędzy którymi widać zbiorowiska trzech kółek. Beton lekki zbrojony oznacza się prostokątem z poprzecznymi przerywanymi i ciągłymi liniami ułożonymi naprzemiennie, pomiędzy którymi widać zbiorowiska trzech kółek. Cegłę, pustaki na zaprawie wapiennej albo bloki oznacza się białym prostokątem. Cegłę, pustaki na zaprawie cementowo‑wapiennej oznacza się prostokątem z poprzecznymi kreskami. Cegłę, pustaki na zaprawie cementowej oznacza się prostokątem z poprzecznymi kreskami przecinającymi się pod kątem prostym, tworzą więc siatkę. Drewno oznacza się jako prostokąt z wygiętymi liniami w środku. Sklejkę oraz materiały drewnopochodne oznacza się prostokątem z liniami równoległymi do dłuższych boków. Metale oznacza się czarnym prostokątem lub prostokątem z liniami tworzącymi w środku siatkę. Izolację termiczną i akustyczną oznacza się prostokątem z linią falowaną lub trójkątami w środku. Materiały izolacyjne przeciwwilgociowe oznacza się prostokątem, w którego środku na zmianę znajdują się pola czarne i białe lub oznacza długim czarnym prostokątem. Szkło i inne materiały przezroczyste w stanie stałym oznacza się dwiema równoległymi liniami pomiędzy którymi widać w różnych miejscach pola z trzema kreskami. Tworzywa sztuczne oznacza się prostokątem z licznymi skośnymi, falowanymi liniami w środku.)

Trzecia część nosi tytuł „Izolacje” i zawiera tekst, pięć grafik oraz nagranie audio. Po kliknięciu na ikonkę odtwarzania tekst jest odczytywany przez lektora. Nagranie jest tożsame z opisem widniejącym powyżej.

Izolacją jest każdy materiał, który uszczelnia środowisko wewnętrzne budynku, chroniąc je przed niekorzystnymi wpływami środowiska zewnętrznego.

Podział izolacji:

1. Hydroizolacje (chroniące przed działaniem wody, wilgoci i pary wodnej)

2. Termoizolacje (chroniące przed niekorzystną wymianą ciepła z otoczeniem)

3. Akustyczne (obniżające natężenie dźwięków oraz tłumiące niepożądane dźwięki)

4. Przeciwdrganiowe (ograniczające wpływ drgań na elementy budynku, maszyn)

5. Chemoodporne (zabezpieczające element przed agresją środowiska)

(patrz grafiki 1, 2, 3, 4, 5)

1. Izolacje wodochronna, hydroizolacje

Podział ze względu na docelowe przeznaczenie:

• izolacje przeciwwilgociowe (chronią obiekty przed działaniem wody niewywierającej ciśnienia na dany element; stosowane w przypadku budynków posadowionych na gruntach przepuszczalnych – żwirach i piaskach – powyżej poziomu wody gruntowej),

• izolacje przeciwwodne (chronią przed działaniem wody wywierającej ciśnienie hydrostatyczne, gdy: - element znajduje się poniżej poziomu wody gruntowej, - woda zalega w pobliżu konstrukcji, - istnieje możliwość okresowego podnoszenia poziomu wód gruntowych ponad poziom podłogi piwnic),

• izolacje parochronne (zabezpieczają przed przenikaniem pary wodnej, wykonywane jako jednowarstwowe przekładki z folii polietylenowej lub papy, ułożone „na sucho”, czyli bez przyklejania do podłoża).

Podział ze względu na stopień narażenia na zawilgocenie lub naporu ciśnienia wody:

• lekkie (stosowane w celu ochrony podziemnych części budynku w gruntach suchych przed przenikaniem wilgoci w kierunku bocznym; wykonywane jako powłoki bezspoinowe, jednowarstwowe lub dwuwarstwowe z różnych mas asfaltowych, lepików i emulsji),

• średnie (stosowane przy zabezpieczeniu budynku przed bezpośrednim działaniem wody opadowej lub przesiąkaniem jej w kierunku poziomym i pionowym; wykonywane z powłok asfaltowych, z pojedynczą lub podwójną wkładką z papy, bądź jako powłoki z mas asfaltowych odpowiedniej grubości),

• ciężkie (stosowane przy zabezpieczeniu budynku lub budowli przed bezpośrednim naporem wód gruntowych; wykonywane jako powłoki asfaltowe lub z żywic syntetycznych, z odpowiednią ilością wkładek z papy, folii PCW, cienkiej blachy itp.).

Podział ze względu na użyty materiał:

• izolacje bitumiczne (roztwory, masy, emulsje, pasty, lepiki, papy, polimeroasfalty),

• izolacje mineralne (bentonity, szlamy, tynki zaporowe),

• izolacje z tworzyw sztucznych (folie, żywice, dyspersje).

2. Termoizolacje:

• stosowane głównie w celu ocieplania budynków przeznaczonych na stały lub czasowy pobyt ludzi,

• służą do ochrony chłodni przed napływem ciepła z zewnątrz lub ochrony przewodów ciepłowniczych przed nadmiernymi stratami ciepła,

• o właściwym doborze odpowiedniego materiału izolacyjnego powinny decydować następujące czynniki: a) zdolność materiału do przewodzenia ciepła, b) rodzaj i konsystencja wyrobu (materiały mogą być w formie sypkiej, mat, płyt itp.), c) łatwość obróbki i wbudowania w przegrodę, d) odporność na zawilgocenie i zagrzybienie, e) odporność na działanie temperatury (niskiej lub wysokiej), f) odporność na działanie ognia, g) odporność na działanie preparatów chemicznych, z którymi materiał się styka, h) trwałość (podana w latach),

• do ocieplania ścian, podłóg i stropów w budynkach najlepiej nadają się: a) styropian, b) płyty z wełny mineralnej, c) pianka poliuretanowa (do wypełniania szczelin powietrznych i innych miejsc niedostępnych).

Podział ze względu na metodę wykonania:

• metoda lekka ocieplania (przymocowanie do ścian zewnętrznych budynku warstwy izolacji cieplnej i jej odpowiednie wykończenie), a) metoda lekka mokra (przymocowanie do podłoża płyt ze styropianu, pokrycie ich cienką warstwą kleju, zbrojoną siatką szklaną oraz warstwą wykończeniową – tynkiem lub sidingiem), b) metoda lekka sucha (ocieplenie ścian płytami o wysokiej izolacyjności termicznej, np. z wełny mineralnej, które umieszcza się między elementami rusztu z blachy stalowej ocynkowanej, impregnowanych łat drewnianych; izolację zabezpiecza się od zewnątrz blachami, panelami PCV lub sidingiem),

• metoda wdmuchiwania (blow‑in, wdmuchanie izolacji w postaci sypkiej za pomocą specjalnego agregatu z wężem),

• metoda natrysku pianki poliuretanowej, skrawków wełny mineralnej lub szklanej (natryskiwaniu spienionej pianki na izolowane powierzchnie).

Podział ze względu na wykorzystywany materiał:

• izolacje wytwarzane się na bazie wełny mineralnej,

• izolacje wytwarzane się na bazie styropianu,

• izolacje wytwarzane się na bazie włókna szklanego,

• izolacje wytwarzane się na bazie pianki poliuretanowej.

3. Izolacje akustyczne

Dopuszczalny poziom hałasu:

• w pokojach dla chorych w szpitalach – 30 dB w dzień, 25 dB w nocy;

• w sypialniach domów mieszkalnych – 35 dB w dzień, 25 dB w nocy;

• w klasach szkolnych i salach wykładowych – 35 dB;

• w pomieszczeniach administracyjnych – 35 dB.

Podział ze względu na miejsce występowania izolacji akustycznych:

• podłogi pływające (o budowie rozdzielonej dobrym izolatorem akustycznym, np. płytami wykonywanymi na bazie wełny mineralnej lub płytami korkowymi),

• sufity podwieszane (złożone z płyty nośnej i izolacji dźwiękochłonnej, umocowanej w sposób sprężysty do konstrukcji stropu),

• ściany zewnętrzne (izolacje z płyt ściennych fasadowych z wełny mineralnej).

4. Izolacje przeciwdrganiowe

Podział ze względu na rozwiązanie:

• przeciwwibracyjne na bazie mat wibroakustycznych,

• wibroizolacja ław fundamentowych,

• izolacja boczna,

• izolacja punktowa.

5. Izolacje chemoodporne

Ocena agresywności oddziaływania mediów na środowisko:

• rodzaj korozyjnego medium (kwas, zasada, sól),

• sposób oddziaływania (w postaci ciekłej, gazowej, stałej),

• stężenie,

• czas oddziaływania (ciągły, okresowy, sporadyczny),

• temperatura agresywnego czynnika.

 Najczęściej występujące agresywne media w obiektach przemysłowych:

• kwasy nieorganiczne (kwas azotowy, fosforowy, siarkowy, solny, węglowy),

• kwasy organiczne (kwas mlekowy, mrówkowy, octowy),

• zasady (wodorotlenek potasu, wodorotlenek sodu, węglan potasu, węglan sodu),

• sole (siarczanowe, magnezowe, amonowe, chlorkowe),

• tłuszcze i oleje, produkty ropopochodne, fenole, cukry,

• miękka woda.

Ochrona (izolowanie) przed oddziaływaniem ciekłych agresywnych mediów na konstrukcje żelbetowe:

• wykonanie wyklein z rolowych chemoodpornych materiałów (folii, membran),

• wykonanie powłok ochronnych (grubowarstwowych, cienkowarstwowych),

• wykonanie laminatów (powłoka grubowarstwowa z wkładką zbrojącą).

Podział materiałów, z których wykonywane są izolacje chemoodporne:

• żywice syntetyczne: epoksydowe, poliuretanowe, polimocznikowe, poliestrowe lub ich kombinacje i hybrydy (epoksydowo‑poliuretanowe, epoksydowo‑bitumiczne, epoksydowo‑cementowe, poliuretanowo‑bitumiczne),

• posypka z piasku kwarcowego, mata/siatka szklana.