Ważne daty

Źródła rokoka w Anglii

Tendencja w sztuce zwana rokokiem została przyjęta w Anglii z francuskiego środowiska, gdzie święciła triumf w czasach rządów Ludwika XV. Artyści wykorzystywali przede wszystkim jasną gamę barwną, posługując się szybkimi ruchami pędzla oraz wykorzystując impasty dla podkreślenia światłocieniowych efektów. Z uwagi na odmienną sytuację społeczno‑polityczną wprowadzili do malarstwa różne od francuskich tematy lub te same pokazywali w odmienny sposób. Angielscy artyści zasłużyli się także w teorii sztuki. William Hogarth zaangażował się w teoretyczne podstawy sztuki, przedstawił swoje poglądy dotyczące estetyki, zdefiniował sześć najważniejszych zasad piękna, a także przeprowadził analizę tzw. linii piękna. Choć nie wymieniając rokoka z nazwy, w swojej Analizie piękna (1753) argumentował, że pofalowane linie i krzywizny na kształt litery S stanowią podstawę wdzięku i piękna w sztuce lub naturze (w przeciwieństwie do linii prostej lub koła w klasycyzmie). Dzieło Hogartha było manifestem  skierowanym  przeciwko  nurtowi  mówiącemu o niezbędności udoskonalania natury, idealizowaniu dzieł przez korzystanie z prac dawnych mistrzów. Odzwierciedleniem  tych przemyśleń teoretycznych były obrazy artysty, w których ukazywał  troski  i  radości  zwykłych  ludzi,  dalekich w  wyglądzie  i  zachowaniu  od  bohaterów  dzieł  dawnych mistrzów. W latach 1769‑1790 w Królewskiej Akademii odbył się cykl wykładów Discourses on Art, wygłoszonych przez Sir Joshuę Reynoldsa. Artysta określił w nich podstawowe zasady „wielkiego stylu” (Grand Manner), którymi była przemyślana idealizacja oparta na obserwacji i eliminacji nie zaś na kopiowaniu natury.

Malarstwo portretowe w Anglii

Jednym z ważniejszych obszarów tematycznych w malarstwie angielskim, podobnie jak we Francji, były przedstawienia portretowe. Nieomal wszyscy angielscy malarze tworzyli portrety na zamówienie mecenasów wywodzących się z kręgów arystokratów i intelektualistów.  Cechowała je jednak duża odmienność w stosunku do przedstawień powstałych w poprzednich stuleciach. Tacy mistrzowie jak Thomas Gainsborough przy wykorzystaniu delikatnego sposobu kładzenia farby oraz przedstawiając modela w niezobowiązującej pozie, nawet na oficjalnym portrecie, zyskiwali efekt swobody i braku nachalności. Pośród portretów należy wyróżnić te z nich, które powstały jako przedstawienia prywatne, a przykładem może być Portret córek artysty z kotem. Ojciec‑artysta przedstawił modelki na abstrakcyjnym tle w czułym uścisku.

RtewUeG1dwZcp

Ilustracja interaktywna „Córki artysty z kotem” autor Thomas Gainsborough. Na ilustracji w ciemnych szarych barwach widać dwie dziewczynki, starszą i młodszą. Starsza w w żółtej sukience z brązowymi włosami zaczesanymi do tyłu obejmuje stojąca przed nią młodszą, która oparła głowę na ramieniu siostry. Młodsza dziewczynka ubrana jest w białą sukienkę ma brązowe włosy zaczesane do tyłu. Wzrok dziewczynek skierowany jest w kierunku widza. Na ilustracji znajdują się trzy aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: 1. Oś kompozycyjna obrazu znajduje się na styku głów dziewczyn i przecina dłoń starszej siostry., 2. Kompozycja zamknięta jest dwiema liniami prostymi - to ramiona starszej z sióstr opadającymi równolegle do osi głównej. 3. Rodzinnym łącznikiem miał być trzymany przez dziewczynki kot. Artysta porzucił jednak pomysł i zwierzę zostało jedynie naszkicowane.

Ilustracja interaktywna „Córki artysty z kotem” autor Thomas Gainsborough. Na ilustracji w ciemnych szarych barwach widać dwie dziewczynki, starszą i młodszą. Starsza w w żółtej sukience z brązowymi włosami zaczesanymi do tyłu obejmuje stojąca przed nią młodszą, która oparła głowę na ramieniu siostry. Młodsza dziewczynka ubrana jest w białą sukienkę ma brązowe włosy zaczesane do tyłu. Wzrok dziewczynek skierowany jest w kierunku widza. Na ilustracji znajdują się trzy aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: 1. Oś kompozycyjna obrazu znajduje się na styku głów dziewczyn i przecina dłoń starszej siostry., 2. Kompozycja zamknięta jest dwiema liniami prostymi - to ramiona starszej z sióstr opadającymi równolegle do osi głównej. 3. Rodzinnym łącznikiem miał być trzymany przez dziewczynki kot. Artysta porzucił jednak pomysł i zwierzę zostało jedynie naszkicowane.

1

2

3

1. Oś kompozycyjna obrazu znajduje się na styku głów dziewczynek i przecina dłoń starszej siostry.

2. Kompozycja zamknięta jest dwiema liniami prostymi - to ramiona starszej z sióstr opadające równolegle do osi głównej.

3. Rodzajem łącznika miał być trzymany przez dziewczynki kot, artysta jednak porzucił pomysł i zwierzę zostało jedynie naszkicowane.

Portret małżeństwa Andrews jest jednym z obecnie bardziej znanych przykładów osiemnastowiecznego malarstwa angielskiego. Thomas Gainsborough połączył w nim dwa najważniejsze obszary zainteresowań ówczesnych artystów – portret i pejzaż. W przeciwieństwie do portretu oficjalnego poza mężczyzny jest swobodna, natomiast w odróżnieniu od sceny rodzajowej  postacie nie są zajęte rozmową i nie wykonują żadnych czynności. Obraz różni się więc od tradycyjnych portretów – postacie są świadome obecności malarza, który w tej chwili ich portretuje. Zarówno sposób ujęcia, jakim jest spojrzenie na widza, nieformalny strój oraz pewna nonszalancja w pozie, pozwala przypuszczać, że portret powstawał jako nieoficjalny. Jednak ukazania rozciągających się po horyzonty włości oraz niezamalowane miejsce na sukni Francis, które do dziś budzi wiele dyskusji, każe przypuszczać, że portret mógł mieć bardziej oficjalny wydźwięk.

RjlaK9AzvByOK

Ilustracja interaktywna „Państwo Andrews” autor Thomas Gainsborough. Na ilustracji znajduje się małżeństwo, kobieta siedzi pod drzewem, na zielonej metalowej ławce. Ubrana jest w niebieską sukienkę i jasny kapelusz. Obok stoi mężczyzna opierający się o pień drzewa. Mężczyzna trzyma pod pachą prawej ręki strzelbę. Ubrany jest w jasny strój i czarne krótkie spodnie. W dali widać pola uprawne, drzewa oraz ciemne niebo. Na ilustracji znajdują się trzy aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: 1. Małżonkowie przedstawili się jako jednostki zamożnej klasy średniej, ubrani w nieformalne stroje w tak samo nieformalnej sytuacji., 2. Robert Andrews. 3. Pejzaż to włości małżeństwa i rodziny Andrews.

Ilustracja interaktywna „Państwo Andrews” autor Thomas Gainsborough. Na ilustracji znajduje się małżeństwo, kobieta siedzi pod drzewem, na zielonej metalowej ławce. Ubrana jest w niebieską sukienkę i jasny kapelusz. Obok stoi mężczyzna opierający się o pień drzewa. Mężczyzna trzyma pod pachą prawej ręki strzelbę. Ubrany jest w jasny strój i czarne krótkie spodnie. W dali widać pola uprawne, drzewa oraz ciemne niebo. Na ilustracji znajdują się trzy aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: 1. Małżonkowie przedstawili się jako jednostki zamożnej klasy średniej, ubrani w nieformalne stroje w tak samo nieformalnej sytuacji., 2. Robert Andrews. 3. Pejzaż to włości małżeństwa i rodziny Andrews.

1

2

3

1. Małżonkowie zostali ukazani jako przedstawiciele zamożnej klasy średniej, ubrani w nieformalne stroje w równie nieformalnej sytuacji.

2. Robert Andrews, z bronią pod pachą opiera się na ławce, na której siedzi Frances Mary Carter.

3. Pejzaż to włości małżeństwa i rodziny Andrews.

Angielskie malarstwo pejzażowe

Ważnym obszarem zainteresowań angielskich artystów XVIII wieku w Anglii stało się malarstwo pejzażowe. Początkowo pejzaż był traktowany jako tło dla portretowanego modela. Stopniowo jednak zawłaszczał coraz więcej uwagi artystów, którzy przez odpowiedni dobór pejzażowego tła zmieniali i wpływali na nastrój portretu. Dogłębne studia nad naturą, jej obserwacja i próba uchwycenia najważniejszych jej aspektów, czyli nagłej zmienności, jak burza czy wiatr, przy równoczesnej stałości, jak pory dnia czy roku, doprowadziły do wykształcenia angielskiej szkoły pejzażu, której najwybitniejszym przedstawicielem był Thomas Gainsborough. Artysta w swoich obrazach wprowadza pejzaż na pierwszy plan. Obecność w obrazie człowieka czy zwierząt sprowadzona została do roli sztafażuSztafaższtafażu. Najważniejszym dla artystów stało się ukazanie zmienności nastrojów natury, przy zachowaniu wrażenia o jej całkowitej stałości.

RF1ULced7K8PC

Ilustracja interaktywna „Pejzaż Suffolk” autor Thomas Gainsborough. Przedstawiony jest pejzaż w mrocznych kolorach, widać krętą drogę, rosnące drzewa. Po prawej stronie znajduje się niski dom. Jedynym jasnym akcentem jest czerwona suknia kobiety siedzącej na skarpie przed domem. Na ilustracji znajdują się trzy aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: 1. Brunatno-zielony pejzaż jest mroczny, 2. Ciemne chmury zdaja się być kontynuacją koron drzew po prawej stronie. Swoją szarością i ukształtowaniem wprowadzają niepokój., 3. Linia wijącej się drogi jest niespokojna.

Ilustracja interaktywna „Pejzaż Suffolk” autor Thomas Gainsborough. Przedstawiony jest pejzaż w mrocznych kolorach, widać krętą drogę, rosnące drzewa. Po prawej stronie znajduje się niski dom. Jedynym jasnym akcentem jest czerwona suknia kobiety siedzącej na skarpie przed domem. Na ilustracji znajdują się trzy aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: 1. Brunatno-zielony pejzaż jest mroczny, 2. Ciemne chmury zdaja się być kontynuacją koron drzew po prawej stronie. Swoją szarością i ukształtowaniem wprowadzają niepokój., 3. Linia wijącej się drogi jest niespokojna.

1

2

3

1. Brunatno-zielony pejzaż jest mroczny.

2. Ciemne chmury zdaja się być kontynuacją koron drzew po prawej stronie. Swoją szarością i ukształtowaniem wprowadzają niepokój.

3. Również wijąca się droga jest niespokojna.

Krajobrazy Gainsborougha z późnego okresu pobytu w Bath są uporządkowane, przepełnione poczuciem spokoju i naturalności. Na początku lat 70. XVIII wieku artysta zaczął malować pejzaże będące  sielankami wiejskiego życia, świadomie naśladując rozwiązania stosowane przez Claude'a Lorraina. Dlatego na tym obrazie widz prowadzony jest od ciemniejszych postaci na pierwszym planie, znajdujących się w cieniu drzew, aby podążać krętą rzeką i łukowatym mostem na tle skąpanego w świecącym wieczornym blasku miasta.

Rzqfhzax2ys8G

Ilustracja interaktywna „Pejzaż z pasterzami”, autor Thomas Gainsborough. Widać pastwisko wśród drzew, na którym pasą się krowy pilnowane przez pasterzy. Obraz w ciemnych kolorach, jasnym akcentem jest rozświetlone niebo. Dołem pastwiska przepływa rzeka. Postacie pasterzy są delikatnie zarysowane i słabo widoczne. Na ilustracji znajdują się dwa aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: 1. Rozległy zalesiony krajobraz z chłopami, krowami, pasterzem i owcami, zrujnowany budynek na wzgórzu i z daleka widoczne zabudowania wioski i góry należą do elementów pejzażu, które wzajemnie się uzupełniają. 2. Malarz z wyczuciem kładzie połączone partie pejzażu, delikatnie różnicując plany od ciepłych do coraz chłodniejszych barw

Ilustracja interaktywna „Pejzaż z pasterzami”, autor Thomas Gainsborough. Widać pastwisko wśród drzew, na którym pasą się krowy pilnowane przez pasterzy. Obraz w ciemnych kolorach, jasnym akcentem jest rozświetlone niebo. Dołem pastwiska przepływa rzeka. Postacie pasterzy są delikatnie zarysowane i słabo widoczne. Na ilustracji znajdują się dwa aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje: 1. Rozległy zalesiony krajobraz z chłopami, krowami, pasterzem i owcami, zrujnowany budynek na wzgórzu i z daleka widoczne zabudowania wioski i góry należą do elementów pejzażu, które wzajemnie się uzupełniają. 2. Malarz z wyczuciem kładzie połączone partie pejzażu, delikatnie różnicując plany od ciepłych do coraz chłodniejszych barw

1

2

1. Rozległy zalesiony krajobraz z chłopami, krowami, pasterzem i owcami, zrujnowany budynek na wzgórzu oraz odległe wioski i góry to elementy pejzażu, które wzajemnie się uzupełniają.

2. Malarz z wyczuciem kładzie poszczególne partie pejzażu, delikatnie różnicując plany od ciepłych do coraz chłodniejszych barw.

Rokokowe sceny rodzajowe

Trzecim z najważniejszych obszarów zainteresowań angielskich malarzy XVIII wieku było skupienie się na przedstawieniu scen życia codziennego. Artyści nie byli tylko kronikarzami wydarzeń, lecz ich komentatorami. Dalego też często przerysowywali codzienne zachowania, przedstawiane typy ludzkie czy ich otoczenie. William Hogarth najwybitniejszy przedstawiciel tego nurtu stworzył kilka cykli przedstawień, w których naśmiewał się i piętnował zachowania wybranych przedstawicieli społeczeństwa. Artysta również niezwykle dbał o szczegóły, dzięki którym można było dokładnie zlokalizować miejsce występku, ale również i dopowiedzieć dalszą historię lub jej konsekwencje. Cykl Cztery pory dnia z 1736 roku ma charakter alegoryczny. Malarz przedstawił w nim londyńskie ulice, na których toczy się życie o różnych  porach dnia. Zarówno o poranku, po południu, wieczorem, jak i w nocy szerzy się na nich nienawiść, rozpusta, grzech, śmierć, choroba. Nie są one jednak charakterystyczne jedynie dla Londynu. Słabości i pokusy związane są bowiem nierozerwalnie z człowiekiem i towarzyszą mu od zawsze. Wydaje się więc, że można interpretować ten cykl również jako zobrazowanie kolejnych etapów życia ludzkiego – od dzieciństwa, przez młodość i wiek dojrzały, aż po starość. William Hogarth był artystą, który dobrze używał swego pędzla, umiejętnie rozkładał światło i kolor, zręcznie aranżował grupy. (...) wierzył w reguły smaku i pozostawał racjonalistą. Reputację zawdzięczał nie tyle swoim obrazom, co rycinom chętnie kopiowanym. Umiał podziwiać piękno szczegółu i był znanym satyrykiem [E. H. Gombrich, The Story of Art, London‑New York 1968, cyt. za: Kalinowski, s. 11] (Aleksandra Krauze, William Hogarth – prekursor i moralista. Zarys problematyki: https://www.kul.pl/files/564/public/ARTykuly/ARTykuly004/ARTykuly_004_2010_AK_s5.pdf)

R1IC6CpHcT6FX

Ilustracja interaktywna „Cztery pory dnia”, autor William Hogarth. Na ilustracji znajdują się cztery aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje:. 1. Ilustracja przedstawia ranek w ogólnej części placu Covent Garden. Po sprzedaży detalicznej są warzywa i owoce, w kawiarni po lewej stronie eksplozja walka z czyjąś peruką wylatującą z drzwi. Dwaj arystokraci pieszczą i całują młode dziewczyny. Obserwuje je dobrze ubrana kobieta, która zatrzymuje się w drodze do kościoła. Drżący z zimny chłopak, z jasnoczerwonym od zimna nosem, podąża za nią z modlitewnikiem. Po lewej stronie na ulicę wylewa się bogato ubrany tłum. Na przodzie idzie bogato ubrana para. Po prawej stronie służąca jest pieszczona przez lokaja. Jej uwaga została odwrócona, przypadkowo wylała trochę soku na małe chłopca., 3. Wieczór na kompozycję z szerokim ujęciem nieba i pagórków. Wspaniały zachód słońca sugeruje letni wieczór. Lokalizacja do Islington na północnym krańcu Londynu. W końcu XVII wieku obszar ten stał się popularnym miejscem ucieczki z miasta. Kamienne wejście do Sadler's Wells Theatre można zobaczyć po prawej stronie. Kompozycja Hogartha koncentruje się na farbiarzu i jego rodzinie, zmęczonych i spacerujących po kładce nad rzeką New River., 4. Noc rozgrywa się na wąskiej uliczce w Charing Cross, z konną figurą Karola I Le Sueura w tle. Ulicę zajmują dwie tawerny, hrabia Cardigan po lewej i tawerna Rummer po prawej, które w 1730 roku funkcjonują jako loże masonerii. Na pierwszym planie dominuje postać pijanego masona. Zgodnie z tradycją jest sir Thomas de Veil, sędzia znany w tym czasie z surowości podejmowanych wyroków. Jak na ironię jest zbyt pijany, aby zauważyć otaczający go chaos

Ilustracja interaktywna „Cztery pory dnia”, autor William Hogarth. Na ilustracji znajdują się cztery aktywne punkty zawierające dodatkowe informacje:. 1. Ilustracja przedstawia ranek w ogólnej części placu Covent Garden. Po sprzedaży detalicznej są warzywa i owoce, w kawiarni po lewej stronie eksplozja walka z czyjąś peruką wylatującą z drzwi. Dwaj arystokraci pieszczą i całują młode dziewczyny. Obserwuje je dobrze ubrana kobieta, która zatrzymuje się w drodze do kościoła. Drżący z zimny chłopak, z jasnoczerwonym od zimna nosem, podąża za nią z modlitewnikiem. Po lewej stronie na ulicę wylewa się bogato ubrany tłum. Na przodzie idzie bogato ubrana para. Po prawej stronie służąca jest pieszczona przez lokaja. Jej uwaga została odwrócona, przypadkowo wylała trochę soku na małe chłopca., 3. Wieczór na kompozycję z szerokim ujęciem nieba i pagórków. Wspaniały zachód słońca sugeruje letni wieczór. Lokalizacja do Islington na północnym krańcu Londynu. W końcu XVII wieku obszar ten stał się popularnym miejscem ucieczki z miasta. Kamienne wejście do Sadler's Wells Theatre można zobaczyć po prawej stronie. Kompozycja Hogartha koncentruje się na farbiarzu i jego rodzinie, zmęczonych i spacerujących po kładce nad rzeką New River., 4. Noc rozgrywa się na wąskiej uliczce w Charing Cross, z konną figurą Karola I Le Sueura w tle. Ulicę zajmują dwie tawerny, hrabia Cardigan po lewej i tawerna Rummer po prawej, które w 1730 roku funkcjonują jako loże masonerii. Na pierwszym planie dominuje postać pijanego masona. Zgodnie z tradycją jest sir Thomas de Veil, sędzia znany w tym czasie z surowości podejmowanych wyroków. Jak na ironię jest zbyt pijany, aby zauważyć otaczający go chaos

1

2

3

4

1. 1. Ranek przedstawia zachodnią część placu Covent Garden. Po prawej sprzedają warzywa i owoce, a w kawiarni po lewej stronie wybuchła walka z czyjąś peruką wylatującą z drzwi. Dwaj arystokraci pieszczą i całują młode dziewczyny. Obserwuje je dobrze ubrana kobieta, która zatrzymuje się w drodze do kościoła. Drżący chłopak, z jasnoczerwonym od zimna nosem, podąża za nią z modlitewnikiem.

2. 2. Południe z Iglicą St Giles-in-the-Fields, znajdującą się w tle, wskazuje, że południe odbywa się w Soho, obszarze związanym z londyńską społecznością hugenotów (protestanci francuscy). Po lewej stronie na ulicę wylewa się trzeźwo ubrany zbór. Przed nimi znajduje się bogato ubrana para. Po prawej służąca jest pieszczona przez lokaja. Jej uwaga została odwrócona, przypadkowo wylała trochę soku z ciasta na małego chłopca.

3. 3. Wieczór to kompozycja z szerokim ujęciem nieba i pagórków. Wspaniały zachód słońca sugeruje letni wieczór. Lokalizacja to Islington na północnym krańcu Londynu. W końcu XVII wieku obszar ten stał się popularnym miejscem ucieczki z miasta. Kamienne wejście do Sadler's Wells Theatre można zobaczyć po prawej stronie. Kompozycja Hogartha koncentruje się na farbiarzu i jego rodzinie, zmęczonych i spacerujących po kładce nad rzeką New River.

4. 4. Noc rozgrywa się na wąskiej uliczce w Charing Cross, z konną figurą Karola I Le Sueura w tle. Ulicę zajmują dwie tawerny, hrabia Cardigan po lewej i tawerna Rummer po prawej, które w 1730 roku funkcjonowały jako loże masonerii. Na pierwszym planie dominuje postać pijanego masona. Zgodnie z tradycją jest to sir Thomas de Veil, sędzia znany w tym czasie z surowości podejmowanych wyroków. Jak na ironię, jest zbyt pijany, aby zauważyć otaczający go chaos.

Scena w tawernie to przedstawienie miejskiego tematu rodzajowego, krytykującego zepsucie angielskiego społeczeństwa.  Ciasna w kompozycji grupa postaci znajdująca się w gospodzie Rose Tavern przy Drury Lane w Covent Garden, będącej zarazem domem publicznym pokazuje nocne zabawy mieszczan, w których uczestniczą prostytutki, uliczna piosenkarka oraz mężczyźni reprezentujący wyższe sfery, m.in. oficerów. Na ściennie wisi mapa, a obok niej wizerunki cesarzy, inne obrazy leżą na podłodze. Taki obraz niedbalstwa świadczy o zniszczeniu moralnym i upadku wartości. Rozbite lustro zapowiada natomiast nieszczęście. Hogarth potrafi bezpośrednio wypowiadać się na temat wad  społeczeństwa angielskiego, jawi się jako baczny obserwator codziennego życia.

RyQ9wEQiMeBFN

Ilustracja przedstawia obraz „Scena w Tawernie” autorstwa Williama Hogartha. Obraz ukazuje grupę postaci siedzących na krzesłach, przy okrągłych stołach. Większość postaci to kobiety. Postaci są przedstawione rozluźnione, wiele z nich pije trunki lub trzyma kieliszek lub butelkę. Dwie kobiety objęte są przez odurzonych mężczyzn. Z lewej strony na krześle siedzi kobieta, która się ubiera. W tle widoczne są również postacie przyglądające się towarzystwu przy stole. W pomieszczeniu panuje mrok.

R2HLuuOWvHR7G

Ćwiczenie 2

Podaj nazwiska artystów, których dzieła zostały zaprezentowane w abstrakcie.

Podaj nazwiska artystów, których dzieła zostały zaprezentowane w abstrakcie.

Do dzieł dopisz imiona i nazwiska ich autorów.

.................

.................

R1S3KWEmnTpuU

Ćwiczenie 3

Podaj tytuły wszystkich części cyklu obrazów namalowanych przez Williama Hogartha w 1736 roku.

Podaj tytuły wszystkich części cyklu obrazów namalowanych przez Williama Hogartha w 1736 roku.

Podpisz każdą z części cyklu odpowiednią porą dnia, która jest przedstawiona na obrazach.

.................

.................

.................

.................

R1MGxhMPMjoKu

Ćwiczenie 5

Odpowiedz na pytanie. Którzy autorzy lub autor malowali pejzaże prezentowane w tym materiale?

Odpowiedz na pytanie. Którzy autorzy lub autor malowali pejzaże prezentowane w tym materiale?

Podaj nazwę miejsca, z którego pochodzi poniższy pejzaż.

.................

R1Zw4wTpAiqui

Ćwiczenie 6

Jaka tematyka dominowała w angielskim malarstwie rokokowym? Wymień przynajmniej jej dwa rodzaje.

Jaka tematyka dominowała w angielskim malarstwie rokokowym? Wymień przynajmniej jej dwa rodzaje.

Podaj nazwę cyklu, z którego pochodzi obraz.

.................

Słownik pojęć

Źródło:

Słownik terminologiczny sztuk pięknych, pod red. Krystyny Kubalskiej‑Sulkiewicz, i in., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005

Galeria dzieł sztuki

R1aySwOoPcGR21

Ilustracja przedstawia obraz „Córki artysty z kotem” autorstwa Thomasa Gainsborougha. Obraz ukazuje małe dwie dziewczynki. Postaci są przytulone o siebie, jedna stoi za drugą. Dziewczynki mają wyciągnięte do przodu ręce, na których trzymają niewyraźnie zarysowanego kota. Obie dziewczynki mają duże, ciemne oczy i smutny wyraz twarzy. Patrzą w tym samym kierunku - przed siebie. Tło obrazu jest pastelowe i niewyraźne.

R1FuvEpUaiiGV1

Ilustracja przedstawia obraz „Państwo Andrews” autorstwa Thomasa Gainsborougha. Obraz ukazuje kobietę oraz mężczyznę. Mężczyzna trzyma strzelbę. Kobieta siedzi na ławce. Ubrana jest w niebieską, długą suknię, a na głowie ma ozdobny kapelusz. Obok ławki stoi mężczyzna. Postać ma na głowie czarny kapelusz. Ubrana jest w zieloną kurtkę, ciemne spodnie do kolan, podkolanówki oraz eleganckie buty. Postać pod pachą trzyma broń. U boku mężczyzny stoi pies myśliwski. W tle widoczne są pola, pastwiska i drzewa.

R8k9sDbGsVgN61

Ilustracja przedstawia obraz „Pejzaż Suffolk” autorstwa Thomas Gainsborough. Obraz ukazuje pejzaż hrabstwa Suffolk. Widoczna jest droga polna. PO jej prawej stronie jest łąka, na której siedzą postaci, za nimi stoi dom wiejski. Po prawej lewej stronie obrazu widoczny jest staw oraz drzewa i krzewy. Na niebie są gęste, kłębiaste chmury.

RPU4AY6xDIiOD1

Ilustracja przedstawia obraz „Pejzaż z pasterzami” autorstwa Thomasa Gainsborougha. Obraz ukazuje łąkę, na której pasie się bydło. Zwierząt pilnują pasterze. W tle widoczne są góry.

R1bbGKYI6duYF1

Ilustracja przedstawia obraz „Cztery pory dnia” autorstwa Williama Hogartha. Obraz ukazuje cztery grafiki miasta o rożnych porach dnia. Obraz w lewym dolnym rogu przedstawia miasto o świcie, gdy wschodzi słońce. Widoczne jest małżeństwo z małym dzieckiem, karzeł oraz kobieta. W lewrym górnym rogu jest obraz miasta w południa. Kobieta w eleganckiej, jasnej sukni przypatruje się parom nie szczędzącym sobie uczuć na ulicy. Widoczne jest również ognisko, przy którym ogrzewają się ludzie. W prawym górnym rogu widoczna jest idąca, odświętnie ubrana grupa ludzi. W prawym dolnym rogu jest miasto po zmroku, w tle widoczny jest księżyc w pełni. Ludzie przechadzają się ciasną, zatłoczoną uliczką, na środku, której pali się ognisko.

RYhl7GNFyEh071

Ilustracja przedstawia obraz „Scena w Tawernie” autorstwa Williama Hogartha. Obraz ukazuje grupę postaci siedzących na krzesłach, przy dużym okrągłym stole. Większość postaci stanowią kobiety. Postaci są wyraźnie rozluźnione, wiele z nich pije trunki lub trzyma kieliszek lub butelkę. Dwie z kobiet obejmują wyraźnie odurzonych mężczyzn. Z lewej strony na krześle siedzi kobieta, która się ubiera. W tle widoczne są również postaci przyglądające się towarzystwu przy stole. W pomieszczeniu panuje mrok.

Bibliografia

Aleksandra Krauze, William Hogarth – prekursor i moralista. Zarys problematyki: https://www.kul.pl/files/564/public/ARTykuly/ARTykuly004/ARTykuly_004_2010_AK_s5.pdf

Ernst Gombrich, O sztuce, Rebis 2009

W. Tomkiewicz, Rokoko, Wyd. AiF, Warszawa 1988