Plansza infografiki dotyczy inwentaryzacji. Od słowa inwentaryzacja odchodzą dwie odnogi: 1. definicja; 2. podstawa prawna, do których przypisane są informacje tekstowe. Pkt. 1. Definicja pojęcia inwentaryzacja – Inwentaryzacja to ogół czynności wykonywanych w jednostce w celu ustalenia rzeczywistego stanu składników majątkowych jednostki. Inwentaryzacja jest elementem prowadzonej przez jednostkę rachunkowości i obejmuje okresowe ustalanie lub sprawdzanie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów (art. 4 ust. 3 ustawy o rachunkowości). Inwentaryzacja polega na porównywaniu stanu rzeczywistego ze stanem księgowym, ustaleniu i rozliczeniu powstałych różnic. Pkt. 2. Podstawa prawna inwentaryzacji – Ustawa o rachunkowości z dnia 29.09.1994 r. (Dz.U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.), rozdział 3. Inwentaryzacja.

Plansza infografiki dotyczy metod inwentaryzacji i jest podzielona na trzy odnogi: 1. spis z natury, 2. uzgodnienie sald; 3. porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami, do których przypisane są dane tekstowe. Pkt. 1. Spis z natury – Metoda ta polega na wycenie spisanych składników majątku, porównywaniu ich z danymi z ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnieniu i rozliczeniu powstałych różnic. W formie spisu z natury możemy zinwentaryzować następujące składniki majątku: a) aktywa pieniężne z wyjątkiem zgromadzonych na rachunkach bankowych, b) papiery wartościowe w postaci materialnej, c) rzeczowe składniki aktywów obrotowych, d) środki trwałe oraz nieruchomości zaliczone do inwestycji, z wyjątkiem tych, do których dostęp jest utrudniony, oraz gruntów, e) maszyny i urządzenia wchodzące w skład środków trwałych w budowie. Pkt. 2. Uzgodnienie sald – Metoda ta polega na otrzymywaniu od banków i kontrahentów potwierdzeń prawidłowości wykazanych w księgach rachunkowych jednostki stanu aktywów, wyjaśnianiu i rozliczaniu powstałych różnic. Uzgodnienie sald obejmuje: a) aktywa finansowe na rachunkach bankowych lub będące w posiadaniu jednostki, b) papiery wartościowe w formie zdematerializowanej, c) należności, w tym udzielone pożyczki, d) własne składniki majątku powierzone kontrahentom. Pkt. 3. Porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami – Metoda ta polega na porównywaniu danych z ksiąg rachunkowych z posiadanymi dokumentami i weryfikowaniu zgodności wartości tych składników; metoda ta znajduje głównie zastosowanie w sytuacji, gdy nie można przeprowadzić spisu z natury (np. inwentaryzacja programów komputerowych). Porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami dotyczy takich składników majątku jak: a) środki trwałe z utrudnionym dostępem, b) grunty, prawa użytkowania wieczystego, prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, c) należności sporne i wątpliwe, d) należności i zobowiązania publicznoprawne, e) pozostałe aktywa i pasywa, których zinwentaryzowanie w formie spisu z natury lub uzgodnienia sald nie jest możliwe.

Plansza infografiki dotyczy terminów i częstotliwości inwentaryzacji i jest podzielona na pięć odnóg: 1. ostatni dzień każdego roku obrotowego, 2. ostatni kwartał roku obrotowego, do 15. dnia następnego roku; 3. raz w roku (w dowolnym terminie); 4. raz w ciągu dwóch lat (w dowolnym terminie); 5. raz w ciągu czterech lat (w dowolnym terminie), do których przypisane są dane tekstowe. Pkt. 1. W myśl przepisów art. 26 ust. 1 ustawy o rachunkowości, podstawowym terminem przeprowadzenia inwentaryzacji jest ostatni dzień roku obrotowego. Z reguły rokiem obrotowym w jednostkach jest rok kalendarzowy, dlatego też najczęściej podstawowym terminem przeprowadzenia inwentaryzacji jest dzień 31 grudnia. Pkt. 2. W myśl przepisów art. 26 ust. 3 ustawy o rachunkowości, termin i częstotliwość inwentaryzacji, określone w ust. 1, uważa się za dotrzymane, jeżeli inwentaryzację: składników aktywów – z wyłączeniem aktywów pieniężnych, papierów wartościowych, produktów w toku produkcji oraz materiałów, towarów i produktów gotowych, określonych w art. 17 zakres danych w kontach ksiąg pomocniczych ust. 2 pkt 4 – rozpoczęto nie wcześniej niż 3 miesiące przed końcem roku obrotowego, a zakończono do 15 dnia następnego roku, ustalenie zaś stanu nastąpiło przez dopisanie lub odpisanie od stanu stwierdzonego drogą spisu z natury lub potwierdzenia salda – przychodów i rozchodów (zwiększeń i zmniejszeń), jakie nastąpiły między datą spisu lub potwierdzenia a dniem ustalenia stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych, przy czym stan wynikający z ksiąg rachunkowych nie może być ustalony po dniu bilansowym. Pkt. 3. W myśl przepisów art. 26 ust. 3 ustawy o rachunkowości, termin i częstotliwość inwentaryzacji, określone w ust. 1, uważa się za dotrzymane, jeżeli inwentaryzację: – zapasów towarów i materiałów (opakowań) objętych ewidencją wartościową w punktach obrotu detalicznego jednostki, – zapasów drewna w jednostkach prowadzących gospodarkę leśną przeprowadzono raz w roku. Pkt. 4. W myśl przepisów art. 26 ust. 3 ustawy o rachunkowości, termin i częstotliwość inwentaryzacji, określone w ust. 1, uważa się za dotrzymane, jeżeli inwentaryzację: zapasów materiałów, towarów, produktów gotowych i półproduktów znajdujących się w strzeżonych składowiskach i objętych ewidencją ilościowo-wartościową – przeprowadzono raz w ciągu 2 lat. Pkt. 5. W myśl przepisów art. 26 ust. 3 ustawy o rachunkowości, termin i częstotliwość inwentaryzacji, określone w ust. 1, uważa się za dotrzymane, jeżeli inwentaryzację: nieruchomości zaliczonych do środków trwałych oraz inwestycji, jak też znajdujących się na terenie strzeżonym innych środków trwałych oraz maszyn i urządzeń wchodzących w skład środków trwałych w budowie – przeprowadzono raz w ciągu 4 lat.