Ilustracja interaktywna pod tytułem: Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego stawu kolanowego oraz obrzęk pourazowy torebki stawu kolanowego

Na planszy znajdują się dwa zdjęcia przedstawiające obraz rezonansu magnetycznego stawu kolanowego. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Prawidłowe struktury kostne oraz zachowana ciągłość więzadła krzyżowego przedniego są widoczne w sekwencji rezonansu magnetycznego, czyli kość udowa, kość piszczelowa oraz rzepka. Centralnie w szczelinie stawu kolanowego znajduje się nieuszkodzone więzadło krzyżowe przednie, łączące kość udową z kością piszczelową. Obraz uszkodzenia tego więzadła z towarzyszącym dużym obrzękiem stawu kolanowego prezentuje zatarcie tej struktury oraz duży obrzęk, powodujący silne dolegliwości bólowe i ograniczenie zakresu ruchu.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego

Na planszy znajduje się zdjęcie przedstawiające biało‑czerwoną, ścięgnistą strukturę, przyczepioną z jednej strony do nasady kości. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Artroskopia stawu kolanowego charakteryzuje się uszkodzeniem struktury i ciągłości więzadła krzyżowego przedniego. Więzadło jest wyraźnie poszarpane, co doprowadziło do uszkodzenia naczyń krwionośnych i powstania obrzęku. Powierzchnia chrząstki szklistej kości udowej, która w odróżnieniu od uszkodzonego więzadła jest gładka. To uszkodzenie jest charakterystyczne dla urazów skrętnych stawu kolanowego w sportach takich jak piłka nożna, piłka siatkowa, koszykówka.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Skręcenie stawu skokowego

Na planszy znajduje się zdjęcie przedstawiające tył stopy z wyraźnym zsinieniem i obrzękiem. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Obrzęk pourazowy po urazie skrętnym stawu skokowego charakteryzuje się uszkodzeniem torebki stawowej oraz więzadeł stawu skokowego. Obrzęk obejmuje okolicę stawu skokowego górnego i dolnego, powodując poszerzenie obrysu stawu oraz krwiak obejmujący obszar od ścięgna Achillesa do połowy długości kości śródstopia. Uraz ten jest typowy dla sportów, w których wykonuje się skoki, takich jak piłka ręczna, siatkówka, lekkoatletyka i wiąże się z przeciążeniami w obrębie stopy i stawów skokowych.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Entezopatia nadkłykcia bocznego kości ramiennej, znana jako łokieć tenisisty.

Na planszy znajduje się zdjęcie przedstawiające wyprostowaną rękę na tle ściany, ze stabilizatorem założonym na staw łokciowy. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Opaska uciskowa stosowana jest w przypadku występowania entezopatii nadkłykcia bocznego kości ramiennej, umieszczona poniżej dołu łokciowego, tak aby obejmować nadkłykieć boczny i przyśrodkowy kości ramiennej. Entezopatia jest patologią przyczepu mięśni prostowników nadgarstka i palców, związana jest z kumulacją zmian przeciążeniowych w obrębie przyczepu tych mięśni. Choroba nie jest związana ze stanem zapalnym tkanek, dlatego też nie występuje obrzęk tkanek ani zwiększenie obrysu łokcia i przedramienia. Głównymi objawami łokcia tenisisty są dolegliwości bólowe, lokalizujące się w okolicy nadkłykcia bocznego, oraz osłabienie mięśni prostowników. Choroba ta jest charakterystyczna dla sportów siłowych oraz dyscyplin związanych z wykonywaniem precyzyjnych ruchów, takich jak dart.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Obrzęk pourazowy i krwiak po zwichnięciu stawu łokciowego.

Na planszy znajduje się zdjęcie przedstawiające opartą na materacu wyprostowaną rękę ze zsinieniem i obrzękiem na w rejonie bicepsu i przedramienia. N Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Pourazowy obrzęk oraz krwiak stawu łokciowego powstałe po operacyjnym leczeniu zwichnięcia stawu łokciowego. Krwiak obejmuje długości ramienia i przedramienia, znacząco zwiększając obwód stawu łokciowego. Spiralne linie zostały pozostawione przez aplikację plastra dynamicznego, który ma za zadanie zmniejszyć obrzęk i przyspieszyć ewakuację krwiaka. Uraz tego typu jest charakterystyczny dla kontaktowych sportów walki.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Pourazowy przykurcz stawu łokciowego.

Na planszy znajdują się zdjęcia przedstawiające mężczyznę z ręką zaciśniętą w pięść. Na jednym zdjęciu ramie mężczyzny jest zgięte w stawie łokciowy, a na drugim wyprostowane. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Jest on charakterystyczny w przypadkach długotrwałego unieruchomienia stawu łokciowego lub  przykurczu torebki stawu łokciowego. Przykurcz ten doprowadza do ograniczenia ruchu wyprostu stawu łokciowego oraz ruchu zgięcia, co uniemożliwia wykonywanie czynności codziennych.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Zwichnięcie rzepki.

Na planszy znajduje się zdjęcie przedstawiające kolana dwóch nóg pacjenta. W jednym z kolan rzepka jest widocznie przesunięta, a wokół stawu występuje obrzęk. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Po prawej stronie prawidłowe ustawienie rzepki, natomiast po stronie lewej rzepka jest zwichnięta bocznie i ku dołowi. Urazy tego typu często występują, szczególnie u zawodników grających w piłkę nożną.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Uszkodzenie mięśnia nadgrzebieniowego.

Na planszy znajdują się obrazy z rezonansu magnetycznego stawu barkowego. Na zdjęciu podpisanym „Uszkodzenie mięśnia nadgrzebieniowego” zaznaczono guzek większy kości ramiennej i miejsce uszkodzenia mięśnia nadgrzebieniowego. Na zdjęciu podpisanym „Atrofia mięśnia nadgrzebieniowego” zaznaczono obszar atrofii. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Uszkodzenie mięśnia nadgrzebieniowego widoczne w sekwencjach rezonansu magnetycznego oraz atrofia tego mięśnia, czyli jego zanik, są wynikiem jego uszkodzenia. Uszkodzenia mięśnia nadgrzebieniowego najczęściej są związane z kumulowaniem przeciążeń w wyniku powtarzanych ruchów elewacji kończyn górnych w płaszczyźnie łopatki.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Uszkodzenie łąkotki.

Na planszy znajduje się zdjęcie przedstawiające białą, ścięgnistą strukturę z wyraźnym uszkodzeniem w połowie długości. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej widoczne w artroskopii stawu kolanowego. Gładkie powierzchnie kostne oraz centralnie zlokalizowane uszkodzenie łąkotki z poszarpaniem brzegów. Uszkodzenia tego typu są charakterystyczne nie tylko dla sportowców wyczynowych, ale również dla zawodników takich dyscyplin jak piłka nożna, piłka ręczna i uprawiających sporty rowerowe.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Złamanie obojczyka z przemieszczeniem.

Na planszy znajduje się obraz z badania rentgenowskiego okolicy barkowej. Na obrazie występuje wyraźne złamanie i przemieszczenie obojczyka. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Przemieszczenie odłamów po złamaniu obojczyka. Złamana część barkowa uległa przemieszczeniu w stronę żeber i klatki piersiowej, uniemożliwiając kontakt odłamów między sobą. Tego typu złamania wymagają leczenia operacyjnego. Są one częste u osób uprawiających sporty wyczynowe i ekstremalne.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Złamania kompresyjne.

Na planszy znajduje się Obraz rentgenowski kręgosłupa z przodu i z boku. Kręgi w odcinku lędźwiowym są wyraźnie uszkodzone. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Złamanie kompresyjne kręgu w odcinku lędźwiowym. Złamania tego typu niemal zawsze dotyczą trzonu kręgu i przypominają wgniecenie jego najgrubszej części. Są charakterystyczne dla wysokoenergetycznych urazów związanych z upadkami.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Pękniecie łuku brwiowego i krwawe wybroczyny po walce bokserskiej.

Na planszy znajduje się zdjęcie twarz mężczyzny z wyraźnym obrzękiem i zsinieniem w rejonie oczu i czoła. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Pourazowy obrzęk twarzy oraz krwawe wybroczyny w obrębie twarzy występują po odbyciu walki bokserskiej. Obrzęk obejmuje okolice gałek ocznych i jest połączony z charakterystycznymi krwiakami w obrębie powiek, okolic czoła oraz nosa. Urazy tego typu są najczęściej skutkiem uprawiania kontaktowych sportów walki.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Pourazowa niestabilność stawu ramiennego.

Na planszy znajduje się zdjęcie przedstawiające okolice stawy barkowego z zagłębieniem i zsinieniem w tylnej części barku. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Objaw rowka jest klinicznym obrazem niestabilności stawu ramiennego. Dochodzi do niego wskutek przemieszczania się głowy kości ramiennej poza obszar panewki spowodowane uszkodzeniem obrąbka stawowego lub współistniejącą wiotkością stawową. Tego typu urazy często występują u osób uprawiających sporty rzutowe i gimnastyczne.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Sporty asymetryczne.

Na planszy znajdują się zdjęcia przedstawiające kobietę rzucającą oszczepem, piłkarzy ręcznych w trakcie meczu, nogi piłkarzy nożnych podążających za piłką oraz dwie siatkarki podczas walki o piłkę ponad siatką. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Analizując rozkład napięcia mięśniowego oraz przeciążenia narządu ruchu w różnych dyscyplinach sportowych, należy zwrócić szczególną uwagę na ich rodzaj. W zależności od tego, czy uprawiana dyscyplina jest sportem symetrycznym czy asymetrycznym, przeciążenia układu ruchu będą się znacząco między sobą różniły.

W przypadku asymetrycznego i dynamicznego sportu, takiego jak piłka nożna, dochodzi do powstania znacznych przeciążeń kończyn dolnych, w których jedna pełni funkcję podporową, a druga zamachową. To prowadzi do dysproporcji napięcia w obrębie kręgosłupa lędźwiowego, co może w późniejszym czasie doprowadzić do powstania dolegliwości bólowych w tej okolicy.

Przykładem asymetrycznych dyscyplin sportowych, które powodują dysbalans mięśniowy w obrębie kończyn górnych, są piłka ręczna lub piłka siatkowa. W przypadku tych dwóch asymetrycznych dyscyplin jedna z kończyn górnych jest zawsze kończyną wiodącą – zamachową lub atakującą. Ta kończyna pracuje w skrajnej rotacji zewnętrznej i odwiedzeniu w stawie ramiennym, co wiąże się z dużymi przeciążeniami związanymi z przyspieszeniem ruchu w kierunku wyprostu i rotacji wewnętrznej.

Kolejnym przykładem asymetrycznego sportu jest rzut oszczepem, w którym, podobnie jak w piłce ręcznej, jedna z kończyn górnych jest kończyną zamachową pracującą w skrajnym zakresie ruchu. Powstałe w ten sposób przeciążenia często doprowadzają do urazów w obrębie tkanek miękkich kończyny rzucającej, na przykład mięśnia nadgrzebieniowego lub obrąbka w jego przedniej części.

Ilustracja interaktywna pod tytułem: Sporty symetryczne.

Na planszy znajdują się zdjęcia przedstawiające gimnastyczkę podczas wykonywania akrobacji, dwóch zapaśników podczas walki na macie oraz biegacza w trakcie biegu po torze. Na planszy znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem i tożsamym z nim nagraniem dźwiękowym.

Analizując rozkład napięcia mięśniowego oraz przeciążenia narządu ruchu w różnego rodzaju dyscyplinach sportowych należy zwrócić szczególną uwagę na ich rodzaj.

W zależności od tego, czy uprawiana dyscyplina jest sportem symetrycznym czy asymetrycznym, przeciążenia układu ruchu będą się znacząco między sobą różniły.

Przykładem sportów symetrycznych są zapasy, które wiążą się ze znacznym obciążeniem układu mięśniowo‑szkieletowego. Pomimo zachowania symetrii ułożenia ciała, ten sport często prowadzi do uszkodzeń mięśni i tkanek miękkich z powodu znacznych obciążeń, które często przekraczają tolerancję tkanek na działające naprężenia.

Przykładem sportu symetrycznego jest też gimnastyka, w której również występują znaczące obciążenia układu ruchu związane z przekraczaniem jego fizjologicznych zakresów oraz tolerancji tkanek na działające naprężenia. W związku z częstą wiotkością stawową u gimnastyków, ryzyko urazów, w szczególności stawów, znacząco wzrasta.

Sportem symetrycznym związanym z równomiernym obciążeniem kończyn dolnych jest bieganie. Nadmierne obciążenia w postaci niedostosowania jednostek treningowych do możliwości organizmu, zły dobór obuwia lub nawierzchni, a także nadwaga sportowca, mogą doprowadzić do powstania zmian przeciążeniowych w obrębie więzadeł, mięśni lub stawów lub w skrajnych przypadkach stać się przyczyną złamania zmęczeniowego.