Różne oblicza koncertu

Wprowadzenie

R1GpcVAqpHbxU

Zdjęcie przedstawia chłopca, myślącego o muzyce. Na środku fotografii przedstawiona jest zamyślona, animowana postać chłopca. Dziecko ubrane jest w niebieską koszulkę z krótkim rękawkiem, krótkie szare spodnie oraz niebieskie buty. Lewą ręką podpiera swoją brodę. Ma zmarszczone brwi. Nad jego głową ukazane są dwa niebieskie znaki zapytania. Po prawej stronie przedstawiono saksofon, scenę muzyczną wraz z orkiestrą. Pomiędzy rysunkami znajduję się sześć czarnych nutek. Po lewej stronie fotografii, ukazana jest gitara elektryczna, perkusja, opera. Obok znajduje się czarny klucz wiolinowy.

Kiedy pada wybór na muzykę wydaje się rzeczą prostą, czego i gdzie będziemy słuchać, bo przecież ONA jest zawsze na wyciągnięcie ręki. Pozornie łatwy dostęp do „świata dźwięków” sprawia jednak, że wybór nie jest rzeczą tak oczywistą.

W Polsce i na świecie istnieje wiele instytucji, które zajmują się muzyką w szerokim tego słowa znaczeniu. Nie są to tylko sale koncertowe, opery czy filharmonie, których podstawową misją jest budowa i komunikacja wymiaru kulturalnego marki naszego kraju. Często blisko nas są działające domy kultury, gmachy muzeów, świetlice, akademie muzyczne, obiekty filharmonii, teatry muzyczne, opery, siedziby orkiestr, stowarzyszenia czy fundacje włączając się w liczne projekty artystyczne przedstawiają gotową ofertę wydarzeń dla każdego odbiorcy.

Niniejszy materiał będzie stanowić dodatek uzupełniający wiedzę z zakresu najważniejszych instytucji muzycznych w Polsce i na świecie, wsparty filmową opowieścią o ich działalności. Warto również zobaczyć krótki film, opowiadający o uczestnictwie w kulturze muzycznej, który wyjaśni między innymi, jakie formy może przybrać sama organizacja koncertu w postaci: recitalu [czytaj: reczitalu], koncertu plenerowego, wydarzenia operowego, operetkowego czy musicalu [czytaj: mjuzikalu]. Tutaj znajdziesz krótkie wiadomości o naszych flagowych instytucjach narodowych, zajmujących się muzyką, czyli o: Filharmonii Narodowej, Teatrze Wielkim - Operze Narodowej, Narodowej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia, Narodowym Forum Muzyki oraz pozostałych.

Muzyczne metropolie, nie tylko w Polsce

Zerkając na ilość teatrów i instytucji muzycznych w Polsce można zauważyć, że największa liczba takich placówek przypada na województwo mazowieckie. Kolejne miejsce zajmuje województwo małopolskie, trzecie – śląskie, dalej dolnośląskie, pomorskie i wielkopolskie.

Rhq4BCNot6uay

Fotografia przedstawia ilostan teatrów i instytucji muzycznych w Polsce w 2020 r., na podstawie danych z GUS. Powyżej wykresu znajduje się niebieski napis: „Teatry i instytucje muzyczne w 2020 roku.” Po lewej stronie znajduje się wykaz województw, czarną czcionką oraz po prawej stronie liczba instytucji kultury: Województwo mazowieckie- 36, województwo małopolskie‑25, województwo śląskie 25, województwo dolnośląskie- 22, województwo pomorskie- 18, województwo wielkopolskie – 15, województwo łódzkie – 11, województwo podlaskie- 8, województwo zachodniopomorskie‑8, województwo kujawsko‑pomorskie‑7, województwo lubelskie‑7, województwo opolskie‑5, województwo warmińsko‑mazurskie‑5, województwo lubuskie‑4, województwo świętokrzyskie‑4, województwo podkarpackie‑3.

W ostatnich czasach podniosła się znacząco rola bibliotek, które pełniąc swoje statutowe obowiązki rozpowszechniania czytelnictwa, stają się - nawet w niewielkich miejscowościach - dynamicznymi ośrodkami kulturotwórczymi. W nich odbywają się często wystawy, zajęcia artystyczne połączone z muzyką, a także liczne koncerty. Poniżej przedstawiona biblioteka posiada scenę kameralną, małe studio streamingowe [czytaj: strimingowe] oraz liczne zbiory płyt winylowych do odsłuchu.

R5aovflrPWRhn

Fotografia przedstawia „Stację Biblioteki” na dworcu kolejowym w Rudzie Śląskiej - Chebziu. Budynek ten jest przykładem instytucji, łączącej funkcje czytelniczą z szeroko rozumianą kulturą i muzyką. Zdjęcie zrobione jest nocą. Budynek ukazany jest od strony wejścia. Centralnie, na środku znajdują się czarne drzwi. Budynek jest symetryczny. Po prawej, jak i po lewej stronie budynku znajdują się cztery mniejsze okna, zaś nad nimi po trzy większe. Nad drzwiami ukazane jest duże przeszklenie, przez które widać zegar i środek budynku. Budynek zbudowany jest z czerwonej cegły. Stacja jest podświetlona lampami, które znajdują się na chodniku, przy dolnej krawędzi budynku.

RGR2T09hkY5yV

Na zdjęciu przedstawiono czytelnię z dwoma piętrami. Niższe piętro stanowi hol w którym stoją regały, szafa oraz dwie sztalugi, wyżej jest pomieszczenie w którym znajdują się regały z książkami. Obok nich stoją stoliki z żółtymi krzesłami. Sufit jest podtrzymywany czarnymi, metalowymi stelażami. Wyżej znajdują się czarne, małe okna. Z sufitu zwisają srebrne lampy.

RafiyZsskN9Bp

Zdjęcie pod tytułem: „Flashmob na Kakauszale w Rudzie Chebziu”, kolaż składa się z czterech fotografii. Na pierwszym zdjęciu, po lewej stronie ukazane są postacie, które stoją przed stołem z wieloma książkami. Poniżej ukazani są ludzie trzymający książki, przed którymi znajduje się stół z książkami. Przy stole siedzą dwie kobiety oraz mężczyzna. Po prawej stronie znajdują się ludzie trzymający śpiewniki. Obok nich stoi niebiesko‑żółty napis „Stacja Biblioteka”. Naprzeciwko nich stoi dyrygent, który trzyma uniesione w górze ręce. Poniżej na ostatnim zdjęciu znajduje się pomieszczenie , w którym ukazani są mężczyźni oraz kobiety. Pomiędzy nimi znajdują się stoły oraz krzesła. Na stołach ukazane są liczne książki. Sceny ze zdjęć to najprawdopodobniej spotkania wydawnicze lub autorskie.

Cały świat podziwia nie tylko przepiękną aranżację kwiatową, ale przede wszystkim dźwięki płynące ze słynnej „Złotej Sali” Musikverein [czytaj:muzikwerajn]. To corocznie stąd Filharmonicy Wiedeńscy grają Koncert, który transmitowany jest do blisko 90 krajów, by przywitać w ten sposób pierwszy dzień Nowego Roku.

R1WB68qZWQrHP

Zdjęcie przedstawia budynek Opery Wiedeńskiej. Budynek jest koloru szarego, zaś framugi okien budynku są czerwone. Przy głównym wejściu budynku znajdują się ozdobne kolumny: cztery mniejsze umiejscowione na parterze oraz cztery większe na piętrze, pomiędzy którymi znajdują się posągi. Na dachu budynku, przy głównym wejściu po lewej oraz po prawej stronie znajdują się dwa posągi postaci na koniach. Przed budynkiem znajduje się ulica z przejściem dla pieszych. Przed operą spacerują postacie.

R1LorzKI9okzq

Zdjęcie przedstawia salę koncertową Opery Wiedeńskiej. Fotografia zrobiona jest z perspektywy osoby będącej na górnym balkonie sali koncertowej. W lewym dolnym rogu znajduje się scena z muzykami. Na środku jak i po prawej stronie znajduje się duża widownia. W oddali, na różnych piętrach znajdują się balkony z widownią. Sala jest beżowo‑czerwona.

RvNWYM7UgmQRx

Fotografia przedstawia budynek Wiedeńskiego Towarzystwa Muzycznego. Zdjęcie wykonano od strony wejścia. Budynek jest koloru czerwono‑szarego. Główna część budynku składa się z sześciu łuków. W łukach znajdujących się na piętrze budynku, znajdują się trzy posągi. W górnej części budynku znajduje się ozdobna fasada, z beżowymi płaskorzeźbami. Poniżej fasady widnieje napis: „GESELLSCHAFT DER MUSIKFREUNDE”. Przed budynkiem znajdują się dwie postacie, które siedzą przy stoliku.

RfhCUpB8IdtIk

Zdjęcie ukazuje sale koncertową Wiedeńskiego Towarzystwa Muzycznego, w której odbywa się słynny koncert noworoczny. Na pierwszym planie znajduje się widownia z krzesłami. Dalej przedstawiona jest scena koncertowa, na której znajdują się muzycy. Wyżej przedstawione są złote organy oraz balkon z widownią.

W stolicy Austrii – Wiedniu - istnieje równie piękny zabytkowy budynek Opery Narodowej. Nie sposób w tym momencie zapomnieć o kolejnym miejscu, którego największym zaszczytem każdego muzyka czy człowieka kochającego muzykę, jest chociażby krótki pobyt w słynnym Teatrze Albert Hall [czytaj: albert hol] z najznamienitszą salą koncertową w Wielkiej Brytanii.

RwhAmCGZFSPhK

Zdjęcie przedstawia budynek teatru Royal Albert Hall. Na pierwszym planie przed budynkiem znajduje się posąg mężczyzny, który został umieszczony na wysokiej kolumnie. Poniżej, u podstawy kolumny znajdują się dwa inne posągi przedstawiające siedzące kobiety. Budynek ma owalny kształt, jest koloru czerwono‑beżowego. Na fasadzie budynku znajdują się obrazy, przedstawiające różne sceny. Na dachu budynku znajduje się szklana kopuła. Do budynku, po prawej oraz po lewej stronie pomnika prowadzą schody.

R1YgH17zmPtv1

Zdjęcie przedstawia salę koncertową Royal Albert Hall w Londynie. Zdjęcie zrobiono z perspektywy osoby znajdującej się na najwyższym piętrze sali. Sala ma owalny kształt. W sali koncertowej znajdują się czerwone fotele, na środku ukazana jest oświetlona scena. Na drugim planie znajdują się organy, za którymi wzdłuż sali rozciągają się łuki z ozdobnymi kolumnami.

Wymienić jednym tchem należy również słynny cud muzyczno‑architektoniczny przypinający rozpostarte żagle w postaci Opery w dalekiej Australii w Sydney [czytaj: sidnej].

R1VVISIBIDs2N

Zdjęcie przedstawia budynek Sydney Opera House. Budynek otacza zatoka. Opera składa się z białego dachu oraz brązowej konstrukcji. Charakterystyczny dach, kształtem przypomina białe, półokrągłe fale. Na otaczającej operę wodzie znajdują się liczne statki oraz żaglówki. W oddali znajduje się panorama miasta.

R1dZGS5MbuhTa

Zdjęcie przedstawia sale koncertową Sydney Opera House w czasie koncertu. Na środku zdjęcia przedstawiona jest scena muzyczna, na której znajduje się zespół opery. Wokół sceny znajduje się widownia. Widownia znajduje się na różnych poziomach sali. Sala koncertowa jest koloru brązowego oraz czerwonego.

Za chwilę zobaczycie film „Różne oblicza koncertu w instytucjach kultury”. Ta część lekcji podpowie Wam, jak może wyglądać przygotowanie wydarzenia jakim jest koncert w różnych miejscach, nie tylko w naszym kraju.

Zanim jednak go zobaczycie, sprawdzicie swoją wiedzę, czy znacie pojęcia związane z salą koncertową. Co kryje opera?

R1IgqhdInhKjW

Ilustracja interaktywna przedstawia grafikę komputerową, na której przedstawiono koncert operowy. Na scenie stoi śpiewający mężczyzna i kobieta. Między nimi stoją elementy scenografii, takie jak kopie kolumn greckich. Scena objęta jest z boku kulisami, a u góry – kurtyną. Na artystów pada światło reflektorów. Przed sceną, poniżej jej poziomu znajduje się orkiestron z dyrygentem i orkiestrą. Dalej, na fotelach ułożonych w równych rzędach siedzi widownia. Rzędy foteli pną się do góry, im dalej od sceny. Po prawej stronie ilustracji znajduje się panel boczny z kilkoma hasłami. Na górze napisano tytuł ilustracji: „Co kryje opera?”. Pierwsze hasło to: Scena. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetla się powierzchnia sceny, razem ze śpiewakami i kurtyną. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Scena jest to miejsce w operze, na którym wystawiane są utwory. Znajduje się na podwyższeniu, aby była widoczna dla każdego widza. Często scenę od widza odgradza ruchoma kurtyna. Scena jest wyposażona w odpowiednie elementy, które umożliwiają przygotowanie widowiska od strony technicznej, takie jak reflektory czy miejsca, na których można zawiesić elementy dekoracyjne. Jej układ powinien ułatwiać artystom swobodne przemieszczanie się. Pod tekstem umieszczono zdjęcie - widok na scenę w Sali Moniuszki Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. Zdjęcie przedstawia salę koncertową, ukazaną w kierunku sceny. Scena jest otoczona prostokątną ramą w kolorze czarno‑białym. Z góry zwisa udrapowana, czerwona kurtyna. Na scenie stoją elementy scenografii. Widownia składa się z ułożonych w rzędy foteli, a po obu stronach znajdują się loże na kilku poziomach. Ściany i sufit mają jasny, beżowy kolor. Następne hasło to: Widownia. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetlają się rzędy foteli z siedzącymi na nich ludźmi, a także podświetlają się boczne części opery z lożami, przypominającymi balkony. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Widownia to część obiektu przeznaczona dla widzów. Współczesne widownie w operach wznoszą się ku górze im dalej od sceny, żeby zapewnić jak najlepszą widoczność. Na widownię składają się także wielopiętrowe loże. Pod tekstem umieszczono zdjęcie widowni w Sali Moniuszki Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. Widownia składa się z czerwonych foteli, ułożonych w równe rzędy. Pośrodku fotele przedzielone są korytarzem. Od lewej do prawej strony, na kilku poziomach znajdują się loże z innymi miejscami siedzącymi. Sufit i ściany sali mają jasny kolor. Następne hasło w panelu bocznym to: Dyrygent. Po kliknięciu w hasło, podświetla się jego sylwetka. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Dyrygent to osoba, która kieruje zespołem muzycznym czy wykonaniem opery. W swojej ręce zazwyczaj trzyma batutę, choć nie jest to konieczny element. Może dyrygować samymi rękoma. Najtrudniejszym zadaniem dyrygenta jest nadanie wyjątkowego brzmienia wykonaniu danego utworu. Wprowadza swój element interpretacji utworu i szlifuje detale. Ponadto pilnuje, aby wszystkie instrumenty były idealnie zgrane ze sobą w czasie i rozwiewa wszelkie wątpliwości muzyków co do sposobu zagrania utworu, niczym muzyczny instruktor. Pod tekstem umieszczono zdjęcie Massimiliano Caldi, włoskiego dyrygenta. Mężczyzna w prawej, uniesionej dłoni trzyma batutę, a lewą rękę ma wyciągniętą do boku. Głowę unosi do góry, a jego wzrok utkwiony jest w dali. Mężczyzna ubrany jest w białą koszulę, białą kamizelkę, białą muszkę i czarną marynarkę. Przed nim siedzi orkiestra. Następne hasło to: Orkiestron. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetla się miejsce poniżej sceny, w którym siedzą ludzie grający na instrumentach. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Orkiestron, inaczej podscenie. Jest to miejsce przeznaczone dla orkiestry i znajduje się przed sceną, poniżej jej poziomu. Może być także częściowo zadaszone. Pod tekstem umieszczono zdjęcie orkiestronu, wypełniony grającą orkiestrą. Krzesła są ustawione jedne przy drugim. Muzycy mają rozłożone pulpity z nutami. Po prawej stronie stoi dyrygent. Następne hasło to: Solista. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetla się sylwetka solisty. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Solista to nie tylko śpiewak, który wykonuje utwór solowy, ale także partię solową w operze. Każdy z solistów śpiewa konkretnym głosem. Podstawowe głosy kobiece, od skali w najwyższym rejestrze do najniższego, to sopran, mezzosopran, alt. Dla głosów męskich to kontratenor, tenor, baryton, bas. Pod tekstem umieszczono zdjęcie śpiewaczki operowej Lise Davidsen w tytułowej roli „Ariadny na Naxos” Richarda Straussa w Metropolitan Opera w lutym 2022 r. Kobieta ma uchylone usta, zamknięte oczy i zmarszczone brwi. Na jej twarz pada światło reflektora. Na głowie ma koronę stworzoną z błyszczących kryształków. Jest ubrana w obszerną, zwiewną szatę w kolorze ciemnogranatowym, ze srebrną, błyszczącą nitką. Tło jest ciemne. Następne hasło to: Scenografia. Po kliknięciu w hasło, na ekranie podświetlają się elementy scenografii na scenie, między innymi przedmioty wzorowane na kolumnach greckich. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Scenografia to oprawa plastyczna spektaklu, między innymi dekoracje znajdujące się na scenie, odpowiednio dobrane oświetlenie oraz rekwizyty. Tymi wszystkimi elementami zajmuje się scenograf. Scenografia powinna wyglądać autentycznie, czyli wiernie odwzorowywać przedmioty z życia codziennego, które scenograf chce imitować. Pod tekstem umieszczono zdjęcie bogatej scenografii z neonowymi światłami z opery „Halka” Stanisława Moniuszki w inscenizacji Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie. Zdjęcie przedstawia scenę z opery, ze współczesną scenografią. Scena przypomina dyskotekę, ludzie ubrani we wzorzyste stroje tańczą w różnych grupach. Niektórzy stoją na stołach. Na środku stoi zgarbiony mężczyzna, na którego pada białe światło. Reszta sceny skąpana jest w niebieskim, neonowym świetle. Za ludźmi znajduje się fragment budynku, na dachu którego znajduje się neonowy napis hotel. Ostatnie hasło to: Kulisy. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetlają się strzałki, wskazujące w boki sceny, za kotary. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Kulisy to część teatru lub opery za sceną i/lub po obu jej stronach, niewidoczna dla widzów. Kulisy boczne są zazwyczaj przykryte kotarą. Za kulisami znajduje się oprawa techniczna wydarzenia. Można przechowywać tam rekwizyty. Zza kulis wyłaniają się artyści, wchodzący na scenę. Pod tekstem umieszczono zdjęcie przedstawiające oprawę techniczną wydarzenia za kulisami. Zdjęcie przedstawia stolik, na którym ułożony jest sprzęt elektroniczny. Na ekranach wyświetla się widok na scenę i widownię. Na laptopie wyświetla się ścieżka dźwiękowa. Na sprzęcie świecą się diody, podłączone są kable. W tle znajdują się kulisy, w których stoją ludzie, a za nimi jest scena.

Ilustracja interaktywna przedstawia grafikę komputerową, na której przedstawiono koncert operowy. Na scenie stoi śpiewający mężczyzna i kobieta. Między nimi stoją elementy scenografii, takie jak kopie kolumn greckich. Scena objęta jest z boku kulisami, a u góry – kurtyną. Na artystów pada światło reflektorów. Przed sceną, poniżej jej poziomu znajduje się orkiestron z dyrygentem i orkiestrą. Dalej, na fotelach ułożonych w równych rzędach siedzi widownia. Rzędy foteli pną się do góry, im dalej od sceny. Po prawej stronie ilustracji znajduje się panel boczny z kilkoma hasłami. Na górze napisano tytuł ilustracji: „Co kryje opera?”. Pierwsze hasło to: Scena. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetla się powierzchnia sceny, razem ze śpiewakami i kurtyną. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Scena jest to miejsce w operze, na którym wystawiane są utwory. Znajduje się na podwyższeniu, aby była widoczna dla każdego widza. Często scenę od widza odgradza ruchoma kurtyna. Scena jest wyposażona w odpowiednie elementy, które umożliwiają przygotowanie widowiska od strony technicznej, takie jak reflektory czy miejsca, na których można zawiesić elementy dekoracyjne. Jej układ powinien ułatwiać artystom swobodne przemieszczanie się. Pod tekstem umieszczono zdjęcie - widok na scenę w Sali Moniuszki Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. Zdjęcie przedstawia salę koncertową, ukazaną w kierunku sceny. Scena jest otoczona prostokątną ramą w kolorze czarno‑białym. Z góry zwisa udrapowana, czerwona kurtyna. Na scenie stoją elementy scenografii. Widownia składa się z ułożonych w rzędy foteli, a po obu stronach znajdują się loże na kilku poziomach. Ściany i sufit mają jasny, beżowy kolor. Następne hasło to: Widownia. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetlają się rzędy foteli z siedzącymi na nich ludźmi, a także podświetlają się boczne części opery z lożami, przypominającymi balkony. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Widownia to część obiektu przeznaczona dla widzów. Współczesne widownie w operach wznoszą się ku górze im dalej od sceny, żeby zapewnić jak najlepszą widoczność. Na widownię składają się także wielopiętrowe loże. Pod tekstem umieszczono zdjęcie widowni w Sali Moniuszki Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. Widownia składa się z czerwonych foteli, ułożonych w równe rzędy. Pośrodku fotele przedzielone są korytarzem. Od lewej do prawej strony, na kilku poziomach znajdują się loże z innymi miejscami siedzącymi. Sufit i ściany sali mają jasny kolor. Następne hasło w panelu bocznym to: Dyrygent. Po kliknięciu w hasło, podświetla się jego sylwetka. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Dyrygent to osoba, która kieruje zespołem muzycznym czy wykonaniem opery. W swojej ręce zazwyczaj trzyma batutę, choć nie jest to konieczny element. Może dyrygować samymi rękoma. Najtrudniejszym zadaniem dyrygenta jest nadanie wyjątkowego brzmienia wykonaniu danego utworu. Wprowadza swój element interpretacji utworu i szlifuje detale. Ponadto pilnuje, aby wszystkie instrumenty były idealnie zgrane ze sobą w czasie i rozwiewa wszelkie wątpliwości muzyków co do sposobu zagrania utworu, niczym muzyczny instruktor. Pod tekstem umieszczono zdjęcie Massimiliano Caldi, włoskiego dyrygenta. Mężczyzna w prawej, uniesionej dłoni trzyma batutę, a lewą rękę ma wyciągniętą do boku. Głowę unosi do góry, a jego wzrok utkwiony jest w dali. Mężczyzna ubrany jest w białą koszulę, białą kamizelkę, białą muszkę i czarną marynarkę. Przed nim siedzi orkiestra. Następne hasło to: Orkiestron. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetla się miejsce poniżej sceny, w którym siedzą ludzie grający na instrumentach. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Orkiestron, inaczej podscenie. Jest to miejsce przeznaczone dla orkiestry i znajduje się przed sceną, poniżej jej poziomu. Może być także częściowo zadaszone. Pod tekstem umieszczono zdjęcie orkiestronu, wypełniony grającą orkiestrą. Krzesła są ustawione jedne przy drugim. Muzycy mają rozłożone pulpity z nutami. Po prawej stronie stoi dyrygent. Następne hasło to: Solista. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetla się sylwetka solisty. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Solista to nie tylko śpiewak, który wykonuje utwór solowy, ale także partię solową w operze. Każdy z solistów śpiewa konkretnym głosem. Podstawowe głosy kobiece, od skali w najwyższym rejestrze do najniższego, to sopran, mezzosopran, alt. Dla głosów męskich to kontratenor, tenor, baryton, bas. Pod tekstem umieszczono zdjęcie śpiewaczki operowej Lise Davidsen w tytułowej roli „Ariadny na Naxos” Richarda Straussa w Metropolitan Opera w lutym 2022 r. Kobieta ma uchylone usta, zamknięte oczy i zmarszczone brwi. Na jej twarz pada światło reflektora. Na głowie ma koronę stworzoną z błyszczących kryształków. Jest ubrana w obszerną, zwiewną szatę w kolorze ciemnogranatowym, ze srebrną, błyszczącą nitką. Tło jest ciemne. Następne hasło to: Scenografia. Po kliknięciu w hasło, na ekranie podświetlają się elementy scenografii na scenie, między innymi przedmioty wzorowane na kolumnach greckich. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Scenografia to oprawa plastyczna spektaklu, między innymi dekoracje znajdujące się na scenie, odpowiednio dobrane oświetlenie oraz rekwizyty. Tymi wszystkimi elementami zajmuje się scenograf. Scenografia powinna wyglądać autentycznie, czyli wiernie odwzorowywać przedmioty z życia codziennego, które scenograf chce imitować. Pod tekstem umieszczono zdjęcie bogatej scenografii z neonowymi światłami z opery „Halka” Stanisława Moniuszki w inscenizacji Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie. Zdjęcie przedstawia scenę z opery, ze współczesną scenografią. Scena przypomina dyskotekę, ludzie ubrani we wzorzyste stroje tańczą w różnych grupach. Niektórzy stoją na stołach. Na środku stoi zgarbiony mężczyzna, na którego pada białe światło. Reszta sceny skąpana jest w niebieskim, neonowym świetle. Za ludźmi znajduje się fragment budynku, na dachu którego znajduje się neonowy napis hotel. Ostatnie hasło to: Kulisy. Po kliknięciu w hasło, na ilustracji podświetlają się strzałki, wskazujące w boki sceny, za kotary. Po kliknięciu w niebieskie pole obok hasła, na ekranie wyświetla się następujący tekst: Kulisy to część teatru lub opery za sceną i/lub po obu jej stronach, niewidoczna dla widzów. Kulisy boczne są zazwyczaj przykryte kotarą. Za kulisami znajduje się oprawa techniczna wydarzenia. Można przechowywać tam rekwizyty. Zza kulis wyłaniają się artyści, wchodzący na scenę. Pod tekstem umieszczono zdjęcie przedstawiające oprawę techniczną wydarzenia za kulisami. Zdjęcie przedstawia stolik, na którym ułożony jest sprzęt elektroniczny. Na ekranach wyświetla się widok na scenę i widownię. Na laptopie wyświetla się ścieżka dźwiękowa. Na sprzęcie świecą się diody, podłączone są kable. W tle znajdują się kulisy, w których stoją ludzie, a za nimi jest scena.

Zasób interaktywny dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/b/P7t4Fv5oD

Taktowanie czy dyrygowanie?

R10e8W3xUa48G

Obraz pod tytułem „Sie ma”, w wykonaniu Lesława Chmielewskiego. Dzieło przedstawia karykaturę Jurka Owsiaka. Głowa mężczyzny jest znacznie większa od tułowia. Mężczyzna stoi bokiem do widza, a jego głowa zwrócona jest w stronę obserwatora. Postać ma niebieskie buty, czerwone spodnie, żółta marynarkę i białą koszulę. W lewej ręce trzyma batutę.

Sztuka dyrygowaniaDyrygowaniedyrygowania to tak naprawdę sposób „zarządzania zasobami ludzkimi”. Ta trudna sztuka kształtowała się na przestrzeni wielu wieków. Dzisiaj wiemy, że nie wystarczy zestaw specjalnie przetrenowanych gestów, wyrazów twarzy, mimiki, układu i ruchów czasami całego ciała, by zjednać sobie zespół. Rzadko kiedy zdarza się dyrygent spokojnie stojący przed orkiestrą czy chórem i w sposób minimalistyczny pokazujący wolę interpretowania danego dzieła muzycznego. Sam ruch czy gestykulacja jest częścią tego spektaklu zwanego dyrygowaniem, gdyż to osobowość danego człowieka pozwala nawiązać nić porozumienia z orkiestrą czy chórem. W całej historii muzyki było bardzo wielu dyrygentów, a niektórych z nich łatwiej zapamiętać wraz z orkiestrami, które prowadzili od lat. Wybitnymi dyrygentami, którzy przeszli za życia do historii należą:

• Herbert von KarajanHerbert von KarajanHerbert von Karajan [czytaj: herbert fon karajan] - prowadzący między innymi orkiestrę Symfoników Wiedeńskich (Austria);

• Claudio AbbadoClaudio AbbadoClaudio Abbado [czytaj: klaudio abado], który prowadził prawie wszystkie największe orkiestry z mediolańską La Scala [czytaj: la skala] na czele (Włochy);

• Sir John Eliot GardinerJohn Eliot GardnierSir John Eliot Gardiner [czytaj: ser dżon eljot gardyner] – dyrygował wiodącymi orkiestrami symfonicznymi świata, w tym London Symphony Orchestra (Wielka Brytania) i Gewandhausorchester z Lipska (Niemcy);

• Leonard BernsteinLeonard BernsteinLeonard Bernstein [czytaj: leopold bernsztajn] - niezapomniany popularyzator i pasjonata muzyki oraz rewelacyjny dyrygent wielu orkiestr, w tym nowojorskich filharmoników.

Herbert von Karajan

R1UORwe58PD2e

Zdjęcie przedstawiające Herberta von Karajana, fotografia Joop van Bilsen. Czarno‑biała fotografia ukazuje postać mężczyzny, siedzącego w samochodzie. Drzwi samochodu są otwarte. Mężczyzna ubrany jest w marynarkę w kratę.

Claudio Abbado

RI3qNxEl0Wufs

Zdjęcie przedstawia Claudio Abbado, autorstwa Rob Croes. Fotografia jest czarno‑biała. Na zdjęciu ukazany jest mężczyzna trzymający statuetkę. Mężczyzna zwrócony jest w stronę widza. Ubrany jest w jasną koszulę w kratę.

John Eliot Gardnier

Rk0Z4IeXOnVNa

Zdjęcie przedstawia postać Johna Eliota Gardinera, fotografia wykonana przez Macieja Schumachera. Mężczyzna ubrany jest w czarną koszulę. Na lewej ręce ma zegarek. W dłoniach trzyma batutę. Mężczyzna odwrócony jest w lewą stronę.

Leonard Bernstein

RsAexCzeQc4tb

Fotografia Leonarda Bernsteina w czasie koncertu, autorstwa Allana Warrena. Mężczyzna ubrany jest w granatową bluzkę z długim rękawem oraz szare spodnie. W jego prawej ręce znajduje się batuta, zaś lewa ręka położona jest na książce. Mężczyzna siedzi, jego głowa odwrócona jest w lewą stronę.

TaktowanieTaktowanieTaktowanie można skojarzyć z dyrygowaniem lub samym dyrygentem, takim który stoi na przykład przed chórem lub orkiestrą. Poprzez taktowanie pokazujemy, w jakim metrum i tempie utrzymane jest dane ćwiczenie lub utwór. Sam ruch ręki wykonywany jest według określonych najpopularniejszych schematów: na dwa, na trzy i na cztery (patrz powyżej). Najbardziej popularne schematy metrum są na 2/4, 2/8, 3/4, 3/8, 4/4, 4/8 i tak dalej. Można te ruchy wykonywać jednoręcznie lub obiema rękoma równocześnie. Taktowanie można traktować jako wstęp do dyrygowania. Służy przede wszystkim uporządkowaniu schematu rytmicznego, a dla zespołu jest wskazówką poczucia jednego taktu i pulsu.

RKnCxed9RGEKJ

Materiał filmowy do lekcji zatytułowany „Taktowanie”.

Materiał filmowy do lekcji zatytułowany „Taktowanie”.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/RKnCxed9RGEKJ

Materiał filmowy do lekcji zatytułowany „Taktowanie”.

Polecenie 7

Na podstawie fragmentu filmu, zapisz w jakim metrum taktują dzieci?

R5v4Q9ez23eyX

Animacja przedstawia przykład taktowania. Na ekranie znajdują się dwie animowane postacie - dziewczynka z lewej strony i chłopiec z prawej. Oboje wykonują taki sam ruch rękoma. Na raz przesuwają obie dłonie pionowo w dół, na dwa - rozkładają dłonie poziomo, daleko od siebie, a na trzy wykonują ruch po skosie do góry, łącząc obie dłonie.

Animacja przedstawia przykład taktowania. Na ekranie znajdują się dwie animowane postacie - dziewczynka z lewej strony i chłopiec z prawej. Oboje wykonują taki sam ruch rękoma. Na raz przesuwają obie dłonie pionowo w dół, na dwa - rozkładają dłonie poziomo, daleko od siebie, a na trzy wykonują ruch po skosie do góry, łącząc obie dłonie.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/R5v4Q9ez23eyX

Animacja przedstawia przykład taktowania. Na ekranie znajdują się dwie animowane postacie - dziewczynka z lewej strony i chłopiec z prawej. Oboje wykonują taki sam ruch rękoma. Na raz przesuwają obie dłonie pionowo w dół, na dwa - rozkładają dłonie poziomo, daleko od siebie, a na trzy wykonują ruch po skosie do góry, łącząc obie dłonie.

R1YRCaBijpG3h

(Uzupełnij).

Pokaż odpowiedź

Dziewczynka taktuje w metrum 3/4.

Być albo nie być… muzykiem? Oto jest pytanie.

Podczas koncertu napawamy się widokiem grających muzyków czy wykonujących z przejęciem swoje partie wokalne śpiewaków. Widzowie wręcz chłoną całość spektaklu muzycznego, koncertu czy przedstawienia operowego, który może się wydawać nieskończonym pasmem przyjemności doznań i emocji na największym poziomie. Aby tak prezentować muzykę, stworzyć koncert niezapomnianym wydarzeniem musi być spełnionych wiele czynników, o których opowiedzą Wam sami muzycy: instrumentaliści z różnych zespołów, soliści oraz inne osoby odpowiedzialne za całokształt organizacyjny wydarzenia muzycznego.

Ta część zostanie uzupełniona wywiadami z muzykami, dotyczącymi ich pracy i przygotowaniami do koncertu. Wśród osób zajmujących się organizacją koncertu zobaczycie jaką rolę pełni dyrygent, a nawet w jaki sposób prowadzi zespół. Zanim jednak sprawdzicie swoje umiejętności organizatorskie dyrygenckie warto nauczyć się podstaw taktowania w najbardziej znanych metrum muzycznym, czyli: na dwa, trzy i cztery.

Podsumowanie

Jako uczestnicy życia kulturalnego dokonujemy wyboru, nie zawsze zdając sobie sprawę z tego czy jesteśmy tylko biernymi odbiorcami muzyki czy także jej twórcami? Taki proces uwarunkowany jest zarówno szeregiem czynników indywidualnych, na przykład potrzebami kulturowymi każdego z nas, jak i czynnikami o charakterze społecznym. Decyduje o tym czasami nasz poziom wykształcenia – wiedza ogólna, jaką posiadamy, sytuacja rodzinna lub miejsce, w którym żyjemy i dorastamy. Ale to nie jedyne czynniki, które wpływają na formę uczestnictwa nas w kulturze. Najłatwiej zacząć jest… od Bacha, tak jak w piosence Zbigniewa Wodeckiego, czyli poczuć muzykę od środka, całym sobą. A jak to zrobić? Możliwości są nieograniczone. Wybór zależy tylko od Ciebie.

Ćwiczenia

Słownik pojęć

• Encyklopedia PWN – wydanie internetowe.

• Słownik Języka Polskiego – wydanie internetowe.

Notatki ucznia

Biblioteka audio

Galeria

R5aovflrPWRhn

Fotografia przedstawia „Stację Biblioteki” na dworcu kolejowym w Rudzie Śląskiej - Chebziu. Budynek ten jest przykładem instytucji, łączącej funkcje czytelniczą z szeroko rozumianą kulturą i muzyką. Zdjęcie zrobione jest nocą. Budynek ukazany jest od strony wejścia. Centralnie, na środku znajdują się czarne drzwi. Budynek jest symetryczny. Po prawej, jak i po lewej stronie budynku znajdują się cztery mniejsze okna, zaś nad nimi po trzy większe. Nad drzwiami ukazane jest duże przeszklenie, przez które widać zegar i środek budynku. Budynek zbudowany jest z czerwonej cegły. Stacja jest podświetlona lampami, które znajdują się na chodniku, przy dolnej krawędzi budynku.

RGR2T09hkY5yV

Na zdjęciu przedstawiono czytelnię z dwoma piętrami. Niższe piętro stanowi hol w którym stoją regały, szafa oraz dwie sztalugi, wyżej jest pomieszczenie w którym znajdują się regały z książkami. Obok nich stoją stoliki z żółtymi krzesłami. Sufit jest podtrzymywany czarnymi, metalowymi stelażami. Wyżej znajdują się czarne, małe okna. Z sufitu zwisają srebrne lampy.

RvNWYM7UgmQRx

Fotografia przedstawia budynek Wiedeńskiego Towarzystwa Muzycznego. Zdjęcie wykonano od strony wejścia. Budynek jest koloru czerwono‑szarego. Główna część budynku składa się z sześciu łuków. W łukach znajdujących się na piętrze budynku, znajdują się trzy posągi. W górnej części budynku znajduje się ozdobna fasada, z beżowymi płaskorzeźbami. Poniżej fasady widnieje napis: „GESELLSCHAFT DER MUSIKFREUNDE”. Przed budynkiem znajdują się dwie postacie, które siedzą przy stoliku.

RfhCUpB8IdtIk

Zdjęcie ukazuje sale koncertową Wiedeńskiego Towarzystwa Muzycznego, w której odbywa się słynny koncert noworoczny. Na pierwszym planie znajduje się widownia z krzesłami. Dalej przedstawiona jest scena koncertowa, na której znajdują się muzycy. Wyżej przedstawione są złote organy oraz balkon z widownią.

R1WB68qZWQrHP

Zdjęcie przedstawia budynek Opery Wiedeńskiej. Budynek jest koloru szarego, zaś framugi okien budynku są czerwone. Przy głównym wejściu budynku znajdują się ozdobne kolumny: cztery mniejsze umiejscowione na parterze oraz cztery większe na piętrze, pomiędzy którymi znajdują się posągi. Na dachu budynku, przy głównym wejściu po lewej oraz po prawej stronie znajdują się dwa posągi postaci na koniach. Przed budynkiem znajduje się ulica z przejściem dla pieszych. Przed operą spacerują postacie.

R1LorzKI9okzq

Zdjęcie przedstawia salę koncertową Opery Wiedeńskiej. Fotografia zrobiona jest z perspektywy osoby będącej na górnym balkonie sali koncertowej. W lewym dolnym rogu znajduje się scena z muzykami. Na środku jak i po prawej stronie znajduje się duża widownia. W oddali, na różnych piętrach znajdują się balkony z widownią. Sala jest beżowo‑czerwona.

RwhAmCGZFSPhK

Zdjęcie przedstawia budynek teatru Royal Albert Hall. Na pierwszym planie przed budynkiem znajduje się posąg mężczyzny, który został umieszczony na wysokiej kolumnie. Poniżej, u podstawy kolumny znajdują się dwa inne posągi przedstawiające siedzące kobiety. Budynek ma owalny kształt, jest koloru czerwono‑beżowego. Na fasadzie budynku znajdują się obrazy, przedstawiające różne sceny. Na dachu budynku znajduje się szklana kopuła. Do budynku, po prawej oraz po lewej stronie pomnika prowadzą schody.

R1YgH17zmPtv1

Zdjęcie przedstawia salę koncertową Royal Albert Hall w Londynie. Zdjęcie zrobiono z perspektywy osoby znajdującej się na najwyższym piętrze sali. Sala ma owalny kształt. W sali koncertowej znajdują się czerwone fotele, na środku ukazana jest oświetlona scena. Na drugim planie znajdują się organy, za którymi wzdłuż sali rozciągają się łuki z ozdobnymi kolumnami.

R1VVISIBIDs2N

Zdjęcie przedstawia budynek Sydney Opera House. Budynek otacza zatoka. Opera składa się z białego dachu oraz brązowej konstrukcji. Charakterystyczny dach, kształtem przypomina białe, półokrągłe fale. Na otaczającej operę wodzie znajdują się liczne statki oraz żaglówki. W oddali znajduje się panorama miasta.

R1dZGS5MbuhTa

Zdjęcie przedstawia sale koncertową Sydney Opera House w czasie koncertu. Na środku zdjęcia przedstawiona jest scena muzyczna, na której znajduje się zespół opery. Wokół sceny znajduje się widownia. Widownia znajduje się na różnych poziomach sali. Sala koncertowa jest koloru brązowego oraz czerwonego.

Rrvi8grgUuc1K

Grafika komputerowa, na której przedstawiono koncert operowy. Na scenie stoi śpiewający mężczyzna i kobieta. Między nimi stoją elementy scenografii, takie jak kopie kolumn greckich. Scena objęta jest z boku kulisami, a u góry – kurtyną. Na artystów pada światło reflektorów. Przed sceną, poniżej jej poziomu znajduje się orkiestron z dyrygentem i orkiestrą. Dalej, na fotelach ułożonych w równych rzędach siedzi widownia. Rzędy foteli pną się do góry, im dalej od sceny.

RB8duyMq6LrER

Zdjęcie przedstawia salę koncertową, ukazaną w kierunku sceny. Scena jest otoczona prostokątną ramą w kolorze czarno‑białym. Z góry zwisa udrapowana, czerwona kurtyna. Na scenie stoją elementy scenografii. Widownia składa się z ułożonych w rzędy foteli, a po obu stronach znajdują się loże na kilku poziomach. Ściany i sufit mają jasny, beżowy kolor.

R1DxNl6P9Y3wA

Zdjęcie przedstawia widownię w sali koncertowej. Widownia składa się z czerwonych foteli, ułożonych w równe rzędy. Pośrodku fotele przedzielone są korytarzem. Od lewej do prawej strony, na kilku poziomach znajdują się loże z innymi miejscami siedzącymi. Sufit i ściany sali mają jasny kolor.

R14KcivuNtgBm

Zdjęcie przedstawia mężczyznę - dyrygenta przy pracy. Mężczyzna w prawej, uniesionej dłoni trzyma batutę, a lewą rękę ma wyciągniętą do boku. Głowę unosi do góry, a jego wzrok utkwiony jest w dali. Mężczyzna ubrany jest w białą koszulę, białą kamizelkę, białą muszkę i czarną marynarkę. Przed nim siedzi orkiestra.

RwMMZJ4GgKUQ5

Zdjęcie przedstawia orkiestron, wypełniony grającą orkiestrą. Krzesła są ustawione jedne przy drugim. Muzycy mają rozłożone pulpity z nutami. Po prawej stronie stoi dyrygent.

Rp8CnGjp6YFys

Zdjęcie przedstawia śpiewaczkę operową. Ma uchylone usta, zamknięte oczy i zmarszczone brwi. Na jej twarz pada światło reflektora. Na głowie ma koronę stworzoną z błyszczących kryształków. Jest ubrana w obszerną, zwiewną szatę w kolorze ciemnogranatowym, ze srebrną, błyszczącą nitką. Tło jest ciemne.

Rg27cjaKD5NAZ

Zdjęcie przedstawia scenę z opery, ze współczesną scenografią. Scena przypomina dyskotekę, ludzie ubrani we wzorzyste stroje tańczą w różnych grupach. Niektórzy stoją na stołach. Na środku stoi zgarbiony mężczyzna, na którego pada białe światło. Reszta sceny skąpana jest w niebieskim, neonowym świetle. Za ludźmi znajduje się fragment budynku, na dachu którego znajduje się neonowy napis hotel.

R18vi3j7Xg3m0

Zdjęcie przedstawia stolik, na którym ułożony jest sprzęt elektroniczny. Na ekranach wyświetla się widok na scenę i widownię. Na laptopie wyświetla się ścieżka dźwiękowa. Na sprzęcie świecą się diody, podłączone są kable. W tle znajdują się kulisy, w których stoją ludzie, a za nimi jest scena.

R10e8W3xUa48G

Obraz pod tytułem „Sie ma”, w wykonaniu Lesława Chmielewskiego. Dzieło przedstawia karykaturę Jurka Owsiaka. Głowa mężczyzny jest znacznie większa od tułowia. Mężczyzna stoi bokiem do widza, a jego głowa zwrócona jest w stronę obserwatora. Postać ma niebieskie buty, czerwone spodnie, żółta marynarkę i białą koszulę. W lewej ręce trzyma batutę.

R1UORwe58PD2e

Zdjęcie przedstawiające Herberta von Karajana, fotografia Joop van Bilsen. Czarno‑biała fotografia ukazuje postać mężczyzny, siedzącego w samochodzie. Drzwi samochodu są otwarte. Mężczyzna ubrany jest w marynarkę w kratę.

RI3qNxEl0Wufs

Zdjęcie przedstawia Claudio Abbado, autorstwa Rob Croes. Fotografia jest czarno‑biała. Na zdjęciu ukazany jest mężczyzna trzymający statuetkę. Mężczyzna zwrócony jest w stronę widza. Ubrany jest w jasną koszulę w kratę.

Rk0Z4IeXOnVNa

Zdjęcie przedstawia postać Johna Eliota Gardinera, fotografia wykonana przez Macieja Schumachera. Mężczyzna ubrany jest w czarną koszulę. Na lewej ręce ma zegarek. W dłoniach trzyma batutę. Mężczyzna odwrócony jest w lewą stronę.

RsAexCzeQc4tb

Fotografia Leonarda Bernsteina w czasie koncertu, autorstwa Allana Warrena. Mężczyzna ubrany jest w granatową bluzkę z długim rękawem oraz szare spodnie. W jego prawej ręce znajduje się batuta, zaś lewa ręka położona jest na książce. Mężczyzna siedzi, jego głowa odwrócona jest w lewą stronę.

R1ATEri9F37KN

Zdjęcie ukazuje kadr z nagrania koncertu, w Polskiej Operze Królewskiej. Fotografia przedstawia mężczyznę oraz kobietę znajdujących się na scenie. Kobieta odwrócona jest w stronę obserwatora, stoi po lewej stronie. Ubrana jest w niebieską, długa suknię. Kobieta śpiewa. Jej ręce uniesione są lekko w górze, na wysokości klatki piersiowej. Kobieta ma blond włosy. Po prawej stronie stoi mężczyzna, który dyryguje orkiestrę. Mężczyzna jest odwrócony plecami do widza. Ubrany jest w czarny smoking. Mężczyzna ma uniesione ręce. W prawej dłoni trzyma batutę. Jego głowa skierowana jest w stronę kobiety. W tle, na drugim planie zdjęcia znajduje się orkiestra.

Rz6bPCYjWBw44

Zdjęcie przedstawia kadr z musicalu „West Side Story”, zdjęcie autorstwa Fred Fehl. Zdjęcie przedstawia grupę młodych mężczyzn. Na pierwszym planie znajdują się dwaj mężczyźni skierowani do siebie twarzą. Mężczyzna po prawej stronie zadaje cios w brzuch mężczyźnie stojącemu naprzeciwko niego. Po prawej stronie leży bezwładne ciało mężczyzny. Grupa mężczyzn, znajdujących się na drugim planie zdjęcia przygląda się sytuacji.

RtJ4JPi6BKhKb

Zdjęcie przedstawia przykład koncertu recitalowego. Na zdjęciu ukazana jest podświetlona scena oraz ciemna widownia. Na scenie znajduje się czarny fortepian, przy którym siedzi kobieta. Kobieta ubrana jest w czerwoną, długa suknię oraz czarną narzutkę. Tło sceny jest beżowe. Na suficie znajdują się jasne lampy punktowe.

R1IO80fIQoU5T

Zdjęcie przedstawia koncert plenerowy. Na pierwszym planie fotografii znajduje się zielona trawa, na której siedzą mężczyźni oraz kobiety. Słuchacze zwróceni są w stronę sceny, która znajduje się na drugim planie fotografii. Na scenie znajduje się zespół, a za nim telebim wyświetlający obraz ze sceny. Nad sceną znajdują się liczne kolorowe lampy.

RooLjDQdnSX3C

Zdjęcie przedstawia budynek Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Na pierwszym planie zdjęcia ukazane są drewniane ławki. I szary murek. W oddali znajdują się drzewa oraz czerwony budynek. Po lewej stronie znajduje się osiedle z wysokimi blokami.

RxfX3UJzVWqEG

Zdjęcie przedstawia gmach Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku. Po środku budynku znajduje się główne wejście, nad którym jest oszklona szyba, składająca się z wielu okien. Po lewej stronie budynku znajdują się kolumny, na których rośnie bluszcz. Nad głównym wejściem budynku znajduje się szklany, okrągły dach.

R1IuDJlWzsnfM

Zdjęcie przedstawia budynek Opery Garnier. Główna fasada budynku jest podzielona przez siedem par kolumn oraz dwa łuki łączące pary, znajdujące się najbliżej krawędzi. Powyżej rzędu pilastrów znajduje się bogata sztukateria, zaś cały obiekt wieńczy kopuła oraz złote figury mitologicznych bohaterów. Przed budynkiem znajdują się spacerujące osoby.

Bibliografia

Źródła internetowe:

• Flashmob na Kakauszale w Rudzie Chebziu, [w:] https://klaster.org/flashmob-na-kakauszale-w-rudzie-slaskiej [dostęp: 23.02.2022 r.].

• Sofield D.,A man who wants to lead the orchestra must turn his back on the crowd, [w:] https://medium.com/@debsofield/a-man-who-wants-to-lead-the-orchestra-must-turn-his-back-on-the-crowd-d311788235ea [dostęp: 23.02.2022 r.].